Φάκελος Χαραλαμπόπουλος: Ένας «κουβάς» γεμάτος ταλέντο και λάθη!

Η γνωριμία του με το ευρύ φίλαθλο μπασκετικό κοινό έγινε το καλοκαίρι του 2012, όταν σε ηλικία 15,5 ετών, δεν αποκτήθηκε απλά ως επένδυση για τα τμήματα υποδομής του Παναθηναϊκού (από το Αιγάλεω), αλλά προωθήθηκε αμέσως στην πρώτη ομάδα και με το «καλημέρα» της νέας πραγματικότητας της ζωής του, μοιραζόταν τα ίδια αποδυτήρια με εν δυνάμει «παιδικούς του ήρωες» και δευτεραθλητές κόσμου (2006), όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης.

Ο λόγος για τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (21χρ., 2,03), ένα παιδί που είχε «βγάλει μάτια» για αρκετά χρόνια με τα τμήματα υποδομής του συλλόγου των δυτικών προαστίων, ήταν βασικό στέλεχος όλων των μικτών ομάδων της ΕΣΚΑΝΑ και είχε φτάσει να αγωνίζεται στο ανδρικό τμήμα του Αιγάλεω από 14 ετών!

Όσοι γνωρίζουν από μικρό τον ξανθό παλικάρι με το διάπλατο κι ευγενικό χαμόγελο, έχουν να λένε ότι η φύση τον «προίκισε» με μία σπάνια εγκεφαλική αντίληψη του αθλήματος (αυτό που λέμε μπασκετικό IQ), η οποία όμως, «φυλακίστηκε» σε ένα βαρύ σκαρί με αργά πόδια, γεγονός που στις μικρές ηλικίες δεν ήταν τόσο ορατό, ούτε τον δυσκόλευε ιδιαίτερα να κυριαρχεί απέναντι στην πλειοψηφία των συνομηλίκων του... Γι' αυτό άλλωστε και ελάχιστοι ήταν οι προπονητές που τον προέτρεψαν να δουλέψει από νωρίς πάνω στην εκγύμναση του σώματός του, πολύ απλά επειδή τα μειονεκτήματά του, με βάση και την κατεύθυνση που «πηγαίνει» πλέον το σύγχρονο μπάσκετ, θα εμφανίζονταν προϊόντος του χρόνου.

Το καλοκαίρι του 2012, λοιπόν, όταν ο Χαραλαμπόπουλος έγινε μέλος της «πράσινης» οικογένειας, άρχισε μία σειρά από απανωτά λάθη, μία σειρά από λανθασμένες αποφάσεις που συνοδεύτηκαν και υπερβολικές προσδοκίες αλλά και από ατυχείς συγκυρίες, οι οποίες, σε συνδυασμό και με την σημαντικότερη αδυναμία του (την έλλειψη αθλητικότητας), «ευθύνονται» για τα πέντε χαμένα χρόνια που ακολούθησαν!

Που δεν ευθύνεται ο ίδιος

Ενώ η διαδικασία «ανάπτυξης» του ταλέντου ενός παίκτη περιλαμβάνει δουλειά πάνω στα βασικά του αθλήματος παράλληλα την βελτίωση του σώματος, σε συνδυασμό με συνεχείς αγωνιστικές παραστάσεις για την απόκτηση αυτοπεποίθησης μέσα στο παρκέ, ο νεαρός φόργουορντ πέρασε το κρίσιμο αυτό διάστημα των πέντε ετών (δηλαδή από 15 έως 20 ετών), έχοντας την καλύτερη θέση «θεατή» των αγώνων της ομάδας του σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Θέλω να πω ότι ο μικρός πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του στο «τριφύλλι» ως κανονικό μέλος της ανδρικής ομάδας, ταξίδευε και προπονούνταν με τους επαγγελματίες και αμείβονταν με μηνιαίο μισθό που ούτε ένας ανώτατος δημόσιος υπάλληλος δεν παίρνει, χωρίς να παίζει και να βελτιώνεται μέσα από τον χρόνο συμμετοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις περιόδους 2012-13 και 2013-14, ο Χαραλαμπόπουλος εμφανίστηκε συνολικά σε 13 ματς του ελληνικού πρωταθλήματος (96 λεπτά συμμετοχής) και σε ένα της Euroleague!

Θα μου πείτε τώρα πως ήταν δυνατόν ένα παιδί 16 και 17 ετών αντίστοιχα να έχει ρόλο και χρόνο σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και θα έχετε απόλυτο δίκιο.... Εδώ όμως, βρίσκεται το λάθος που έγινε τότε στο κομμάτι της διαχείριση των «πρασίνων». Η προώθησή του στην ανδρική ομάδα, του στέρησε ουσιαστικά τις προπονήσεις με τους παίδες και τους έφηβους αντίστοιχα, οι οποίες σε συνδυασμό με τους αγώνες (σ' αυτούς «κατέβαινε» κανονικά), θα του έδιναν την ευκαιρία να δουλέψει στους τομείς που έπρεπε να βελτιώσει αλλά και να βιώσει μία γήινη και φυσιολογική μετάβαση στον «κόσμο» του επαγγελματικού μπάσκετ, χωρίς να θεωρεί εαυτόν (άθελά του) «εξωγήινο του αθλήματος», πριν καλά-καλά ενηλικιωθεί.

Μία άλλη λύση θα ήταν να δοθεί δανεικός από πολύ νωρίς σε μία ομάδα Α2 Κατηγορίας, στην οποία θα έμπαινε από νωρίς στα βαθιά και θα «μάθαινε» να μάχεται για να κερδίσει ο,τιδήποτε του αναλογεί, «χτίζοντας» παράλληλα έναν ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Η διετία 2014-2016 δεν ήταν πολύ διαφορετική, από τη στιγμή που και τις δύο σεζόν που ακολούθησαν, στον πάγκο του Παναθηναϊκού βρέθηκαν δύο ξένοι προπονητές (Ιβάνοβιτς και Τζόρτζεβιτς), που λόγω της πίεσης για το αποτέλεσμα (κυρίως ο πρώτος) αλλά και της διαφωνίας με την επιθυμία της διοίκησης για αξιοποίηση του ελληνικού στοιχείου (ο δεύτερος), εμπιστεύονταν τον Χαραλαμπόπουλου στα περισσότερα παιχνίδια της Basket League, που έληγαν με εύκολες - επί το πλείστον - νίκες του «τριφυλλιού».

Στις δύο αυτές χρονιές, πάντως, ο 17χρονος και 18χρονος Βασίλης, πήρε τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην πενταετία του στην ομάδα, τελειώνοντας τη σεζόν 2014-15 με 20 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (μ.ο. 3,3π.) και 12 (!) στην Euroleague και «γράφοντας» 17 συμμετοχές στην Ελλάδα (μ.ο. 4,5π.) και 6 στην Ευρώπη, στην αμέσως επόμενη (2015-16). Διόλου ευκαταφρόνητα νούμερα δηλαδή για έναν αμούστακο νέο!

Που ήταν το πρόβλημα; Στο ότι όλα αυτά τα χρόνια, από τα 15 του έως τα 19 του, ο Αιγαλεώτης φόργουορντ τα πέρασε χωρίς να κάνει ουσιαστική προπόνηση για να βελτιώσει τις αδυναμίες του! Το ταλέντο και η εξυπνάδα του έφταναν και περίσσευαν για να στέκεται ικανοποιητικά στον χρόνο που έπαιρνε με τους άνδρες, διατηρώντας επιφανειακά τις ελπίδες ότι το project εξελίσσεται...  Η τεράστια ψευδαίσθηση της κατάστασης όμως, είχε να κάνει με το ότι όλο αυτό διάστημα, το πέρασε μένοντας στάσιμος. Την ίδια σχεδόν περίοδο (τον Μάρτιο του 2015) οι ώμοι του βάρυναν επικίνδυνα! Η δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου («σε πέντε χρόνια θα πάρω ευρωπαϊκό με αρχηγό τον Χαραλαμπόπουλο»), που τον πίστευε σφόδρα (το 2016 τον υπέγραψε για άλλα 8 χρόνια), τον... εκτόξευσε στα σύννεφα και ενδεχομένως να τον έκανε να εφησυχάσει ακόμη περισσότερο!

Το κεφάλαιο "μικρές Εθνικές ομάδες"

Σ' αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημάνουμε και μία ακόμη παράμετρο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αγωνιστική στασιμότητα, στην οποία μόλις αναφέρθηκα: τα συνεχόμενα «γεμάτα» (από υποχρεώσεις με τις μικρές Εθνικές ομάδες) καλοκαίρια! Αν ο Χαραλαμπόπουλος όφειλε να αφιερωθεί στις ατομικές προπονήσεις και στην εκγύμναση του κορμιού του, για να καλύψει το χαμένο έδαφος των 9 μηνών της αγωνιστικής περιόδου, αυτό έπρεπε να γίνει στην διάρκεια της off-season του καλοκαιριού.    

Αυτό, όμως, από το 2013 έως και το 2017, κατέστη απολύτως αδύνατον! Πρώτον επειδή ήταν το μεγαλύτερο prospect που είχαμε να επιδείξουμε - σαν ελληνικό μπάσκετ - στη φουρνιά των 97άρηδων (μαζί με τον Παπαγιάννη) και δικαίως ηγήθηκε της ελληνικής εκπροσώπησης σε διαδοχικά Eurobasket παίδων, εφήβων και νέων, κατακτώντας συνολικά 5 μετάλλια (3 χρυσά και 2 χάλκινα). Και δεύτερον, επειδή η ετήσια θερινή εθνική μάζωξη και ο άκρως πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε, σε όλες τις ομάδες που συμμετείχε, έδιναν ζωή στα μπασκετικά του κύτταρα που «σκούριαζαν» το χειμώνα!

Θυμίζω απλά ότι στο Eurobasket εφήβων του 2015 (Βόλος) και στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων του 2017 (Ηράκλειο) ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αναδείχτηκε MVP του τουρνουά, οδηγώντας την Ελλάδα στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Τρία και έναν χρόνο αργότερα, ο 21χρονος πρώην διεθνής άσος λύνει το 8ετές συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό με μηδέν αποζημίωση και ρήτρα για το ΝΒΑ και τον Ολυμπιακό, για να πάει να παίξει στο Λαύριο!

Την ίδια ώρα, αρκετά παιδιά που συμμετείχαν στις δύο προαναφερθείσες διοργανώσεις και τότε δεν είχαν το impact που είχε το δικό μας παιδί στα δύο τουρνουά, βρίσκονται στο ΝΒΑ! Ο λόγος για τον Φιλανδό διεθνή φόργουορντ των Μπουλς, Λάουρι Μάρκανεν (νο7 στο ντραφτ του 2017), τον Γάλλο point-guard των Νικς, Φρανκ Ντιλικίνα (νο8 στο ντραφτ του 2017), τον Τούρκο διεθνή φόργουορντ των Σίξερς, Φουρκάν Κορκμάζ (νο26 στο ντραφτ του 2016) και τον Κροάτη διεθνή σεντερ των Λέϊκερς, Ίβιτσα Ζούμπατς (νο32 στο ντραφτ του 2016), που εμφανίστηκαν στα γήπεδα του Βόλου, αλλά και τον Γερμανό σέντερ Μόριτζ Βάγκνερ και τον Ουκρανό φόργουορντ, Σβιάτοσλαβ Μίχαλιουκ (νο25 και νο47 στο εφετινό ντραφτ από τους Λέϊκερς), που έπαιξαν πέρυσι το καλοκαίρι στην Κρήτη!

Που ευθύνεται ο ίδιος

Τι συνέβη με τον Χαραλαμπόπουλο; Απλά, θέλησε να «γιατρέψει» την αγωνιστική απραξία και την έλλειψη ουσιαστικής προπόνησης στα πιο κρίσιμα χρόνια της καριέρας του, με το «φάρμακο» της μπασκετικής «διασκέδασης» μέσω των Εθνικών ομάδων, για πέντε συναπτά καλοκαίρια. Ίσως όχι αδίκως! Κατ' αυτό τον τρόπο, όμως, ικανοποιούσε τον πληγωμένο μπασκετικό του εγωισμό και εντυπωσίαζε κόσμο και κοσμάκη με το αστείρευτο μπασκετικό του ταλέντο, μαζεύοντας κάθε χρόνο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στην εκάστοτε επόμενη σεζόν.

Ξέρετε γιατί η πολυπόθητη χρονιά του δεν ήρθε ποτέ και πλέον βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της καριέρας του, παρ' ότι είναι μόλις 21 ετών; Και αυτό όχι για το αν θα παίξει μπάσκετ, αλλά για το αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες που προέκυψαν από το ταλέντο του... Γιατί ο Βασίλης, όσο κι αν υπήρξαν προπονητές-φίλοι του που του έκρουσαν πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου, δεν πίεσε ποτέ τον εαυτό του να βελτιωθεί, να κατεβάσει το βάρος του, να γίνει πιο γρήγορος και πιο εκρηκτικός και δεν θυσίασε έστω ένα καλοκαίρι για να ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο. Δεν πήγε ποτέ στον «πόλεμο» της προπόνησης σαν "κομάντο" που θέλει να κυριαρχήσει, παρά μόνο για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του!

Δεν τον ένοιαξε να είναι πρώτος στην πόλη, να είναι αυτός που θα πάρει τη μερίδα του λέοντος! Αρκούνταν απλά με το να είναι διακριθείς και να γίνεται δέκτης θετικών σχολίων. Κάπως έτσι τον προσπέρασε ο Πέτεγουεϊ πέρυσι στον Πυλαία και επειδή «έβλεπε» ότι σε Άρη, Περιστέρι και ΠΑΟΚ δεν θα είχε εγγυημένο 25λεπτο στη θέση "3", επέλεξε το Λαύριο, που του υποσχέθηκε ότι δεν θα πάρει ξένο "τριάρι"! Υπάρχει πιο τρανή απόδειξη εφησυχασμού και έλλειψης αυτοπεποίθησης; Το καλό της όλης υπόθεσης είναι ότι έχει πολλά χρόνια μπάσκετ μπροστά του, σημαντικές ικανότητες και σίγουρα η «ολική επαναφορά» είναι στο χέρι του... Είμαστε όλοι μαζί του!

Πηγή: www.gazzetta.gr