Η εξομολόγηση του Νίκου Γκάλη!

Mικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης! Η κόρη μου με ρωτάει τι δουλειά κάνω!». Νίκος Γκάλης de profundis! Εκ βαθέων, που έλεγε και ο Oscar Wilde. 

Δύο μήνες μετά τη μαγική βραδιά που εκτυλίχθηκε στις 7 Μαΐου και μέσα σε τρεις ώρες τον έκανε να βουρκώσει περισσότερες φορές απ’ όσες είχε αφήσει σε όλη την προηγούμενη ζωή του τα δάκρυα να δραπετεύσουν από τα μάτια του, ο περιβόητος «γκάνγκστερ» αποκαλύπτεται μονάχος του: στέκεται μπροστά στον καθρέφτη του και αυθυποβάλλεται σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης, στην οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε δοκιμάσει τον εαυτό του.

Χωρίς φόβο και πάθος, απαλλαγμένος από κάθε λογής ανεκπλήρωτα απωθημένα ή τύψεις συνειδήσεως, ο άνθρωπος που πήρε την μπάλα τού μπάσκετ και την έβαλε στο σαλόνι της ελληνικής οικογένειας αυτοβιογραφείται στο People και παράλληλα δίνει το στίγμα μιας λαμπρής καριέρας και μιας υπέροχης ζωής.

Αυτός, που έμοιαζε να κατεβαίνει από έναν άλλον πλανήτη, λατρεύτηκε στα γήπεδα σαν θεός και επονομάστηκε «γκάνγκστερ», δεν παύει να είναι γήινος. Μικρός έπαιζε φλιπεράκι, είχε ως αγαπημένο ήρωα τον Superman, έκανε κοπάνες από το σχολείο, τσατιζόταν όταν πίστευε πως τον αδικούσαν και, επηρεασμένος από το μικρό βήμα (του ανθρώπου, αλλά τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα) του Neil Armstrong στη Σελήνη, ήθελε, λέει, να γίνει αστροναύτης!

Τώρα ο άνθρωπος που κάθε κίνησή του (όπως έγραψε σε ένα κείμενό του ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού Γιώργος Λιάνης) «εφθέγγετο τελειότητα και στην υψικάμινό του τήκονταν οι πόθοι ενός ολόκληρου λαού» ξαποσταίνει. Δεκαεννιά χρόνια μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα, όντας ένα μνημείο παγκόσμιας αθλητικής κληρονομιάς, ο Γκάλης ξεντύθηκε την μπασκετική πανοπλία του και, ενώ πάντοτε βρισκόταν στην επίθεση, τώρα αμύνεται! Αυτός, που πάντοτε έβαζε άλυτα προβλήματα στους αντιπάλους του, τώρα τα λούζεται από την κόρη του, που τον βλέπει να κάθεται στο σπίτι και να παίζει μαζί της και τον ρωτά «τι δουλειά κάνεις, μπαμπά;».Είναι όντως περίεργο που ένας Γκάλης στύβει το μυαλό του και –για να μην αφήσει αναπάντητη την απορία της Στέλλας– έχει βαλθεί να της εξηγήσει τι πάει να πει «συνταξιούχος»!

Γκάλης εκ βαθέων, λοιπόν. Αυτό το παιχνίδι (της εξομολόγησης) είναι απολύτως δικό του και το απολαμβάνει.

1    Αυτό που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή είναι η αβεβαιότητα για το μέλλον.
2    Από τη στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου, έγινα πολύ πιο υπεύθυνος.
3    Το μεγαλύτερο αγαθό μας είναι η υγεία, διότι, εάν την έχεις, μπορείς να κυνηγήσεις και να αποκτήσεις όλα τα υπόλοιπα.
4    Τη μεγαλύτερη θλίψη μέχρι τώρα την έζησα όταν πέθαναν οι γονείς μου, αλλά από μικρός έχω μάθει να ελέγχω τα συναισθήματά μου και να μη φτάνω ποτέ στα άκρα, ούτε από χαρά ούτε από λύπη.
5    Βλέπω τη ζωή σαν ένα παιχνίδι, που ο καθένας το παίζει όπως το βλέπει, με στόχο να πιάσει το νόημά της. Όταν φιλοσοφώ, σκέπτομαι ότι η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες, γι’ αυτό είχαν δίκιο οι αρχαίοι Έλληνες, που έλεγαν «μέτρον άριστον».
6    Ομολογώ πως συγκινήθηκα πάρα πολύ και βούρκωσα πολλές φορές στις 7 Μαΐου, στην εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν μου ο Άρης, και μάλιστα τα δάκρυα άρχισαν να μου φεύγουν προτού καν βγω στο γήπεδο, βλέποντας σκηνές από το παρελθόν κι ακούγοντας μια κουβέντα για τη μητέρα μου.
7    Το μπάσκετ ήταν και παραμένει μια μεγάλη αγάπη. Όταν στα 22 χρόνια μου έμπαινα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν να δείξω ποιος είμαι και να κατακτήσω το αντικείμενό μου.
8    Ύστερα από τόσα χρόνια, χαίρομαι διότι δεν έχω κανένα απωθημένο και νιώθω γεμάτος και χορτασμένος απ’ όλα. Χαίρομαι γιατί δεν είμαι μίζερος και τα έχω καλά με τον εαυτό μου.
9    Εάν υπήρχε επόμενη μεγάλη στιγμή, θα ήθελα αυτή να είναι ένας μαγικός τρόπος, με τον οποίο όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο θα ήταν υγιείς και ασφαλείς.
11    Ως την πιο αδιαπραγμάτευτη αρχή στη ζωή μου θεωρώ την τιμιότητα.
12    Ζω για την κάθε μέρα που ξημερώνει και όχι για την αιωνιότητα. Τώρα πια απολαμβάνω. τα μικρά καθημερινά πράγματα.
13    Όταν ήμουν πιτσιρικάς και μου τελείωνε το χαρτζιλίκι, ζητούσα πού και πού δανεικά και βολευόμουν με διάφορους τρόπους. Με τα πρώτα λεφτά που απέκτησα από το μπάσκετ αγόρασα καινούρια έπιπλα για το σπίτι των γονιών μου στο Νιου Τζέρσεϊ.
14    Ο παιδικός μου ήρωας ήταν o Superman και το αγαπημένο παιδικό παιχνίδι μου το φλιπεράκι.
15    Στο ποδόσφαιρο μου άρεσε ο Πελέ.
16    H μεγαλύτερη τρέλα που έκανα μικρός ήταν όταν τσατίστηκα και έφυγα για μια εβδομάδα από το πανεπιστήμιο του Seaton Ηall, διότι πίστευα ότι ο προπονητής μου με αδικούσε αφήνοντάς με έξω από την πρώτη πεντάδα.
17    Η πιο χρήσιμη συμβουλή που μου έδωσε ο πατέρας μου και την τηρώ πάντοτε είναι «προχώρα προς τα εμπρός και μην κοιτάς πίσω».
18    Στην αρχή της καριέρας μου ζήλευα τις φίρμες του ΝΒΑ.
19    Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω  αστροναύτης, επηρεασμένος από το ταξίδι του Απόλλων 13 στη Σελήνη.
20    Το αγαπημένο μου μάθημα στο
σχολείο ήταν τα μαθηματικά.
21    Η πιο ωραία ανάμνηση από τα παιδικά χρόνια μου είναι οι κοπάνες που έκανα για να παίξω μπάσκετ.
22    Η μεγαλύτερη απορία που έχω είναι γιατί άραγε οι άνθρωποι, τα πιο
έξυπνα όντα στον κόσμο, δεν
μπορούν να συνεννοηθούν.
23    Πάνω μου έχω πάντοτε ένα χρυσό σταυρό, που μου είχε χαρίσει η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός.
24    Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους και αυτό το έχω πληρώσει αρκετά. Το μεγαλύτερο προτέρημά μου είναι η υπομονή.
25    Στους ανθρώπους, εκτιμώ την ειλικρίνεια. Μισώ την αχαριστία και το φθόνο.
26    Η πιο συνηθισμένη καθημερινή έκφρασή μου είναι «δεν βαριέσαι».
27    Τρία πράγματα που δεν έχω κάνει ποτέ είναι να ζητήσω αυτόγραφο, να πάω σε μέντιουμ να μου πει τη μοίρα μου και να «χτυπήσω» τατουάζ.
28    Εάν μπορούσα, θα ρωτούσα τον Θεό να μου πει για ποιο  λόγο δεν παίρνει θέση σε μερικά σοβαρά ζητήματα.
29    Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Τhe final countdown» των Europe.
30    Τρώω πάντοτε δεύτερη μερίδα από το παστίτσιο.
31    Η συνταγή της επιτυχίας αποτελείται από την αγάπη σε αυτό που κάνεις, από την αντοχή στη σκληρή δουλειά και από την αφοσίωση στο στόχο σου.
32    Θα καλούσα σε τραπέζι τον Michael Jordan, για να μου πει τι πέρασε στη ζωή του.
33    Μια γυναίκα την κοιτάζω πρώτα απ’ όλα στα μάτια, όπως κοίταζα και τους αντιπάλους μου στο γήπεδο. Στη σύντροφο της ζωής μου ψάχνω πρώτα την καλή ψυχή και μετά την ομορφιά.
34    Η πιο περίεργη ερώτηση που μου έχει κάνει η κόρη μου είναι «μπαμπά, τι δουλειά κάνεις;» κι εγώ προσπαθώ να της εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει συνταξιούχος.





Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ