Retro Kings: Πέντε άντρες που έκαναν το «vintage»... τρόπο ζωής

Στην εποχή που η ομορφιά του παλιού προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κοινό, και λίγα πράγματα του παρελθόντος έχουν καταφέρει να επιβιώσουν από το τσουνάμι της άγνοιας και την μπουλντόζα της κακογουστιάς, πέντε άντρες μας δίνουν απλά μαθήματα κομψότητας αφιερώνοντας μεγάλο κομμάτι της ζωής τους στη λατρεία του vintage. 

Φορούν, συλλέγουν, ακούν, ταξιδεύουν, ζουν με το vintage στην καθημερινότητά τους. Ο καθένας με τη δική του μικρή ιστορία αγάπης για τα αποτυπώματα του παρελθόντος, αλλά όλοι τους με μια ξεκάθαρη ευγένεια και λεπτότητα στους τρόπους και στη σκέψη που σε ξαφνιάζει ευχάριστα.

Βασίλης Κοντογεωργάκος


 
Τους βρήκα στο Bill's Barber Shop Haircut & Shave στην Καλλιθέα. Στο κατάστημα είναι ξεκάθαρος ο προσανατολισμός του ιδιοκτήτη και συντονιστή της συνάντησης, Βασίλη Κοντογεωργάκου, που έχει προσθέσει μικρές πινελιές νοσταλγίας στα εργαλεία της δουλειάς του αλλά και στην λιτή διακόσμηση του χώρου. Ο 32χρονος κουρέας (με την κλασσική έννοια του όρου) θεωρεί ότι η εκτίμηση στο παλιό είναι καθαρά θέμα αισθητικής.

Συλλέγει έπιπλα και μικροαντικείμενα, ενώ ταυτόχρονα του αρέσει να «παντρεύει» μεταξύ τους διαφορετικά στυλ. «Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον Joe ψάχνοντας για μια κουρευτική μηχανή. Μου έδωσε το ερέθισμα να εμπλουτίσω τη συλλογή μου» λέει για τον πιο νεαρό 
της παρέας, τον JoePe, ο οποίος πρόσφατα άνοιξε κατάστημα με αντίκες στην Αγία Ειρήνη και είναι ο μοναδικός από την παρέα τον οποίο έχω γνωρίσει κι εγώ. 
 
Ο Βασίλης έχει στο σπίτι του πολλά παλιά έπιπλα διαλεγμένα με μεράκι και προσοχή. Οι δεκαετίες του '50 και του '60 είναι παρούσες στην καθημερινότητά του. «Από κάθε εποχή παίρνουμε τα καλύτερα. Θα ήθελα, ας πούμε, να έχω μια παλιά Cadillac ή μια Mustang, και θέλω επίσης να βρω παλιές καρέκλες κουρέματος για το μαγαζί».

Στη δουλειά του επιμένει στη λογική που ήθελε τους μπαρμπέρηδες να ασχολούνται αποκλειστικά με την φροντίδα αντρών, σε αντίθεση με τα σημερινά unisex κομμωτήρια. «Στην αντρική φροντίδα κάνω τα πάντα αλλά τα παλιά κουρέματα, πρέπει να πω, είναι και τα πιο 
δύσκολα» επισημαίνει. Η μόδα έχει κάνει στροφή προς το ρετρό, κάτι που βλέπουμε συχνά στην  πασαρέλα των δρόμων και το σχολιάζει και ο ίδιος. Αυτό σημαίνει ότι, έστω και λόγω τάσης, πολλά νέα παιδιά ανακαλύπτουν τα κλασσικά ή τα πιο περίεργα κουρέματα. Του έχουν ζητήσει, για παράδειγμα, τον «ιστό αράχνης» αλλά και χτένισμα με «ουρά Μογγόλου». 
 
Τον ρωτάω ποια, κατά τη γνώμη του, είναι η σχέση των Ελλήνων με το παλιό. «Θεωρώ ότι, γενικά, πάνε με τη μόδα» απαντά. «Αν αύριο αλλάξει, τότε το μεγαλύτερο ποσοστό θα ακολουθήσει τις νέες επιταγές. Αυτό που όμως έχει μεγάλη σημασία είναι να προσαρμόζουμε ένα look, μια τάση, στο δικό μας στυλ. Να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν είμαστε. Σε ό,τι κάνουμε, πρέπει να βάζουμε την υπογραφή μας, να είναι αυθεντικό!».

Για τη δουλειά του λέει ότι «είναι τρόπος ζωής, ένας πολύ ρομαντικός τρόπος ζωής. Αν μπορούσα, μάλιστα, θα άλλαζα ακόμη περισσότερα πράγματα χωρίς όμως να γίνω γραφικός».

JoePe
 
Με τον JoePe είχα ξαναμιλήσει πριν από λίγους μήνες όταν τον συνάντησα στο κατάστημά του στην οδό Αγ. Ειρήνης, στο ιστορικό κέντρο, μια όαση για τους λάτρεις των αντικών αφού με την ομάδα του συλλέγει και επιδιορθώνει παλιά αντικείμενα από ολόκληρο τον κόσμο ώστε να λειτουργούν πάλι στην εντέλεια. Το πάθος του για το vintage υπήρχε από τότε που, όπως λέει, θυμάται τον εαυτό του. Με συλλέκτη και τον πατέρα του, ο 29χρονος βρήκε από νωρίς την ανάλογη φιλοσοφία και την παιδεία στο οικογενειακό περιβάλλον. 
 
Ταξιδεύει, ψάχνει και διαλέγει αντικείμενα που μαζί τους φέρνουν και τα ερεθίσματα που κάνουν τον Joe να τους δίνει μια δεύτερη ζωή. «Φτιάχνω τον δικό μου κόσμο με στοιχεία από άλλες εποχές» εξηγεί. «Η προσωπική μου “παλέτα” έχει χρώματα από κάθε δεκαετία. Εκείνες από τις οποίες παίρνω περισσότερα στοιχεία είναι '50, '60 και '70. Ο,τιδήποτε από εκείνες 
τις περιόδους με συγκινεί. Εκείνα τα σχέδια δεν έχουν να αποδείξουν κάτι σε κανέναν. Είναι 
δοκιμασμένα στο χρόνο έχοντας κάνει τη δική τους επανάσταση στο χώρο του design, έχοντας συνδεθεί με ιστορικά γεγονότα. Τότε οι κατασκευαστές έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε να φτιάξουν κάτι που θα μπορούσε να διαρκέσει για πάρα πολύ καιρό, που δεν θα είχε ημερομηνία λήξης όπως τα σημερινά αντικείμενα, είτε είναι αυτοκίνητα είτε κάτι 
μικρότερης σημασίας. Τα αγόραζες και ήξερες ότι αν τα πρόσεχες θα τα είχες στη ζωή σου για πολλά χρόνια. Συνδεόσουν μαζί τους. Γι' αυτό σήμερα σε χώρους βιώνεις πολυεθνικές εταιρείες και όχι προσωπική ιστορία».

Ο 29χρονος με το νοσταλγικό ντύσιμο, την ευγένεια στη φωνή και τους τρόπους μου λέει ότι, αν ζούσε σε άλλη εποχή θα ήταν το '60, θα διάλεγε να παντρευτεί το '50 και θα ήθελε να μεγαλώσει το '70.

Δημήτρης Σβορώνος

Για τον Δημήτρη Σβορώνο, το ερέθισμα που τον έκανε να αγαπήσει τις αντίκες ήταν τα κόμικς που διάβαζε μικρός με ήρωες όπως ο Captain America. Στα 43 σήμερα, είναι συλλέκτης κόμικς, και κάθε φορά που θέλει να εμπλουτίσει τη συλλογή του παίρνει το αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη. Λατρεύει τους χάρτινους ήρωες του Jack Kirby, που τον θεωρεί, όπως και πολλοί άλλοι, πρωτοπόρο της Pop Art.

Έχει στην κατοχή του πέντε «πανάρχαιες», όπως τις χαρακτηρίζει, μοτοσικλέτες, τις οποίες προσέχει όπως ο γονιός τα παιδιά του. «Μου λένε ότι το σπίτι που ζω είναι σαν γκαλερί» σχολιάζει, περιγράφοντας το χώρο του. «Εκτός από εκείνα που αγοράζω, φτιάχνω και δικά μου πράγματα, ενώ επιπλέον μου αρέσει η ζωγραφική. Ταξιδεύεω πολύ και ειδικά στη Νέα Υόρκη». 
 
Ο Δημήτρης εργάζεται στο λογιστήριο εταιρείας, αλλά τονίζει ότι, ευτυχώς, δεν έχει κανένα πρόβλημα με την εμφάνισή του (μια αλογοουρά, μαύρα γυαλιά, τατουάζ, μούσι και τζην υπογράφουν για το προφίλ ενός καλού, κλασσικού biker). Όσον αφορά στις άλλες του δραστηριότητες, αναφέρει ότι τον τελευταίο χρόνο μαζί με τον άλλο της παρέας, τον Χρήστο Ζώη, διοργανώνουν events με την ομάδα «Beerbelly's».

«Έχουμε καταφέρει να παντρέψουμε το Swing, to Rock 'n Roll και το Jump Blues με τη 
μοτοσικλέτα -την καλή μοτοσικλέτα. Βλέπεις, στην Ελλάδα επικρατούσε η άποψη οι μηχανόβιοι να ακούν Heavy Metal Rock, αλλά όταν πήγα στο Λονδίνο είδα μια άλλη φάση του πράγματος και ανακάλυψα μια διαφορετική σχέση των θαυμαστών της μοτοσικλέτας με τη μουσική. Τώρα πια μας παρακαλούν για περισσότερες εκδηλώσεις».

Τονίζει ότι για τον ίδιο η εμφάνιση του άλλου έχει μεγάλη σημασία, αφού εκ πεποιθήσεως φροντίζει ανάλογα τη δική του. «Θέλω πολύ ο κόσμος να βλέπει τους μοτοσικλετιστές και τους τύπους με τα τατουάζ σαν κανονικούς ανθρώπους και όχι σαν φρικιά. Επίσης, καλό είναι να τους φέρονται ευγενικά, αφού κατά πάσα πιθανότητα έχουν και πολλά χρήματα. Βλέπεις, αυτό το “χόμπι” είναι ακριβό!».

Τόλης Γιαννέας
 
Ο Τόλης Γιαννέας είναι 45 ετών και χορευτής. Είναι λεπτός, με ευέλικτη κίνηση, Rock 'N Roll «αέρα» και φυσικά τατουάζ. Στη μνήμη του έχει μείνει ανεξίτηλη η ημέρα που, στη διάρκεια ενός τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ, παρακολούθησε την κηδεία του Elvis Presley. «Συγκινήθηκα και δεν μπορούσα να πιστέψω τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου προς το είδωλό του» θυμάται.

«Κάπως έτσι άρχισε να μου αρέσει η μουσική και ο χορός. Τώρα πια, έχει μπει για τα καλά 
στην καθημερινότητά μου, είναι ζωντανό κομμάτι της ζωής μου. Ξέρεις, ο χορός μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και είναι ένα καλό κόλπο για να μην μεγαλώνεις. Χορεύοντας ξεφεύγεις από τον χρόνο, ζεις ένα comeback της παιδικής σου ηλικίας».

Αντίθετα από τους υπόλοιπους, μου λέει ότι δεν είναι συλλέκτης. «Δεν θέλω να έχω υλικές εξαρτήσεις» εξηγεί χαμογελώντας. «Όταν μου αρέσει κάτι που βλέπω, θέλω να το κρατάω στη μνήμη μου». 

Ο Τόλης χορεύει με παρτενέρ σε διάφορα events με μπάντες. Περνάει καλά, πολύ καλά, όπως τονίζει, και είναι ένας... χαρούμενος άνθρωπος. «Ο Έλληνας έχει ξορκίσει το παλιό» λέει αναφερόμενος στη σχέση μας με το vintage. «Παλιότερα ο κόσμος ήταν πιο αυθεντικός. Προσωπικά, τα πάω όμως καλύτερα με τους νέους. Δυστυχώς, πιστεύω ότι οι ηλικιωμένοι 
έχουν πεθάνει στην Ελλάδα! Οι σημερινοί νέοι είναι η καλύτερη γενιά».

Η φιλοσοφία του λέει ότι ο χορός είναι χώρος και ότι πρέπει να δίνουμε χώρο σε όλους. «Πρέπει να χορεύουμε!» επαναλαμβάνει δυνατά και με ενθουσιασμό. Θα ήθελε να ζει το '50, αλλά λέει ότι «η ζωή είναι πάντα ωραία, απλά πρέπει να κάνεις τις επιλογές που σου ταιριάζουν. Ακόμα και στην Κόλαση!».

Χρήστος Ζώης
 
Ο πέμπτος της συντροφιάς, ο 47χρονος Χρήστος Ζώης, λέει ότι είχε από μικρός μια αγάπη για το vintage, από τον καιρό ακόμη που σαν παιδί άκουγε τη Rock των μεγαλύτερων αδελφών του. Λίγο αργότερα ανακάλυψε τα βαθιά νερά του Blues. «Έψαχνα για μια ευχάριστη μουσική» μου λέει. «Βλέπεις, τα '70s ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα. Ήταν “μαύρα”».

Αναφέρεται, προφανώς, στην τεράστια Soul και Funk μουσική σκηνή που βασίλευε στα κλαμπ εκείνης της εποχής. Ο Χρήστος είναι μουσικός στην μπάντα Hi Rollers, στην οποία παίζει 
κοντραμπάσο και τραγουδάει. Παίζουν Rythm 'N Blues -«του μπαμπά του Rock 'N Roll» τονίζει με σημασία. «Στη μουσική του '40 και του '50 ανακάλυψα μια αισιοδοξία, μια χαρά που ήταν 
διάχυτη στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι άνθρωποι τότε είχαν την αισιόδοξη αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά. Τα σπίτια ήταν πολύχρωμα και μεγάλα, υπήρχε κομψότητα παντού».

Την ίδια κομψότητα, για την οποία μιλάει, βρίσκει ο επισκέπτης και στο δικό του σπίτι, όπου όλα έχουν μια άποψη vintage, την ίδια αίσθηση που σου δίνει το κούρεμα και το ντύσιμό του. «Τα τελευταία χρόνια βλέπω με χαρά ότι υπάρχει ένα vintage κίνημα στην Ελλάδα, μια τάση ας πούμε. Αυτό μας βοηθάει εμάς σε όλα, όπως φαντάζεσαι».

Μου λέει ότι αυτό τον καιρό ανακατασκευάζει ένα παλιό Ford αυτοκίνητο, ενώ κάθε φορά που παίζει κάπου από κάτω έχει θαυμαστές του παλιού που πάνε να ακούσουν το συγκρότημά του με αγάπη γι' αυτό που πρεσβεύει. «Το βλέπουν σαν ένα παράθυρο στο παρελθόν, αλλά 
το οποίο έχει προορισμό στο μέλλον!».