Απίστευτος ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας

Τελικά το βιολί με τη βία δεν έχει τελειωμό. Δεν μπορεί πλέον μια ομάδα να πάει να πανηγυρίσει έναν τίτλο ρε παιδί μου…

Παντού πέφτουν “ψιλές”, “χοντρές”, στα γήπεδα, πριν τα ματς, κατά την διάρκεια των ματς, μετά τα ματς! Ακόμα και στα μπουζούκια!

«Τραγικό», όπως λέει και η Τζούλια! Σε λίγο καιρό θα φτάσουμε στο σημείο να πηγαίνουμε στο περίπτερο να πάρουμε παγωτό και να παίζουμε ξύλο επειδή το περιτύλιγμα είναι πράσινο, κόκκινο, κίτρινο ή τιρκουάζ!

Λες και δεν έχουμε άλλα στο κεφάλι μας! Εντάξει, θα μου πείτε μπορεί να προκάλεσαν! Να φώναζαν συνθήματα,  μπορεί να έβριζαν κλπ κλπ αλλά ρε παιδιά και εμείς και εσείς και οι άλλοι τα ίδια έχουμε κάνει αλλά τουλάχιστον δεν παίζαμε ξύλο για …λαλακίες!

Και στην τελική, σεβάσου τον καλλιτέχνη ρε μεγάλε! Ολόκληρος Βασίλης Καρράς μπροστά σου και κάνεις τον τραμπούκο; Αρρωστάκι ΠΑΟΚτσης ο Καρράς και το πήρε στον χαβαλέ!

Και αντί να πανηγυρίσει (ως όφειλε για τα μάτια κάποιων) την ήττα του Άρη από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο, πικράθηκε που δεν το σήκωσε ο Άρης αλλά γούσταρε με την όλη φάση και είπε και την καλύτερη ατάκα. Έτσι είναι ο αθλητισμός!

Δηλαδή όταν ο Καρράς έλεγε τον σκόρερ Λέτο άπονο τι έπρεπε να γίνει δηλαδή; Να σηκωθεί ο Νιόπλιας, ο Νίνης και οι λοιποί και να αρχίζουν να κοπανάνε την ορχήστρα;

Ναι ρε μάγκες, έτσι είναι! Όταν κάποιος χάνει ένα πρωτάθλημα ή ένα κύπελλο κάποιος άλλος το κερδίζει. Όποτε πρέπει να κρατάμε έναν χαρακτήρα, ένα επίπεδο.

Όχι να χαλάμε ένα Σαββατόβραδο που βγήκαμε να διασκεδάσουμε επειδή μια ομάδα επέλεξε να πανηγυρίσει την κατάκτηση ενός τροπαίου στο ίδιο κέντρο με εμάς.