Επτά λόγοι που αποδεικνύουν ότι όσοι κλαίνε στις ταινίες είναι τελικά οι πιο δυνατοί

Παρόλα αυτά, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το κλάμα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σημάδι αδυναμίας. Λοιπόν, μαντέψτε, αυτό είναι εντελώς λάθος! Ο Paul J. Zak, ένας νευρο-οικονομολόγος στο πανεπιστήμιο Claremont Graduate, διεξήγαγε μια έρευνα στην οποία επιβεβαίωσε ότι αυτοί που κλαίνε κατά τη διάρκεια μιας ταινίας είναι πιο συμπονετικοί, ξέρουν πώς να διαχειριστούν καλύτερα τα συναισθήματα τους και είναι πιο δυνατοί όταν αντιμετωπίζουν τις καθημερινές δυσκολίες. Στο Bright Side φιλοξενείται ένα άρθρο, το οποίο μας εξηγεί τα συμπεράσματα της έρευνας:

1. Ο θεατής συνειδητοποιεί ότι αυτές οι ιστορίες δεν είναι πραγματικές, αλλά δεν μπορεί να συγκρατήσει τα συναισθήματα του.
Ο Zak υποστηρίζει ότι, παρότι οι θεατές γνωρίζουν ότι η ταινία δεν είναι αληθινή και η ιστορία είναι φανταστική, και πάλι είναι αναπόφευκτο να κλάψουν όταν βλέπουν μια πολύ συγκινητική στιγμή.

2. Για όλα φταίει η ωκυτοκίνη.
Αυτή η ορμόνη δρα σαν νευροδιαβιβαστής και ευθύνεται για το τι νιώθουμε όταν βλέπουμε μια συγκινητική στιγμή. Δενόμαστε με μια ιστορία, με ένα συναίσθημα και αργότερα με μια θετική ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η ορμόνη μας κάνει πιο συμπονετικούς αλλά και να έχουμε μια πολύ πιο δεκτική συμπεριφορά στον κόσμο αλλά επιπλόεν μας κάνει να νιώθουμε και πιο χαρούμενοι.

3. Αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.
Οι άνθρωποι που δεν ντρέπονται να κλάψουν κατά τη διάρκεια μιας ταινίας, είναι στην πραγματικότητα πιο δυνατοί σε σχέση με αυτούς που κρύβουν τα δάκρυα τους. Αυτό σημαίνει ότι είναι αρκετά θαρραλέοι να εκφράσουν τα πραγματικά συναισθήματα τους. Δεν φοβούνται μήπως τους σχολιάσουν ή τους κατακρίνουν γι΄ αυτό. Αυτό, σύμφωνα με τον Zak, είναι ένα αποτέλεσμα της ωκυτοκίνης, αφού συμπονώντας τους ανθρώπους γύρω τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν φοβούνται να εκφράσουν την γνώμη τους για κάτι που πιστεύουν ότι είναι σωστό.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ