Σας εκφράζω την ικανοποίηση μου για την καθαριότητα του πλοίου και ιδιαίτερα την εξαιρετική του κουζίνα

Θα σας απογοητεύσω! Αναφέρομαι στα μεγάλα πλοία της γραμμής τη δεκαετία του 1930 και η αναφορά, όπως θα δείτε, δεν έχει κανένα απολύτως ειρωνικό χαρακτήρα.
«Εις κάποιο επίσημον ευχαριστήριον προς ατμοπλοϊκήν εταιρείαν (σ.σ. αναφέρεται στην Ηπειρωτική Ατμοπλοΐα Γ. Ποταμιάνος ΑΕ, βλέπε συνημμένο απόκομμα), διαβάζω μεταξύ άλλων τα εξής ελκυστικώτατα: ¨Σας εκφράζει την πλήρη του ικανοποίησιν διά την καθαριότητα του πλοίου ιδιαιτέρως δε διά την εξαιρετικήν και άφθονον τροφήν¨.

Εξαιρετική και άφθονος! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όλη η Αθήνα που εδιάβασε το ευχαριστήριον, ωνειρεύετο χθες ένα ταξιδάκι μέχρι Κυκλάδων.
-Φαίνεται ότι τρώνε θαυμάσια σ΄αυτό το βαπόρι.
-Δεν είδατε; Τροφή εξαιρετική και άφθονος. Ποιος ξέρει τι καλά θα παρουσιάζουν στο τραπέζι.
-Χωρίς άλλο, θάχουν πετύχει και κανέναν περίφημο μάγειρα.
-Ωρισμένως. Φαίνεται όμως πως θα είνε φιλότιμος και ο τροφοδότης. Τι λέτε; Κάνουμε το ταξιδάκι των Κυκλάδων;
Είνε περίεργον αλήθεια αυτό που συμβαίνει στα μικρά ταξιδάκια της ακτοπλοΐας .Όλοι οι επιβάται μόλις πατήσουν το πόδι τους στο κατάστρωμα καταλαμβάνονται από κεραυνοβόλον βουλιμίαν. Από τα ξημερώματα του Θεού συλλογίζονται τι θα φάνε το μεσημέρι.
Τα ρόδινα ακρογιάλια, το γλαυκόν κύμα, οι φλοίσβοι, οι γλάροι, τα λευκά πανάκια, αι ποντιάδες αύραι. Όλα αυτά είνε θαλασσινή φιλολογία της ξηράς.

Όταν ξεκινήση το βαπόρι, αρχίζει η ποίησις της κουζίνας.
-Τι θα μας παρουσιάσουν άραγε στο πρόγευμα;
Σαν κάτι καλό μυρίζει απ΄την κουζίνα. Καμαρότε...



-Διατάξτε, κύριε.
-Μήπως ξέρεις, παιδί μου, τι μαγειρεύει σήμερα ο μάγερας; Για ρίξε μια ματιά και πες μας.
Άλλοι μεταβαίνουν αυτοπροσώπως στην κουζίνα και πληροφορούνται απ΄ευθείας από τον μάγειρον.
-Αργούν όμως, αδερφέ, να σερβίρουν. Πότε θα φάμε επί τέλους;
Άνθρωποι που τρώνε στα σπίτια τους στης δύο και κάποτε ξεχνούν και την ώρα του φαγητού, εδώ αρχίζουν νάχουν λιγούρες από της εννέα. Αν σας πη κανείς, ότι όλοι αυτοί, που είνε αραδιασμένοι στο κατάστρωμα απάνω, σε σαιζ-λογκ και μπάγκους, θαυμάζουν, αναπνέουν, ρεμβάζουν, διαβάζουν, ονειροπολούν, σας εγέλασε. Περιμένουν απλούστατα πότε θα χρυπήση το κουδούνι για το γεύμα.

-Αλλά που οφείλεται λοιπόν αυτή η καταπληκτική όρεξις; Με ρωτούσε κάποτε ένας συνταξιδιώτης, του οποίου εγουργούριζαν τα εντόσθια. Δεν μου εξηγείτε σας παρακαλώ; Οφείλεται στο ιώδιον της θαλάσσης, στον καθαρόν αέρα. Στην άλμη της ατμόσφαιρας; Σε τι διάολο οφείλεται;
Λοιπόν δεν οφείλεται σε τίποτε από όλα αυτά. Οφείλεται, απλούστατα, στην τεμπελιά, στην ξάπλα και στην ξεγνοιασιά του ταξιδιού. Ότι η εργασία ανοίγει την όρεξι είνε οικτρά πλάνη. Δεν υπάρχει ηρωικότερον ορεκτικόν από την τεμπελιά. Όταν δεν έχη κανείς τίποτε να κάνη, τίποτε να σκεφθή, σκέπτεται γι΄αυτόν το στομάχι του.
Και το στομάχι, ως γνωστόν, δεν σκέπτεται ούτε τον Κάντιον, ούτε τον Έγκελον. Σκέπτεται τον μάγειρον!
Φαντάζεσθε τώρα τι γίνεται, όταν ¨το φαγητόν είνε εξαιρετικόν και άφθονον». Προ πάντων άφθονον...
Αρκεί μόνον να είνε αγύρευτος ο καμαρότος. Διότι τότε το ¨φαγητόν το εξαιρετικόν και άφθονον¨ το τρώνε δυστυχώς τα ψάρια. Και όλη η ποίησις του ταξιδιού καταποντίζεται».

(ΕΣΤΙΑ, 1934, Παύλος Νιρβάνας)
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς)
Από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΣ κυκλοφορούν τα βιβλία του ¨Ξεφυλλίζοντας παλιές εφημερίδες –Τα καλύτερα της Παλιάς Αθήνας¨ και ¨Καλό Βόλι –Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής 1864-1940.