Το Εθνικό ανάβει τα «Κόκκινα Φανάρια»

Το τηλέφωνο του Εθνικού Θεάτρου χτυπά ασταμάτητα, ο κόσμος ζητά πληροφορίες για την παράσταση. Λίγο το σούσουρο που ακολούθησε την πρεμιέρα της περασμένης Πέμπτης, λίγο κάποιες ασυνήθιστες φωτογρα­φίες που διέρρευσαν στον Τύπο, το ενδιαφέρον του κοινού χτύπησε κόκκινο. Οι θρυλικές ατάκες «Μη φύγεις, Ντορή, θα φαρμακωθώ» αλλά και «Η βρομιά σας εδώ μέσα ούτε που με άγγιξε, το κορμί μου έμεινε καθαρό» ξαναζωντανεύουν στη μνήμη μας λόγια και εικόνες από μια ταινία που έγραψε τη δική της, μοναδική κινηματογραφική ιστορία.
Στα δωμάτια του «σπιτιού» της Μαντάμ Παρί που στήθηκε στο θέατρο «Rex», κορίτσια που προσφέρουν τον αγοραίο έρωτα ζουν τις προσωπικές τους ιστορίες.

Πρόκειται για το θεατρικό έργο του Αλέκου Γαλανού «Τα Κόκκινα Φανάρια» που το ελληνικό κοινό γνώρισε μέσα από την κινηματογραφική μεταφορά του. Μια στρατιά σπουδαίων -και κυρίως νέων- ηθοποιών (Γιώργος Φούντας, Μάνος Κατράκης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Φαίδων Γεωργίτσης, Μαίρη Χρονοπούλου, Τζένη Καρέζη, Κατερίνα Χέλμη, Ελένη Ανουσάκη, Δέσπω Διαμαντίδου κ.ά.) συνέθεταν το εξαιρετικό καστ μιας ταινίας που κατάφερε τελικά να διαπρέψει και εκτός συνόρων: το 1964 προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών και την ίδια χρονιά έφτασε ως την πεντάδα των Οσκαρ ως υποψήφια για το βραβείο της Καλύτερης Ξένης Ταινίας.

Πόρνες, προαγωγοί, όνειρα και ελπίδες

Τα «Κόκκινα Φανάρια» στη θεατρική εκδοχή του Εθνικού είναι ένα έργο εκσυγχρονισμένο και εντελώς απενοχοποιημένο. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος δεν διστάζει να σοκάρει με τον τρόπο που αποδίδει ορισμένες σκηνές. Ο σκηνοθέτης που σχεδόν με κάθε δουλειά του ταράζει τα εγχώρια καλλιτεχνικά νερά, είτε επιμελείται τη συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, είτε στήνει πρωτοποριακές θεατρικές παραστάσεις, με τα «Κόκκινα Φανάρια» μπαίνει κυριολεκτικά στα βαθιά.







Οι περισσότεροι άνδρες πρωταγωνιστές, οι οποίοι υποδύονται τους πελάτες του «σπιτιού», περιφέρονται γυμνοί, ενώ δεν λείπουν και οι ερωτικές περιπτύξεις επί σκηνής. Οπως τονίζει στο «ΘΕΜΑ people» ο Κωνσταντίνος Ρήγος, «το ίδιο το έργο είναι προχωρημένο από μόνο του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ήδη από το 1962 ο συγγραφέας το είχε προτείνει στο Εθνικό. Οι υπεύθυνοι τού απάντησαν ότι τα “Κόκκινα Φανάρια” ήταν υπερβολικά προκλητικά για ένα τέτοιο θέατρο. Πενήντα χρόνια αργότερα το έργο τελικά ανεβαίνει! Νομίζω πως αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι το γυμνό -ζούμε άλλωστε στην εποχή όπου έχουμε εξοικειωθεί απόλυτα με αυτό- όσο η σκληρότητα του έργου που κάνει το γυμνό να φαίνεται ακραίο. Διότι αλλιώς αντιμετωπίζεις απλώς ένα γυμνό σώμα κι αλλιώς ένα σώμα που είναι έτοιμο να εκδοθεί ή που βιώνει ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις. Η Τρούμπα μπορεί να μην υπάρχει πια, όμως η πορνεία και τα σεξομάγαζα ανθούν σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Στόχος είναι, εκτός από την ιστορία των κοριτσιών της Τρούμπας, να θίξουμε το ζήτημα του ονείρου και της ματαίωσής του, του έρωτα και της διάψευσής του, της ανάγκης να ελπίζει κανείς σε κάτι, έστω κι αν είναι ολότελα μάταιο. Οι ήρωες του έργου, εκτός από πόρνες και νταβατζήδες, είναι άνθρωποι που ονειρεύονται και ελπίζουν - μόνο που εκείνοι ανήκουν σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που είναι καταδικασμένο να μείνει για πάντα στο περιθώριο».










Ενα επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο της παράστασης του Εθνικού είναι ότι κατά τη διάρκειά της ακούγονται μαρτυρίες από πραγματικές πόρνες, οι οποίες διηγούνται στο κοινό τις ιστορίες τους. Οσο για τις ερωτικές περιπτύξεις που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια των θεατών, ο Κωνσταντίνος Ρήγος απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη ότι «είναι το θέμα τέτοιο. Σπίτια, έρωτας επί πληρωμή, πελάτες... Οι ερωτικές σκηνές τοποθετήθηκαν εκεί ακριβώς όπου ήταν πραγματικά απαραίτητες, ώστε να υπάρχει συναισθηματική κορύφωση - και άρα όχι χάριν εντυπωσιασμού».







Ηθοποιοί μπροστά στο γυμνό

Η Ευγενία Δημητροπούλου, η ηθοποιός που γνωρίσαμε από τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά «Το Νησί», υποδύεται τη Μυρσίνη, τον ρόλο που στον κινηματογράφο είχε αναλάβει η Ελένη Ανουσάκη. Η Ευγενία εμφανίζεται προκλητικά ντυμένη, με κόκκινες ψηλοτάκουνες γόβες και ασορτί εσώρουχο, ξεσηκώνοντας τους πελάτες του σπιτιού - χορεύοντας προκλητικά ακόμη και στην μπάρα του στριπτίζ. Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και ο Νίκος Ψαρράς (ο μαστροπός Μιχαήλος) αποδίδουν θεατρικά τους ρόλους των Κούρτη και Φούντα αντίστοιχα. Σε μία από τις επίμαχες σκηνές της παράστασης, οι δύο ηθοποιοί τολμούν να αφήσουν ακόμη και υπονοούμενο αυτοϊκανοποίησης πάνω στη σκηνή.







«Δεν έχω πρόβλημα να βγω γυμνός στη σκηνή, εξάλλου αυτό είναι κάτι που το έχω ξανακάνει στο “Closer” το 1998, αρκεί να πειστώ ότι το γυμνό δικαιολογείται στο πλαίσιο της παράστασης», τονίζει ο Νίκος Ψαρράς. Συμπληρώνει δε ότι «οι σκηνές βγήκαν αβίαστα και είναι σαφώς εναρμονισμένες τόσο με το κείμενο όσο και με τη σκληρή πραγματικότητα ενός πορνείου. Οι εικόνες είναι δυνατές και, είτε σοκάρουν είτε όχι, προκαλούν έντονα συναισθήματα». Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης συμπληρώνει λέγοντας ότι «μπήκαμε στις τολμηρές σκηνές καθώς προχωρούσαν οι πρόβες. Ολα ήρθαν στην ώρα τους και επομένως φάνηκαν ως λογική συνέπεια. Η μόνη δυσκολία ήταν η χημεία που έπρεπε να δημιουργηθεί στη σωματική επαφή, κάτι που όμως το κατακτήσαμε όσο περνούσε ο χρόνος».

Γυναίκα με φλογερό ταμπεραμέντο είναι επίσης η Κωνσταντίνα Μιχαήλ, η θεατρική εκδοχή της Μαίρης Χρονοπούλου, η οποία αποτελεί τον φανερό πόθο των ανδρών. Περιφέρεται με τα μαύρα εσώρουχά της και ανταποκρίνεται στις ορέξεις των βουλιμικών για έρωτα αρσενικών. Οπως διευκρινίζει η ίδια, «ο ρόλος είναι τέτοιος. Οι γυναίκες ενός οίκου ανοχής είναι υποχρεωμένες να επιστρατεύουν τη θηλυκότητα και τη σεξουαλικότητά τους, αυτό κάναμε κι εμείς. Ενας ηθοποιός καλείται να υπηρετήσει διάφορους ρόλους στη διάρκεια της καριέρας του. Το σημαντικότερο είναι ότι, παρά το προχωρημένο του πράγματος, το έργο διαθέτει υψηλή αισθητική».




Η γνώριμη από τους θεατρικούς κύκλους αλλά και την προσωπική της ζωή (υπήρξε επί σειρά ετών σύντροφος του Αντώνη Φραγκάκη) Θεοδώρα Τζήμου είναι η κινηματογραφική Κατερίνα Χέλμη. Η βραβευμένη νεαρή ηθοποιός Μαρία Κίτσου υποδύεται τον ρόλο που στην ταινία είχε η Τζένη Καρέζη, ενώ ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, ο οποίος εμφανίζεται στο σανίδι με αδαμιαία περιβολή, είναι ο χαρακτήρας του Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Εντυπωσιακή είναι και η Ελενα Τοπαλίδου (σύζυγος του ηθοποιού Νίκου Κουρή), η οποία κλέβει την παράσταση χορεύοντας ολόγυμνη σε μια από τις πρώτες σκηνές, χρησιμοποιώντας και αυτή την μπάρα των live strip shows. Οσο για τον Γιάννη Τσεμπερλίδη, δεν διστάζει να υποδυθεί την τραβεστί Φωτίκα, σε έναν ρόλο που δεν υπήρχε στα κινηματογραφικά «Κόκκινα Φανάρια», επιδεικνύοντας για πολλή ώρα στο κοινό τους ομολογουμένως καλοσχηματισμένους γλουτούς του.