Φερνάντο Μοριέντες: «Είχα πρόταση από Ολυμπιακό, ίσως με δείτε στην Ελλάδα!»

Ο Φερνάντο Μοριέντες αποτέλεσε τον μεγάλο καλεσμένο της Heineken για τον τελικό του Champions League και event «City of Champions» που έγινε στο Ζάππειο. Ο δις πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος είχε αγωνιστεί και στον έτερο φιναλίστ του Κιέβου, τη Λίβερπουλ, είναι... ερωτευμένος με την Ελλάδα και αποτέλεσε όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό πόλο έλξης για κάθε ποδοσφαιρόφιλο που παρακολούθησε το μεγάλο ματς στο εκπληκτικό πάρτι που έστησε η Heineken.

Ανάμεσα στις υποχρεώσεις του, βρήκε το χρόνο να μιλήσει στο gazzetta.gr, αποκαλύπτοντας... πολλαπλό ενδιαφέρον από Ελλάδα, αλλά μόνο μία πρόταση! Δείτε δηλώσεις του σε video με ελληνικούς υπότιτλους.

Ραούλ-Μοριέντες, Μοριέντες-Ραούλ. Οι δύο Ισπανοί της Ρεάλ Μαδρίτης σκόραραν με το τσουβάλι, αποτελώντας στην εποχή τους το πιο «φονικό» επιθετικό δίδυμο στην Ευρώπη. Κι αν ο Ραούλ ήταν ο μεγάλος αρχηγός μιας ομάδας αστέρων, που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μοριέντες αποτέλεσε το παιδί που επιλέχθηκε από την «Βασίλισσα», μεγάλωσε μαζί της και δεν δίστασε ποτέ να θυσιάσει το «εγώ» για τις αρχές της ομάδας. Όπως και την πορεία του στη Μαδρίτη, όταν άρχισαν να καταφτάνουν οι Galacticos.

Ο Μοριέντες δεν βρήκε τίποτα έτοιμο στην καριέρα του. Ξεκίνησε από την Αλμπαθέτε και η Ρεάλ Μαδρίτης τον απέκτησε έπειτα από δύο πειστικές χρονιές στη Σαραγόσα. Πήγε στο Μπερναμπέου αρχικά για να αποτελέσει εναλλακτική λύση πίσω από τους Μιγιάτοβιτς και Σούκερ, όμως σύντομα έκανε δική του τη φανέλα του βασικού και πασπαλίστηκε από νωρίς με αστερόσκονη. Στην πρώτη του σεζόν στους «blancos», κατέκτησε Champions League. την επόμενη σεζόν έβαλε 25 γκολ σε 38 συμμετοχές, και το 1999-2000 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ των Μαδριλένων, κατακτώντας ξανά τo Champions League. Είχε, μάλιστα, σκοράρει στον τελικό με τη Βαλένθια.

Μολονότι συνέχισε να είναι πιστός στο ραντεβού του με τα δίχτυα συνυπάρχοντας με τον Ραούλ, το χτίσιμο των Galacticos στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα του. Η άφιξη του Ρονάλντο το 2002 μείωσε το χρόνο συμμετοχής του κατά πολύ. Βρέθηκε κοντά στη Μπαρτσελόνα, ακούστηκε για πολλές ομάδες και τελικά κατέληξε δανεικός στη Μονακό το 2003. Στην ομάδα που έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League, για να χάσει από την Πόρτο του Μουρίνιο. Ο Μοριέντες ήταν κομβικός απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία οι Μονεγάσκοι απέκλεισαν, σκοράροντας τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας απέναντι στην ομάδα που είχε ακόμα τα δικαιώματά του. Ήταν ο δικός του τρόπος για να πει ότι άξιζε να φορά τη λευκή φανέλα. Την επόμενη σεζόν ο Ισπανός έκανε μια «γεμάτη» χρονιά στη Λίβερπουλ, πριν επιστρέψει στη χώρα του για μια τριετία με τη φανέλα της Βαλένθια και κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στη Μασσαλία. Επέστρεψε στη Ρεάλ Μαδρίτης δουλεύοντας για δύο χρόνια ως προπονητής στην ομάδα Juvenil B των ακαδημιών, ενώ το 2015-16 ανέλαβα τη Φουενλαμπράδα.

Το gazzetta.gr τον συνάντησε στο Galaxy του Hilton για μια κουβέντα γύρω από τις δύο φιναλίστ του Champions League, την Ελλάδα του 2004, την οποία αντιμετώπισε τόσο στα προκριματικά όσο και στην τελική φάση, τις προτάσεις από τη χώρα μας και την επιθυμία κάποια στιγμή να βρεθεί για δουλειά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και τους σύγχρονους επιθετικούς, που κάνουν τα «εννιάρια» της δικής του κοπής να τα βρίσκουν σκούρα.

Zιντάν, ο τέλειος για τη Ρεάλ Μαδρίτης
Αρχικά θα ήθελα να σε ρωτήσω για τη φετινή. Ρεάλ. Γιατί ήταν τόσο διαφορετική στην Ευρώπη και στη La Liga; Ήταν θέμα κινήτρου;
«Όχι, δεν υπάρχει ζήτημα κινήτρου. Είναι θέμα του κακού ξεκινήματος που έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης φέτος στο πρωτάθλημα, έχασε αρκετούς βαθμούς στο Μπερναμπέου και αυτό έπαιξε ρόλο στο πως τελείωσε το πρωτάθλημα. Στο Champions League έδειξε μια ισορροπία αξιοθαύμαστη σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης και έφτασε μέχρι το τέλος. Στο Πρωτάθλημα στην αρχή της σεζόν δεν ήταν καλή και αυτό οδήγησε στο να τερματίσουν η Μπαρτσελόνα και η Ατλέτικο υψηλότερα στη βαθμολογία».

Έχει να κάνει επίσης με το ότι το επίπεδο της Primera έχει ανέβει;
«Ναι. Το επίπεδο της La Liga νομίζω ότι είναι πολύ καλό και υπάρχουν αρκετές ομάδες, όχι μόνο η Μπαρτσελόνα και η Ατλέτικο, αλλά και η Βαλένθια, η Σεβίλλ και άλλες. Ομάδες που είναι σε ενδιαφέρον επίπεδο και μπορούν να νικήσουν σε οποιοδήποτε γήπεδο. Είναι μια πολύ καλή είδηση το ότι το ισπανικό πρωτάθλημα έχει ανέβει επίπεδο, αλλά η Ρεάλ Μαδρίτης ξεκάθαρα πάντα πρέπει να έχει στόχο την κατάκτηση του τίτλου».

Περίμενες ότι ο Ζιντάν θα λάμψει τόσο ως προπονητής;
«Όταν ήταν συμπαίκτης μου στα αποδυτήρια ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα γίνει ένας προπονητής που θα φτάσει στο επίπεδο που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής. Αλλά είναι αλήθεια ότι τα πηγαίνει ειλικρινά καλά, προετοιμάστηκε για να γίνει προπονητής και η αλήθεια είναι πως πιστεύω ότι είναι ο τέλειος προπονητής για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Έχει μια εκπληκτική εμπειρία ως παίκτης και νομίζω ότι έχει τον τρόπο να χειρίζεται τέλεια τα αποδυτήρια. Έχει ζήσει πολύ καιρό σε αυτά και ξέρει τι γίνεται εκεί».

Υπήρχαν όμως στοιχεία όσο παίζατε μαζί που σε έκαναν να πεις "αυτός ο τύπος θα γίνει προπονητάρα";
«Νομίζω ότι έχει να κάνει με το πως είναι, πολύ ήρεμος, αλλά και παθιασμένος, το δείχνει και στις συνεντεύξεις Τύπου. Πιστεύω ότι δίνει πολύ ηρεμία στην ομάδα, στον οργανισμό, στους παίκτες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν σύλλογο όπως η Ρεάλ Μαδρίτης όπου συνεχώς υπάρχουν δημοσιεύματα και σχόλια».

«Το Champions League στο DNA της Ρεάλ»
Τι θυμάσαι περισσότερο από την εποχή των Γκαλάκτικος;
«Πιθανότατα κάθε ματς, στο Champions League, που νομίζω ότι είναι πολύ ιδιαίτερο για αυτή την ομάδα. Θυμάμαι τέλεια τις στιγμές όταν ήρθε στην ομάδα ο Ζιντάν, όταν ήρθε ο Φίγκο, ο Μπέκαμ. Παίκτες που έκαναν αίσθηση και είναι αλήθεια ότι η ιδέα να τους φέρει ο σύλλογος στο Μαδρίτη άλλαξε τα πάντα».

Με τον Ραούλ βρισκόσασταν τηλεπαθητικά;
«Είχαμε εξαιρετική συνεργασία, πολύ παραγωγικά χρόνια. Νομίζω ότι μετρούσε το γεγονός ότι είχαμε εξαιρετική σχέση και εκτός γηπέδων, ήμασταν φίλοι και αυτό έκανε τα πράγματα πολύ καλύτερα και στον αγωνιστικό χώρο!».



Αναφέρθηκες στο Champions League. Πώς καταφέρνει τελικά η ομάδα να κάνει τέτοια σερί;
«Το Champions League είναι πολύ ιδιαίτερη διοργάνωση για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Νομίζω ότι το έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω ότι η ιστορία άλλαξε στο Άμστερνταμ, όταν κατακτήσαμε το 7ο απέναντι στην Γιουβέντους. Είχαν περάσει 32 χρόνια χωρίς να κατακτήσει τον τίτλο η Ρεάλ Μαδρίτης και από το σημείο εκείνο με τον Γιουπ Χάινκες κι έπειτα ξεκίνησε να κατακτά. Εμείς ζήσαμε τρία Champions League σε έξι χρόνια και τώρα αυτή η ομάδα κάνει το δικό της σερί. Είναι κάτι το απίστευτο, όμως πιστεύω ότι βρίσκεται στο DNA της Ρεάλ Μαδρίτης. Το να παρουσιάζεται όπως πρέπει σε αυτή τη διοργάνωση».

Τι πιστεύεις για τη Λίβερπουλ του Κλοπ; Περίμενες να φτάσει τελικό;
«Νομίζω ότι είναι φανταστική ομάδα, με κάθε έννοια. Έχει έναν προπονητή που καταλαβαίνει εξαιρετικά τη φιλοσοφία της Λίβερπουλ και έφερε το κάτι παραπάνω στην ποιότητα και την νοοτροπία του κλαμπ. Και πιθανότατα φέτος δεν πίστευαν πολλοί ότι θα φτάσει στον τελικό του Champions League. Όμως με τη σεζόν που έκανε, αποκλείοντας μεγάλες ομάδες, το άξιζε χωρίς αμφιβολία».

«Special σύλλογος η Λίβερπουλ»
Έχεις παίξει σε πολλές ομάδες. Πόσο ξεχωριστό είναι το περιβάλλον της Λίβερπουλ;
«Είναι ξεχωριστό, ναι. Είναι ένας σπέσιαλ σύλλογος, ένα σπέσιαλ περιβάλλον. Η κουλτούρα του συλλόγου βιώνεται με έναν διαφορετικό τρόπο από άλλες ομάδες σε άλλες χώρες και παρότι από την τηλεόραση μπορείς να το αντιληφθείς ως ένα σημείο, όταν παίζεις εκεί το συναίσθημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Είναι πολύ μεγάλη απόφαση να παίξεις σε έναν σύλλογο όπως αυτός, γιατί το βλέπεις σε πρώτο πρόσωπο και το περιβάλλον είναι εκπληκτικό».

Εσύ ήσουν ένας επιθετικός με φονικό ένστικτο μπροστά από το γκολ. Πάντα στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Πώς το αποκτάς αυτό; Είναι κάτι που μπορείς με τη δουλειά να το τελειοποιήσεις ή χρειάζεται να το έχεις;
«Νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Σίγουρα πρέπει να το έχεις, το βλέπεις όταν ξεκινάς το ποδόσφαιρο και ανάλογα με τα χαρακτηριστικά σου παίζεις στη μία θέση ή την άλλη. Εγώ ξεκινώντας έπαιζα κοντά στην περιοχή, είχα το γκολ. Η αλήθεια είναι όμως ότι πρέπει να το δουλεύεις. Δεν μπορείς να πετύχεις πράγματα αλλιώς και ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στο ποδόσφαιρο είναι να καταφέρνεις να ξεπερνάς το ταλέντο που έχεις με τη δουλειά. Είναι λοιπόν συνδυασμός».

Οι επιθετικοί στο στιλ σου στις μέρες σου πάντως δείχνουν να τα βρίσκουν δύσκολα...
«Ναι, είναι αλήθεια! Είναι μια κακή είδηση για εμάς τα "εννιάρια". Γιατί στις μέρες οι επιθετικοί πρέπει να είναι διαφορετικοί, πρέπει να κινούνται περισσότερο εκτός περιοχής και να κάνουν κι άλλα πράγματα, χάνεται λίγο το σημείο αναφοράς του “εννιαριού”, του matador. Όμως είναι μια θέση πολύ ενδιαφέρουσα για κάθε ομάδα. Να έχει έναν σπεσιαλίστα στο γκολ στην περιοχή, ο οποίος να μπορεί να κρίνει κάθε ματς».

Πρόταση από Ολυμπιακό, ενδιαφέρον από τους άλλους!
Το όνομά σου είχε γραφτεί στο παρελθόν για τον Ολυμπιακό. Είχες πρόταση;
«Λοιπόν, όταν έπαιζα υπήρχε πάντα ενδιαφέρον από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και υπάρχουν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ που πάντα έδειχνα ενδιαφέρον. Πάντα μιλούσαν, δεν ξέρω αν υπήρχαν προτάσεις επίσημες. Ο Ολυμπιακός νομίζω είχε καταθέσει πρόταση, αλλά δεν ξέρω ποια σεζόν ήταν. Γενικά για να πάρεις μεταγραφή σε άλλη ομάδα χρειάζεται να συμβούν αρκετά. Τότε δεν έγινε πραγματικότητα, αλλά θεωρώ ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι από τα πιο ελκυστικά, όχι μόνο επειδή υπάρχουν μεγάλες ομάδες, αλλά επειδή εδώ στην Ελλάδα ζείτε το ποδόσφαιρο με έναν πολύ παθιασμένος τρόπο. Μοιάζει λίγο με το πως το ζούμε στην Ισπανία και αυτό είναι ενδιαφέρον. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί στο μέλλον, ίσως τελικά έρθω στην Ελλάδα από τη θέση του προπονητή ή από κάποιο άλλο πόστο! Η Αθήνα είναι από τις πόλεις που μου αρέσουν περισσότερο στην Ευρώπη».

Την Ελλάδα την αντιμετώπισες στο Euro 2004 με τη Ρόχα. Πώς εξηγείς την κατάκτηση του τροπαίου;
«Για εμάς ήταν μια διοργάνωση πολύ δύσκολη από το ξεκίνημα. Η Ελλάδα έκανε μια εκπληκτική διοργάνωση, από το πρώτο ματς. Νομίζω κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να φτάσει μέχρι τον τελικό και να το πάρει. Αλλά αγώνα με τον αγώνα έδειχνε ότι είναι μια ομάδα πολύ σταθερή, πολύ πειστική και είχε μεγάλους ποδοσφαιριστές. Στο τέλος, άξιζε να το πάρει».

Θυμάσαι τα ματς με την Ελλάδα στα προκριματικά, που νίκησε στην Ισπανία με το γκολ του Γιαννακόπουλου; Μπορούσες να διακρίνεις στοιχεία αγωνιστικά από την μέλλουσα πρωταθλήτρια;
«Το θυμάμαι τέλεια. Τότε ξέραμε απλά ότι η Ελλάδα είναι μια δυνατή ομάδα που σου κάνει τη ζωή δύσκολη για να την νικήσεις. Αλλά όχι, δεν σκεφτόμουν ότι θα φτάσει τόσο ψηλά. Έπειτα από τα πρώτα παιχνίδια στο Euro, με τον τρόπο που έπαιζε, κατάλαβα ότι είναι από τα φαβορί για το ποδόσφαιρο που έπαιζε. Έφτανε πάντα στο γκολ, αλλά δεν δεχόταν. Κι αυτό είναι πάντα σημαντικό».

Θεωρείς ότι τακτικά επηρέασε η κατάκτηση του Εuro το ποδόσφαιρο και τη σκέψη προπονητών στη συνέχεια;
«Νομίζω πως ναι. Μετά το 2004 η Ελλάδα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στην Ευρώπη και νομίζω τα πρώτα χρόνια μετά την κατάκτηση του τροπαίου περισσότερες ομάδες ενδιαφέρθηκαν για Έλληνες ποδοσφαιριστές. Η Ελλάδα έχει τρεις μεγάλες ομάδες, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ που παίζουν συχνά σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και αυτό που χρειάζεται είναι να φτάσει κάποια μακριά στην Ευρώπη για να δείξει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει προοπτική».