Ο Philip Seymour Hoffman που θυμάμαι...

Η ξαφνική είδηση του θανάτου του σκάει σαν βόμβα στο Διαδίκτυο, ακριβώς μία μέρα μετά από ένα ψεύτικο δημοσίευμα που ήθελε τον Philip Seymour Hoffman νεκρό. Και μόνο αυτό το γεγονός με έκανε να αμφισβητήσω τη γνησιότητα των δημοσιευμάτων. Αυτή η ιντερνετική RIPολογία με βγάζει από τα ρούχα μου. Η είδηση, όμως, ήταν πραγματική. Είχαμε συναντηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν για προσωπικές συνεντεύξεις. Θυμάμαι, σχεδόν δέκα χρόνια πριν, την πρώτη μας συνάντηση στο Βερολίνο, ενώ μέσα στα χρόνια είχαμε βρεθεί στο Τορόντο και το Λονδίνο. Έδειχνε αστραφτερά έξυπνος, ετοιμόλογος, άμεσος και δραστήριος.



Ανατρέχοντας στο αρχείο μου, βρήκα αποθηκευμένα αρκετά αποσπάσματα από τις συναντήσεις μας. Αν και στις συνεντεύξεις σε έπειθε ότι αποφεύγει να κερδίσει τη συμπάθειά σου στοχεύοντας σε άμεσες απαντήσεις, το ταλέντο του στη μετάλλαξη στο πανί υπογράμμιζε τη δυνατότητά του να μεταμορφώνεται σε παράξενους και πολυπρόσωπους ήρωες.  «Μου αρέσει να έχω προκλήσεις και οι διαφορετικοί ρόλοι με κρατούν επικεντρωμένο στην ουσία της δουλειάς μου. Κυρίως όμως λατρεύω την πρόκληση» μου είχε πει. Η ζωή του είχε πολλές αντίστοιχες προκλήσεις και ήταν γεμάτη εμπειρίες που τον στοίχειωσαν. Αρκετά χρόνια μετά, μου μιλούσε για το γεγονός που τον σημάδεψε, αυτό της 11ης Σεπτεμβρίου. «Τώρα πια όχι μόνο οι Νεοϋορκέζοι αλλά όλοι οι Αμερικανοί επιδιώκουν περισσότερο να συμμετέχουν στη διαδικασία της ψηφοφορίας και να ενημερώνονται. Πριν την 11η Σεπτεμβρίου, υπήρχε μια γενική απάθεια. Τώρα οι άνθρωποι φαίνεται να λαμβάνουν πιο συνειδητά αποφάσεις. Είμαι περίεργος αν αυτό θα έχει βάθος χρόνου ή αν σε μερικές εκλογικές αναμετρήσεις θα αλλάξει η πολιτική ζέση του λαού. Αναγνωρίζω, όμως, ότι για να ξεκινήσουν οι αλλαγές, ο κόσμος έπρεπε πρώτα να χάσει τη σιγουριά του. Ως Νεοϋορκέζος, έχω απόψεις που ίσως είναι λίγο συγκεκριμένες, αλλά θα ήθελα να μου το επιτρέψεις αυτό λόγω του συναισθηματικού δεσίματος με τον τόπο».

Η πολιτική κατάσταση τον απασχολούσε, ενώ από τα λεγόμενά του κατανοούσε την οικονομική κρίση που πλησίαζε: «Όλοι οι πόλεμοι, από αυτόν της Τροίας μέχρι και τον πόλεμο του Ιράκ, έχουν γίνει για οικονομικούς λόγους και φοβάμαι ότι αυτή θα είναι η βάση και άλλων πολέμων που θα ακολουθήσουν. Στην Αμερική, η ιστορία μας με τον εμφύλιο πόλεμο είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Εκείνος ο πόλεμος εύχομαι να μην είχε συμβεί. Ίσως τελικά να έπρεπε να αφήσουμε τη χώρα διαιρεμένη στα δύο, ίσως και όχι, δεν ξέρω. Παρ’ όλα αυτά, χαίρομαι που τελικά ήρθαν έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν παραδείγματα, όπως αυτό της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας, που έχουν αποδείξει ότι ένα ενωμένο έθνος λειτουργεί καλύτερα από ένα διασπασμένο».



Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό, ο ηθοποιός τα πρώτα χρόνια της καριέρας του είχε επισκεφτεί την Ελλάδα για διακοπές: «Ήθελα πολύ να ξαναέρθω στην Ελλάδα τότε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν είχα έρθει στα νησιά, είχα περάσει υπέροχα. Είχα σχέση με μια Ελληνίδα εκείνη την εποχή. Η μητέρα της φίλης μου είχε ζήσει μέχρι τα 21 της στην Ελλάδα, πριν έρθει στην Αμερική, και είχε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα. Μέναμε εκεί για κάποιες μέρες. Μακάρι να θυμόμουν πώς λένε το μέρος. Ήταν πολύ όμορφα».



Kάποτε τον είχα ρωτήσει αν τον φόβιζε η προοπτική να τον ξεχάσει το κοινό κάποια στιγμή. «O πραγματικός φόβος ενός ηθοποιού είναι το να μην έχει δουλειά και –το σημαντικότερο– να μην τον σέβονται. Δεν φοβάμαι το να με ξεχάσουν. Φοβάμαι το να μη με σέβονται ή να μη θεωρούν οι άνθρωποι ότι κάνω καλά τη δουλειά μου. Σιχαίνομαι να παραμένω στάσιμος και να μην εξελίσσομαι».



Στις 2 Φεβρουαρίου βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, όταν φιλικά του πρόσωπα ανησύχησαν γιατί είχε αργήσει να πάρει τα παιδιά του. Του είχαν μείνει μόλις επτά ημέρες για να τελειώσει τα τελευταία γυρίσματα του τρίτου μέρους της τριλογίας Αγώνες Πείνας και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επίσημη απάντηση για το τι θα επινοήσει το στούντιο της Lionsgate, ώστε να «κλείσει» το μοντάζ της ταινίας. Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση ήταν αυτή στο φεστιβάλ του Sundance. Εκεί, οι δημοσιογράφοι που μίλησαν μαζί του είχαν την αίσθηση ότι επικοινωνούν με ένα χαρούμενο άνθρωπο, μάλιστα έκαναν λογοπαίγνια για την επικείμενη συνεργασία του στην τηλεοπτική σειρά με τίτλο Happyish.



Τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ξεκίνησαν περίπου τριάντα χρόνια πριν. Ο ίδιος υποστήριζε ότι για είκοσι τρία χρόνια έμεινε καθαρός. Μόλις τον προηγούμενο Μάιο, και μετά από μια μεγάλη περίοδο κατανάλωσης συνταγογραφημένων χαπιών, άρχισε ξανά τη χρήση ηρωίνης. Τότε είχε δηλώσει στο TMZ ότι έπρεπε να πάρει ηρωίνη για μία εβδομάδα μέχρι να καταλάβει ότι τελικά χρειαζόταν βοήθεια. Οδηγήθηκε σε κέντρο αποτοξίνωσης για δέκα ημέρες.

Κατά τα δημοσιεύματα, ο θάνατός του οφείλεται σε ατύχημα και όχι αυτοκτονία  – δεν είχε αφήσει κανένα σημείωμα που να ανέφερε την επιθυμία του να δώσει τέλος στη ζωή του. Τραγική ειρωνεία ότι τη μέρα του θανάτου του οι εκπρόσωποι του ηθοποιού διέψευσαν τα δημοσιεύματα που τον ήθελαν νεκρό – μια μέρα πριν τον πραγματικό θάνατό του.

Ο George Clooney, που είχε συνεργαστεί μαζί του στις Ειδούς του Μαρτίου, ανέφερε για το φίλο του: «Όλοι προσπαθούμε να φορέσουμε τα γενναία μας πρόσωπα, για να μη δείξουμε πόσο πολύ στενoχωρηθήκαμε». Ο Tom Hanks, ο Robert de Niro, ο Jeff Bridges, ο John Hart, η Naomie Harris, ο Steve Coogan εξέφρασαν δημόσια συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Η Gwyneth Paltrow, μάλιστα, στη σελίδα της στο instagram ανέβασε φωτογραφία blast from the past στο πλευρό του ταλαντούχου ηθοποιού.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.