Ο Πρετεντέρης, η... Μαντουβάλα και τα αεροδρόμια

Με τα μπρος- πίσω της κυβέρνησης, τις υποσχέσεις που ξεχάστηκαν αλλά και την επικοινωνιακή τακτική που καλύπτει τη στροφή (μετεκλογικά) ασχολείται στο σημερινό του άρθρο στην τελευταία σελίδα των ΝΕΩΝ ο Γιάννης Πρετεντέρης.

Ο γνωστός δημοσιογράφος και βασικός σχολιαστής του MEGA στέκεται ιδιαίτερα στην επιχειρηματολογία ορισμένων υπουργών σύμφωνα με την οποία «ψηφίζουμε, αλλά διαφωνούμε» και «κάνουμε ότι και οι άλλοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι». Με απλά λόγια, άλλα έλεγαν, άλλα κάνουν και άλλα λένε ότι αισθάνονται.

Διαβάστε το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο σημερινό φύλλο των Νέων με τίτλο: «Μαντουβάλα»

ΠΟΝΑΕΙ ο υπουργός Σπίρτζης. Ματώνει η καρδιά του. Αλλά τον καταλαβαίνω. Και ποιος δεν θα πονούσε στη θέση του;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ στη ζωή άλλα να πιστεύεις κι άλλα να κάνεις.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ να υλοποιείς στην κυβέρνηση εκείνα που κατηγορούσες πριν γίνεις κυβέρνηση.
ΟΥΤΕ ΑΝΤΕΧΕΙ ο άνθρωπος να υπογράφει συμβάσεις για τις οποίες (όπως είπε) θα έπρεπε να ντρέπεται η αντιπολίτευση.
ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ παραχώρησε ο Σπίρτζης μπιρ παρά. Δάκρυσε ακόμη και το πορτρέτο του Βελουχιώτη πάνω από το γραφείο του.
ΓΕΝΙΚΟΣ δεν είναι σωστό να υποτιμούμε την ψυχική δυσκολία και το ψυχολογικό βάρος ενός ανθρώπου που αναγκάζεται να προσυπογράψει το ακατονόμαστο.
ΑΛΛΩΣΤΕ και για να είμαι ειλικρινής, αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά των σημερινών με τους προηγούμενους. Η ψυχή.
ΜΠΟΡΕΙ να κάνουν τα ίδια, μπορεί ενίοτε κάνουν και χειρότερα, αλλά ό,τι κάνουν το κάνουν με πόνο ψυχής.
ΠΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ τα δύσκολα, ρε παιδιά. Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το. Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου.
ΔΙΟΤΙ η πικρή αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κάνουν ό,τι πραγματικά ποθεί η αριστερή ψυχή τους.
ΚΑΝΟΥΝ απλώς όσα οι συνθήκες απαιτούν και οι δανειστές επιβάλλουν. Αυξάνουν φόρους. Πουλάνε αεροδρόμια. Κόβουν συντάξεις. Και γι' αυτό τα κάνουν τουλάχιστον όσο μπορούν πιο λυπημένα και πιο πονεμένα.
ΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ του Καζαντζίδη:
«Από τότε που σ' έχασα λιώνω/
τ' όνομα σου φωνάζω με πόνο/
Μαντουβάλα»
ΕΔΩ ακόμη κι ο Καμμένος όχι μόνο υπέγραψε το Μνημόνιο, αλλά αναγκάζεται να μένει και στην κυβέρνηση για να μην έρθει ο Φίλης από το διπλανό υπουργείο να καθαρίσει όσους Πόντιους επέζησαν από τη γενοκτονία.
ΝΟΜΙΖΩ ότι έχουμε να κάνουμε με την παγκόσμια πρωτοτυπία μιας κυβέρνησης που κάνει όσα δεν θέλει δηλώνοντας πως δεν θέλει όσα κάνει. Γι' αιπό και δεν φταίνε εκείνοι για όσα γίνονται από τα χέρια τους αφού τα κάνουν παρά τη θέλησή τους.
ΜΠΟΡΕΙ να μην παραιτούνται ποτέ, αλλά τουλάχιστουν διαφωνούν.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ βεβαίως ότι δίνουν μάχες. Οτι διαπραγματεύονται όρθιοι και με την κοινωνία όρθια - υποθέτω ότι αυτή η μανία με την ορθοστασία θα έχει κάποια εξήγηση...
ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ τα αποτελέσματα είναι τα ίδια: αναγκάζονται να συμφωνήσουν σε εκείνα που δεν θέλουν και να εφαρμόσουν αυτά με τα οποία διαφωνούν - το προανήγγειλε από μαρξιστική σκοπιά κι ο Τσακαλώτος για τα κόκκινα δάνεια
ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ «δεν είμαστε ίδιοι, δεν θα γίνουμε ποτέ ίδιοι» αναφώνησε ο πονεμένος Σπίρτζης. Ή για να το πούμε απλούστερα:
-ΠΟΝΟΥΝ ωρέ τα παλικάρια;