Για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν κομβικής σημασίας και ήθελε κλάση, σκληράδα και αυτοπεποίθηση, κάτι που η ομάδα του Πασκουάλ έδειξε περίτρανα στο δεύτερο ημίχρονο, όταν βρήκε ρυθμό από την άμυνα. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, τα κέρδη και η ηρεμία που δίνει η νίκη.
Οι νίκες στην Ευρωλίγκα είναι πάντα πολύτιμες και ακόμα περισσότερο όταν είναι σε ντέρμπι, με το κακό να μην τριτώνει στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά αντίθετα να μετατρέπεται σε θρίαμβο-πολύτιμο καύσιμο για τη συνέχεια που έχει το ένα… βουνό μετά το άλλο.
Προ του τζάμπολ του πρώτου ντέρμπι της σεζόν στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός είχε πιο πολλά να χάσει, έχοντας υποστεί και δύο ήττες που δεν… υπολόγιζε αρχικά (Μόναχο και Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ).
Εκεί βρίσκεται μερικώς και η εξήγηση για την εικόνα εκνευρισμού του πρώτου μέρους, όταν πολύ γρήγορα οι παίκτες του Πασκουάλ βγήκαν εκτός πλάνου και αντί να συγκεντρωθούν, εκνευρίζονταν με σφυρίγματα των διαιτητών ή κάποια εύστοχα “ερυθρόλευκα” σουτ σε… σκοτωμένες επιθέσεις και από κάποιον που δεν το περίμενε κανείς, όπως τον Τίμα.
Από την άλλη δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πενιχρή δημιουργία (2 ασίστ στο πρώτο 20λεπτο), ενώ οι 48 πόντοι παθητικό είναι νούμερο απαγορευτικό για οποιοδήποτε παιχνίδι, όχι μόνο για ντέρμπι.
Ο Πασκουάλ πάσχιζε να αλλάξει πράγματα, χωρίς να του βγαίνουν, ωστόσο μετά την ανάπαυλα, επανήλθε παρατάσσοντας μια ομάδα μεταμορφωμένη προς το καλύτερο και κυρίως όσο σκληρή χρειάζεται σε αυτόν τον εξαιρετικά δύσκολο μαραθώνιο (52-32 το σκορ στο β’ 20λεπτο).
Μόνο οι σκληροί μπορούν να προχωρήσουν, με τους “πράσινους” του δεύτερου μισού του ντέρμπι να δικαιούνται να αισιοδοξούν.
Κλείσιμο
Η πίεση που… έπνιξε
Δίχως αμφιβολία, στο τρίτο δεκάλεπτο άλλαξε όλος ο χαρακτήρας του ντέρμπι, με την εντυπωσιακή και άνετη πολλές φορές κυκλοφορία του Ολυμπιακού, που εκμεταλλευόταν κάθε αλλαγή στα μαρκαρίσματα, να δίνει τη θέση της σε μια άμυνα εκ μέρους του Παναθηναϊκού που δεν άφηνε σπιθαμή του παρκέ χωρίς πίεση και χωρίς παγίδα, με τον Ολυμπιακό να πληρώνει πολύ ακριβά το γεγονός ότι ήταν μόνο με έναν χειριστή στο παρκέ, εκτός τον τραυματία Στρέλνιεκς και τον Μάντζαρη ουσιαστικά… DNP.
Η παρουσία του Θανάση Αντετοκούνμπο ήταν καταλυτική, με το τρίτο δεκάλεπτο να είναι η προσωπική του ραψωδία. Στην άμυνα σκέπασε σε απόλυτο βαθμό τον Σπανούλη, στον οποίο έγινε “βδέλλα”, χαλώντας όλη τη λειτουργία των φιλοξενούμενων, ενώ στην επίθεση τον πόσταρε βάσει οδηγίας του Πασκουάλ, υποδειγματικά, με δύο γκολ-φάουλ, πριν βάλει το κερασάκι στην τούρτα με το κάρφωμα… α λα Γιάννης! Μια εμφάνιση πληθωρική, που θύμισε πραγματικό “τυφώνα”, με την ενέργεια που έδωσε και… μετέφερε και από την καυτή εξέδρα.
Κάπου εκεί εμφανίστηκε και ο καλύτερος Γκιστ της σεζόν ως τώρα. Ο… Γκιστόπουλος είναι βαρόμετρο για την ομάδα του και δεν είναι τυχαίο πως όλος ο Παναθηναϊκός λειτουργεί ρολόι στην άμυνα όταν ο Αμερικανός είναι ο εαυτός του.
Ο… ΛεΚαλάθης
Εντυπωσιακή φυσικά ήταν η παρουσία του Λούκας Λεκαβίτσιους, ο οποίος παρουσιάστηκε όσο τολμηρός χρειαζόταν στο ντέρμπι, θυμίζοντας όσα είχε κάνει στο περσινό ματς στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα. Με την ταχύτητά του πίεσε πολύ στην άμυνα, ενώ επιθετικά δημιούργησε πολύ για τον εαυτό του, σκοράροντας από μέση απόσταση, αλλά και από το τρίποντο, με τον Ολυμπιακό να πληρώνει την επιλογή να του δώσει το σουτ.
Αυτή η τριπλέτα ήταν στην πρώτη γραμμή, ωστόσο τίποτα δεν θα ήταν δυνατό αν ο Καλάθης δεν πατούσε το κουμπί… MVP mode! Δεν είναι τυχαίο πως στο τρίτο δεκάλεπτο μέσω του Καλάθη ο Παναθηναϊκός απέκτησε ισορροπία και λογικές επιθετικές επιλογές, αφού η μόλις μία ασίστ που μέτρησε ως το 20’, έγιναν επτά ως το 26’, με τους συμπαίκτες να τον ακολουθούν στην… απογείωση.
Όταν ο Καλάθης είναι… Καλάθης, ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός και μπορεί να αισιοδοξεί για καλύτερες μέρες.
Το φιλόδοξο πρόγραμμα της HELLENiQ ENERGY εντάσσεται στο πλαίσιο υλοποίησης του στρατηγικού της σχεδιασμού «VISION 2025», για την επίτευξη ενεργειακής μετάβασης και βιώσιμης ανάπτυξης σε βάθος χρόνου
