Ερώτηση στον ψυχολόγο: Ο σύντροφος μου έχει κατάθλιψη. Πρέπει να τον χωρίσω;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακόμη και αν δεν υπάρχει καμία εστία διαμάχης στο ζευγάρι, η κατάθλιψη ενός από τους δύο είναι κάτι που μπορεί να το αποσταθεροποιήσει εντελώς. Πράγματι, οι ανεξήγητες μεταπτώσεις της διάθεσης, η απώλεια ενδιαφέροντος για τις καθημερινές δραστηριότητες, η διαρκής θλίψη και άλλα παρόμοια συμπτώματα διαταράσσουν τις σχέσεις ανάμεσα στον ασθενή και τον/την σύντροφό του.

Επιπλέον, η κατάθλιψη επιδρά αρνητικά στη σεξουαλικότητα του ζευγαριού. Αυτό οφείλεται σε μία σημαντική μείωση της λίμπιντο του καταθλιπτικού. Όπως γνωρίζουμε η σεξουαλικότητα είναι μία λειτουργία ταυτόχρονα βιολογική και συναισθηματική. Σε αρκετές περιπτώσεις ο σύντροφος σχηματίζει την εντύπωση ότι εγκαταλείπεται, γεγονός που αυξάνει ακόμη περισσότερο την ένταση στη ζωή του ζευγαριού.

Πολλές μελέτες έχουν επιχειρήσει να εντοπίσουν τα αποτελέσματα της καθημερινής επαφής με έναν καταθλιπτικό σύντροφο. Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών συμφωνούν και διαπιστώνουν ένα συναίσθημα απελπισίας στον παρτενέρ.

(Έχει μάλιστα διαπιστωθεί ότι τέτοια ζευγάρια διατρέχουν οχτώ φορές μεγαλύτερο κίνδυνο διαζυγίου από ό,τι ο γενικός πληθυσμός.)
Αν η κατάθλιψη είναι πολύ δύσκολο να βιωθεί από τον σύντροφό μας, είναι επίσης εξίσου προβληματική για εμάς τους ίδιους. Αυτό οφείλεται τόσο στη δυσκολία κατανόησης της κατάστασης του συντρόφου μας, πράγμα που μας επιβαρύνει με επιπλέον άγχος, όσο και στη δυσκολία να βρούμε την «θέση» μας ανάμεσα στον σύντροφό μας και τον ειδικό τον οποίο έχει ενδεχομένως συμβουλευθεί.

Στην πραγματικότητα ο σύντροφος δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ψυχοθεραπευτή ή τον ψυχίατρο, έχει όμως έναν ουσιώδη υποστηρικτικό ρόλο.
Το σημαντικό εδώ είναι ο θετικός χαρακτήρας της στήριξης…
δεν πρέπει να προκαλούμε στον σύντροφό μας ένα συναίσθημα ασφυξίας με την επίμονη φροντίδα μας, ούτε και να του φερόμαστε σαν να ήταν παιδί. Και κυρίως δεν πρέπει να παραμελούμε τον εαυτό μας, γιατί κάτι τέτοιο θα καταστήσει εντέλει και την βοήθειά μας προς τον σύντροφό μας αναποτελεσματική.

Αν η κατάσταση αυτή παρατείνεται και εντούτοις ο σύντροφός μας αρνείται να δεχθεί κάθε βοήθεια και εγκαταλείπεται στην θλίψη του, θα ήταν καλό να του προτείνουμε να δούμε μαζί έναν ψυχολόγο. Αυτό σε έναν πρώτο χρόνο ίσως τρομοκρατήσει τον σύντροφό μας, ο οποίος θα αντιδράσει λέγοντας: «Μα δεν είμαι τρελός!».

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou