Γιάννης Βοργιάς: Τροχονόµος στους... δρόµους του τραγουδιού

Όχι ιδιαίτερα συνηθισµένο, αλλά συµβαίνει: ένας τροχονόµος, όταν βγάζει τη στολή του, µεταµορφώνεται σε καλλιτέχνη, και δη τραγουδιστή.

Ο Γιάννης Βοργιάς έχει πετύχει αυτό τον σπάνιο συνδυασµό και µάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του τραγούδι, με τίτλο «Καρδιά σπασµένη» από τη δισκογραφική εταιρεία Cobalt Music.

Ο Γιάννης δεν το ερµηνεύει απλώς, αλλά έχει συνθέσει και τη µουσική. Όπως λέει ο ίδιος στο «Thema People», «η µουσική µε συγκινούσε από παιδί, αλλά η σιγουριά µιας µόνιµης δουλειάς µε οδήγησε στην Ελληνική Αστυνοµία. Αυτή τη στιγµή, λόγω ειδικής άδειας που έχω πάρει από την υπηρεσία, έχω καταφέρει να συνδυάζω και τα δύο».

Αν όχι «σπασµένη», πάντως, βασανισµένη καρδιά ο Γιάννης διέθετε από µικρός, καθότι η ζωή του µόνο στρωµένη µε ροδοπέταλα δεν ήταν. 

Ξετυλίγοντας την προσωπική του ιστορία, ο ίδιος θυµάται τα δύσκολα χρόνια που πέρασε: «Μέχρι τα επτά µου χρόνια ζούσαµε στην Κατερίνη µε τη µητέρα µου, που ήταν µάνα και πατέρας µαζί και έπρεπε να εργάζεται σκληρά, αφού τίποτα στη ζωή της δεν ερχόταν εύκολα. Γυναίκα µόνη µε παιδί σε µια εποχή όπου η κοινωνία ήταν ακόµη επικριτική σε αυτά. Έπειτα µεταναστεύσαµε στη Γερµανία, στο Μόναχο, απ' όπου επιστρέψαµε, όταν πια ήµουν 12 ετών. Τότε, θυµάµαι ότι η µαµά µου αγόρασε σε µένα το πρώτο µου µουσικό όργανο, κάτι που ποθούσα καιρό, ένα µπουζούκι. Είκοσι ετών πια, ήρθε στη ζωή µου η ποντιακή λύρα που µε στιγµάτισε, τη µελέτησα δίπλα σε πολύ σπουδαίους µουσικούς και έγινε επάγγελµά µου. Έπαιζα σε κάθε είδους µουσικές εκδηλώσεις και η λύρα είναι κάτι που µε συντροφεύει ακόµη. Τα ακούσµατά µου, ως µετανάστες που ήµασταν τότε, ήταν ο Καζαντζίδης, ο Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου και ο Γιάννης Πουλόπουλος».

Οταν ο Γιάννης έγινε 22 ετών, η οικογένειά του, από το υστέρηµά της, του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα. Εκείνος αµέσως άρχισε να συνθέτει τραγούδια τα οποία ανέβαζε στο YouTube, ακολουθώντας τη µέθοδο του Παντελή Παντελίδη. Ωστόσο, η ανασφάλεια που ένιωθε για τον βιοπορισµό του τον ώθησε να δώσει εξετάσεις στην Ελληνική Αστυνοµία. 

Στην Τροχαία µε µια λύρα

Η αίσθηση ότι ο κόσµος της νύχτας µόνο αγγελικά πλασµένος δεν είναι και η θέλησή του να υπηρετήσει στην Αστυνοµία επιβάλλοντας την τάξη κ.λπ. τον έκαναν να αφήσει για λίγο στην άκρη τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και να φορέσει τη στολή του αστυνοµικού. Πολύ γρήγορα εντάχθηκε στο σώµα της Τροχαίας, όµως η αγάπη του για τη µουσική δεν τον εγκατέλειψε ποτέ: «Γυρνούσα στο σπίτι και µελετούσα τραγούδι -είµαι ακόµη σπουδαστής στο Εθνικό Ωδείο-, κιθάρα, ποντιακή λύρα και έγραφα µουσική, µέχρι να µε εγκαταλείψουν οι δυνάµεις µου και να χρειαστεί να ξεκουραστώ». Οντως, τα συρτάρια του είναι γεµάτα συνθέσεις. Πριν από λίγο καιρό συνέθεσε ένα τραγούδι στο οποίο έγραψε στίχους ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, στρατιωτικός στο επάγγελµα.

Την ενορχήστρωση έκανε ο Γιάννης Κυφωνίδης, µαέστρος πολλών διάσηµων καλλιτεχνών όπως η Αννα Βίσση, ο Γιώργος Μαζωνάκης κ.ά. «Μόλις ολοκληρώσαµε το τραγούδι, µου πρότεινε να το στείλω σε διάφορες εταιρείες υποδεικνύοντάς µου να αποφύγω την Cobalt Μusic, καθώς θεωρεί τη συγκεκριµένη δισκογραφική εξαιρετικά επιλεκτική και δύσκολη. Η δυσκολία θεωρήθηκε ήταν για µένα κίνητρο. Ετσι, παρά την προτροπή το έστειλα στην Cobalt µε ένα σύντοµο βιογραφικό. Την εποµένη κιόλας µε κάλεσαν λέγοντάς µου ότι βρήκαν πολύ ενδιαφέρουσα τη δουλειά µου. Ηταν φυσικό να πετάξω από τη χαρά µου. Ετσι ξεκίνησε το ταξίδι µου στη δισκογραφία».

Σε YouTube και ραδιόφωνα παίζεται ήδη η «Σπασµένη καρδιά» κερδίζοντας τις εντυπώσεις ως ένα αυθεντικό λαϊκό τραγούδι που αποδίδεται από µια εξαιρετική φωνή.  Ο Γιάννης Βοργιάς δεν διστάζει να µιλήσει και για τις δυο επαγγελµατικές του ιδιότητες, λέγοντας ότι κάθε χώρος έχει ιδιαίτερες δυσκολίες: «Το να βγαίνεις στους δρόµους για να κάνεις αυτοψία σε κάποιο ατύχηµα δεν είναι και το ευκολότερο πράγµα στον κόσµο. Στους δρόµους γεννιούνται συναισθήµατα. Θα µου µείνει αξέχαστο, π.χ., το περιστατικό όπου αυτοκίνητο χτύπησε ένα κοριτσάκι τραυµατίζοντάς το σοβαρά στα πόδια. Ευτυχώς, έµαθα αργότερα ότι δεν είχαµε ακρωτηριασµό. Βέβαια, υπάρχουν και τα ευτράπελα, όπως κάποια φορά που συντόνιζα την κυκλοφορία στον δρόµο και µια νεαρή κοπέλα µού ζητούσε επίµονα να τη συνοδεύσω σε νυχτερινή έξοδο».

Οσο ο Γιάννης Βοργιάς καταξιώνεται στον χώρο του τραγουδιού, τόσο πιο δύσκολη φαίνεται να γίνεται αυτή η παράδοξη επαγγελµατική συνύπαρξη «σφυρίχτρας και µικροφώνου», ειδικά αν στο πρόγραµµά του ως καλλιτέχνη προστεθούν εµφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα. Ως νέος συνθέτης και τραγουδιστής είναι πεπεισµένος ότι σύντοµα θα βρεθεί προ του διλήµµατος ποιον από τους δύο δρόµους θα πρέπει να ακολουθήσει και έτσι θα αναγκαστεί να πάρει την απόφαση: «Η Αστυνοµία µε έκανε υπεύθυνο και προσεκτικό άνθρωπο, καθώς µου έδειξε όλες τις όψεις της ζωής. Το λειτούργηµα του τροχονόµου µε βοηθά εδώ και χρόνια να ζω αξιοπρεπώς, χωρίς να έχω την ανασφάλεια του µεροκάµατου µε την οποία έρχεται αντιµέτωπος ένας τραγουδιστής. Το σαράκι της τέχνης όµως ποτέ δεν φεύγει, έχει ποτίσει το DNA µου. Παρ’ όλα αυτά, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν θα δυσκολευτώ να αποφασίσω όταν έρθει η ώρα, καθότι δεν θα µπορούσα να ζήσω ούτε µια ηµέρα χωρίς τη µουσική».