«Μαγικός μανδύας» αορατότητας με ασβεστίτη!

Με σκληρή δουλειά και πολύ φαντασία, οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν ακόμα πιο «μαγικό» μανδύα αορατότητας, αυτή τη φορά με φυσικούς κρυστάλλους ενός κοινού υλικού, του ασβεστίτη και όχι με εξεζητημένα μετα-υλικά.

Με τον τρόπο αυτό ένα αρκετά μεγάλο, για τα δεδομένα της έρευνας,  αντικείμενο μπορεί να γίνει αόρατο.  Για παράδειγμα, οι επιστήμονες «εξαφανίστηκαν» ένα μεταλλικό συνδετήρα και μια καρφίτσα, που είχαν σκεπαστεί με τον μανδύα ασβεστίτη, ενώ μέχρι τώρα είχαν γίνει αόρατα αντικείμενα μόνο πολύ μικρότερα από μια ανθρώπινη τρίχα.

Οι ερευνητές, υπό τον κινεζικής καταγωγής φυσικό Σουάνγκ Ζανγκ, σε συνεργασία με επιστήμονες του Imperial College του Λονδίνου και του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Nature Communications”, πέτυχαν να «κρύψουν» μικρά αντικείμενα, καθοδηγώντας το φως που προέρχεται από αυτά, έτσι ώστε να μην φτάνει στα μάτια του θεατή.

Όταν το φως διαπερνά τους κρυστάλλους του ασβεστίτη, διαχωρίζεται σε δύο ακτίνες με διαφορετική πόλωση, ταξιδεύοντας με διαφορετικές ταχύτητες και προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Η νέα τεχνική περιορίζεται, όσον αφορά το μέγεθος των αντικειμένων που μπορεί να καταστήσει αόρατα, μόνο από το μέγεθος των κρυστάλλων του ασβεστίτη. Οι κρύσταλλοι ασβεστίτη μπορεί να έχουν μήκος επτά μέτρα, ώστε στο μέλλον θα μπορούσαν ίσως να γίνουν αόρατα ολόκληρα αυτοκίνητα! Θα ήταν επίσης δυνατό μελλοντικά να παραχθούν τέτοιοι κρύσταλλοι, με παρόμοιες ιδιότητες, αντί να αναζητιούνται μόνο στην φύση.

«Χρησιμοποιώντας τον ασβεστίτη, μπορούμε να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε μανδύες σημαντικού μεγέθους, πράγμα που θα ανοίξει το δρόμο για μελλοντικές εφαρμογές τέτοιων συσκευών αορατότητας», δήλωσε ο Ζανγκ. Όπως είπε χαρακτηριστικά, μια πιθανή εφαρμογή θα ήταν στην αισθητική δερματολογία, καθιστώντας αόρατα τα σημάδια στο πρόσωπο.

Η νέα τεχνολογία παρέχει μια απλούστερη και πιο «γήινη» μέθοδο αορατότητας σε σχέση με τις μέχρι τώρα προσπάθειες, οι οποίες βασίζονταν σε τεχνητά παραγόμενα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») προκειμένου να «χειραγωγήσουν» κατάλληλα το φως. Όμως η νέα μέθοδος θεωρείται πιο «φυσική» και εύκολη στην εκτέλεσή της, χάρη στην χρησιμοποίηση φυσικών κρυστάλλων και στην αξιοποίηση των ιδιοτήτων τους για πρώτη φορά.

Η τεχνολογία των μανδυών αορατότητας ξεκίνησε ουσιαστικά το 2006, όταν επιστήμονες του Imperial College του Λονδίνου, υπό τον σερ Τζον Πέντρι (ο οποίος συμμετείχε και στη νέα έρευνα), παρουσίασαν μια μέθοδο μετασχηματισμού («χειραγώγησης») του φωτός. Μέχρι τώρα όμως οι πρόοδοι που είχαν γίνει, αφορούσαν απόκρυψη μικροσκοπικών αντικειμένων, αόρατων στο γυμνό μάτι, που αποκρύβονταν όχι από το ορατό φως, αλλά από τα μικροκύματα και το υπέρυθρο φως.