Το κορίτσι-θαύμα του Χόλιγουντ

Μιλάει πέντε γλώσσες, παίζει πιάνο, διαβάζει λογοτεχνία και ξέρει να αποσυναρμολογεί ένα όπλο σε 8 δευτερόλεπτα! Από κορίτσι της πασαρέλας έγινε το κορίτσι του Τζέιμς Μποντ και σήμερα βρίσκεται στο πλευρό του Τομ Κρουζ: αυτή είναι η ιστορία μιας σύγχρονης Σταχτοπούτας που έγινε σταρ από… θαύμα

Η Ολγκα Κουριλένκο γεννήθηκε στην Ουκρανία, μετακόμισε στη Μόσχα για να ακολουθήσει την καριέρα μοντέλου στα 13 της, έγινε Γαλλίδα πολίτης πριν από δώδεκα χρόνια και πλέον δηλώνει ηθοποιός και μόνιμη κάτοικος Λονδίνου. Και όχι μια απλή ηθοποιός: μέσα σε μια δεκαετία έχει καταφέρει να κλέψει την παράσταση ως κορίτσι του Μποντ στο «Quantum of Solace», να αποδείξει την ερμηνευτική αξία της στο εξαιρετικό δράμα «Land of Oblivion» και να εξασφαλίσει σοβαρά εύσημα με την επικείμενη συμμετοχή της στο νέο πρότζεκτ του ευσεβούς Τέρενς Μάλικ, «To the Wonder», με τον Μπεν Αφλεκ. Οσο ωραία κι αν ακούγονται όλα αυτά, κανένα δεν ανεβάζει το κασέ της όσο ο συμπρωταγωνιστικός της ρόλος στη νέα ταινία επιστημονικής φαντασίας «Land of Oblivion» πλάι στο πλευρό του - ασταμάτητα κερδοφόρου- Τομ Κρουζ.




«Ο Τομ είναι συναρπαστικός άνθρωπος», λέει με ενθουσιασμό η Κουριλένκο και συνεχίζει:

«Κάνει όλα όσα θέλει στη ζωή του. Στην ταινία ήταν και ηθοποιός και παραγωγός. Μπορούσα να τον παρατηρώ για ώρες. Είναι επίσης ένας γενναιόδωρος και υποστηρικτικός ηθοποιός. Για εκείνον η δουλειά σου είναι το ίδιο σημαντική όσο η δική του. Φροντίζει τους πάντες στα γυρίσματα». Και βέβαια, τα πικάντικα δημοσιεύματα και οι φωτογραφίες με τον Τομ Κρουζ σε τρυφερά ενσταντανέ, έστω και λόγω ρόλου, εκτοξεύουν τη δημοσιότητα της πανέμορφης Ολγκα, μια και ο αεικίνητος γόης του Χόλιγουντ βρίσκεται εν μέσω διαζυγίου με την Κέιτι Χολμς.

Στην ταινία υποδύεται την Τζούλια, μια γυναίκα από τους ελάχιστους επιζώντες έπειτα από μια καταστροφή που έχει σαρώσει τη Γη. Τη βρίσκει ο Τζακ (Τομ Κρουζ) σε ένα διαστημικό όχημα που προσκρούει στην επιφάνεια του πλανήτη. «Ουσιαστικά ζω εκεί μέσα», εξηγεί η ηθοποιός δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες: «Ο Τζακ με παίρνει σπίτι, όπου ζει με τη συνάδελφό του Βικτόρια (Αντρια Ράιζμπορο). Είναι οι τελευταίοι επιζώντες στη Γη, η οποία έχει καταστραφεί και οι άνθρωποι έχουν μεταφερθεί σε άλλο πλανήτη γιατί ο δικός τους δεν είναι βιώσιμος. Ο Τζακ και η Βικτόρια είναι σαν ένα συνεργείο καθαρισμού, διευθετώντας τις τελευταίες “αγγαρείες”. Μετά υποτίθεται ότι πρέπει να φύγουν κι εκείνοι. Η άφιξή μου προκαλεί ερωτήματα στον Τζακ και τη Βικτόρια - αρχίζουν να αμφισβητούν πολλά. Ο χαρακτήρας μου φέρνει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις».




Η ταινία βασίζεται σε κόμικ που έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο σκηνοθέτης Τζόζεφ Κοσίνσκι. «Εχει τρομερό όραμα. Οταν τον συνάντησα, αρχικά ήταν δύσκολο να καταλάβω τους στόχους του για την ταινία, αφού ήταν τόσο φουτουριστική. Μπορούσα να συνδεθώ μόνο με τη συναισθηματική πλευρά της. Οταν πια άρχισαν τα γυρίσματα ήμουν ενθουσιασμένη με τα αντικείμενα και τα σκηνικά που είχαν κατασκευάσει», σημειώνει η Κουριλένκο.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα είχε συμβεί όμως αν δεν την είχε ανακαλύψει μια κυνηγός ταλέντων στη Μόσχα: «Ποιος θα το πίστευε ότι μια γυναίκα θα με πρόσεχε μέσα σε τέτοιο πλήθος;», λέει με ειλικρινή απορία. «Το μετρό στη Μόσχα έχει πραγματικά πάρα πολύ κόσμο. Το ότι με ανακάλυψαν εκεί είναι κυριολεκτικά το θαύμα της ζωής μου. Πίστευα ότι αυτά συμβαίνουν μόνο σε βιβλία και ταινίες, αλλά τελικά συνέβη και σε μένα!», καταλήγει.





Μεγαλώνοντας στην Ουκρανία, η Κουριλένκο δεν είχε συχνή επαφή με το σινεμά. «Θυμάμαι, είχα πεθάνει από τον φόβο μου όταν, μικρή τότε, είχα δει το “Αλιεν”. Ηταν ίσως και η πρώτη χολιγουντιανή ταινία που έβλεπα. Πήγαμε στο σινεμά της περιοχής, το οποίο μία λειτουργούσε μία όχι, και αυτή έτυχε να είναι η ταινία που προβαλλόταν εκείνη τη μέρα».

Την ηθοποιία την ανακάλυψε μια μέρα στο σχολείο, όπου πέτυχε την πρόβα της θεατρικής ομάδας και μαγεύτηκε. «Σκέφτηκα “αυτό θέλω να κάνω”», λέει και συνεχίζει: «Υπήρχε ένα τζάμι από το οποίο τους παρακολουθούσα για ώρες. Η μητέρα μου δούλευε στο σχολείο και της είπα ότι ήθελα να πάρω μέρος στην ομάδα, αλλά της το αρνήθηκαν γιατί ήμουν πολύ μικρή. Με το που έγινα 10 χρονών ρώτησα: “Ωραία, μπορώ να ξεκινήσω τώρα;”. Και κάπως έτσι άρχισε η καριέρα μου”».

Το θέατρο ήταν το μόνο πράγμα που την ένοιαζε: «Οταν ήμουν μικρή δεν με απασχολούσε η πολιτική, για παράδειγμα. Δεν με ένοιαζε, ήμουν ένα παιδί. Οι μόνες πολιτικές συζητήσεις που άκουγα ήταν μεταξύ της μαμάς και της γιαγιάς μου. Μου έκανε μάλιστα εντύπωση το πόσο παθιάζονταν. Εχει ενδιαφέρον το πόσες διαφορετικές απόψεις και διαφωνίες μπορεί να υπάρχουν μέσα σε μια οικογένεια. Αλλά με την ηθοποιία ήταν αλλιώς για  μένα. Στην αρχή ήταν κάτι διασκεδαστικό. Στη συνέχεια, όμως, συνειδητοποίησα το πόσα μάθαινα. Στη θεατρική τάξη με έμαθαν πώς να σκέφτομαι τις λέξεις, πώς να καταλαβαίνω την ποίηση, πώς να βλέπω τις εικόνες. Εννοώ πώς να τις βλέπω πραγματικά. Οταν είσαι παιδί σού λένε να απαγγείλεις ένα ποίημα και απλώς το απαγγέλλεις. Με το που άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο αντιλήφθηκα τα συναισθήματα πίσω από τις λέξεις, αυτόν τον υπέροχο κόσμο». Είναι σαφές πως δεν τον χορταίνει αυτόν τον κόσμο και αναζητά διαρκώς να μάθει κάτι καινούριο. Πέρα από τις πέντε γλώσσες που μιλάει ήδη (γαλλικά, ρωσικά, ουκρανικά, ισπανικά και αγγλικά), προσπάθησε πρόσφατα να μάθει κινέζικα μέσα σε μία εβδομάδα, παίζει πιάνο, διαβάζει αχόρταγα λογοτεχνικά βιβλία, ενώ -για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο- ξέρει να αποσυναρμολογήσει ένα όπλο σε οκτώ δευτερόλεπτα.




Εκεί που δεν τα πάει τόσο καλά είναι στην οδήγηση - με επικίνδυνες συνέπειες για τους συμπρωταγωνιστές της! Στα γυρίσματα του «Quantum of Solace» μάλιστα παραλίγο να συμπαρασύρει τον Ντάνιελ Κρεγκ όταν, ξεκινώντας σε μια σκηνή να οδηγεί το αυτοκίνητο, εκείνος δεν είχε προλάβει να επιβιβαστεί. Και τώρα, στα γυρίσματα του «Oblivion» στην Ισλανδία, αντί να κρατά τον Τομ Κρουζ, καθώς εκείνος οδηγούσε μια μηχανή, ριψοκινδύνεψε την ασφάλεια και των δύο προσπαθώντας να κρατηθεί από το τιμόνι. «Κάθε φορά που πέφταμε σε εξόγκωμα στον δρόμο, εκείνη με άφηνε και πήγαινε τα χέρια της στο τιμόνι. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη μας βλέπει η κάμερα καθώς της έσπρωχνα τα χέρια μακριά», θυμάται ο Κρουζ. Ευτυχώς για την ίδια, και κυρίως για τους συμπρωταγωνιστές της, πολλές από τις σκηνές στο «Oblivion» γυρίστηκαν μπροστά σε blue screen! Παρά το τρακ που παραδέχεται ότι την πιάνει κάθε φορά, ακόμα και τώρα πριν αρχίσει τα γυρίσματα, προτιμά χίλιες φορές τη δουλειά της ηθοποιού από εκείνη του μοντέλου. «Η ηθοποιία είναι πολύ πιο έντονη από το μόντελινγκ», σημειώνει. «Απαιτεί περισσότερη συμμετοχή και έρευνα. Στο μόντελινγκ δεν χρειάζεται να κάνεις καμία έρευνα προτού σταθείς μπροστά στην κάμερα. Απλώς ξυπνάς και εμφανίζεσαι!», λέει. Κάτι που επίσης ως θαύμα ακούγεται.