Χάρης Ρώμας:«Οταν βγήκε η φήμη ότι έχω AIDS βίωσα τον κανιβαλισμό»

Θα δυσκολευτούμε να συναντηθούμε αφού αυτή την εποχή κάνει πρόβες για το θεατρικό «Αυτός που θα έσωζε τον κόσμο» μαζί με τη Μυρτώ Αλικάκη για το «Αγγέλων Βήμα», ετοιμάζει μια δουλειά για την τηλεόραση και σηκώνει το σκηνοθετικό βάρος της παράστασης «Sex Revolution» στο εναλλακτικό «Εν Αθήναις».



- Δεν ξέρω γιατί αλλά έχω την αίσθηση ότι φέτος κάνεις δυναμικό comeback.

Δεν έφυγα ποτέ από τον χώρο καθώς βρίσκομαι στις επάλξεις της δουλειάς εδώ και 28 χρόνια συνεχώς και αδιαλείπτως. Απλώς υπήρξαν εποχές που οι δουλειές μου ήταν περισσότερο προβεβλημένες λόγω τηλεόρασης, κάνοντας μεγάλες επιτυχίες και πληρώνοντας το τίμημα. Οταν αποφάσισα να βγάλω τον άλλο Χάρη ήταν γιατί ένα κομμάτι του εαυτού μου ήθελε να εκφραστεί διαφορετικά. Την εποχή που η τηλεόραση μεσουρανούσε, εγώ πέταξα τα χρήματά μου ανεβάζοντας ψαγμένες παραστάσεις στο θέατρο. Καλλιέργησα μια άλλη μου πλευρά, εξελίχθηκα ως καλλιτέχνης και μέσα από αυτού του είδους τη δουλειά λυτρώθηκα. Φέτος γίνεται λόγος για «επιστροφή» επειδή η συνεργασία μου με το «Αγγέλων Βήμα» και τη Μυρτώ Αλικάκη έχει δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση.

- Την εποχή της απόλυτης τηλεοπτικής σου δόξας είχες εισπράξει το σνομπάρισμα των «κουλτουριάρηδων» του χώρου;
Θα ήταν ψέμα να πω όχι. Αισθάνθηκα την πίεση της κριτικής των τρίτων. Κάποιοι ηθοποιοί είναι στο απυρόβλητο και κάποιοι αγωνίζονται μια ζωή να επαναπροσδιοριστούν στον χώρο. Αυτό που στην αρχή μοιάζει κουραστικό και σκληρό σε κάνει τελικά έναν καλλιτέχνη που βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση. Εγραψα έργα μόνο και μόνο γιατί ήμουν πληγωμένος. Ομως, θέλεις να σου πω και κάτι; Tα χρόνια πέρασαν και κάποια πράγματα έδειξαν την αξία τους. Ενας ήταν ο Δάγκας, ένας ο Πόποτας και ένας ο Κατακουζηνός, τύποι ανθρώπων με τους οποίους ταυτίστηκε το ευρύ κοινό. Αυτά που παλιά αποτελούσαν για εμένα επαγγελματική ρετσινιά, τώρα αποδεικνύονται τρόπαια.

- Ποια ήταν η δυσκολότερη περίοδος της ζωής σου;
Oταν εγκατέλειψα την ιατρική και χώρισα από έναν γάμο που έκανα σε ηλικία 25 ετών, με αποτέλεσμα να έρθω σε πλήρη ρήξη με τους γονείς μου. Οταν αμφισβήτησα την αστική νοοτροπία του πατρικού μου σπιτιού σύμφωνα με την οποία έπρεπε να γίνω επιστήμονας -και μάλιστα γιατρός, καθότι πρώτος μαθητής στη Σχολή Μωραΐτη- και οικογενειάρχης. Στα μάτια των δικών μου ήμουν ένα πολλά υποσχόμενο golden boy. Μια μέρα ξύπνησα και είπα: «Ευχαριστώ αλλά δεν θέλω άλλο». Πήρα την απόφαση να ακολουθήσω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και να αποκτήσω την ελευθερία μου, ζώντας και πάλι ως εργένης. Αγωνίστηκα σκληρά για την επιβίωση καθώς οι δικοί μου μού είχαν κλείσει εντελώς τις πόρτες και στην τσέπη δεν υπήρχε δεκάρα. Ο πατέρας μου έκοψε μαζί μου κάθε δίαυλο επικοινωνίας. Τα ξαναβρήκαμε λίγο πριν πεθάνει.



- Εχεις ξαναειδωθεί με την πρώην σύζυγό σου από τότε;
Μια φορά, τυχαία, και μάλλον δεν ήταν ό,τι πιο ευχάριστο για εκείνη. Συνέβη ύστερα από πολλά χρόνια, όταν ήταν ξαναπαντρεμένη και με τρία παιδιά. Το ένα παιδί της, μάλιστα, με αποκάλεσε «Κατακουζηνό».

- Την εποχή που είχαν κοπεί οι γονικές παροχές, πώς ζούσες;
Κάνοντας δουλειές όπως αυτή του μπάρμαν. Το πρωί έγραφα σενάρια και πήγαινα στη σχολή και τα βράδια σέρβιρα ποτά σε διάφορα μαγαζιά. Αυτό με δυνάμωσε και με έκανε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, μαζεύοντας τα ψυχικά μου κομμάτια. Τότε ήταν που έκανα τη σειρά «Οι μεν και οι δεν».



- Την Ιατρική τελικά την τελείωσες;
Στα 32 μου χρόνια και αφού είχα χάσει τον πατέρα μου, έτσι από πείσμα ότι μπορώ να πάρω το πτυχίο. Δεν σου κρύβω ότι τα πρακτικά μαθήματα μου ήταν εξαιρετικά δυσάρεστα καθότι έχω μια ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο. Κάθε φορά που έβλεπα στις κλινικές ανθρώπους να υποφέρουν, αναστατωνόμουν, γι’ αυτό και ο καθηγητής μου, ο Στεφανής, με συμβούλευε να ακολουθήσω την Ψυχιατρική. Γράφοντας και παίζοντας, αυτή την ειδικότητα εντέλει ακολούθησα.

- Η αναγνωρισιμότητα σε έχει καταπιέσει στην προσωπική σου ζωή;
Η άγαρμπα εκδηλούμενη αγάπη είναι πολλές φορές πιεστική. Μου έχει τύχει να βρίσκομαι σε μαγαζί και να μιλώ έντονα βάζοντας τέλος σε μια σχέση και κάποιοι που δεν καταλάβαιναν αυτό που ζούσα εκείνη τη στιγμή ήρθαν πάνω από το κεφάλι μου προκειμένου να με αγκαλιάσουν, να με φιλήσουν και να βγάλουν μαζί μου φωτογραφίες.

- Περισσότερο έχεις αγαπήσει ή αγαπηθεί;
 Και τα δύο. Εκ των υστέρων, έκρινα ότι σε κάποιες σχέσεις λειτούργησα σχετικά ανώριμα. Φοβόμουν ή δεν ήθελα να δοθώ. Κατάλαβα τι είναι το πραγματικό δόσιμο τα τελευταία χρόνια που γνώρισα την απόλυτη προσωπική ευτυχία. Παρόλο που υπήρξα πολύ καλός σύντροφος κατά το παρελθόν, είχα άλλες προτεραιότητες. Γι’ αυτό και όταν έλεγα «το διαλύουμε», οι άλλοι δυσκολεύονταν να το πιστέψουν. Τώρα πια είμαι πιο κατασταλαγμένος και πιο στωικός.

- Ποια υπερβολή έχεις κάνει ως ερωτευμένος;
Για χάρη ενός έρωτα πήγα για δύο μέρες στη Νέα Υόρκη. Εχω κάνει υπερβολές που τις πλήρωσα.

- Θα ήθελες, αλήθεια, ένα παιδί στη ζωή σου;
Πέρασα μια φάση που το σκεφτόμουν πολύ έντονα, που προβληματιζόμουν για το αν λείπει από τη ζωή μου κάτι που σου δίνει μια άλλη οπτική στα πράγματα και έναν άλλο προορισμό. Νομίζω πως θα γινόμουν καλός πατέρας, αν κρίνω από τη σχέση που έχω με τους μαθητές μου.

- Η φθορά που επιφέρει ο χρόνος σε απασχολεί;
Εχω περάσει τα 50 και παρόλο που έχουν γραφτεί διάφορα για botox και τα σχετικά, δεν έχω κάνει τίποτα γιατί είμαι απόλυτα συμβιβασμένος με την ηλικία μου. Οι ρυτίδες δεν φαίνονται άσχημα πάνω μου. Το κόλλημα με την εμφάνισή μου το πέρασα όπως όλοι στα 40 μου, όταν συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα αλλάζουν. Το φιλοσόφησα όμως και ηρέμησα, αφού το θέμα δεν είναι ότι περνάει ο χρόνος αλλά το πώς περνάει.

- Ποιο είναι το τίμημα της επιτυχίας; 
Κάποιοι δεν σου συγχωρούν την επιτυχία και ψάχνουν απεγνωσμένα να ανακαλύψουν πάση θυσία την αχίλλειο πτέρνα σου. Αυτό το έχω βιώσει, όπως και πολλοί άλλοι. Οταν έκανα τις πρώτες μου επιτυχίες νόμιζα πως μου χάρισαν όλο τον κόσμο, ότι όλοι με αγαπάνε. Και παρά το υψηλό IQ που λένε ότι διαθέτω, αποδείχτηκα χαζός ως προς αυτό. Επεσα από τα σύννεφα όταν αντιλήφθηκα πόσος κόσμος με φθονεί.

- Φαντάζομαι τι σοκ έπαθες όταν πριν από χρόνια ένα δημοσίευμα σε παρουσίαζε ψευδώς ως φορέα του AIDS. Ηταν αναμφισβήτητα μεγάλο το σοκ.
Απάντησα με μήνυση την οποία και κέρδισα. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα με τάραξε γιατί ένιωσα έντονα το συναίσθημα της κακίας. Βίωσα τον πλήρη κανιβαλισμό μιας μερίδας του Τύπου και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο. Το περιβάλλον μου ταράχτηκε, η μητέρα μου λιποθύμησε όταν έμαθε αυτά που κυκλοφορούσαν για μένα, κι εγώ πέρασα μια ακόμη δύσκολη φάση στη ζωή μου. Από το περιστατικό αυτό, όμως, βγήκα εντέλει κερδισμένος. Ξεκαθάρισα ποιοι είναι πραγματικά δικοί μου, θέλησα να δοθώ στον έρωτα ολοκληρωτικά και έγραψα μια σειρά από σημαντικά έργα όπως το «Αυτός που θα έσωζε τον κόσμο» που ανεβάζουμε φέτος στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Βρήκα τον πραγματικό μου εαυτό, εγκαταλείποντας κάθε είδους προσωπική δειλία.

- Τι γεύση σού άφησαν όλα αυτά;
Συνειδητοποίησα πόσο σκληρή είναι η ανθρώπινη φύση και πόσο θηριώδεις μπορούν να γίνουν κάποιοι, κάτι που θέλησα να διαπραγματευτώ στη συνέχεια στα έργα μου. Το σοκ ήταν μεγάλο: αντιλήφθηκα ότι επί πολλά χρόνια ζούσα σ’ ένα ζαχαρένιο περίβλημα.

- Πώς σχολιάζεις την πρόσφατη επιστολή του Θόδωρου Ανδρεάδη-Συγγελάκη για τον ρατσισμό που υπάρχει ακόμη και σήμερα απέναντι στους γκέι;
Ενα κομμάτι της κοινωνίας γίνεται ομοφοβικό όχι από τον φόβο μήπως έχουν βαθιά θαμμένη μέσα τους μια τέτοιου είδους προτίμηση, όσο από τη δύναμη που αποκτά η πλειοψηφία που παριστάνει ότι σέβεται τις μειοψηφίες - πρόκειται για υποκρισία αφού ουσιαστικά κάνει κατάχρηση της δύναμής της...