Eβελίνα Παπούλια: Τα κάνει όλα και διαφέρει

Κάνοντας πράξη τη βασική της πεποίθηση, ότι «ο ηθοποιός πρέπει να είναι πολυεργαλείο, να τα κάνει όλα και να είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος να ανταποκριθεί σε οποιονδήποτε ρόλο», η Εβελίνα Παπούλια ακολουθεί όχι έναν, αλλά πολλούς δρόμους ταυτόχρονα. Ελάχιστοι θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει ως γυναίκα-ορχήστρα στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική της ζωή. Η Εβελίνα Παπούλια είναι πραγματικά συλλεκτικό απόκτημα της ελληνικής σόουμπιζ.

- Κάνεις πολλά και διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, αναλαμβάνεις ρόλους με περίπλοκες απαιτήσεις. Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος της καριέρας σου;
Ηταν ο ρόλος της τρανσέξουαλ στο μιούζικαλ «Hedwig and the Angry Inch», πριν από αρκετά χρόνια. Επρεπε να αλλάξω τη φωνή μου σε αντρική, το βάδισμά μου για να φαίνομαι άντρας κ.λπ. Επαιζα μια γυναίκα που έπαιζε τον άντρα που έπαιζε τη γυναίκα - και αυτό από μόνο του είναι αρκετά μπερδεμένο. Επιπλέον, το βιογραφικό της τρανσέξουαλ ήταν πολύ βαρύ, ήταν σε κατάπτωση, ναρκομανής, ιδιοφυής, ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση. Αλλά και οι «Δαίμονες» ήταν κάτι δύσκολο, κυρίως τεχνικά, διότι δεν είχα κάνει προηγουμένως όπερα. Επρεπε να παίξω το απόλυτο κακό, το οποίο ταυτόχρονα είναι ενταγμένο σε ένα ρομάντζο τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».



- Στους «Δαίμονες» υποδυόσουν έναν χαρακτήρα με έντονη αρνητική ενέργεια. Πώς καταφέρνεις να είσαι τόσο πειστική ως κακιά;

 
Σύμφωνα με τις αρχές του method acting, το μυστικό είναι η συναισθηματική μνήμη, το πώς δηλαδή χρησιμοποιείς τα βιώματά σου όχι για να παίξεις πειστικά και να μιμηθείς κάποιον, αλλά για να γίνεις εσύ η ίδια ο ρόλος. Αυτό χρειάζεται φαντασία και πειραματισμό, ενώ είναι απαραίτητο να αγαπάς πραγματικά αυτό που υποδύεσαι. Εγώ τουλάχιστον αντιμετωπίζω τον εκάστοτε ρόλο σαν έναν άνθρωπο που έχει πάθη και αδυναμίες, όπως όλοι μας. Η φαντασία βοηθά να μην είσαι πάντα ίδια ή να μην παίζεις μόνο τον ίδιο τύπο ήρωα.

- Δηλαδή δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει στην πραγματική σου ζωή τόσο ακραίες καταστάσεις όσο αυτές του θεάτρου;
Οχι βέβαια - και δεν θα ήθελα να τις ζήσω. Για παράδειγμα, στους «Δαίμονες» η Λόα χαρακτηρίζεται αιρετική, μάγισσα, κόρη του διαβόλου, θανατώνεται, ενώ στο δεύτερο μέρος του έργου σκοτώνει τον εραστή που την παράτησε για μια άλλη και αυτοκτονεί. Ολο αυτό το πάθος παραπέμπει σε μια μοντέρνα, πιο μαύρη και γκόθικ εκδοχή του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, είναι μια υπέροχη ιστορία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου ζωή. Τέτοιου είδους καταστάσεις είναι χρήσιμες για έναν ηθοποιό, αλλά πονάνε πολύ. Οπότε, ευχαριστώ, δεν θα πάρω.




- Δεν είσαι γυναίκα με πάθη;
Εννοείται πως ναι και αυτό που θέλω είναι να ζω την καθημερινότητά μου με πάθος, γιατί πιστεύω ότι κάθε μέρα είναι το μέλλον, ό,τι χτίζεις σήμερα είναι αυτό που θα ζήσεις αύριο. Δεν θέλω όμως να φτάσω στο σημείο να νιώθω ότι το μυαλό μου πήρε λάθος στροφές όπως της Λόα στους «Δαίμονες», γεγονός που θα με οδηγούσε να κάνω κάτι για το οποίο κατόπιν θα σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Εγώ έχω επιλέξει να διοχετεύω στους ρόλους που αναλαμβάνω τη δική μου τρέλα, φαντασία κ.λπ. Κατά τα άλλα, δεν είμαι ούτε θέλω να γίνω έρμαιο του πάθους.

- Αυτή τη στιγμή υπάρχει πάθος στη ζωή σου;
 Φυσικά. Και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Είναι η κόρη μου. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή ενός ανθρώπου, είναι ο έρωτας που δεν φθίνει ποτέ, μόνο αυξάνει.

- Για τον σύντροφό σου, τον Φώτη Παπαθεοδώρου, συνήθως δέχεσαι ερωτήσεις από τα ΜΜΕ που, εύσχημα ή όχι, υπονοούν ότι είστε αταίριαστοι εμφανισιακά, ηλικιακά κ.λπ. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό;
Τα media επίσης θέλουν να με παντρέψουν σώνει και καλά. Δεν δίνω καμία σημασία σε όλα αυτά τα στερεότυπα που υπάρχουν για τους ανθρώπους του θεάματος. Είμαι της άποψης ότι η ζωή δεν είναι ταινία, είναι αλλιώς. Εγώ τη ζωή μου τη ζω ως ζωή, όχι ως ταινία που θα προβληθεί κάπου. Και γενικώς με την έκθεση δεν τα πάω καλά. Δεν έχω, για παράδειγμα, την αγωνία να πάρω τα περιοδικά που φιλοξενούν συνεντεύξεις ή φωτογραφίες μου. Φυσικά ξέρω ότι δεν μπορώ να λέω «όχι» στα πάντα, πρέπει να υποστηρίζω τις δουλειές που κάνω με εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Οταν όμως γίνεται ανακύκλωση των ίδιων ερωτήσεων, βαριέμαι να με ακούω να λέω τα ίδια και τα ίδια.

- Συνήθως κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Οι αγαπημένοι σου άνθρωποι δεν δυσανασχετούν με το υπερβολικά φορτωμένο πρόγραμμά σου;
Πάντοτε είναι θέμα ουσίας και κατάθεσης ουσιαστικού χρόνου. Ολα τα υπόλοιπα εκ των πραγμάτων είναι δουλειά και αν δεν υπάρχει δουλειά, δεν μπορείς να συντηρηθείς, άρα πρέπει να εργάζομαι. Στην περίπτωσή μου υπάρχει απόλυτη κατανόηση από τους γύρω μου.

- Δεν τίθεται ζήτημα με την απουσία σου από τη στιγμή που ταξιδεύεις τακτικά στην Κύπρο; Ναι, αλλά δεν είναι πρόβλημα. Κάθε εβδομάδα, από Δευτέρα έως Πέμπτη, βρίσκομαι στην Κύπρο. Εξάλλου το «Μπρούσκο» είναι μια εξαιρετική παραγωγή, όλοι οι συντελεστές, μηδενός εξαιρουμένου, είναι απίθανα καλοί ως άνθρωποι και για μένα είναι χαρά και ευτυχία που βρίσκομαι εκεί.

- Εκτός από ηθοποιός, χορεύτρια και τραγουδίστρια, είσαι επίσης και καθηγήτρια. Αυτή η ιδιότητα πώς προέκυψε; Δίδαξα χορό στο Ωδείο Αθηνών και υποκριτική στον Ιασμο. Η διδασκαλία είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, είναι κάτι πολύ σημαντικό για μένα - και γι’ αυτό ακριβώς αυτή την περίοδο δεν διδάσκω. Επειδή πιστεύω ότι ο δάσκαλος είναι αυτός που πρέπει να κινητοποιεί την τάξη, φέτος δεν θα κατάφερνα να προσφέρω πολλά λόγω των αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Δεν θα δεχόμουν να πηγαίνω απροετοίμαστη ή κουρασμένη στο μάθημα επειδή, π.χ., παίζω σε ένα καθημερινό τηλεοπτικό σίριαλ και παράλληλα, μέχρι πρότινος, στους «Δαίμονες» και το «Καλώς ήρθατε ντετέκτιβ Πουαρό».

- Είναι αλήθεια ότι είσαι αυστηρή δασκάλα;
Και ναι και όχι. Αυστηρή είμαι μόνο σε ό,τι αφορά την πειθαρχία όχι μόνο στη δουλειά, αλλά και στη ζωή γενικότερα. Πιστεύω πως τη φαντασία, τον αυτοσχεδιασμό, όλα τα πρωτόγονα ένστικτά μας, οφείλουμε να τα έχουμε εν δράσει. Από κει και πέρα, όμως, η συμπεριφορά μας πρέπει να έχει πειθαρχία, ιδιαίτερα στη δουλειά, καθώς έχεις να κάνεις με πάρα πολλούς ανθρώπους. Επίσης, πάντα έχεις τον σκηνοθέτη στον οποίο πρέπει να πειθαρχήσεις, όπως πρέπει να πειθαρχήσεις και στον εαυτό σου ώστε να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορείς. Κατά τα λοιπά, θεωρώ ότι είμαι πολύ ελεύθερο πνεύμα και ίσως ακραία σε απόψεις, αισθητική κ.λπ. Μερικές φορές δυσκολεύομαι να τιθασεύσω το ίδιο μου το πνεύμα.

- Σπούδασες χορό και υποκριτική στην Αμερική. Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στην καριέρα σου αν είχες μείνει στις ΗΠΑ;
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η εξέλιξή μου αν είχα μείνει στην Αμερική. Ξέρω ότι δούλεψα πολύ στο θέατρο. Γενικά, ως άνθρωπος, πηγαίνω με τη ροή της ζωής, δεν της πηγαίνω κόντρα, γιατί πάντα η ζωή ξέρει καλύτερα. Οταν δεν μπόρεσα να πάρω βίζα εργασίας στις ΗΠΑ, σκέφτηκα ότι έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα. Θεωρώ πως ίσως έτσι έπρεπε να γίνει, παρόλο που στην Αμερική τα πράγματα μου είχαν έρθει εύκολα διότι δούλεψα πάρα πολύ και πέρασα μερικά από τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου - πάντα ανατρέχω σε αυτά τα χρόνια. Πιστεύω πως αυτό που είναι γραφτό να σου συμβεί θα σου ξανασυμβεί αν χρειάζεται, η δεύτερη ευκαιρία θα μου είχε έρθει αν όντως έπρεπε να είχα μείνει στην Αμερική. Αν όμως δεν έρθει ποτέ, τότε θα αποδειχθεί ότι ήταν πολύ σωστή η απόφασή μου να έρθω στην Ελλάδα.

- Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;
Συνήθως, όταν καταθέτεις κάτι που σκέφτεσαι είτε σου το κλέβουν, είτε το σύμπαν συνωμοτεί και γίνεται κάτι περίεργο και κάποιος άλλος το σκέφτεται ταυτόχρονα. Οπότε προτιμώ να μη λέω αυτό που σκέφτομαι. Υπάρχουν κάποια πράγματα στο μυαλό μου, αλλά δεν τα μοιράζομαι, γιατί προσφάτως είχα μοιραστεί κάτι και μου το έκλεψαν.