Γιάννης Πλούταρχος: «Πρώτος θα ψήφιζα ακραίο κόμμα! ...αν μας έλυνε τα προβλήματα»

Ο απόλυτος τροβαδούρος του έρωτα υμνεί την οικογένεια, τη ζωή και τους Ελληνες, εξηγεί γιατί δεν ενέδωσε ποτέ σε πειρασμούς και παραθέτει την προσωπική του άποψη για την πολιτική σκηνή της χώρας, υποστηρίζοντας ότι θα ψήφιζε ακραίο κόμμα αν μας έβγαζε από το αδιέξοδο

Τον περιμένω «αραγμένη» σε παραθαλάσσιο καφέ της Γλυφάδας. Σκηνικό ειδυλλιακό, παράταιρη καρτ ποστάλ στη ζοφερή εποχή μας. Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω με τη φωνή του στις νύχτες του «πόνου» μου. Πόνος σικέ σε πρώτο τραπέζι πίστα, πνιγμένος στο γαρίφαλο, παραζαλισμένος από αλκοόλ. Κι ύστερα γέλια και τσακίρ κέφι λες κι η φωνή του ξόρκιζε την τυραννία του έρωτα, ανεκπλήρωτου ή μη. Φτάνει χαμογελαστός και το σκηνικό του «πονεμένου» μου χθες γίνεται σκόνη. Απέναντί μου έχω και πάλι το «καλύτερο» παιδί που με προσκαλεί στην καλοκαιρινή του συναυλία «για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που πονάνε πραγματικά». Χαμογελάω. Δεν θα έχει, λέει, εισιτήριο. Μόνο ζυμαρικά, όσπρια, ελαιόλαδο, γάλα, αλεύρι και ζάχαρη να πάω. Για να ξορκίσουμε όλοι μαζί, για ακόμη μία φορά, τον αληθινό πόνο των άλλων...



- Μετράτε 24 χρόνια non stop στα μαγαζιά και τη δισκογραφία. Δεν κουραστήκατε;
Κούραση δεν μπορεί να σου προκαλέσει κάτι που αγαπάς τόσο πολύ. Για εμάς τους καλλιτέχνες η δουλειά μας είναι ελιξίριο, πηγή ζωής. Η όλη κούραση προέρχεται από εξωγενείς παράγοντες που περιστρέφονται γύρω από τη δουλειά, αλλά ποτέ από την ίδια τη δουλειά.

- Υπήρξατε ένα παιδί που ξεκίνησε από το μηδέν χωρίς κανένα μέσο, χωρίς καμία άκρη και χωρίς μία στην τσέπη. Τι έπαιξε περισσότερο ρόλο στην επιτυχία που ακολούθησε;
Πράγματι, δεν είχα γνωριμίες, δεν είχα άκρες, δεν είχα χρήματα και η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα καν αν είχα ταλέντο. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι έχω μια καλή φωνή. Ολα ξεκίνησαν από τη μεγάλη μου αγάπη για το τραγούδι, μια αγάπη στην οποία ωστόσο δεν επέτρεψα να με κατακτήσει ολοκληρωτικά, δουλεύοντας παράλληλα ως γκαρσόνι και ως κομμωτής. Σταμάτησα να κάνω δύο δουλειές όταν έβγαλα την πρώτη μου δισκογραφική δουλειά και θεωρώ ότι στη δική μου επιτυχία έπαιξε ρόλο το ότι δεν έπαψα ποτέ να πατώ τα πόδια μου γερά στη γη.

- Στα ύψη ποιος σας ανέβασε; Ο κόσμος, η τύχη ή ο εαυτός σας;
Ολα μαζί και ιδιαίτερα ο σεβασμός απέναντι σε αυτό που έκανα. Σήμερα, το θεωρώ ύψιστο, όπως ύψιστη θεωρώ και την τιμή που μου έκανε ο κόσμος αποδίδοντάς μου τον χαρακτηρισμό «το καλύτερο παιδί».

- Γιατί σας απέδωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό;
Γιατί όταν αγκαλιάσω έναν άνθρωπο και του πω «ευχαριστώ», το εννοώ.

- Είστε όντως τόσο καλό παιδί;
Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατό πιο ειλικρινής απέναντι στον κόσμο, στην οικογένειά μου, στη δουλειά μου και τη ζωή μου.

- Πού έχετε υπάρξει κακό παιδί;
Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι. Κακό παιδί ίσως να έχω υπάρξει κάποιες φορές άθελά μου.

- Ο χώρος σας έχει περισσότερα καλά ή κακά παιδιά;
Εχει ανασφαλή παιδιά. Ανθρώπους ευαίσθητους και εύθραυστους γιατί ο καλλιτέχνης στην πραγματικότητα είναι ένας αδύναμος άνθρωπος που βρίσκει διεξόδους και αντλεί δύναμη μέσα από την τέχνη του. Εγώ είχα την τύχη, παρότι ήμουν ένα αδύναμο παιδί, να βρω δύναμη μέσα από την οικογένειά μου. Η μάνα μου και ο πατέρας μου με γαλούχησαν πάρα πολύ σκληρά, με επίπονη δουλειά από τα 7 μου χρόνια επάνω στη γη και με έκαναν δυνατό τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

- Σας τρομάζει μια επιστροφή σε εκείνη τη ζωή;
Οχι, διότι γνωρίζω καλά πως η ζωή πέρα από μαγική είναι και απρόβλεπτη. Το μόνο δεδομένο στη ζωή μας είναι η αγάπη, το μοναδικό συναίσθημα που εξελίσσει τον άνθρωπο.

- Ανήκετε στις εξαιρέσεις του χώρου με πέντε παιδιά και την ίδια γυναίκα για πάμπολλα χρόνια...
Πολύ μου άρεσε αυτό το «πάμπολλα χρόνια». Πολλές φορές έχω πει στη γυναίκα μου: «Ρε Μαράκι, δεν έχεις βαρεθεί τόσα χρόνια να κρατάς το ίδιο χέρι;». Πέρα του ότι είχα το πρότυπο μιας πολύ ευτυχισμένης οικογένειας, ήμουν πολύ τυχερός που συνάντησα τη Μαρία. Το οξύμωρο αυτής της σχέσης είναι ότι εγώ με τη γυναίκα μου δεν ταιριάζουμε καθόλου, έχουμε δύο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά το σπουδαίο είναι πως ό,τι σκέφτομαι εγώ την ίδια στιγμή το σκέφτεται κι εκείνη, και το αντίστροφο. Αυτό δεν είναι σύμπτωση. Μεταξύ μας υπάρχει μια ένωση και μια επικοινωνία που ο ανθρώπινος νους είναι ανίκανος να εξηγήσει.



- Ποιος από τους δύο ευθύνεται περισσότερο για την επιτυχία αυτής της σχέσης;
Νομίζω πως η επιτυχία σε ένα ζευγάρι έγκειται στο να ξέρεις να μαζεύεις τα όριά σου όταν τα ξεπερνάς. Κι αυτό το κάνουμε και οι δύο. Ωστόσο, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί σας κι απέναντι στον κόσμο, μέσα μου αισθάνομαι πως την ευθύνη για την επιτυχία μιας σχέσης την έχει περισσότερο ο άνδρας. Ενας άνδρας οφείλει να ανεβάζει μια γυναίκα στα ουράνια και να την κάνει να νιώθει σπουδαία και μοναδική γιατί εσείς οι γυναίκες, από τη φύση σας, έχετε μεγάλη ανάγκη από επιβεβαίωση πολύ μεγαλύτερη από εμάς. Πίσω από μία γυναίκα που φεύγει από μια σχέση κρύβεται πάντα ένας ανεύθυνος άνδρας, ένας άνδρας που απέτυχε να γίνει το στήριγμά της. Είναι δυνατόν ένας άνδρας να ψάχνει στήριγμα σε μια γυναίκα;

- Κι όμως, πολλοί άνδρες σήμερα ψάχνουν στήριγμα, ιδίως στην οικονομική άνεση μιας γυναίκας...
Το ξέρω και λυπάμαι. Παλιότερα, τα λεφτά μιας γυναίκας τα κοιτούσαν μόνο οι ζιγκολό και κάτι παρασιτικοί τύποι που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν διαφορετικά από τη φτώχεια τους. Εγώ όταν ξεκίνησα πάμφτωχος από τον τόπο μου, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να εξελιχθώ ως άνθρωπος. Κι αυτό είναι το μόνο πράγμα που θέλω να μεταφέρω στα παιδιά μου: να στηρίζονται στα πόδια τους γιατί μόνο έτσι θα είναι πάντα δυνατά.

- Είστε ένας πολύ ωραίος και πολύ πετυχημένος άνδρας. Πώς και δεν ενδώσατε σε πειρασμούς;
Εχοντας ως πρότυπα τους γονείς μου, είχα συνειδητοποιήσει από πολύ μικρός τι ήθελα να κάνω κι αυτό ήταν μια ευτυχισμένη οικογένεια. Φυσικά και όταν έβλεπα μια πολύ ωραία γυναίκα ένιωθα μέσα μου άβολα γιατί είμαι καθαρόαιμο αρσενικό. Από εκεί και πέρα όμως δεν μπορούσα με τίποτα να αντικαταστήσω το οποιοδήποτε πάθος μου με όλο αυτό το σπουδαίο πράγμα που έχουμε δημιουργήσει εγώ και η γυναίκα μου. Ποτέ μα ποτέ δεν θα έβαζα την οικογένειά μου σε μια τέτοια περιπέτεια και ποτέ μα ποτέ δεν θα αντάλλασσα το πρόσωπο μιας ωραίας γυναίκας με εκείνο της Μαρίας και των παιδιών μου...

- Γιατί πέντε παιδιά;
Δεν έγιναν βάσει σχεδίου. Κι εμείς, όπως τα περισσότερα ζευγάρια, λέγαμε ότι θέλαμε να κάνουμε δύο παιδιά. Ετσι, κάναμε πρώτα την Κατερίνα μας και μετά τον Γιωργάκη. Στη συνέχεια η Μαρία δεν ήθελε να κάνει τρίτο παιδί, εγώ την «πίεσα» για κάνα χρόνο όσο μπορούσα αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Πέντε χρόνια αργότερα, όταν το είχα βγάλει πλέον από το μυαλό μου, η Μαρία μού ανακοίνωσε ότι ήθελε και τρίτο παιδί. Οταν ήρθε η Ελεωνόρα μας, η Μαρία πάλι αποφάσισε να κάνουμε και τέταρτο για να έχει παρέα η μικρή κι έτσι κάναμε την Παναγιώτα. Το πέμπτο μάς έτυχε. Ο Κωνσταντίνος μας, ένας εκπληκτικός τύπος που είναι σήμερα δυόμισι ετών, ήρθε εκτός συνεννόησης...

- Θα κάνατε άλλο ένα;
Οχι. Είμαστε καλά να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και οι αντοχές αρχίζουν να λιγοστεύουν. Ωστόσο, αν ερχόταν τυχαία άλλο ένα, φυσικά και θα το κρατούσαμε. Η γυναίκα μου είναι ηρωίδα. Είναι ένα σπάνιο καλούπι γυναίκας, από αυτά που δεν υπάρχουν στην εποχή μας...

- Σας φοβίζει το μέλλον τους σε αυτή τη χώρα;
Πάρα πολύ, αλλά δεν θα ήθελα να φύγουν. Θα ήθελα να μείνουν και να το παλέψουν. Ωστόσο, υπάρχει ένα «αλλά» πολύ σπουδαίο. Εάν συνεχιστεί όλο αυτό το πράγμα και η Ελλάδα δεν σκύψει πάνω από τα παιδιά της, θα ήθελα με όλη μου την καρδιά να ανοίξουν τα φτερά τους και να φύγουν. Εγώ αυτό που θέλω όσο τίποτε άλλο είναι να τους εξασφαλίσω μια καλή μόρφωση. Από εκεί και πέρα η ζωή τους είναι στα χέρια τους. Εγώ μέσα μου δεν είχα ποτέ σύνορα...

- Η κρίση σάς έπληξε;
Πάρα πολύ. Η ζωή μας δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή προ κρίσης...

- Επρεπε να μας συμβεί αυτό;
Οχι, δεν έπρεπε κι όσοι πιστεύουν ότι έτσι θα έρθει η κάθαρση κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει κοινωνία αγίων και πουθενά δεν θα υπάρξει. Μιλάμε για το διεφθαρμένο ελληνικό κράτος και δεν μιλάμε για τα πλέον διεφθαρμένα κράτη, όπως η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία και η Αμερική; Είμαστε με τα καλά μας; Μιλάμε για τη διαφθορά της Ελλαδίτσας μας κλείνοντας τα μάτια και τα αφτιά μπροστά στα αίσχη των ξένων, όπως για παράδειγμα στην Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, όπου έχουν μετατρέψει τους ανθρώπους σε ζώα; Αυτή τη στιγμή σκοτώνονται και βιάζονται παιδιά και οι σύγχρονες κοινωνίες το μόνο που κάνουν είναι να υποστηρίζουν ηλίθιους οργανισμούς με φιλανθρωπικό -τάχα μου- έργο. Τι καθόμαστε και λέμε τώρα; Το ότι οι ξένοι είναι οι τίμιοι και οι δουλευταράδες δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από μία τεράστια αυταπάτη. Θα με πούνε εμένα οι Γερμανοί τεμπέλη που δουλεύω στα κτήματα από τα εφτά μου χρόνια; Ο Ελληνας έχει δουλέψει σκληρά και μην πιπιλίζουμε την καραμέλα τού ότι κι εμείς φταίμε. Λάθος. Τον Ελληνα τον κοροϊδέψανε με ένα πολύ ωραίο και πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και δεν φταίει στο παραμικρό.

- Την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πώς τη σχολιάζετε;
Η Χρυσή Αυγή είναι το αποτέλεσμα μιας γενικότερης αγανάκτησης, μιας τεράστιας αδικίας. Παρότι δεν είμαι άνθρωπος των άκρων, θα ήθελα να σας ρωτήσω τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένα ακραίο αριστερό ή ένα ακραίο δεξιό κόμμα από αυτούς που μας κυβερνούν. Τα δημοκρατικά κόμματα δεν είναι αυτά που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τους πολίτες υποχρεώνοντάς τους να δουλεύουν για 400 ευρώ και να λένε κι ευχαριστώ; Μιλάμε για τη φασιστική Χρυσή Αυγή, αλλά δεν λέμε κουβέντα για τον φασισμό τού να σου παίρνουν με το έτσι θέλω τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής! Αυτό τι είναι; Δεν είναι χούντα ή, ακριβέστερα, καπιταλιστική χούντα; Ο κόσμος είναι τόσο αποπροσανατολισμένος και τόσο φοβισμένος που θέλει να δώσει ευκαιρία στα άκρα. Εγώ προσωπικά τα σλογκανάκια του στυλ «ακραία δεξιά» και «ακραία αριστερά», που τα χρησιμοποιούν κάποιοι έξυπνοι για να εκφοβίζουν τον κόσμο, τα ακούω βερεσέ. Κι εγώ, εάν πραγματικά τα ακραία αυτά κόμματα διαχειριστούν με σωστό τρόπο και σεβασμό τα προβλήματα των Ελλήνων, θα είμαι ο πρώτος που θα τα ψηφίσει. Σήμερα, κρίνω τις πράξεις των κομμάτων και δεν με ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί του τύπου «τραμπούκοι ή «κουκουλοφόροι». Ας είναι ό,τι θέλουν. Φτάνει να βγάλουν τους Ελληνες από το αδιέξοδο... Μετά λύπης μου, στα 43 μου χρόνια, διαπιστώνω ότι η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα μη εφαρμόσιμο από τον άνθρωπο. Ενα έξυπνα στημένο ψέμα που καλύπτει με τρόπο αριστοτεχνικό τη διαφθορά των πολιτικών...

- Τα όσα κάνετε για πολύ κόσμο που υποφέρει γιατί τα κρατάτε ως επτασφράγιστο μυστικό;
Επειδή όταν δημοσιοποιείς μια καλή πράξη, χάνει τη δύναμη και την αξία της κι επειδή όταν ευλογάς τα γένια σου, καταντάς γελοίος...