Αν...

Στο ποδόσφαιρο, λέει, δεν υπάρχει «αν». Τρίχες κατσαρές. Πουθενά δεν υπάρχει «αν», όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, για σκεφτείτε το λίγο. Σκεφτείτε τα παρακάτω «αν». Κι όχι όλα. Ένα· μόνο ένα...

 

Αν ο Ρεχάγκελ δεν παρέτασσε την ομάδα με τη Νότια Κορέα με δύο σέντερ μπακ και όχι με τρεις όπως το συνηθίζει χρόνια τώρα...

 

Αν ο Τοροσίδης το είχε καρφώσει στο τρίτο λεπτό του πρώτου αγώνα, τέσσερα λεπτά πριν το φάμε...

 

Αν δεν είχε κοιμηθεί όλη η άμυνα με τον Τζόρβα μαζί στο έβδομο λεπτό του αγώνα με τους Κορεάτες...

 

Αν ο Βύντρα δεν είχε κάνει το λάθος κοντρόλ στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου ή έστω αν είχε κάνει φάουλ στον Παρκ από τη στιγμή που έχασε την μπάλα...

 

Αν δεν είχαν τραυματιστεί ο ένας μετά τον άλλο μέσα σε δέκα λεπτά μέσα ο Κραγκούνης, ο Κατσουράνης και ο Τοροσίδης -κοινώς η ραχοκοκαλιά της ομάδας- στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με την Αργεντινή...

 

Αν ο Σαμαράς είχε σκοράρει από τα πέντε μέτρα στο ξεκίνημα του β’ μέρους κατά της Αργεντινής...

 

Αν είχε καταλογιστεί το πεντακάθαρο επιθετικό φάουλ πριν από το πρώτο γκολ της Αργεντινής και παράλληλα είχαν βάλει κι οι Νιγηριανοί ένα απ’ τα απίστευτα γκολ που έχασαν στο τέλος...

 

...Αλλά, είπαμε, δεν υπάρχει «αν». Τι θες και το ψάχνεις, λοιπόν, ρε φουκαριάρη Κίπλινγκ;...