Τα κυνικά καύματα θέλουν και την παραλία τους

Θεέ μου τι ζέστη!

Πυρπολούμεθα, καιγόμαστε, λιώνουμε, σβήνουμε, πνιγόμαστε, μεταβαλλόμαστε σε κρουνούς ιδρώτα και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε. Μας ήλθαν δηλαδή πια οριστικά οι μεγάλες κι ανυπόφορες ζέστες. Απελπισία.

Βρείτε λοιπόν σας παρακαλώ παρηγοριά. Εάν πνέει πότε-πότε κανένα ίχνος από αεράκι θυμίζει Σαχάρα και μας τυραννάει περισσότερο. Εάν πιστέψτε πως το κρεβάτι σας θα σας δώση κάποια παρηγοριά απατάσθε. Στριφογυρίζετε άδικα σ’ αυτό, ο ύπνος σας έχει κηρύξει τον πόλεμο και ο ιδρώτας έχει καταλάβει ήδη όλα τα εδάφη σας. Εάν θελήσετε να ξεμυτίσετε το μεσημέρι στην πανέρημη, σιωπηλή και καβουρντισμένη Αθήνα, θα δείτε ότι απαιτείται ηρωισμός τόσος, όσος χρειάζεται και δια να διασχίσετε αυτήν την εποχή τις αφρικανικές ερήμους.

Πάγο, λοιπόν, παιδί. Νερό κρύο. Πιέτε ντεπόζιτα ολόκληρα. Ξεγελασθείτε για λίγες στιγμές με τα ποτήρια του δροσιστικού υγρού. Λιγάκι αυταπάτη χρειάζεται. Και, μα το ξεχάσατε; Το κυριότερο, τρεχάτε στη θάλασσα! Ναι, στη θάλασσα. Τζιτζιφιές, Φάληρο, Καλαμάκι, Άγιος Κοσμάς, Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη. Είναι στη διάθεση σας. Τρεχάτε κάπου, σπεύστε σε μια οποιαδήποτε γωνίτσα της δαντελλωτής ακτής του Σαρωνικού. Βρείτε ένα όμορφο ακρογιάλι και βουτήξτε το γρηγορότερο.
Σας βεβαιώ.

Είναι η μόνη παρηγοριά!

Θάλασσα, θάλασσα λοιπόν

Ο συναγερμός άρχισε. Όλα τα μεταφορικά μέσα έχουν κηρυχτεί σε κατάσταση επιστράτευσης. Τα τραμ βρίθουν, τα λεωφορεία στενάζουν, τα ταξί σχηματίζουν ατελείωτη αλυσίδα στη λεωφόρο Συγγρού. Και από παντού ξεχύνονται στίφη δύστυχων ανθρώπων. Φυσιογνωμίες ξαναμμένες, πρόσωπα τσακισμένα από την θερμοκρασία –που διαρκώς πλέον όπως στερεότυπα αναφέρει το μετεωρολογικό δελτίο του Αστεροσκοπείου είναι «ανωτέρα της χθεσινής»- άθλια ποτισμένα στον ιδρώτα σώματα, ατελεύτητα θύματα της απηνούς ζέστης τρέχουν προς την παραλία και εκεί το ταχύτερο:

Μπλουμ στο νερό!

***
Αχ ανακούφιση…

Ελάτε μαζί, στο αμάξι μου, σε μια διαδρομή στην δαντελλένια ακρογιαλιά του Σαρωνικού. Η λεωφόρος Συγγρού όλο και μικραίνει. Και λιγοστεύει. Οι τροχοί μας την αφήνουν πίσω με 80 και με 90 χιλιόμετρα. Κάτι σαν απαλό ίχνος μπάτη σχηματίζεται από την ταχύτητα της διαδρομής. Κακά τα ψέματα. Μπάτης είναι αυτός ή λίβας καυστικός, πύρινος, οδυνηρός. Η άσφαλτος λες και ανήκει στην… μοναστηριακή περιουσία. Τείνει να… ρευστοποιηθεί!

Επί τέλους όμως: το Δέλτα!

***
Η διαδρομή πια γίνεται κατά μήκος της παραλίας. Ο Σαρωνικός με το ατελείωτο, απέραντο και ακύμαντο γαλάζιο του απλώνεται ήρεμα, γλυκά, απαλά στη φαληρική ακρογιαλιά, γεμίζει το βάθος του τοπίου με την σαγηνευτική γαλήνη του, στέλνει όσο και νάνε κάτι σαν… ανακουφιστική αύρα.

Πάει και το Τροκαντερό. Στο διάμεσο δρόμο μέχρι το Μπαρ, κάτι πιτσιρίκοι βουτούν ηδονικά στο νερό, στην παραλία. Φωνές, κακό, πανζουρλισμός. Η ατμόσφαιρα, λες κι’ άρχισε να γίνεται λιγότερο πνιγηρή…

***
Προς το Έντεν

Η ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος, η γεμάτη κέντρα στην παραλία είναι ακόμη έρημη. Έρημα και τα μαγαζιά της. Κανείς δεν στέκεται εκεί. Προχωρεί πιο πέρα για να βρει μια γωνίτσα να βουτήξει, ένα μέρος να κάνει μπάνιο, κάποιο μικρό ακρογιάλι να δροσισθεί.

Και να το πρώτο.

Τα μπάνια του Έντεν.

Γεμάτα.

Πλειοψηφούν οι άντρες. Γυναίκες υπάρχουν ελάχιστες. Κι’ εκείνες ούτε καν γοργόνες ωραίες. Κατά πλειονότητα κάτι φώκιες που… λικνίζονται στα κυματάκια επιχαρίτως -οι αθεόφοβες!- και με κάτι προκλητικά μαγιό, που παρουσιάζουν θεάματα ελάχιστα γαργαλιστικά. Σωστή έκθεση φρικαλεοτήτων.

-Σοφέρ, προχώρα, παιδί μου!

***
Προς το Καλαμάκι

Απ’ εδώ και πέρα η παραλία βρίθει από μαγιό. Όλη η δαντελλωτή ακτή ως τη Γλυφάδα σαν να είναι μια τεράστια καμπίνα μπάνιου. Σε κάθε γωνίτσα, σε κάθε πέτρα, σε κάθε ορμίσκο, παντού, τέλος πάντων, ηλιοκαμένα σώματα τρέχουν στην ακτή, παίζουν με το νερό που ηδονικά γλύφει την παραλία ή κολυμπούν. Φωνές ανακούφισης από παντού. Γέλια. Φασαρία. Ένα μεγάλο πανηγύρι απ’ άκρου εις άκρον.

Μπαιν-μιξτ και μόνον μπαιν-μιξτ. Τα αντιαισθητικά θεάματα κι’ εδώ στην ημερησία διάταξη. Από μακριά βλέπετε πελωρίους έφηβους που νομίζετε ότι θα σας δώσουν, όταν πλησιάσετε, μια εικόνα ομορφιάς. Πηγαίνετε κοντά κι’ αντικρίζετε κάτι απαίσιους μαντραχαλάδες. Νεανικές φωνές, ηχηρά γέλια, γυναικεία κομψά μαγιό...

***
Προχωρούμε διαρκώς

Κάτι περίεργα μαύρα κάγκελα περικλείουν ένα νέο κέντρο. Η επιγραφή του το προσδιορίζει: «Πρίγκηπος». Προχωρούμε. Είμεθα πια στη ζώνη της Γλυφάδας. Η μεγάλη κίνηση όλης της ακτής εδώ αυξάνει. Διάβολε, βρισκόμαστε πλέον στη κοσμική περιφέρεια της λουόμενης Αθήνας. Να του Ζέρβα, του Μάνθου και, τέλος, το καζίνο της μόδας.

-Σοφέρ αλτ.

***
Δεν θα πω γνωστά πράγματα

Την ξέρετε την ωραία περιοχή με τις καμπίνες τριγύρω, την όμορφη αμμουδιά και την καθαρή θάλασσα. Κόσμος αρκετός. Συναγωνισμός κομψότητας. Δυο-τρία κανό πλέουν ήρεμα στη άκρη της ακρογιαλιάς με ζευγαράκια, ως επί το πλείστον, επάνω που παίζουν. Μια δεσποινιδούλα όμως κωπηλατεί μοναχή της. Μελαγχολική. Τα κουπιά του μικρού κανό κινούνται με τρομακτική νωχέλεια. Πώς βαριέται το καημένο το κορίτσι. Θεέ μου, πόσο κακή είναι αυτή η μόδα με τις υποχρεώσεις της…

Ένα άλλο κανό γλιστρά γρήγορα-γρήγορα κι ελαφρά στη γαλήνια επιφάνεια. Είναι γεμάτο νιάτα αθλητικά και ζωηρά, που κάνουν εύθυμο σπορ.
Η παραλία είναι ζωηρή.

Κίνηση μεγάλη, φωνές. Γέλια, κουτσομπολιό –λίγο φλερτ-, κακό μεγάλο, πανζουρλισμός.

Ασχήμια όμως κι’ εδώ άφθονη.

Τι έγινε, λοιπόν, ο ωραίος κόσμος;

***
Ο ήλιος καίει την πέτρα. Η άμμος «τσουρουφλίζει». Κι’ όμως η κακογλωσσιά δίνει και παίρνει. Δυο μικρές συμπαθητικές στενόμακρες πράσινες βαρκούλες με μια ολόλευκη τέντα έχουν μέσα παρέες λουομένων που κάνουν περίπατο. Τί λουομένων όμως; Αυτοί είναι θεόστεγνοι, δεν έχουν διόλου πατήσει ούτε καν το ποδαράκι τους στο νερό, φορούν μόνον το μαγιό τους. Στο πλάι μου η πανταχού παρούσα κουτσομπόλα κυρία εξηγεί «περί τίνος πρόκειται». Τα παιδιά έχουν καινούργια μαγιό, εκτάκτως κομψά, αληθινά εξαιρετικά «σικ».

Είναι λοιπόν να τα βρέξουν;

Ποτέ.

***
Μια βουτιά στο νερό.

Το δροσερό υγρό με αγκαλιάζει ηδονικά. Τί ανακουφιστική επαφή! Σε λίγα λεπτά σαν να μεταμορφώνομαι. Είμαι άλλος άνθρωπος. Λες και απέκτησα ξαφνικά μεγάλο κέφι. Είμαι φαιδρότερος. Αναπνέω. Ζω. Παύω να λιώνω.

Μια ματιά πάλι τριγύρω μου. Αρχίζω να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Ζωηρότερα, πιο ευχάριστα, λιγότερο άσχημα. Είπα κι εγώ. Λίγο έλειψε να καταντήσω από νέος εικοσιπέντε χρονών γκρινιάρης γεροπαράξενος. Τώρα μου αρέσει και κάποιο μαγιό, που κρύβει (;) ένα στρουμπουλό σωματάκι, βρίσκω ότι το πλαϊνό μου κόκκινο σκουφάκι έχει όμορφα μάτια, γελώ που η μπάλα που ρίχνει μια ζωηρή παρέα κτυπά και κάνει «γκελ» στη φαλάκρα του διπλανού μου κυρίου, που στραβομουτσουνιάζει και γελά σαν ηλίθιος για να μη κάνει το θυμωμένο.

Τα πράγματα τα βλέπω καθαρότερα. Συνήλθα. Παρά ταύτα όμως, κοντά στα σκανδαλιστικά μαγιό είναι αραδιασμένοι στην παραλία κάτι γηραιοί θηλυκοί ιπποπόταμοι. Κι’ ένας πλαδαρός θεόχοντρος πενηντάρης εκθέτει επιχαρίτως τα φρικτά μέλη του άθλιου σαρκίου του.

Μα, ντροπή δεν υπάρχει;

***
Το πανηγύρι των μπαιν-μιξτ φτάνει παντού. Την δε Κυριακή, χαλά ο κόσμος. Κοντά στην κοσμική «Λίνκολν» βλέπετε στην παραλία και το κάρο της κυρά-Μανώλαινας των Πιθαράδικων, που ήλθε να περάσει το Σαββατοκύριακο της στην… «πλαζ». Παναθηναϊκός συναγερμός. Εκεί θα βρείτε το φλερτ. Εκεί μεταφέρεται το σπορ. Εκεί πηγαίνει η «σνομπ». Αλλά κυρίως και πρωτίστως εκεί σβήνουν τα βάσανα των καβουρντιζομένων Αθηναίων.

Ο Σαρωνικός είναι ο μεγάλος ευεργέτης μας. Στα νερά του ανακουφίζεται η λαύρα μας. Στην δροσερή του αγκαλιά βρίσκεται η ωραιότερη καλοκαιρινή ηδονή. Στη γαλήνη του χάνεται η τρικυμία των ταλαίπωρών μας σωμάτων. Στην δαντελλωτή του ακρογιαλιά δεν υπάρχουν μονάδες, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες που λούζονται. Εκεί, παίρνει τσαχπίνικα με τα όμορφα της και τις ασχήμιες της, το μπάνιο της η Αθήνα μας. Αυτό το άστυ που ζεματάει.

(βασισμένο σε ρεπορτάζ του Αχιλλέα Μαμάκη για το ΈΘΝΟΣ, 1938)

Για περισσότερα: https://minoas.gr/syggrafeas/sitaras-thomas/

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος - Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς

Ειδήσεις σήμερα: 

Βιασμός από ιερέα στο Αγρίνιο: Απολογείται τη Δευτέρα - «Κατασκευασμένες οι καταγγελίες», λέει

Καιρός: Συνθήκες καύσωνα με μέγιστες θερμοκρασίες έως 42 βαθμούς - «Καμίνι» η χώρα και το Σαββατοκύριακο

Μεταβιβάζεται σήμερα το Ελληνικό στη Lamda Development