Τέλος εποχής με το θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου

Όταν ακόμη και η επίσημη ιστοσελίδα του NBA αναφέρεται στον θάνατό του, δίνεται η πραγματική διάσταση, η αληθινή σημασία της απώλειας. Διότι ο σεβασμός σπανίως είναι αυτονόητος προς τους παράγοντες, ιδιαιτέρως του ελληνικού αθλητισμού, είτε για την προσφορά τους εν ζωή, είτε ακόμη και όταν αποδημήσουν. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποτελεί και μάλλον θα αποτελεί για πάντα την ιδανική εξαίρεση. Απόδειξη γι' αυτό είναι το πρωτοφανές σε όγκο κύμα των συλλυπητήριων και αποχαιρετιστήριων μηνυμάτων που δημιουργήθηκε αμέσως μετά από την ανακοίνωση του θανάτου του, σε ηλικία 89 ετών, την Κυριακή το πρωί.



Είναι όμως πρωτοφανές και το πνεύμα, ο κοινός παρονομαστής των συναισθημάτων που εξέφρασαν επώνυμοι και μη, φίλαθλοι του ΠΑΟ αλλά κυρίως οι αντίπαλοι: «Εμείς οι Γαύροι δεν ξεχνάμε... ΠΟΤΕ... Τότε, το 1981, μετά τα γεγονότα της Θύρας 7, ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος που ξεσκίστηκε να κάνει έκτακτες εισαγωγές στην Ελλάδα με φιάλες αίματος για τους τραυματίες της Θύρας 7. Επίσης ο Παύλος ήταν αυτός που 'βοήθησε' με πολλούς τρόπους τον δικό ΜΑΣ Αττίλιο, όταν αυτός έδινε τις μεγάλες μάχες για τη ζωή του... Μεγάλε μας αντίπαλε Παύλο Γιαννακόπουλε, Καλό σου Ταξίδι!!» έγραψε ένας αναγνώστης του protothema.gr -και σε μερικές φράσεις είπε όλα όσα χρειάζεται να ξέρει κανείς για τον τεθνεώτα.

Η εμπλοκή του, μάλλον η άνευ όρων κατάθεσή του («κατάθεση» καθ' οιανδήποτε έννοια, ψυχική και υλική) στην δημιουργία του μεγάλου Παναθηναϊκού, η δημόσια έκθεση που προέκυψε εξ αυτής της εμπλοκής, μοιραία επισκιάζει τις υπόλοιπες πτυχές της προσωπικότητάς του. Δηλαδή αφ' ενός την αυθόρμητη φιλανθρωπία του και αφ' ετέρου την αδιαμφισβήτητη επιχειρηματική του επιτυχία. Δημιούργησε και διοικούσε μαζί με τους αδελφούς του, Θανάση και Κώστα, έναν κολοσσό της ευρωπαϊκής φαρμακοβιομηχανίας, την ΒΙΑΝΕΞ. Και ταυτόχρονα παρέμενε ένας απλός, προσγειωμένος άνθρωπος. Πολύ συχνά τύχαινε, όταν ακόμη οδηγούσε ο ίδιος την λιμουζίνα του, πηγαίνοντας στο γήπεδο να ανοίξει τις πόρτες της Mercedes 600 και να πάρει μαζί του αγνώστους, οποιονδήποτε του φώναζε «κυρ Παύλο, θα με πάρεις μαζί σου να μην περπατάω μέχρι τη θύρα;»

«Εγώ δεν παίζω τζόγο και δεν πάω στα μπουζούκια. Τα λεφτά μου τα ξοδεύω στον Παναθηναϊκό» ήταν η εξήγηση που έδινε παγίως ο Παύλος Γιαννακόπουλος για την αφοσίωσή του στο μεγάλο πράσινο όνειρο. Και, ταυτόχρονα, στον τοίχο των γραφείων της ΒΙΑΝΕΞ στη Σατωβριάνδου, στην αίθουσα των συνεδριάσεων, είχε τοποθετήσει μια πινακίδα -περισσότερο σαν υπόμνηση για τον εαυτό του: «Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος», ένα δίδαγμα που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Αυτός ο ίδιος άνθρωπος δεν σταμάτησε να προσφέρει, να αιμοδοτεί τον αγαπημένο του σύλλογο. Εντελώς ενδεικτικά, ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν αυτός που έφερε τον Νίκο Γκάλη στην Αθήνα, στο πλαίσιο της δημιουργίας μίας υπερομάδας, διάδοχης του Άρη Θεσσαλονίκης. Πάντα αναζητούσε παίκτες που θα έκαναν τη διαφορά, καθώς η θέλησή του να κάνει τον ΠΑΟ αυτοκράτορα δεν είχε κανένα όριο. Είναι γνωστό ότι ο Γιαννακόπουλος είχε κλείσει τον ημίθεο Ντράζεν Πέτροβιτς για δύο χρόνια, δυστυχώς όμως μεσολάβησε ο τραγικός θάνατος του Γιουγκοσλάβου σε σε τροχαίο δυστύχημα. Επίσης, ο Γιαννακόπουλος διαπραγματεύτηκε με απεριόριστο θράσος τις μεταγραφές ονομάτων από το ΝΒΑ, ακόμη και ενώ γνώριζε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μετακομίσουν στην Ευρώπη.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ένας άνθρωπος που προσφωνούσε τους γύρω του με τη φράση «παιδί μου», κάποιος που έδειχνε σεβασμό και κέρδιζε σεβασμό -ακριβώς διότι ήταν ο εαυτός του. Αγαπούσε σαν τρελός τον Παναθηναϊκό και δεν είχε κανένα πρόβλημα να το δείχνει. Τον συνέπαιρνε ο κόσμος και ο ίδιος συνέπαιρνε τους φιλάθλους. Το «Παύλο θεέ, πάρε την ΠΑΕ» το θεωρούσε τιμή και ευθύνη, τον κολάκευε που το άκουγε εν χορώ από την εξέδρα στις εκάστοτε διοικητικές κρίσεις του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, ταυτόχρονα όμως σηκωνόταν και έκανε νόημα στο πλήθος να σταματήσει να φωνάζει. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ήταν η φόρα που είχε πάρει από το 1971 και το Γουέμπλεϊ -τότε που οι Πράσινοι είχαν φτάσει μία ανάσα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, αυτή ήταν η ώθηση που τον έκανε να αναμιχθεί στη διοίκηση του ΠΑΟ.

Λέγεται ότι ανεπίσημα, αθόρυβα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος χρηματοδοτούσε τις μεταγραφές καλών και ακριβών ποδοσφαιριστών τη δεκαετία του '70, παρόλο που ο ίδιος δεν πιστωνόταν δημόσια ούτε κατ' ελάχιστον την επιτυχία. Το Γουέμπλεϊ δημιούργησε το όραμα και το απωθημένο, δηλαδή να γίνει ο Παναθηναϊκός κυρίαρχος του ποδοσφαίρου υπό την καθοδήγηση του Γιαννακόπουλου -αλλά γιατί αυτό επιθυμούσε ο λαός και αυτό άξιζε ο σύλλογος. Τελικά όμως ήταν το 1987 και ο θρίαμβος του Ευρωμπάσκετ το γεγονός που έβαλε στις σωστές ράγες το όραμα του Παύλου Γιαννακόπουλου: Δεν θα ήταν το ποδόσφαιρο, θα ήταν το μπάσκετ το άθλημα με το οποίο θα μετουσίωνε τη λατρεία του στον Παναθηναϊκό σε μια διαδρομή δόξας προς την κορυφή.



Είναι αλήθεια ότι με τον θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου χάνεται ένα πρότυπο αθλητικού παράγοντα παλαιάς σχολής. Το πρότυπο του γενναιόδωρου ηγέτη, όχι μιας αθλητικής επιχείρησης όπως είναι πλέον οι σύλλογοι, αλλά ενός λαοπρόβλητου «οικογενειάρχη». Ο Παναθηναϊκός ήταν το πάθος του Παύλου Γιαννακόπουλου και η κινητήρια φλόγα αυτού του πάθους ήταν η φιλοδοξία να εκπληρώσει τα όνειρα των φιλάθλων. Ξοδεύοντας ανήκουστα ποσά, με μια γενναιοδωρία σχεδόν αυτοκτονική από λογιστικής άποψης.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δημιούργησε με τα χέρια -και με ένα τεράστιο μέρος της προσωπικής και οικογενειακής του περιουσίας- έναν αθλητικό θρύλο, τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Στην αρχή λοιδωρήθηκε και χλευάστηκε σαν «άσχετος», σαν «γραφικός». Και δεν είναι ανακριβές ότι μόλις άνελαβε τον ερασιτέχνη ΠΑΟ, αφ' ενός δεν είχε την παραμικρή ιδέα από το παραγοντίζει αλα ελληνικά, αφ' ετέρου δεν είχε καμία υπομονή. Ήθελε να γράψει ιστορία από την επαύριο. Τελικά χρειάστηκε περίπου μία δεκαετία για να φέρει τον Παναθηναϊκό εκεί όπου ο ίδιος ονειρευόταν: Με τον Ντομινίκ Γουίλκινς, αλλά και τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Στόγιαν Βράνκοβιτς κ.α., το 1996 σε ένα ματς-θρίλερ στο Παρίσι, ο ΠΑΟ στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης. Επιτέλους.

Θα ακολουθούσαν πάμπολλες διακρίσεις, τίτλοι, επιτυχίες σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Από τον πάγκο και το παρκέ θα παρέλαυναν αστέρια του μπάσκετ και ο Παναθηναϊκός θα έφτανε να θεωρείται μία από τις υπερδυνάμεις του αθλήματος. Αυτό ήταν έργο του Παύλου Γιαννακόπουλου, ένας απίθανος άθλος που κανείς δεν θα αμφισβητήσει ποτέ. Όπως δεν θα αμφισβητήσει το παρανοϊκά υψηλό κόστος που είχε για τον προσωπικό του τραπεζικό λογαριασμό η δικαίωση των φιλοδοξιών που είχε για την ομάδα της καρδιάς του.

«Ως άνθρωπος είχε την μεγαλύτερη καρδιά, δεν έχω συναντήσει κάποιον άλλον με μεγαλύτερη καρδιά. Αγαπούσε τον Παναθηναϊκό. Αγαπούσε, όμως και τους παίκτες. Ήταν πάντα δίπλα μας και μας στήριζε» δήλωσε μαθαίνοντας για τον χαμό του Παύλου Γιαννακόπουλου, συγκλονισμένος, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς. Ένας γίγαντας, ο οποίος δεν δίσταζε να διπλωθεί στα δύο για να κατέβει στο ύψος του προέδρου, για να ανταλλάξουν ασπασμούς, σαν γιος με πατέρα. Αυτή η μεγάλη καρδιά σταμάτησε τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, αφήνοντας, χωρίς υπερβολή, ορφανή την οικογένειά του. Όλη την οικογένεια του Παύλου Γιαννακόπουλου, την πρωσωπική του, την Πράσινη, την οικογένεια οποιουδήποτε βοήθησε με διάφορους τρόπους -πολλούς από τους οποίους ούτε ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ.

Συλληπητήρια μηνύματα
Νίκος Γκάλης: «Σήμερα αποχαιρετούμε με θλίψη τον Παύλο που γνώρισα πρόεδρο, τον έκανα φίλο και τον ένιωθα πατέρα. Αγαπούσε την ομάδα του όσο κανείς και κρατούσε τον λόγο του όσο λίγοι. Θα λείψει σ' εμένα, όπως και σε ολόκληρο τον χώρο του αθλητισμού, αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Τα βαθιά συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».



Ντέγιαν Μποντίρογκα: «Έμαθα τα νέα το πρωί. Τι να πω; Είμαι πολύ στεναχωρημένος. Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του, τον Δημήτρη, τον κύριο Θανάση και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ο κ. Παύλος θα είναι για πάντα στην καρδιά μου, στην καρδιά της οικογένειάς μου. Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας μου ο Παναθηναϊκός, χάρη σε εκείνον. Ο Παναθηναϊκός έχασε έναν μεγάλο πρόεδρο, έναν σπουδαίο άνθρωπο. Είχε καλή καρδιά, έχτισε τον Παναθηναϊκό σε αυτό που είναι τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πέρασα ανεπανάληπτες στιγμές στην Αθήνα χάρη στον Παύλο. Λυπάμαι πολύ για το θλιβερό γεγονός».

Βασίλης Σπανούλης: «Δεν θέλω να πω κάτι για το μπάσκετ. Το μόνο που θέλω να πω, είναι συλλυπητήρια στην οικογένεια Γιαννακόπουλου για τον χαμό του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ο οποίος ήταν από τους μεγαλύτερους παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού».

Γιώργος Μαυρωτάς: «Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Γιαννακόπουλος, στον οποίο οφείλει πολλά, όχι μόνο ο Παναθηναϊκός, αλλά και το ελληνικό μπάσκετ αν σκεφτείς κανείς πόσοι Έλληνες παίκτες πέρασαν από κει, έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο και σταδιοδρόμησαν παντού, και βέβαια στην εθνική μας ομάδα. Καλό του ταξίδι».

ΚΑΕ Άρης: «Το ελληνικό μπάσκετ πενθεί και η Ελλάδα όλη πενθεί. Η μπασκετική οικογένεια που έχει προσφέρει στην καλαθοσφαίριση ίσως όσο καμία άλλη, έχασε ένα από τα πιο σημαντικά μέλη της. Ολόκληρη η οικογένεια του Άρη στο πλευρό της ελληνικής και παγκόσμιας μπασκετικής οικογένειας, στέλνει τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια Γιαννακόπουλου. Ένας άνθρωπος, το έργο του οποίου θα το καταλάβουμε στις επόμενες γενιές, 'έφυγε' από κοντά μας. Η λέξη 'συλλυπητήρια' δεν μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματα μας. Ξέρουμε ότι το πνεύμα του θα είναι πάντοτε κοντά μας».

Μπαρτσελόνα: «Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας για τον θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου και στέλνουμε μία πολύ δυνατή αγκαλιά σε όλη την οικογένεια του Παναθηναϊκού».



ΚΑΕ ΑΕΚ: «H AEK Β.C. και ο Μάκης Αγγελόπουλος συμμετέχουν στο βαρύ πένθος του Παναθηναϊκού για το χαμό του Παύλου Γιαννακόπουλου. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια προς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τα λοιπά μέλη της οικογένειας του εκλιπόντος».

Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης: «Τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΟΚ και ο πρόεδρος Γιώργος Βασιλακόπουλος πληροφορήθηκαν με αίσθημα βαθιάς θλίψης την είδηση του θανάτου του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ένας άνθρωπος που αφιέρωσε την ζωή του στον αθλητισμό, με αγνή και ανιδιοτελή προσφορά, και κυρίως στο άθλημα του μπάσκετ, όντας ένας εξ αυτών που συνέδραμαν ουσιαστικά στην εξέλιξή του στην Ελλάδα. Σε εποχές πιο δύσκολες για τον αθλητισμό συνολικά, αλλά και πιο αγνές και με ανιδιοτελή κίνητρα και φίλαθλα αισθήματα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος έβαλε τη δική του σφραγίδα στον χώρο. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στης οικογένειά του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».

Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αττικής: «Το ΔΣ και σύσσωμο το προσωπικό της ΕΣΚΑ εκφράζουν τα θερμότατα συλλυπητήριά τους προς την οικογένεια του Παύλου Γιαννακόπουλου, ο οποίος 'έφυγε' από τη ζωή, ξεκινώντας για το μεγάλο 'ταξίδι', λίγες ημέρες μετά την απώλεια του και του αδερφού του, Κώστα. Ο εκλιπών υπήρξε εμβληματικός παράγοντας του μπασκετικού -και όχι μόνο- Παναθηναϊκού, προσφέροντας ιστορικές και μεγαλειώδεις στιγμές, τόσο προς την αγαπημένη του ομάδα, όσο και γενικότερα στον ελληνικό αθλητισμό!»

Νίκος Βούτσης: «Με λύπη πληροφορήθηκα την απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου, λίγο μετά τον χαμό του αδελφού του Κώστα. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος υπήρξε ένας επιτυχημένος Έλληνας φαρμακοβιομήχανος, ο οποίος προσέφερε στην Ελλάδα επενδύσεις και χιλιάδες θέσεις εργασίας κι άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα και την ανάπτυξη. Επίσης, ως Πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, έφερε στην Ελλάδα έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης στο μπάσκετ. Στους οικείους του, στην οικογένεια των εργαζομένων της ΒΙΑΝΕΞ και στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου».



Αλέξης Τσίπρας: «Αντίο στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Τον άνθρωπο, τον επιχειρηματία, τον αθλητικό παράγοντα άλλου τύπου, τον θεμελιωτή του μεγάλου μπασκετικού Παναθηναϊκού. Αφήνει ένα τεράστιο κενό στον ελληνικό αθλητισμό και στις καρδιές όσων ξέρουν να εκτιμούν τη σεμνότητα και την ανιδιοτελή προσφορά».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ένας σπουδαίος αθλητικός παράγοντας που οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε μεγάλες επιτυχίες και έχαιρε καθολικής εκτίμησης. Και ένας πολύ σημαντικός επιχειρηματίας, με ξεχωριστή διαδρομή. Στην οικογένειά του εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια».

Ανδρέας Μικρούτσικος: «Η απόλυτη Παναθηναϊκή καρδιά έπαψε να χτυπάει πια. Είχα τη χαρά και την τύχη να τον γνωρίζω προσωπικά. Τι γλυκός άνθρωπος, τι τρυφερός άνθρωπος! Η εξαίρεση των εξαιρέσεων στο χώρο του επιχειρειν! Ό,τι υγιές στον Παναθηναϊκό ήταν είναι και θα είναι η ψυχή του ακριβού μας Παύλου. Θα ζει πάντα στις καρδιές μας και θα φωτίζει κάθε σωστή αθλητική προσπάθεια!»

Σταύρος Θεοδωράκης: «Ο Παύλος Γιαννακόπουλος εκπροσωπούσε μια γενιά επιχειρηματιών που σιγά σιγά χάνεται από τη χώρα. Δουλευταράς, εφευρετικός, πεισματάρης, με πίστη στους Έλληνες -στα μυαλά τους και στα χέρια τους. Τα συλλυπητήριά μου στη μεγάλη οικογένειά του -προσωπική, επιχειρηματική, αθλητική».

Νέα Δημοκρατία: «Η Νέα Δημοκρατία αποχαιρετά σήμερα τον Παύλο Γιαννακόπουλο με θλίψη, αλλά και σεβασμό. Έναν σημαντικό επιχειρηματία της φαρμακοβιομηχανίας και έναν σπουδαίο παράγοντα του αθλητισμού που όχι μόνον έθετε πάντα μεγάλους στόχους, αλλά ήξερε και να τους πετυχαίνει. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος υπηρέτησε για δεκαετίες το ελληνικό μπάσκετ και οδήγησε τον Παναθηναϊκό επανειλημμένα στην κορυφή της Ευρώπης κερδίζοντας την εκτίμηση ακόμη και των αντιπάλων του. Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια».

Φώφη Γεννηματά: «Έφυγε από τη ζωή ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Με θλίψη αποχαιρετώ το σεμνό άνθρωπο & οικογενειάρχη, επιτυχημένο επιχειρηματία, κορυφαίο του αθλητισμού, το δημιουργό του μεγάλου μπασκετικού Παναθηναϊκού. Το έργο του θα τον θυμίζει για πάντα. Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Κίνημα Αλλαγής: «Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, υπήρξε κορυφαίος αθλητικός παράγοντας της χώρας, με ιδιαίτερη αγάπη για το μπάσκετ. Για περισσότερα από 40 χρόνια στήριξε με αγνή αγάπη, δυναμισμό και πάθος τον ελληνικό αθλητισμό προσφέροντας του κορυφαίες διακρίσεις, κάνοντας το ελληνικό μπάσκετ πρωταγωνιστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Η ανακοίνωση της ΒΙΑΝΕΞ
«Με βαθιά θλίψη και ανείπωτο πόνο η οικογένεια της ΒΙΑΝΕΞ αποχαιρετά υποκλινόμενη τον Ιδρυτή και Πρόεδρο της. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, όμως, ό, τι μεγαλειώδες δημιούργησε και όλους όσους ευεργέτησε είναι εδώ για να τον θυμίζουν για πάντα.

Με πείσμα σπαρτιάτικο και οξύνοια χαρακτηριστική συστήνει αυτήν που έμελε να γίνει η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία της Ελλάδας και μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης. Στα 70 χρόνια ενεργής επαγγελματικής παρουσίας του Πατριάρχη της ελληνικής βιομηχανίας, μόνο επιτυχίες, επενδύσεις και χιλιάδες θέσεις εργασίας σημειώνονται. Όλες οι εταιρείες Κολοσσοί του φαρμάκου επιθυμούν να συνάψουν συνεργασία μαζί του, το όνομά του ταυτίζεται με το ήθος, την ακεραιότητα και την αποτελεσματικότητα, ενώ ο ίδιος ακούραστος δε σταματά να αναζητεί νέους δρόμους έρευνας και ανάπτυξης. Έχοντας πάντα τον Άνθρωπο ως βασική του αξιακή προτεραιότητα, δημιουργεί σχέσεις ζωής με τους εργαζομένους του και όποιον συναναστρέφεται.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής, η ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε αποφασίζει η σημαία της να κυματίζει μεσίστια σε όλες τις εγκαταστάσεις και τα γραφεία της εως και την ημέρα της Κηδείας, ενώ η 10η Ιουνίου κηρύσσεται ως επίσημη μέρα Πένθους και Αργίας εφεξής».


Δείτε βίντεο: "Έφυγε" ο Παύλος Γιαννακόπουλος: Καθολικός σεβασμός και ανατριχίλα στο ΟΑΚΑ!