Γιατί το τζόκινγκ κερδίζει συνεχώς οπαδούς

Αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ανδρών και των γυναικών στη χώρα μας που ασχολούνται µε το τζόκινγκ για λόγους αναψυχής και υγείας, και αυτών που ασχολούνται με αυτό πιο συστηµατικά και συµµετέχουν σε αγώνες λίγων ή πολλών χιλιοµέτρων. Ωστόσο, όπως αναφέρει ο καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιάννης Θεοδωράκης, η κατάλληλη ψυχολογική διάθεση βοηθάει τους ανθρώπους, γιατί το τζόκινγκ είναι ένα πολύ όµορφο σπορ, αλλά απαιτεί αφοσίωση σε μία μονότονη προσπάθεια, με παρατεταµένη χρονική διάρκεια, που για τον μη μυημένο οδηγεί πιο γρήγορα σε κόπωση και σωµατική εξάντληση.

 

Όπως προσθέτει ο κ. Θεοδωράκης, είναι αναγκαίο, εκτός από το να τρέχει κανείς, να σκέφτεται να εξασκείται διανοητικά σε στρατηγικές αυτοσυγκέντρωσης, αυτοπεποίθησης, ρύθμισης του στρες, χαλάρωσης, θετικής σκέψης και νοερής εξάσκησης. Ο ίδιος περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ λίγο περισσότερο την κυριότερη ψυχολογική στρατηγική που πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς και είναι αυτή των στόχων, με βάση μελέτες που έχουν πάρει σάρκα και οστά στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Όπως σημειώνει, όποιος άνδρας ή γυναίκα θέλει να ξεκινήσει σήμερα, ας ξεκινήσει ορίζοντας, αρχικά, έναν στόχο για περπάτημα 150 έως 300 λεπτών την εβδομάδα. Σταδιακά, να προσπαθήσει αυτόν τον χρόνο να τον κάνει με τζόκινγκ. Στη συνέχεια, να μάθει να αποφασίζει μόνος του, εξαρχής, πόσα χιλιόμετρα θα τρέξει σε μία εβδομάδα ή έναν μήνα, αλλά να το καταγράφει στο ημερολόγιό του, ή να σημειώνει ως καθημερινή υπενθύμιση στο κινητό του. Στην πορεία, να προσπαθεί να αυξάνει τα χιλιόμετρά του προοδευτικά. Πάντα, όμως, να θυμάται να απολαμβάνει αυτό που κάνει, να γνωρίζει τα όριά του, να μην υπερβάλει, να γνωρίζει ότι οι επιδόσεις του εξαρτώνται και ελέγχονται κυρίως από τον εαυτό του. Όταν αποκτήσει μία σχετική εμπειρία, να ορίζει ως στόχο συγκεκριμένο χρόνο για κάθε χιλιόμετρο που θα τρέχει.

 

Στους παραπάνω στόχους αξίζει να συμπεριλάβει κανείς και την υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών, να προσέχει τη διατροφή του, να μην καπνίζει, να μην κάνει κατάχρηση στο αλκοόλ, κ.λπ.), να ακούει τον ρυθµό της καρδιάς του, να ακούει τον ρυθµό της αναπνοής του και να τρέχει για ευχαρίστηση.

 

Ο καθηγητής δεν παραλείπει να αναφέρει ότι οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι κάνουν τζόκινγκ είναι πάρα πολλοί. Κάποιοι τρέχουν για να ελέγξουν τα κιλά τους, να προστατέψουν την υγεία τους, την καρδιά τους, να µειώσουν τη χοληστερίνη, ή να παλέψουν µε την κρίση της µέσης ηλικίας. Ο κ. Θεοδωράκης τονίζει ότι ο καθένας πρέπει να αναζητήσει τον δικό του λόγο και να προσπαθήσει να τον αξιοποιήσει. Σε κάθε περίπτωση, θα νοιώσει πολύ καλύτερα, αν βάλει την άσκηση στην καθημερινότητά του. Και αυτό γιατί το τζόκινγκ διδάσκει σε όλες τις ηλικίες την αυτοπειθαρχία, τον αυτοέλεγχο, την αισιοδοξία, τη μαχητικότητα, την ισορροπία, δίνοντας ποιότητα στη ζωή.