Νίκησε το ντόπινγκ, νίκησε τον καρκίνο και ετοιμάζεται για το Ρίο!

Η ιστορία του κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για κινηματογραφική ταινία (κι είμαστε σίγουρα ότι σύντομα θα συμβεί). Μέσα σε λίγες ημέρες ο Τόμας Βαν Ντερ Πλίτσεν, από εκεί που πίστευε ότι τα είχε όλα, ένιωσε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του, ωστόσο δεν το έβαλε κάτω και μπορεί ξανά να χαμογελά.

Πριν από ενάμιση χρόνο, όταν οι χημειοθεραπείες τον είχαν εξαντλήσει, ακόμη κι ο αδερφός του Μίκαελ, που είναι ο προπονητής του αλλά κι ο μεγαλύτερος οπαδός του, πίστευε ότι οι ελπίδες για τη μεγάλη επιστροφή ήταν απειροελάχιστες.

Κι όμως εκείνες οι μέρες μοιάζουν με μακρινό παρελθόν καθώς ο Τόμας Βαν Ντε Πλίτσεν οδεύει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο έχοντας ήδη κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης και κυρίως 100 υγιής!

«Ήταν ένας μακρύς δρόμος αυτός που έπρεπε να διανύσω», παραδέχθηκε ο Βέλγος πρωταθλητής ο οποίος από μικρός είχε δείξει ότι είναι φτιαγμένος για ψηλά, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα χτυπήματα της μοίρας που θα τον έβρισκαν.

Το πρώτο μεγάλο σοκ ήρθε πριν από πέντε χρόνια όταν στα 20 του θρήνησε την απώλεια του πατέρα του ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο.

Παρόλα αυτά το 2014 ο Τόμας έκανε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία καθώς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου κι όλα έδειχναν ότι έχει μπροστά του μια σπουδαία καριέρα. 

Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς όμως υπέστη ένα πραγματικό σοκ. Η επιστολή των ελεγκτικών μηχανισμών ντόπινγκ του Βελγίου τον ενημέρωνε ότι είχε βρεθεί θετικός στην ορμόνη HGG (χοριακή γοναδοτροπίνη). Η συγκεκριμένη ορμόνη θεωρείται ενισχυτική και έχει «κάψει» πολλούς αθλητές με τον Βαν Ντερ Πλίτσεν να δέχεται σφοδρή επίθεση από τα Βελγικά ΜΜΕ.

Ο ίδιος γνώριζε όμως ότι δεν είχε πάρει καμία ουσία κι έτσι άρχισε να ψάχνει τι ακριβώς είχε συμβεί, ανακαλύπτοντας ότι είχε καρκίνο στα γεννητικά του όργανα!

Τα χτυπήματα ήταν τρομερά, τόσο στον αθλητή που έβλεπε την καριέρα του να τελειώνει, όσο και στον άνθρωπο που έβλεπε τη ζωή του να αλλάζει δραματική, ωστόσο έχοντας την στάμπα του ντοπαρισμένου αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα του για να καθαρίσει το όνομα του.



«Ήταν εξαιρετικά επώδυνο και άδικο αυτό που πέρασα. Με έριξαν στην πυρά, χωρίς να μου δοθεί καν η ευκαιρία να υπερασπίσω τον εαυτό μου, αλλά δεν υπήρχε χρόνος για να κλαίω για αυτό. Υπήρχε μια επέμβαση που έπρεπε να γίνει για την αφαίρεση του όγκου και οι χημειοθεραπείες που έπρεπε να ακολουθήσουν», εξηγεί ο ίδιος.

Τρεις μήνες αργότερα έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση καθώς έλαβε το βραβείο «Golden Spike» για την 3η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2014 κι εκεί πήρε την απόφαση για τη μεγάλη επιστροφή με τη βοήθεια του αδερφού του Μίκαελ. Δεν μπορεί ένας οποιοσδήποτε προπονητής να πιέσει έναν ασθενή που έχει νικήσει τη μάχη με τον καρκίνο, αλλά όταν είναι ο αδερφός σου τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι δύο τους βρέθηκαν σε προπονητικό καμπ στη Νότιο Αφρική με μότο «δεν μπορείς να προπονηθείς βασιζόμενος στην αυτολύπηση».



Ο αδερφός του εξήγησε ότι «δεν μπορείς όλη την ώρα να παραπονιέσαι και να διαμαρτύρεσαι για αυτό που πέρασες όλη την ώρα. Πρέπει να το ξεχάσεις και να κοιτάξεις μπροστά. Να ψάξεις για τις μικρές νίκες στη ζωή. Είναι ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρεις».

Παρόλα αυτά, τον πρώτο καιρό ο πόνος ήταν αρκετά έντονος. Ασκήσεις που κάποτε θα τις έκανε για ζέσταμα εξουθένωναν τον αδύναμο οργανισμό του. Μια καλή μέρα μπορεί να τη διαδέχονταν δύο πολύ άσχημες. Έχοντας 10 αθλήματα στα οποία έπρεπε να εξασκηθεί πάντα υπήρχε κάτι που θα θόλωνε το μυαλό του.



«Ήμουν πραγματικά πολύ σκληρός μαζί του, αλλά το ήξερε κι ο ίδιος ότι έτσι έπρεπε να γίνει», είπε ο Μίκαελ με τον Τόμας να συνειδητοποιεί γρήγορα ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά την σκέψη του αν ήθελε όντως να επιστρέψει.

«Η όλη διαδικασία ήταν ένα τεράστιο μάθημα για μένα κι έμαθα πως ότι κι αν γίνει πρέπει να παραμείνω συγκεντρωμένος. Ήμουν με την πλάτη στον τοίχο κι αρκούσε ένα λάθος για να τα χάσω όλα. Έπρεπε λοιπόν να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου, τα όρια μου για να φτάσω στο επίπεδο που ήμουν πριν».

Η προσαρμογή κι η αποφασιστικότητα έκαναν τον αδερφό του να τον δηλώσει στην Πανεπιστημιάδα του 2015 όπου κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο που είχε κατακτήσει το 2013! 

Οι ατυχίες του όμως δεν είχαν τελειώσει. Ένας τραυματισμός στον αγκώνα κόντεψε να σβήσει οριστικά το Ολυμπιακό του όνειρο, καθώς δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί και έτσι φτάσαμε στις αρχές Ιουλίου στο Άμστερνταμ όπου είχε την τελευταία του ευκαιρία για να πιάσει το όριο για τους αγώνες.

Κι όχι μόνο κατάφερε να το πιάσει, αλλά κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο γνωρίζοντας την αποθέωση από τους θεατές στο Ολυμπιακό Στάδιο της ολλανδικής μεγαλούπολης.



Δεκαοχτώ μήνες μετά τον εφιάλτη του ντόπινγκ που εξελίχθηκε σε μια μάχη για την ίδια του τη ζωή, ο Τόμας Βαν Ντε Πλίτσεν είχε βγει νικητής και μαζί με τον αδερφό του Μίκαελ μπορούν να ονειρεύονται ότι τα καλύτερα έρχονται…

Ούτως ή άλλως το δικό τους «χρυσό μετάλλιο» το έχουν κατακτήσει ήδη.