Η Σούπερ Κατερίνα της πίστας

Μόλις 21 ετών, έχει ήδη κολλήσει ένσημα στις πίστες, έχει μετακομίσει στην πρωτεύουσα, εμφανίζεται στο πλευρό του Νίκου Βέρτη στο «Ακρωτήρι» και μόλις κυκλοφόρησε το νέο κομμάτι της «Ελα»   

Η Κατερίνα Λιόλιου, όταν εμφανιζόταν «στην πατρίδα», τη Θεσσαλονίκη, μαζί με τον Γιώργο Σαμπάνη και την Τάμτα, ένιωθε υπέροχα που έπαιζε εντός έδρας. «Ηταν πολύ ωραίο συναίσθημα να έχεις τους δικούς σου ανθρώπους κοντά σου». Ενίοτε νιώθει νοσταλγία. «Μετακόμισα στην Αθήνα. Οχι, δεν πήγα να μείνω στη Γλυφάδα για να είμαι κοντά στο μαγαζί. Στο κέντρο της Αθήνας μένω. Μου αρέσει η ενέργεια, μου αρέσει η περιοχή μου. Μπορώ να πάω στο Κολωνάκι ή στα Εξάρχεια σε πέντε λεπτά με τα πόδια. Βγαίνω και τρέχω στο Καλλιμάρμαρο. Δεν μου αρέσει να πληρώνω για να γυμνάζομαι και να κλείνομαι σε ένα γυμναστήριο. Και πάω συνέχεια σινεμά. Λατρεύω τις ταινίες. Τον Ιούνιο μου έλειψαν τρομερά οι φίλοι μου, η πόλη μου, οι γονείς μου. Ανέβηκα πολλές φορές. Κι ένας καφές στη Θεσσαλονίκη με τους φίλους μου με γεμίζει. Τώρα που μιλάμε, είμαι στην Αλόννησο, σε οικογενειακές διακοπές».



Ενιωσε άβολα όταν πρωτοβγήκε στην πίστα; «Η αλήθεια είναι ότι είχα κάνει live αλλά ερασιτεχνικά και με ροκ μπάντες. Ο Σαμπάνης ήταν ένα καλό σχολείο. Εμενα μέχρι το τέλος της βραδιάς ενώ τελείωνα το πρόγραμμα στις 3. Ηθελα να τον δω στην πίστα, πώς κινείται, πώς συμπεριφέρεται στον κόσμο. Καθόμουν μέχρι τις 5.30 τα ξημερώματα να μάθω πώς ένας επαγγελματίας διασκεδάζει τον κόσμο. Ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα άσχημα και άβολα πάνω στην πίστα. Κάθε άλλο πάρα άβολα νιώθω μπορώ να πω. Αυτό ήθελα να κάνω, γι’ αυτό τον λόγο έλαβα μέρος στο “The Voice” και αυτός είναι ο λόγος που κατέβηκα στην Αθήνα. Το αντίθετο συνέβη. Την πρώτη εβδομάδα χτυπιόμουν στην πίστα, ήμουν υπερβολική, εφετζού. Καλώς ή κακώς, έχω μεγάλο ψώνιο με αυτό που κάνω. Από μικρή έβλεπα με τις ώρες τον Ελβις: πώς στέκεται, τι κινήσεις κάνει και καθόμουν σπίτι μου και τις επαναλάμβανα. Ο κόσμος δεν έχει πολλά χρήματα πλέον. Ερχεται στα μαγαζιά για να ξεχαστεί και να περάσει καλά. Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου, να περάσει καλά ο κόσμος όταν βγαίνω να τραγουδήσω».

Σκέφτηκε έστω και για μια στιγμή να πάρει το πτυχίο της Φιλολογίας για να έχει ένα plan b; «Αυτό είναι μίζερο. Εδωσα δύο μαθήματα αλλά το έκανα μόνο για μένα. Δεν έχω στον νου μου ότι θα γίνω φιλόλογος. Με γεμίζει η δουλειά μου. Και δεν θα χρησιμοποιήσω την κρίση ως δικαιολογία για να τα παρατήσω. Με πεισμώνει η κρίση για να δουλέψω περισσότερο και να τα καταφέρω. Με κάνει ευτυχισμένη αυτή η δουλειά».

Φέτος εμφανίζεται στο πλευρό του Νίκου Βέρτη στο «Ακρωτήρι» αλλά οι συνθήκες δεν ευνοούν τη νυχτερινή διασκέδαση. Τι συμβαίνει στο μαγαζί; «Εμείς ξεκινήσαμε αρχές Ιουνίου και το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Δουλεύουμε Σάββατο και Κυριακή. Οταν προκηρύχτηκε το δημοψήφισμα, θεωρήσαμε ότι θα έχουμε ακυρώσεις ή θα εμφανιζόμαστε σε άδειο μαγαζί. Το Σάββατο ήταν γεμάτο και την επόμενη μέρα είχε πάνω από 1.000 άτομα. Ξέρεις τι καταλαβαίνω από τη δουλειά; Ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη να συνεχίσει να ζει, να ξεχαστεί. Πλέον το μαγαζί θα δουλέψει κανονικά». Γιατί δεν βγάζει έναν ολοκληρωμένο δίσκο; «Δεν έχω βρει ακόμη τα κατάλληλα κομμάτια. Δεν θέλω να πω τραγούδια της σειράς για να κάνω απλά ένα CD. Θέλω να μείνω σε αυτόν τον χώρο. Το “Ελα”, το κομμάτι που κυκλοφόρησα, πάει καλά. Να φανταστείς το άκουσα να παίζει τυχαία σε ένα κλαμπ στην Κρήτη. Χαμογέλασα. Ξέρεις τι σημαίνει να έχει αποδοχή η δουλειά σου όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα;».

Πώς αποφεύγει να νιώσει «επώνυμη, αναγνωρίσιμη, σελέμπριτι» ή οτιδήποτε συνοδεύει την αναγνωρισιμότητα; «Αν την ακούσω τόσο νωρίς, το έχασα το παιχνίδι. Τα γεγονότα σε προσγειώνουν. Η πραγματικότητα γύρω μας. Ολα αυτά που παρακολουθούμε να συμβαίνουν στη χώρα μας. Δεν έχει κανείς καμία δικαιολογία να καβαλήσει καλάμι. Αυτή την περίοδο το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δουλέψεις όσο περισσότερο μπορείς». Μετάνιωσε ποτέ που έλαβε μέρος σε ένα τηλεοπτικό προϊόν όπως το «The Voice»; «Ποτέ. Καθόλου δεν μετάνιωσα. Μέσα από αυτό το παιχνίδι μού δόθηκε μια ευκαιρία. Να με μάθεις εσύ, ο κόσμος, να μπορώ να βρίσκω δουλειά, να κάνω το όνειρό μου. Και φέτος το έβλεπα από το σπίτι. Οχι απλά το παρακολουθούσα, αλλά με έπιανε και άγχος σε κάθε αποχώρηση. Το ζούσα».  Ξέρει τι θα κάνει τον επόμενο χειμώνα ή έχουν παγώσει οι συζητήσεις με τους επιχειρηματίες των νυχτερινών κέντρων; «Είχα κάποιες συζητήσεις αλλά έμειναν μετέωρες μετά τις εξελίξεις. Θα είμαι σε κάποιο σχήμα σίγουρα, πρέπει να δουλέψω. Πρέπει να μετρήσω πολλές ώρες πάνω στην πίστα για να φτάσω εκεί που θέλω. Θα δούμε. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να δουλέψω», απαντά.