Μέσι: Βραβείο χωρίς χαμόγελο

Μέσι: Βραβείο χωρίς χαμόγελο

O σούπερ σταρ της Αργεντινής δεν ήταν συνεπής στο ραντεβού του με την Ιστορία,αδυνατώντας να σηκώσει το βάρος των υψηλών προσδοκιών κατάκτησης του Μουντιάλ,ίσως σε ένα διάλειμμα μιας καριέρας γεμάτης επιτυχίες

Μέσι: Βραβείο χωρίς χαμόγελο
Είναι σίγουρο ότι ο σκηνοθέτης είχε ονειρευτεί αυτό το μονοπλάνο πολύ πριν από τον τελικό - το ίδιο και ο πρόεδρος της FIFA Γιόζεφ Μπλάτερ, ο προπονητής Αλεχάνδρο Σαμπέγια, οι συμπαίκτες, τα (κλαμένα πλέον) πιτσιρίκια στην εξέδρα, οι πράκτορες της Adidas, ακόμη και οι τελευταίοι εργάτες που θα έκλειναν τα σακουλάκια με τα πατατάκια Lay’s το πρωί στα εργοστάσια φαντασιωνόμενοι γκολ βγαλμένα από ταινία: ό,τι και να γινόταν ο Λίο Μέσι θα ήταν νικητής. Οι προσδοκίες δεν είχαν να κάνουν με την ομάδα που δόξασε ο Μαραντόνα ή με τους ικανούς συμπαίκτες του αλλά με τον ίδιο: με το κατά πόσο θα μπορούσε να ανακτήσει μια μικρή έστω ικμάδα από τον παλιό εαυτό του.

Γιατί στη συνείδηση του κόσμου οι ομάδες μπορεί να παίρνουν τους τίτλους, να επιδεικνύουν δύναμη και να ικανοποιούν εθνικιστικά απωθημένα, αυτό όμως που οφείλει να αφήνει πίσω του κάθε Μουντιάλ είναι το δαφνοστεφανωμένο όνομα ενός παίχτη: του Πελέ, του Πλατινί, του Ζιντάν ή του Μαραντόνα. Σε αυτό το Μουντιάλ, πριν εμφανιστούν τα νέα αντικείμενα του ποδοσφαιρικού πόθου, οι τερματοφύλακες και η επιστημονικά καλοκουρδισμένη μηχανή της Γερμανίας, η ψυχή ήταν ο Μέσι. Ηταν ο θρύλος, το όνομα και ο παίκτης που έχει ανάγκη κάθε τουρνουά που σέβεται τον εαυτό του. Γι’ αυτό ακόμη και μετά την ήττα, το πλάνο του σκηνοθέτη στον τελικό ήταν αποκλειστικά πάνω του.

Κλείσιμο


Με τη σύντροφό του, Αντονέλα Ροκούτσο 

Για την ακρίβεια, το πλάνο παρακολουθούσε από κοντά, σχεδόν σαν σε ερωτική ταινία, το κενό βλέμμα του παίκτη που δεν εστίαζε σε κανένα κέντρο - δεν κατευθυνόταν ψηλά προς τον Θεό, όπως κάνουν οι Βραζιλιάνοι, ούτε στην εξέδρα, ούτε καν σε κάποια αγαπημένη καταδεικνύοντας ότι ο «Ψύλλος», όπως είναι το ποδοσφαιρικό του παρατσούκλι, δεν ήταν αντιμέτωπος με τίποτα παρά μόνο με τον εαυτό του. Για την ακρίβεια, με τη χειρότερη εκδοχή του που δεν κατάφερε να αντέξει το τεράστιο βάρος των άπειρων προσδοκιών και των εκατομμυρίων ευρώ που διακυβεύονται στην πλάτη του, ούτε καν να αποδείξει ότι ο φοίνικας ξαναγεννιέται έστω τελευταία στιγμή από τις στάχτες του. Μοιάζοντας περισσότερο με τον Ελ Σιντ, τον πεθαμένο μαχητή που κατέληξε να περιφέρεται νεκρός πάνω σε ένα άλογο, παρά με τον πανούργο παίχτη που εμψύχωνε και κατηύθυνε την ομάδα, ο Μέσι έπαιξε κόντρα στην ίδια τη φύση. Και ηττήθηκε. Το δαιμόνιο αυτό μυαλό που είχε φτάσει να κοροϊδεύει ολάκερες άμυνες κάνοντας ασίστ εκεί που όλοι περίμεναν τα γκολ ή σκοράροντας τη στιγμή που όλοι ανέμεναν την ντρίμπλα εδώ δεν βοήθησε. Τη μέρα του τελικού ο θεός του Καρτέσιου και της λογικής είχε νικηθεί από την προτεσταντική μαεστρία του Γερμανού Καντ. Τα πιόνια στη σκακιέρα του πολυμήχανου Μέσι είχαν μετακινηθεί κι εκείνος ζούσε έναν χημικό εφιάλτη που ήταν υποχρεωμένος να τον βλέπει με ανοιχτά τα μάτια. Εξ ου και ότι τα απομεινάρια του σκήπτρου που είχαν τη μορφή της χρυσής μπάλας που του απονεμήθηκε στο τέλος δεν του έλεγαν απολύτως τίποτα: ο βασιλιάς ήταν γυμνός και το ήξερε. Η κάμερα, εξακολουθώντας να εστιάζει σε αυτόν και μόνο αυτόν, δεν επέτρεψε ωστόσο να διαφανεί το παραμικρό δάκρυ ή οιμωγή, όπως συνέβη στην περίπτωση άλλων παικτών. Ο Μέσι δεν θα έκλαιγε μπροστά στις κάμερες, όπως δεν έκανε ούτε όταν ήταν σε τρυφερή ηλικία. Το παιδί που είχε μάθει να εκτίθεται σε βλέμματα από την άγουρη ηλικία των 10 ετών ήξερε ότι ο πολύ προσωπικός του χώρος πρέπει να είναι απόλυτα διαφυλαγμένος και έχει ως μοναδικό κάτοικο τον εαυτό του. Κρυφά παρέμειναν όχι μόνο τα δάκρυα, αλλά ακόμη και οι εμετοί που έκανε στη φυσούνα και στην άκρη του γηπέδου. Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον Μέσι σκιά του εαυτού του;


Ψυχολογικό βάρος και ευαίσθητο σώμα
Καταρχάς το ψυχολογικό βάρος που σήκωνε πριν ακόμη ξεκινήσει η διοργάνωση και δεν αφορούσε μόνο τις προσδοκίες των φιλάθλων αλλά και την εικόνα του - τα εκατομμύρια που παίζονταν, τις συμφωνίες με τις εταιρείες, την αιώνια σύγκριση με τον Μαραντόνα. Σχολιάζοντας σχετικά μετά το τέλος του τελικού, ο έμπειρος και αλλοτινός άσος του Παναθηναϊκού Χουάν Ραμόν Ρότσα είπε πολύ σοφά ότι «κανείς δεν αντέχει να είναι Μέσι - ούτε καν πέντε λεπτά. Κάποιος που κατακρίνει τον Μέσι θα του πω να σκεφτεί για πέντε λεφτά τον εαυτό του και να παίζει 100 παιχνίδια τη χρονιά, να προσπαθεί πάντα να είναι σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο και να περιμένουν τα πάντα οι υπόλοιποι από εκείνον. Ξέρετε τι δύσκολο είναι;



Τα απομεινάρια του σκήπτρου που είχαν τη μορφή της χρυσής μπάλας που του απονεμήθηκε στο τέλος δεν του έλεγαν απολύτως τίποτα:ο βασιλιάς ήταν γυμνός και το ήξερε

Επίσης έχει και το ψυχολογικό βάρος να γίνει ο νέος Μαραντόνα». Οσοι γνωρίζουν καλά τον «Ψύλλο» ως αθλητή μιλούν για έναν άνθρωπο που λειτουργεί μόνο σε ένα καλοοργανωμένο σύστημα, το οποίο όταν διασαλευτεί μπορεί να τον οδηγήσει στην παράνοια: σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για έναν γεννημένο γκολτζή που κινείται μόνος του, αλλά για την ψυχή της ομάδας που της έμαθε τι σημαίνει -εκτός από τεχνική- και συνεργασία. Δεν είναι τυχαίο ότι ολόκληρο το σύστημα της Αλμπισελέστε -όσο παλιομοδίτικο κι αν θεωρείται πλέον- οργανώθηκε γύρω από τον «Ψύλλο», έγινε μια νέα Μπαρτσελόνα, μια ομάδα που θα μπορούσε αυτός να την οδηγήσει οργανωτικά και εκτελεστικά. Από τότε που πέτυχε σε ηλικία 17 ετών το πρώτο του γκολ με την Μπάρτσα, με ένα εντυπωσιακό ψηλοκρεμαστό σουτ, το στυλ παιξίματός του είναι πανομοιότυπο: μοναδικά 1-2, ανεπανάληπτες ασίστ και συνδυασμοί που αφήνουν τις άμυνες εκτεθειμένες. Θα γίνει ο απόλυτος παίκτης-κλειδί, ο μαέστρος και ο ενορχηστρωτής. Και, όπως συμβαίνει σε κάθε συναυλία, όταν μια νότα φαλτσάρει, το αποτέλεσμα ακυρώνεται στο σύνολό του.



Η Λουτσιάνα Σαλασάρ είναι η αιτία για το μοναδικό γνωστό παραστράτημα του Μέσι

Επιπλέον, όπως σε κάθε μεταφυσικό ταλέντο, η φύση έχει χαρίσει στον Αργεντίνο άσο μια ικανότητα να τρέχει και να ελίσσεται περισσότερο από τους άλλους αλλά και να έχει ένα μυϊκό σύστημα που μοιάζει, όπως επισημαίνει και «Η βιογραφία ενός μύθου» του Λούκα Καϊόλι (εκδόσεις Παπαδόπουλος) «με πορσελάνη». Ο Μέσι έχει παραπάνω ικανότητες από τους άλλους ποδοσφαιριστές, αλλά και πολλαπλές ιδιαιτερότητες και ευαισθησίες. Σύμφωνα με τον Καϊόλι, οι γιατροί της Μπαρτσελόνα είχαν δώσει στον πατέρα του Μέσι και μάνατζέρ του από τότε που ήταν μικρός τη δική τους εξήγηση, λέγοντάς του ότι «το μυϊκό του σύστημα είναι όπως των αθλητών σπριντ. Του δίνει την ταχύτητα που τον χαρακτηρίζει, αλλά το ρίσκο των μυϊκών τραυματισμών είναι σημαντικό. Σε κάθε περίπτωση, ο Λίο είναι εντελώς συνειδητοποιημένος για το τι πρέπει να προσέχει και πολύ μάλιστα». Η ευκολία με την οποία τραυματίζεται -και ο αντίστοιχα πολύς χρόνος που χρειάζεται για να ανανήψει- ίσως τελικά να συνδέεται και με τα γενικότερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει από μικρός: σε ηλικία 10 ετών και ενώ το ύψος του δεν ξεπερνούσε το 1,10 μ. του διαγνώστηκε μια ορμονική αρρώστια που είχε ως αντίκτυπο την αδυναμία κανονικής ανάπτυξης του οργανισμού του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, εκτός από τα οικονομικά προβλήματα που προκάλεσε στην οικογένεια και τα ψυχολογικά τραύματα που επέφερε στον ίδιο, να εγκλωβιστεί από πολύ μικρός σε ένα φιλάσθενο σώμα.
Εμαθε μάλιστα από αυτή την τρυφερή ηλικία να χτυπάει μόνος του τις ενέσεις - αλλά και να δοκιμάζεται στα γήπεδα σε επαγγελματικό επίπεδο. Σε όλες τις βιογραφίες του επισημαίνεται το γεγονός ότι ο πατέρας του πιέστηκε να τον προωθήσει σε μεγάλους συλλόγους από την ηλικία των 10 ετών για να μπορεί με τα έσοδα των μεταγραφών να πληρώνει τα έξοδα της θεραπείας του. Αυτή πάντως που κατάφερε να του μετατρέψει το αίσθημα μειονεξίας του Μέσι σε πλεονέκτημα, όπως αναφέρει και η τρυφερή βιογραφία από τον Μάικλ Παρτ «Λίο Μέσι/Μια ζωή σαν παραμύθι» (εκδόσεις Πατάκη) είναι η γιαγιά του Σέλια. Εξ ου και ότι όλα τα γκολ τα αφιερώνει αποκλειστικά σε εκείνη με τη χαρακτηριστική του συνήθεια να υψώνει προς τιμήν της τα δάχτυλα προς τον ουρανό. Το παιδί επομένως που μεγάλωσε μέσα στα γήπεδα και γαλουχήθηκε αποκλειστικά με όχημα τον ανταγωνισμό είναι για πάντα προσκολλημένο στην οικογένεια και στις αξίες που υπηρέτησε μικρός. Εξι ήταν οι λέξεις, όπως γράφει ο Παρτ, που ο πατέρας είχε εμφυτέψει στον Λίο για μια ολόκληρη ζωή: «καταδεκτικότητα, ακεραιότητα, επιμονή, αυτοπειθαρχία και ακαταμάχητο πνεύμα». Ο «Ψύλλος», όσο αλαζονικός και εγωιστής κι αν φαίνεται, σαν παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ, δεν παίζει ποτέ βρόμικα. Αυτοί οι άδηλοι κώδικες τιμής που απορρέουν από έναν σεβασμό που δείχνει προς αυτά που έχει κατακτήσει είναι προφανώς οικογενειακή υπόθεση. Κι αυτός είναι ο λόγος που τόσες εταιρείες προτιμούν να επενδύουν σε αυτόν παρά σε οποιονδήποτε άλλον διάσημο παίκτη τα χρήματά τους.



Με τη φανέλα ο Μέσι προσπαθεί να κρύψει το κάτωχρο πρόσωπό του μετά από εμετό σε κάποια άκρη του γηπέδου


Οι Dolce & Gabbana μπορεί να τον έβαλαν να ποζάρει ημίγυμνος, με το ημιδιάφανο σλιπάκι να διαγράφει τα γενναία του ανδρικά προσόντα, αλλά ο λόγος που τον προτίμησαν είναι μάλλον ο άδολος χαρακτήρας του: «Θέλαμε να ξεφύγουμε από το στερεότυπο του σέξι μοντέλου και ο Λίο αντιπροσωπεύει αυτό που ψάχναμε, δηλαδή το υπόδειγμα στη συμπεριφορά αλλά και τη δύναμη της θέλησης και το πάθος για το ποδόσφαιρο». Ο Λίο Μέσι παραμένει το καλό παιδί που δεν θα αρνηθεί να φωτογραφηθεί και να πιάσει κουβέντα με οποιονδήποτε άγνωστο, δεν πίνει, δεν καπνίζει και δεν ξενυχτάει ούτε καν για τα επινίκια. Δίνει πολλά χρήματα σε φιλανθρωπίες και οι ανάγκες του για υπερλουσάτη ζωή περιορίζονται στο ένα και μόνο πολυτελές του αυτοκίνητο, μια κατάλευκη Maserati. Κατά τα άλλα παραμένει με την ίδια σύντροφο από τα 18 του, την εξωτική Αντονέλα Ροκούτσο, με την οποία έκανε και παιδί, και η μία και μοναδική του απόπειρα για να την απατήσει με την περίφημη Λουτσιάνα Σαλασάρ ήταν μάλλον ατυχής. Τελικά ο Μέσι παραμένει συνεπής με την εικόνα του και όσο κι αν κατά βάθος είναι ένα ξεκαπίστρωτο παιδάριο, έχει κάθε λόγο να διεκδικεί ένα κομμάτι από τη χαμένη παιδική του ηλικία. Μεγάλωσε από νωρίς με μια μπάλα στα πόδια, την οποία ωστόσο κανείς δεν είναι ικανός να του στερήσει. Ας του δικαιολογηθεί λοιπόν ένα διάλειμμα που εκείνος δεν πρόλαβε να έχει ούτε καν για να μπορέσει να ονειρευτεί. Ας το κάνει προτού κερδίσουν έδαφος οι εφιάλτες. Αν μη τι άλλο, το αξίζει με το παραπάνω.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης