Χρήστος Μενιδιάτης: «Θα μείνουμε χωρίς βρακί!»

Το παρ’ ολίγον golden boy δεν μετράει τις κουβέντες του, ούτε μασάει τα λόγια του. Αυτό του δίδαξε ο μεγάλος Μιχάλης Μενιδιάτης κι αυτό ακολουθεί κατά γράμμα. Οποιο κι αν είναι το κόστος...  

- Ρίχνοντας μια ματιά στο βιογραφικό σου, διαπίστωσα ότι υπήρξες ένας πολύ καλός μαθητής, με σπουδές στο Οικονομικό της Νομικής και μάστερ στη Μ. Βρετανία πάνω στο Finance and Banking. Πώς ένα παιδί που έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει golden boy καταλήγει στα μπουζούκια;  Είναι λίγο οξύμωρο, αν και η απόφαση αυτή δεν προέκυψε ξαφνικά. Παρότι οι σπουδές ήταν καθαρά δική μου απόφαση και κάτι το οποίο επιθυμούσα πολύ, βαθιά μέσα μου γνώριζα ότι δεν θα με έβγαζαν σε έναν επαγγελματικό δρόμο. Η ψυχή μου και το μυαλό μου ήταν αλλού...

- Και γιατί αυτό το «αλλού» δεν το καλλιέργησες από μικρός; Ισως κι αυτό, το ότι δηλαδή δεν έκανα σπουδές επάνω στη μουσική, να ήταν και το μοναδικό μου λάθος. Ωστόσο δεν μετανιώνω καθόλου γιατί τα χρόνια των σπουδών μού άνοιξαν τους ορίζοντες, όξυναν την κρίση μου και με βοήθησαν να δω τον κόσμο με μια άλλη ματιά, πιο σφαιρική και πιο εμπεριστατωμένη. Σήμερα πλέον, αν αναλογιστεί κανείς την όλη κατάσταση, πιστεύω ότι η τύχη με βοήθησε και πήρα τη σωστή απόφαση ακολουθώντας το μονοπάτι της μουσικής. Διαφορετικά, από golden boy θα είχα γίνει poor guy, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έχω βγάλει τρελά χρήματα απ’ τη δουλειά που κάνω.

- Ο πατέρας σου, ο μεγάλος Μιχάλης Μενιδιάτης, δεν είχε το απωθημένο να δει τον γιο του επιστήμονα;

Οχι. Βέβαια, κακά τα ψέματα, ο πατέρας μου αναγκάστηκε λόγω της φτώχειας και του πολέμου να διακόψει το σχολείο στην Ε’ Δημοτικού, κάτι που τον έκανε να αισθάνεται πάντα πολύ άσχημα. Παρότι στη ζωή του είχε καταφέρει να αποκτήσει σχεδόν τα πάντα, πάντα έλεγε πως η απώλεια της μόρφωσης, το να μην μπορείς να γράφεις και να διαβάζεις, είναι ένα μεγάλο κακό. Κι ίσως αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα, να με οδήγησε στα πανεπιστημιακά έδρανα...

- Τι ήταν αυτό που έκανε τον πατέρα σου να διαφέρει από τα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα ονόματα της νύχτας;  Οχι επειδή ήταν πατέρας μου, αλλά αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο ακέραιος σαν χαρακτήρας που πάθαινες πλάκα. Ηταν οικογενειάρχης, οικονόμος και πιστός στα παιδιά και στη γυναίκα του. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος ένας πραγματικός κύριος, ένας ιδανικός πατέρας και ένας μοναδικός σύντροφος για τη μάνα μου. Καλώς ή κακώς, στη δουλειά μας υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι: η αναγνωρισιμότητα που σε οδηγεί εύκολα στο παραμύθιασμα, οι «πειρασμοί» που σε περιμένουν στη γωνία να κάνεις τη στραβή, τα πάθη που σε καλούν σαν τις Σειρήνες να τα ακολουθήσεις. Εκεί μετράει η δύναμη του «όχι». Κι εγώ αυτή τη δύναμη πιστεύω ότι την έχω. Ξέρω τι θέλω, κι όταν ξέρεις τι θέλεις, φοβάσαι μήπως το χάσεις από μια βλακεία σου. Το κακό δεν θέλει πολύ να γίνει. Οταν παίζεις με τη φωτιά, θα καείς...

- Ποια είναι η σχέση σου με τα media;  Τα αποφεύγω και με αποφεύγουν. Η ζωή μου, όσο ενδιαφέρουσα κι όσο όμορφη είναι για μένα, τόσο ανούσια φαντάζει στα ΜΜΕ και τον κόσμο. Κακά τα ψέματα, τον πολύ κόσμο δεν τον ενδιαφέρει ούτε η δουλειά μου ούτε τα τραγούδια που θα κυκλοφορήσω. Τον κόσμο -επειδή εκεί τον έχει οδηγήσει η πλειονότητα των δημοσιογράφων- τον ενδιαφέρουν τα παράπλευρα της δουλειάς μας: πότε θα πούμε κάτι τραβηγμένο, πότε θα κακοχαρακτηρίσουμε κάποιον άλλον και πότε θα κάνουμε σούσουρο. Γι’ αυτό καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε. Δεν μπορεί να καλείς στην εκπομπή σου έναν τραγουδιστή της Α' Εθνικής, να παραβλέπεις όλα όσα έχει πετύχει σε επαγγελματικό επίπεδο και να προβάλλεις το κουτσομπολιό...

- Θεωρείς τον εαυτό σου τραγουδιστή Α' Εθνικής;  Οχι, δεν είμαι τραγουδιστής Α’ Εθνικής. Η δουλειά μας είναι αρκετά δίκαιη, γιατί την αξία σου και την επιτυχία σου δεν την καθορίζει ο επιχειρηματίας αλλά ο κόσμος. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και, ναι, στοχεύω στην Α’ Εθνική, αλλά δεν είμαι. 



- Είχες δηλώσει κάποτε πως όταν ήσουν νέος διαισθανόσουν τα οικονομικά δεινά που θα μας έβρισκαν. Πού οφειλόταν αυτή η διαίσθηση;  Εχω ζήσει καταστάσεις που ξέφευγαν από τη λογική. Ηταν φως φανάρι πως όλο αυτό το οικοδόμημα της ευμάρειας, του πλούτου και της αλόγιστης σπατάλης στηριζόταν σε ένα τίποτα, σε μια φούσκα. Δεν υπήρχε ούτε βάση, ούτε κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να ξεσαλώνουμε όπως ξεσαλώναμε. Ζούσαμε, εισπνέαμε και εκπνέαμε μια lifestyle νοοτροπία του φαίνεσθαι, του δεν υπάρχει αύριο και του τρώω ό,τι βγάζω. Κάποιοι, μέσα από αυτή την επίπλαστη οικονομική ευμάρεια, ξόρκιζαν τα κόμπλεξ τους απαιτώντας πρώτο τραπέζι-πίστα, ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ σε λουλούδια για να φανούν στον διπλανό τους και ανοίγοντας μπουκάλια σαμπάνιας για να προκαλέσουν τα «φτωχά» πλήθη του τρίτου και του τέταρτου τραπεζιού. Επειδή δουλεύω στη νύχτα 12 χρόνια σερί, έχοντας συμπληρώσει πάρα πολλές εργατοώρες, δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι άνθρωποι που πριν από μία πενταετία έμπαιναν στα μαγαζιά και ήταν οι καλύτεροι πελάτες αυτή τη στιγμή που μιλάμε ζουν με δανεικά. Κι όταν λέω δανεικά, μιλάω για 50 και για 100 ευρώ, για να τη βγάλουν σήμερα... 
  
- Ποιος φταίει γι’ αυτό; Εγώ πιστεύω ότι όλα αυτά ήταν μέρος ενός σχεδίου το οποίο μας ήθελε καθοδηγούμενα ζώα, χωρίς κρίση, χωρίς νου και χωρίς αντίληψη του τι μπορεί να συμβεί αύριο. Μας έριξαν το τυράκι, πέσαμε στη φάκα και τώρα παλεύουμε να βγούμε εντελώς ξεγυμνωμένοι.
- Θα ξεγυμνωθούμε κι άλλο; Ναι. Θα μείνουμε κυριολεκτικά χωρίς βρακί!  
- «Ο Νότης δεν είναι γραφικός», έχεις δηλώσει. Εμμένεις στην άποψη αυτή; Ο Νότης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση και ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος - και αυτό που πιστεύει θα το πει χωρίς να τον ενδιαφέρει ο αντίκτυπος. Ξενέρωσα λίγο βέβαια όταν μετά την υποστηρικτική του θέση απέναντι στη Χρυσή Αυγή βγήκε στον Μπογδάνο και είπε: «Δεν θα γίνω ποτέ Χρυσή Αυγή»...

- Η υποστηρικτική του θέση απέναντι στη Χρυσή Αυγή δεν σε ενοχλεί; Με ενοχλεί όσο και η ύπαρξη κάποιων τύπων με γραβάτες και ζιβάγκο, οι οποίοι σκοτώνουν παιδιά κάθε μέρα και δολοφονούν τις τύχες του κόσμου. Εγώ δεν είμαι υπέρ των ακραίων θέσεων και απέχω χιλιόμετρα από εκείνους που ασπάζονται τον Χίτλερ και τον ναζισμό, ωστόσο έχω τα μάτια μου ανοιχτά και βλέπω καλά τους δήθεν δημοκράτες που πετούν το μέλλον του παιδιού μου στα σκουπίδια. Και η αλήθεια είναι μία: αυτοί που τώρα κατακρίνουν το συγκεκριμένο κόμμα είναι αυτοί που το γιγάντωσαν. Κι όσο ακολουθούν την πολιτική εξόντωσης του λαού, τόσο περισσότερο θα ανεβαίνουν στην επιφάνεια ακραία στοιχεία και ακραία κόμματα. Επιστρέφοντας πάλι στον Νότη, με ποιο δικαίωμα βγαίνουν συνάδελφοί σας και λένε: «Δεν θα φιλοξενηθούν ποτέ στην εκπομπή μου δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη»; Δεν υπάρχει δική σου εκπομπή και δεν υπάρχει δική σου τηλεόραση. Η τηλεόραση είναι δημόσιο αγαθό και κανείς δημοσιογράφος δεν έχει το δικαίωμα να κρύψει το παραμικρό από το μάτι και το αφτί του Ελληνα.

- Εσύ πού ανήκεις πολιτικά; Ποιον θα ψήφιζες αν αύριο γίνονταν εκλογές; Δεν ξέρω, κι αυτό το «δεν ξέρω» πιστεύω ότι αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σήμερα μας έχουν επιβάλει μια μοναρχική δημοκρατία. Εχουμε φτάσει στο σημείο να μας κυβερνούν άνθρωποι στους οποίους ο ελληνικός λαός δεν έδωσε ποτέ την ψήφο του.

- Ποια είναι η άποψή σου για τον πόλεμο που εξαπέλυσαν κάποιοι δημοσιογράφοι απέναντι στην Πάολα, η οποία παραμονή Πρωτοχρονιάς πήρε τη 10χρονη κόρη της στα μπουζούκια; Ημαρτον με τις δηθενιές! Επειδή αυτή τη στιγμή η Πάολα είναι στον χώρο μας το πιο hot γυναικείο όνομα βρίσκουν γελοίες αφορμές για να ασχολούνται μαζί της. Η γυναίκα πήρε την κορούλα της παραμονή Πρωτοχρονιάς στο μαγαζί που δουλεύει και η μικρή σηκώθηκε την ώρα του προγράμματός της να χορέψει ένα τσιφτετέλι. Εμένα ο πατέρας μου με έπαιρνε από τα έξι στα μπουζούκια και χόρευα ζεϊμπέκικο. Επαθα κάτι; Ολοι αυτοί οι κύριοι που βγαίνουν και σχολιάζουν ας κοιτάξουν πρώτα οι ίδιοι πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και μετά ας βγουν να κρίνουν τους άλλους. Ο νοών νοείτω...



«Κάποιοι ξόρκιζαν τα κόμπλεξ τους απαιτώντας πρώτο τραπέζι-πίστα, ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ σε λουλούδια για να φανούν στον διπλανό τους και ανοίγοντας μπουκάλια σαμπάνιας για να προκαλέσουν τα “φτωχά” πλήθη του τρίτου και του τέταρτου τραπεζιού. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι άνθρωποι που πριν από μία πενταετία ήταν οι καλύτεροι πελάτες, αυτή τη στιγμή ζουν με δανεικά. Κι όταν λέω δανεικά, μιλάω για 50 και για 100 ευρώ, για να τη βγάλουν σήμερα...»

«Οσο με ενοχλεί η υποστηρικτική θέση του Νότη απέναντι στη Χρυσή Αυγή άλλο τόσο με ενοχλεί και η ύπαρξη κάποιων τύπων με γραβάτες και ζιβάγκο, οι οποίοι σκοτώνουν παιδιά κάθε μέρα και δολοφονούν τις τύχες του κόσμου. Εχω τα μάτια μου ανοιχτά και βλέπω καλά τους δήθεν δημοκράτες που πετούν το μέλλον του παιδιού μου στα σκουπίδια...»