Γερμανικό περιοδικό προβάλλει τον «κλασσικό μαραθώνιο» της Αθήνας

Το περιοδικό RUNNING, από τα αγαπημένα του δρομικού κινήματος, φιλοξενεί στο τελευταίο του τεύχος αφιέρωμα στον μαραθώνιο της Αθήνας και η Deutsche Welle έχει ρεπορτάζ. 


«Οι Γερμανοί έχουν τρέλα με τον αθλητισμό, οπότε δεν είναι παράξενο που κυκλοφορούν σε αυτή τη χώρα πέντε περιοδικά για το τρέξιμο και άλλα δύο για το τρίαθλο.

Το παράξενο είναι ότι ο μαραθώνιος της Αθήνας σπάνια έβρισκε τη θέση που του αξίζει στον αθλητικό τύπο. Αλλά φαίνεται ότι κάτι αλλάζει τελευταία», γράφει. 

Η περιγραφή αρχίζει με την άφιξη των πούλμαν στην αφετηρία, στην πόλη του Μαραθώνα: «Η εικόνα μοιάζει με το Hopkinton, όπου δίνεται η εκκίνηση για τον μαραθώνιο της Βοστώνης.

Μόνο που εδώ δεν ξεκινούν 27.000, αλλά 16.000 δρομείς. Για τους διοργανωτές αυτό σημαίνει αύξηση συμμετοχών κατά 25% σε σχέση με την περασμένη χρονιά, μάλιστα οι διεθνείς συμμετοχές αυξήθηκαν κατά 30%. Είναι μία σημαντική επιτυχία, αν αναλογιστούμε τα οικονομικά προβλήματα της χώρας…» σχολιάζει ο απεσταλμένος του RUNNING.

Η αλήθεια είναι ότι το περιοδικό σχεδόν αποσιωπά το μεγάλο χάντικαπ του Αυθεντικού Μαραθωνίου, ότι δηλαδή είναι μία ανηφορική διαδρομή στο μεγαλύτερο κομμάτι της και με θερμοκρασίες που δεν ευνοούν καλές επιδόσεις, σε αντίθεση με τις flat διαδρομές στο Βερολίνο ή στο Άμστερνταμ (Παρένθεση: διασκεδαστική η αφήγηση του Χαρούκι Μουρακάμι στο βιβλίο του ʻWhat I Talk about, when I talk about runningʼ, ο οποίος περιγράφει πώς έτρεξε την κλασσική διαδρομή …ανάποδα, προφανώς για να την «κατηφορίσει»).

Αλλά η γοητεία του μύθου, όπως και οι ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των θεατών, αποζημιώνουν τον γερμανό σχολιαστή: «Πριν από χρόνια υπήρχε η φήμη ότι αυτός ο αγώνας άφηνε μάλλον αδιάφορο τον κόσμο, αλλά φαίνεται ότι αυτό έχει αλλάξει. Ηλικιωμένες κυρίες στέκονταν στο πεζοδρόμιο και μοίραζαν κλαδιά ελιάς στους γενναίους αθλητές, χορευτικές ομάδες στα χωριά απηύθυναν πρόσκληση για συρτάκι, νεαρές ιππεύτριες χειροκροτούσαν ανεβασμένες στα πόνι τους».


Να έγιναν πράγματι όλα αυτά; Μήπως εξωραΐζουν την περιγραφή οι ενδορφίνες, που απελευθερώνει το τρέξιμο; Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, ο απεσταλμένος του RUNNING επισημαίνει ότι «το καλύτερο έρχεται στο τέλος» δηλαδή τερματίζοντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Αυτός είναι άλλωστε και ο τίτλος του αφιερώματος. Όπως σημειώνει «γι αυτήν τη στιγμή οι διοργανωτές αφήνουν τους αθλητές που τερματίζουν στην ησυχία τους. Οι μπαμπάδες παίρνουν αγκαλιά τα παιδιά τους, ζευγάρια χορεύουν στο μαύρο ταρτάν. Όλα πολύ χαλαρά, χωρίς καμία νευρικότητα. Μακάρι να πάρουν παράδειγμα και άλλοι διοργανωτές από αυτήν την εικόνα. Κι όταν περάσουν τα πρώτα ρίγη χαράς και ατενίζεις το λευκό του Παναθηναϊκού Σταδίου, το οποίο φιλοξενεί 75.000 θεατές σε 44 σειρές καθισμάτων, εκεί πλέον αισθάνεσαι ταπεινοφροσύνη… »

Street Art χωρίς νέφος…

Στο οργανωτικό κομμάτι σημειώνεται ότι «λόγω οικονομικών δυσχερειών» οι διοργανωτές δεν προσκάλεσαν κορυφαίους δρομείς από το εξωτερικό, κάτι που «για πρώτη φορά μετά το 2000 έδωσε τη δυνατότητα» να κόψει πρώτος το νήμα ένας Έλληνας πρωταθλητής, ο Χριστόφορος Μερούσης, καλύπτοντας την απόσταση σε 2 ώρες, 21 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με το RUNNING, ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Κώστας Παναγόπουλος δηλώνει ότι το 2016 θα προσκληθούν και πάλι στην Αθήνα κορυφαίοι ξένοι δρομείς. Λίγο πριν την αφετηρία είχε γίνει στην Αθήνα και η λαμπερή γιορτή του διεθνούς δρομικού κινήματος, το γκαλά του AIMS (Association of International Marathons and Distance Races) με τιμητικές διακρίσεις για τους κορυφαίους δρομείς της χρονιάς, δηλαδή τον Έλιουντ Κιπτσόγκε από την Κένυα και την Μάρε Ντιμπάμα από την Αιθιοπία. Όπως σημειώνει ο απεσταλμένος του RUNNING «η τηλεόραση μεταδίδει την τελετή απευθείας- κάτι αδιανόητο, δυστυχώς, στη Γερμανία». Τι άλλο ευχάριστο έχει να δείξει αυτή η πολύπαθη πόλη; «Παλιότερα ακούγαμε για το νέφος της Αθήνας, αλλά η κατάσταση έχει βελτιωθεί σημαντικά. Ακόμα και οι νεραντζιές στην πόλη ευωδιάζουν και πάλι. Η ποιότητα του οδοστρώματος, η μέριμνα (για τους δρομείς) στις στάσεις ανεφοδιασμού και η παρουσία ιατρικού προσωπικού δεν δίνουν καμία αφορμή για κριτική…»

Και δεν τελειώσαμε. Το RUNNING υπενθυμίζει ότι η Αθήνα προσφέρει «πολλά για να ανακαλύψετε, εκτός από τα κλασσικά αξιοθέατα». Για παράδειγμα, «μία ακμάζουσα σκηνή street art με πολλά και αξιόλογα έργα». Για του λόγου του αληθές απαθανατίζεται το γνωστό γκράφιτι των Εξαρχείων με τον αδελφικό, σοσιαλιστικό ασπασμό Τσίπρα-Μέρκελ. Και μία τελευταία συμβουλή για τον επισκέπτη της Αθήνας: «Όποιος αντέχει και έχει ενέργεια μετά από όλα αυτά, μπορεί να πέσει με τα μούτρα στην multicultural νυχτερινή ζωή της πόλης». Αυτό κι αν είναι μαραθώνιος…

Πηγή:DW