Αθηνά Ανδρεάδη:Από την κορυφή των βρετανικών charts, καριέρα και στην Ελλάδα

Κάθε φορά που συναντάω την Αθηνά Ανδρεάδη είτε εδώ είτε στο Λονδίνο αυτό που μου μένει για ώρα αποτυπωμένο είναι το ηχηρό της γέλιο που έχει βάλει στοίχημα να νικήσει οτιδήποτε αρνητικό. Ειδικά το απόγευμα που συναντηθήκαμε στην πόλη που έχει το όνομά της -όχι στο Λονδίνο όπου διέμενε μέχρι πρόσφατα ή στη Θεσσαλονίκη απ’ όπου αφορμάται η καταγωγή της-, τα πάντα ήταν εναντίον μας (καταιγίδα και σεισμός ταυτόχρονα). Ηταν όμως αρκετά το γέλιο της που αντηχούσε ηχηρό στο νέο της σπίτι και η ομορφιά του προσώπου της που παραμένει λάμπουσα για να φύγουν μακριά οι άσχημες σκέψεις.

Ωστόσο, δεν τη βρίσκω να ετοιμάζεται για πρόβες, ούτε να σκαλίζει κάποια στιχάκια όπως συνήθως, αλλά να μαγειρεύει. «Σπανακόρυζο για τα αγόρια της μπάντας μου», λέει με περηφάνια, «και ελπίζω να τους αρέσει». Μου εξομολογείται με νόημα ότι το μυστικό για να πάει καλά μια δουλειά είναι το καλό φαγητό αφού «μια μπάντα δεν πρέπει να μένει ποτέ νηστική αν θες να αποδώσει». Θυμάται το περιστατικό με τη μητέρα της να καταφτάνει με ένα τεράστιο ταψί γεμιστά για να φάνε οι μουσικοί της σε κάποια συναυλία του εξωτερικού και τον Μπομπ Γκέλντοφ να της ψιθυρίζει στο αφτί «θέλω να γίνω μέλος της μπάντας σου τώρα». Δεν είναι, όμως, μόνο το φαγητό που δένει την Αθηνά με τους ανθρώπους, είναι μάλλον η έμπνευση που τους μεταδίδει ώστε να της αφοσιώνονται. Στο σαλόνι της δεσπόζει ένας πίνακας κάποιου σπουδαίου Πέρση καλλιτέχνη, πολύ δημοφιλούς αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό, που τον φιλοτέχνησε εμπνευσμένος από τους στίχους της.


Τη ρωτάω πώς μπορεί να είναι πάντα τόσο θετική απέναντι σε όσα συμβαίνουν και μου δείχνει έναν μεγάλο τόμο με ρητά ανατολικής σκέψης, αλλά και τα αγαπημένα της βιβλία στα οποία ανατρέχει κάθε φορά που βρίσκει τα ζόρια. «Δεν είναι πάντα εύκολα τα πράγματα, γι’ αυτό και πρέπει να δημιουργείς τις συνθήκες ώστε να γίνουν. Ειδικά αν πρέπει να φέρεις αποτέλεσμα, πρέπει να επικοινωνείς με τα πράγματα σαν να είναι η πρώτη φορά αλλά και να δουλεύεις ακάματα γι’ αυτά. Πρέπει να πηγαίνεις σαν εργάτης κάθε μέρα στη δουλειά σου, έλεγε ο αγαπημένος μου Λέοναρντ Κοέν, και όλα τα άλλα έπονται. Ισως τελικά ακόμη και η έμπνευση έρχεται επειδή το μυρίζεται ότι κάθεσαι να την περιμένεις», μου λέει γελώντας.

Το CHANNEL 5 και ο «Guardian» στα πόδια της
Θυμάμαι αντίστοιχα σε ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην Αθηνά Ανδρεάδη στο CHANNEL 5 την ίδια να λέει αυτό ακριβώς: «Θα ήθελα να μπορούσε να υπάρχει ένας χώρος όπου να αδειάζω από τα πάντα, να μη σκέφτομαι τίποτα και να επιστρέφω πιο γεμάτη και πιο σίγουρη». Αυτόν τον χώρο, πάντως, φαίνεται να τον έχει βρει στη μουσική που την ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο - από την πρώτη της κιόλας δισκογραφική εμφάνιση με το «Breath with me», το οποίο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές κάνοντας τους μουσικοκριτικούς να μιλούν για τη νέα Νόρα Τζόουνς ή για τη νέα τραγουδοποιό που έρχεται να προστεθεί στη βρετανική παράδοση της Αντέλ ή της Εϊμι. Με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ «Peeling Apples» αυτό εκτιμήθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς συνέτρεξαν σπουδαίοι παραγωγοί και μουσικοί όπως ο Μπεν Τριγκ (συνεργάτης του Ελτον Τζον) ή ο τρομερός ντράμερ της Αρίθα Φράνκλιν και της Πατρίσια Κας, Ρόι Μάρτιν. Με τη μεγάλη επιτυχία και του δεύτερου δίσκου που σκαρφάλωσε γρήγορα στα charts, η Αθηνά μπορούσε πλέον να διεκδικεί τον τίτλο του πιο γρήγορα αναγνωρισμένου καλλιτέχνη.

Ο «Guardian» έγραφε ότι πρόκειται για «μια υπέροχη, γενναία και πρωτότυπη τραγουδοποιό», ενώ το πολύ δύσκολο μουσικό περιοδικό «Uncut» έλεγε ότι η Αθηνά «διευρύνει τα όρια της φολκ, ποπ, τζαζ και world μουσικής» - όσο για την «Daily Mail», υποκλινόταν πάραυτα στην «εκτυφλωτική λάμψη και το τεράστιο ταλέντο της». Η φωνή της, ζεστή και αισθαντική, διαθέτει επιπλέον τη λοξάδα που συναντάς σε τζαζ καλλιτέχνες, αλλά και τη γοητευτική μελαγχολία που σου βγάζουν φωνές όπως της Κέιτ Μπους και την οποία τόσο αγάπησαν οι Βρετανοί. Η ίδια παραδέχεται, ωστόσο, ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα τόσο ρόδινα. «Ανέκαθεν ήμουν αφοσιωμένη στη μουσική, άκουγα, έγραφα, μελετούσα. Επειδή ήμουν παράξενο παιδί και εσωστρεφές, κλειδωνόμουν στο δωμάτιο για τις ώρες και προτιμούσα να ανάβω κεριά και να γράφω στίχους φανταζόμενη τον εαυτό μου σπουδαία τραγουδίστρια».

Στα 16 της φτιάχνει το δικό της γκρουπ

Στα 6 της σκάλιζε ήδη τα πρώτα στιχάκια, στα 9 έγραφε το πρώτο της βιβλίο και στα 14 έπαιρνε βραβείο λογοτεχνίας από τον καθηγητή του σχολείου της, «στον οποίο χρωστάω πολλά για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε», όπως λέει. Δύο χρόνια αργότερα θα δημιουργούσε γκρουπ και θα στρεφόταν πλέον με βαθιά αφοσίωση στη μουσική. «Είχα το θράσος στα 16 και στα 17 να κάνω μαθήματα φωνητικής στα μέλη του συγκροτήματος χωρίς να καταλαβαίνω ότι ήξερα ελάχιστα, βασιζόμενη απλώς σε πρόχειρες ασκήσεις φωνητικής και σε αυτοσχεδιασμούς. Από τύχη ανακάλυπτα πράγματα επειδή απλώς άκουγα τραγουδιστές που μου άρεσαν - από αυτούς ανακάλυψα το βιμπράτο. Αυτά που με βοηθούσαν είναι η φαντασία μου και το γεγονός ότι είχα καλλιεργήσει ένα προσωπικό στυλ ως αυτοδίδακτη που ήμουν. Από αυτή την παλέτα δανείστηκα μεγαλώνοντας και βάσει αυτού καλλιέργησα την προσωπική μου ταυτότητα».
Ομολογεί ότι δυσκολεύτηκε πολύ να πείσει τους γονείς της, και ειδικά τον πατέρα της Ανδρέα Ανδρεάδη, ιδιοκτήτη ξενοδοχειακών μονάδων όπως το «Sani Resort» στη Χαλκιδική, ότι πρέπει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική.

 «Είναι λογικό ένας γονιός να φοβάται όταν ακούει το παιδί του. Γι’ αυτό και παρά τις έντονες συγκρούσεις και για να μη χαλάσω το χατίρι των γονιών μου σπούδασα Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αγγλία. Ευτυχώς χάρη σε αυτούς έγινα δίγλωσση, οπότε δεν είχα ποτέ πρόβλημα προσαρμοστικότητας στην Αγγλία» -και φυσικά μπορούσε πάντα να τραγουδάει και σε ξένο στίχο. Τη ρωτάω πότε κατάφερε να πείσει τον πατέρα της ότι αυτό που κάνει είναι το σωστό. «Νομίζω ότι άρχισε να πείθεται διαβάζοντας τις πρώτες κριτικές για τη δουλειά μου - να ’ναι καλά ο “Guardian”!», μου λέει γελώντας. «Θυμάμαι ακόμη μια πολύ συγκινητική στιγμή, όταν πριν από αυτό του χάρισα έναν δίσκο με μερικές άριες ερμηνευμένες από εμένα γνωρίζοντας την αγάπη που έχει στην κλασική μουσική και την όπερα. Εκείνος, χωρίς να αντιληφθεί ότι το demo ήταν δικό μου, έδειξε να ενθουσιάζεται ρωτώντας με λεπτομέρειες γι’ αυτή την “εκπληκτική τραγουδίστρια”, όπως την αποκάλεσε. Νομίζω ότι αυτή ήταν ουσιαστικά η στιγμή που τον είχα πείσει», συνεχίζει.

Πέρασμα στο Λος Αντζελες
Ωστόσο, οι συγκινητικές στιγμές δεν ήταν μόνο οι οικογενειακές αλλά και εκείνες που έχει ζήσει με τους φαν της, σε άπειρες συναυλίες όπου έχει συμμετάσχει και σε σπουδαίους χώρους όπως το «Bush Hall», εκεί όπου κατά σύμπτωση οι Who πριν πολλά χρόνια τραγουδούσαν το κομμάτι τους «Athena». «Θυμάμαι σε κάποια συναυλία μια κοπέλα να βγαίνει έξω επειδή ακουγόταν το κλάμα της και μετά να μου εκμυστηρεύεται ότι είχε ταυτιστεί με ένα κομμάτι μου επειδή είχε χάσει κάποιον δικό της. Αντίστοιχα στο Glastonbury, όπου έτυχε επίσης να συμμετάσχω, κάποια άλλη αναρωτιόταν πώς ξέρω τι έκρυβε στην καρδιά της αφού το κομμάτι είχε γραφτεί για εκείνην. Είναι όντως συγκινητικά όλα όσα ακούω από τον κόσμο στις συναυλίες», λέει.
Μετά την απρόσμενη επιτυχία της η Αθηνά φρόντισε να περάσει ένα διάστημα και από το Λος Αντζελες -«το οποίο λάτρεψα αφού μου θύμισε τόσο Ελλάδα με την εκπληκτική φύση και τις μυρωδιές. Είναι φοβερό να περπατάς στο Δυτικό Χόλιγουντ και να μυρίζει γιασεμί και πικροδάφνες»- κάνοντας εξαιρετικές συνεργασίες.

Κάποια μάλιστα από τα τραγούδια της ακούστηκαν σε αμερικανικές σειρές όπως το «Smash», τη νέα σειρά του NBC σε παραγωγή Στίβεν Σπίλμπεργκ, και το «Chicago Fire» επίσης από το ίδιο κανάλι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μια απόφαση που δύσκολα θα έπαιρνε κανείς βλέποντας να απογειώνεται η καριέρα του στο εξωτερικό, δηλώνει περιχαρής με τον νέο της δίσκο και τα νέα της σχέδια: «Δεν εγκαταλείπω όλα όσα έχω κάνει, αλλά νιώθω χαρούμενη που υλοποιώ εδώ ένα παιδικό μου όνειρο που είναι ο δίσκος στη γλώσσα που τόσο αγαπώ. Κι είναι εκπληκτικό το ανθρώπινο δυναμικό που βρίσκω εδώ - καταπληκτικούς μουσικούς και εξαιρετικούς συνεργάτες. Με τον Γιώργο Ανδρέου με τον οποίο συνεργαζόμαστε στο νέο άλμπουμ “Γήινοι άγγελοι” γνωριζόμαστε χρόνια, ενώ με τη Λίνα Νικολακοπούλου είχαμε εξαιρετική συνάντηση. Μιλήσαμε για όλα αυτά που αγαπάμε και μας εμπνέουν και νιώθω ότι είχαμε τρομερή επικοινωνία».

Ο πρώτος δίσκος της Αθηνάς Ανδρεάδη (ή απλώς Athena όπως είναι γνωστή στο εξωτερικό) στα ελληνικά θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από την EMI και ενσαρκώνει μουσικά όλα όσα είναι η ίδια: αθωότητα και καταφατική σκέψη, εσωτερική δύναμη και διάρκεια. Κυρίως όμως ο δίσκος της είναι Ελλάδα. «Πάντα κουβαλάω μέσα μου την καταγωγή μου ίσως με τον τρόπο του Σεφέρη. Ως ρωγμή από όπου μπαίνει το φως, ως μόνιμη σκέψη. Σάμπως το ελληνικό φως να μου δίνει τη δύναμη που χρειάζομαι και να συνεχίσω. “Ολη η Γης ένας σπόρος φυτεμένος μέσα στους γύρους του μυαλού μου”, έλεγε ο Καζαντζάκης για να καταδείξει αυτή την αστραπή που μετατρέπεται σε ανθρώπινο λόγο - “αυτή τη βουβή αστραπή που ξεσπάει στο μυαλό σου και θες να κατακτήσεις τον κόσμο”. Αυτό για μένα είναι η Ελλάδα», καταλήγει.