Επίθεση Θεοδωράκη στην κυβέρνηση: Έβλεπαν μόνο τις καρέκλες της εξουσίας

«Εμείς ξέρουμε, εμείς μπορούμε!» ήταν το σύνθημα, που έδωσε το έναυσμα του προεκλογικού αγώνα στην πρώτη ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη, από το βήμα του κατάμεστου από φίλους και εθελοντές του Ποταμιού, Αιθρίου του Μουσείου Μπενάκη.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού υπήρξε ιδιαίτερα καυστικός κατά τη διάρκεια της ομιλία του και κατηγόρησε τα στελέχη της απερχόμενης κυβέρνησης ότι «μπροστά τους ήταν οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί ενός διψασμένου κομματικού στρατού. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στη χώρα. Διόριζαν συγγενείς και φίλους, εξυπηρετούσαν κομματικές υποχρεώσεις, αλλά δεν κυβερνούσαν». «Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει» πρόσθεσε.

Επιτιθέμενος προσωπικά στον απερχόμενο Πρωθυπουργό, ο Σταύρος Θεοδωράκης σημείωσε ότι «δεν έχει υπάρξει ανάλογο παράδειγμα στην πολιτική ιστορία, μόλις λίγους μήνες μετά τη σαρωτική του επικράτηση, να ομολογεί ότι όλες οι επιλογές του ήταν σκάρτες».

Επεσήμανε παράλληλα, μιλώντας για το Ποτάμι, πως κατάφερε κι έβαλε νέους όρους στο παιχνίδι κι αυτό «σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις». «Υπήρξε ένα Κίνημα» είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης, «που δεν φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει ‘’ναι στην Ευρώπη’’. Γιατί το Ποτάμι δεν είχε εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν είχε γραμμάτια, ούτε απωθημένα». «Η επιτυχία μας», πρόσθεσε, «ήταν ότι γίναμε η δύναμη που τελικά κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη».

«Το Ποτάμι» συμπλήρωσε ο επικεφαλής «προβάλλει σήμερα ως το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Ως το κίνημα που έχει λύσεις, που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία, δοκιμασμένα στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα.  Ως το Κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας και της παραγωγής».

«Κάνουν ένα λάθος αυτοί που μας κατατάσσουν στα συστημικά κόμματα. Εμείς δεν ήμασταν στο πάρτι. Εμείς δεν ήμασταν στα γραφεία της διαπλοκής και της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια, δεν ήμασταν κόμμα των μνημονίων. Δεν ήμασταν οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα έτοιμα» υπογράμμισε.

Τέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης επανέλαβε την πρότασή του για διεξαγωγή ανοικτής τηλεοπτικής συζήτησης (debate) προς τον απερχόμενο Πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας που θα διεξαχθεί με δικούς τους όρους.




Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη:
Θέλω να αρχίσω από το τέλος. Γιατί η αγωνία του κόσμου είναι μεγάλη. Η αγωνία του κόσμου αυτή τη στιγμή, από την μία άκρη μέχρι την άλλη, είναι ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο; Με ποιους ανθρώπους; Με ποιες αρχές και με ποιες προτεραιότητες;

Εμείς λοιπόν ξέρουμε! Εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε αυτή τη χώρα! Κι αυτός είναι ο λόγος που μπήκαμε στην πολιτική. Βλέπαμε μια κοινωνία, όμηρο στα χέρια των κομματικών μηχανισμών. Πελατειακό κράτος παντού, ακόμη και σήμερα. Μια χώρα πεδίο βολής για λίγες οικογένειες, λίγα συμφέροντα, λίγες συντεχνίες.

Έτσι είπαμε το «Ξεκινάμε»! Κι από το μηδέν, εκλέξαμε δύο ευρωβουλευτές. Χωρίς λεφτά, χωρίς προστάτες, χωρίς οργάνωση. Με το κάλεσμα μας και μόνο, βρέθηκαν 400.000 τολμηροί που μας ακολούθησαν. Και αμέσως το παλιό σύστημα -οι ιδεοληπτικοί της αριστεράς, οι λαϊκιστές της δεξιάς, τρομοκρατήθηκαν και αντέδρασαν, όπως έχουν μάθει να αντιδρούν.

Κατασκεύασαν ψέματα. Ότι το Ποτάμι είναι ξένο, είναι των συμφερόντων των δανειστών, των εργολάβων και των καναλαρχών. Τώρα πια, έχει αποκαλυφθεί ποιοι έφτιαξαν αυτά τα ψέματα. Ποιοι κατασκεύασαν αυτές τις ιστορίες. Αλλά δεν ήρθε ακόμη η ώρα να λογαριαστούμε. Αυτό που προέχει για εμάς είναι η σωτηρία της χώρας.

Ο φόβος τους ήταν κι είναι μεγάλος. Μπροστά τους είναι πάντα οι καρέκλες της εξουσίας, ήταν οι αρχηγοί διψασμένων κομματικών στρατών. Ήταν έτοιμοι να κάνουν το δικό τους πλιάτσικο στο δημόσιο. Τότε αποφασίστηκε η επίθεση στο Ποτάμι. Γίναμε ο στόχος όλων εκείνων που χρόνια τώρα νέμονταν την εξουσία. Και όλων αυτών που την καλόβλεπαν. Όλων εκείνων που επιθυμούσαν να παραμείνουν τα νερά, λιμνάζοντα.

Αντί, λοιπόν, να βρίσκουν λύσεις για τη χώρα, κατασκεύαζαν θεωρίες συνωμοσίας. Δεν είμαστε, όμως εύκολος αντίπαλος. Δεν είμαστε τα πλουσιόπαιδα που έχουν την πολιτική ως χόμπι. Είμαστε περπατημένοι. Δεν είμαστε οι κληρονόμοι που τα βρήκαμε όλα εύκολα. Η κοινωνία ξέρει από πού ερχόμαστε και ξέρει ότι είμαστε δικό της αληθινό κομμάτι. Παρόμοιες κινήσεις στο παρελθόν, που προσπάθησαν να ανανεώσουν το πολιτικό σύστημα, εξαερώθηκαν μετά από λίγους μήνες. Εμείς, όμως, το Ποτάμι, βγάλαμε 17 βουλευτές.

Αλλά η επιτυχία μας δεν ήταν αυτή. Η επιτυχία μας είναι ότι το Ποτάμι, η νεότερη πολιτική δύναμη στη χώρα, έγινε η καθοριστική δύναμη για να κρατηθεί η Ελλάδα στο κέντρο της Ευρώπης. Υπήρξαν κι άλλες δυνάμεις. Υπήρξε μια μεγάλη συμμαχία στη Βουλή, που ξεπέρασε τις αγκυλώσεις της και τελικά συνεργάστηκε, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στη χώρα. Υπήρξε ένα κίνημα, που δε φοβήθηκε να βγει στο δρόμο και να φωνάξει «Ναι στην Ευρώπη». Αλλά τον δρόμο, τον άνοιξε το Ποτάμι! Τολμήσαμε. Είπαμε από την πρώτη στιγμή, «στηρίζουμε τη συμφωνία». «Μα έχει πολιτικό κόστος»; Δεν μας ενδιαφέρει! Γιατί το Ποτάμι δεν έχει εκκρεμότητες με το παρελθόν, δεν έχει γραμμάτια, ούτε απωθημένα. Και έχουμε μάθει να παίρνουμε γρήγορα γενναίες αποφάσεις.



Επιμένουν οι αντίπαλοί μας να μας κατατάσσουν στο σύστημα. Τους βολεύει. Είτε φιλικά είτε εχθρικά. Εμείς όμως δεν ήμασταν στο πάρτι. Δεν παζαρέψαμε με τη διαπλοκή, ούτε σερνόμασταν στα λαγούμια της διαφθοράς. Εμείς ήρθαμε μετά τα μνημόνια των παλιών κομμάτων εξουσίας. Και σε μια Βουλή καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις παλιές αντιθέσεις, εμείς φέραμε -και θα μου επιτρέψετε να πω, επιβάλλαμε- νέους κανόνες. Ούτε ‘’Ναι’’ σε όλα, ούτε ‘’Όχι’’ σε όλα. Και τους παρασύραμε όλους, ή σχεδόν όλους, σε μια άλλη συμπεριφορά. Δεν διστάσαμε να συνεργαστούμε με τους αντιπάλους μας, προκειμένου να σωθεί η χώρα. Να ψηφίσουμε νομοσχέδια, ελλιπή και πρόχειρα νομοθετήματα, που έφερναν όμως τη χώρα έστω και μισό βήμα μπροστά. Προσφέραμε τις γνώσεις και τις δυνάμεις μας χωρίς ανταλλάγματα. Πήραμε πρωτοβουλίες για εθνική συνεννόηση, εγγυηθήκαμε για τη χώρα στο εξωτερικό. Χωρίς φανφάρες, χωρίς μεγαλοστομίες, χωρίς λαϊκισμούς, δουλέψαμε σκληρά, τεκμηριωμένα, υπεύθυνα. Πήραμε το ρίσκο μιας άλλης πολιτικής, κατηγορηθήκαμε, μείναμε όμως σταθεροί μέχρι το τέλος και δικαιωθήκαμε.

Κάπως έτσι σώθηκε η χώρα. Σώθηκε η χώρα; Όχι! Κι αυτή συνεχίζει να είναι η μεγάλη μας ανησυχία. Αυτός συνεχίζει να είναι ο μεγάλος μας στόχος. Η χώρα έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα αποφασίζει. Και, δυστυχώς, τέτοια κυβέρνηση δεν έχει. Μέχρι σήμερα στο παραπέντε, διαβάζουμε δημοσιεύματα για διορισμούς ημετέρων στο υπουργείο Παιδείας και αλλού. Τακτοποιούν συγγενείς και φίλους, τακτοποιούν κομματικές υποχρεώσεις, προσπαθούν να εδραιώσουν το καθεστώς τους.

Η χώρα καταρρέει. Η οικονομία διαλύθηκε. Οι τράπεζες άδειασαν. Η ανεργία αυξήθηκε ξανά. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν το μεγάλο ψέμα. Η μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης.  Ήξεραν ότι δεν θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ. Αλλά αδιαφόρησαν, δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δεν θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά δεν τους ενδιέφερε. Ήξεραν ότι δεν υπάρχει τζάμπα χρήμα πουθενά! Αλλά το υποσχέθηκαν. Όπως όλοι οι παλιοί πολιτικάντηδες.

Όπως ομολόγησε ο κ. Δραγασάκης, το σχέδιο ήταν: «απειλούμε τους δανειστές, αυτοί φοβούνται την εξάπλωση της κρίσης και μας τα δίνουν όλα». Ο εκφοβισμός τού άλλου ήταν το μόνο σχέδιό τους. Δεν έπιασε! Κι εκεί που θα χόρευε η μαντάμ Μέρκελ στον δικό μας ρυθμό Πεντοζάλη, παραλίγο να χορέψουμε εμείς το χορό του Ζαλόγγου.Καταγγείλαμε στη Βουλή, στον χρόνο που έπρεπε και με τον τρόπο που έπρεπε, με υπευθυνότητα και χωρίς ακρότητες για να τρομοκρατήσουμε τον κόσμο, ότι υπάρχει σχέδιο στην Κυβέρνηση για πραξικοπηματική επιστροφή στη δραχμή. Μας διέψευσαν και μας απείλησαν με εισαγγελείς. Για να αποκαλυφθεί, στη συνέχεια, ότι το σχέδιο δεν ήταν μόνο του Γιάνη και του Λαφαζάνη, αλλά και του ίδιου του Τσίπρα, ως εναλλακτικό σχέδιο άμυνας στους «κακούς» εταίρους μας.

Ξέρετε πόσα δις στοίχισαν στη χώρα όλες αυτές οι παλινωδίες του κ. Τσίπρα; Κανείς δεν μπορεί να μας πει με ακρίβεια πόσο μας στοίχισε η μαθητεία του κ. Τσίπρα στην πραγματική ζωή. Γιατί κανείς, ακόμη, δε μπορεί να μετρήσει τους νέους ανέργους, τα νέα λουκέτα, τη νέα φτώχεια. Τις εταιρίες που φεύγουν τρέχοντας για Βουλγαρία, Αλβανία, Τουρκία. Όμως μερικά νούμερα κραυγάζουν. Πριν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η αξία των τραπεζών ήταν 26 δις- το 55% ήταν του δημοσίου, είχαμε περιουσία δηλαδή 15-16 δις. Σήμερα η αξία όλων των τραπεζών είναι 3,5 δις - το δημόσιο δηλαδή έχασε 14 δις μόνο και μόνο από την αφέλεια του κ. Τσίπρα να αφήσει να κλείσουν οι τράπεζες. Σήμερα βγήκε και επισήμως ότι το πρώτο 7μηνο του 2014 έχουμε καταγεγραμμένη υστέρηση εσόδων 3,9 δις. Στραγάλια τα δις για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ποιός φταίει για όλα αυτά; Ο καπετάνιος ή ο λοστρόμος; Δικαιολογούνται λέγοντας στα τηλεοπτικά παράθυρα «κάποιες επιλογές δεν μας βγήκαν». Δεν τους βγήκε το μισό υπουργικό συμβούλιο δηλαδή.  Εδώ, νομίζω, δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο στην ιστορία του τόπου. Λίγους μήνες μετά τη σαρωτική σου επικράτηση, να παραδέχεσαι ότι όλες οι βασικές επιλογές σου ήταν λάθος. Λάθος η Πρόεδρος της Βουλής, Λάθος τα βασικά υπουργεία, Λάθος η διαπραγμάτευση.

«Δικτατορίσκος», τώρα για το Μέγαρο Μαξίμου, η συντρόφισσα Ζωή. Τα είπαμε και εμείς στην Βουλή και από κάτω μας γιουχάριζαν. Αποτυχημένοι και η κ. Χριστοδουλοπούλου και ο κ. Παρασκευόπουλος που τα διέλυσαν όλα, στα σύνορα και τις φυλακές. Μέχρι και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λέει ότι δεν μπορεί να βρει άκρη με αυτή την κυβέρνηση. Λαϊκιστής κι επικίνδυνος, τώρα, για το Μέγαρο Μαξίμου, ο σύντροφος Λαφαζάνης. Ο Λαφαζάνης που τον Φεβρουάριο ορίστηκε υπερυπουργός από τον κ. Τσίπρα! Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Προφανώς τον είχε διορίσει για να τιμωρήσει τους ανθρώπους της εργασίας, της παραγωγής, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες!

Αλλά δεν είναι δυστυχώς μόνο ο κ. Λαφαζάνης. Οι περισσότεροι υπουργοί του κ. Τσίπρα έχουν ξεχάσει να βάζουν την υπογραφή τους. Όλα έχουν βαλτώσει. Όλα σε εκκρεμότητα, όλα στο χάος. Εκτός από τους διορισμούς, κάποια επιλεκτικά έργα σε παλιούς και νέους φίλους αλλά και τις αποσπάσεις στα γραφεία τους. Ποιός αμφιβάλλει σήμερα ότι το δημοψήφισμα έγινε γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είχε αποφασίσει ακόμη, τί θα κάνει με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους; Αγόρασε χρόνο φέρνοντας τη χώρα στο χάος στην κοινωνία, τον διχασμό στη χώρα και την απόγνωση στην οικονομία.



Αλλά ας αφήσουμε τον κ. Τσίπρα στα αδιέξοδα του κι ας πάμε στο μέλλον. Πάντως, αν νομίζει ότι μπορεί να απαντήσει σε κάτι από όλα αυτά είμαστε εδώ και τον περιμένουμε σε μια τηλεοπτική αναμέτρηση, όποτε και όπου επιλέξει. Ακόμα και στο αγαπημένο του κανάλι. Αναμέτρηση ζωντανή με προσωπική αντιπαράθεση, όπως γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες τις Ευρώπης και όχι με ερωτήσεις κονσέρβα για να δοθούν απαντήσεις που έχουν ετοιμάσει διαφημιστικές εταιρίες.  Καλώ επίσης και τον κ. Μειμαράκη. Γιατί δεν ξεχνάμε τις δικές τους μεγάλες ευθύνες. Τις ευθύνες των κομμάτων που κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Θα σας πω τη μία, τη μεγαλύτερη. Η απέχθεια τους στις μεταρρυθμίσεις. Δεν τις ήθελαν τόσα χρόνια και προσπαθούσαν μόνο με λιτότητα και περικοπές. Τις φοβήθηκαν, όπως ο διάολος απομακρύνεται από το λιβάνι.

Το Ποτάμι είναι σήμερα το πιο ανανεωτικό, άφθαρτο κι ανοιχτό κόμμα. Το Κίνημα που έχει λύσεις. Που διαθέτει στελέχη με γνώση κι εμπειρία. Δοκιμασμένους ανθρώπους στην πραγματική ζωή κι όχι στην εικονική πραγματικότητα των κομματικών γραφείων. Είναι το κόμμα που εκτός από όραμα, αλλά και ρεαλισμό, έχει συγκεκριμένες λύσεις για τη χώρα. Είναι το κίνημα που εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας, της παραγωγής. Χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς δογματισμούς, ιδεοληψίες και παρωχημένες πρακτικές. Και ότι λέμε για την κοινωνία το δοκιμάζουμε και στο κόμμα μας.

Δεν πήραμε ούτε μισό ευρώ δάνειο από τις τράπεζες. Και όλα τα μεγάλα κόμματα είναι καταχρεωμένα στους τραπεζίτες. Έχουν ναυαγήσει τα κόμματά τους οικονομικά και στη συνέχεια ναυαγούν και τη χώρα. Εμείς δεν πήραμε ούτε μισό ευρώ δάνειο και την επομένη των εκλογών δώσαμε στη δημοσιότητα όλα τα στοιχεία, που βρήκαμε τα λίγα λεφτά που ξοδέψαμε γι’ αυτή την εκλογική μάχη. Και περιμένουμε έστω και τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, τους κυρίους που μερικές φορές καμώνονται ότι συγκρούονται με τη διαπλοκή –σ’ ένα θέατρο του παραλόγου-, να μας εξηγήσουν: που βρήκαν τα εκατομμύρια για τον προηγούμενο προεκλογικό τους αγώνα και που θα βρουν τα εκατομμύρια γι’ αυτόν τον προεκλογικό αγώνα που θα διεξάγουν. Εμείς τα στοιχεία τα δώσαμε στη δημοσιότητα. Αυτοί ας τολμήσουν κάποια στιγμή, μετά από μήνες –κι ας τα έχουν «μαγειρέψει»- να συγκριθούμε στην τιμιότητα.

Είμαστε το κόμμα που τόλμησε να κάνει το πρώτο συνέδριό του, τέσσερις μήνες μετά την ίδρυσή του. Ποτέ στην Ελλάδα δεν συνέβη αυτό. Έπρεπε να περάσουν χρόνια και χρόνια, να στηθούν οι μηχανισμοί και οι χειροκροτητές για να γίνει ένα συνέδριο. Εμείς το κάναμε σε τέσσερις μήνες. Ανοίξαμε την πόρτα στη διαδικασία επιλογής ευρωβουλευτών και βουλευτών και κάναμε ψηφοδέλτια όχι με βάση τι λένε κάποιες κλειστές ομάδες, αλλά με βάση τι λέει η κοινωνία και με βάση τα μηνύματα που κατάφεραν οι εθελοντές μας να φέρουν από κάθε γωνιά της χώρας.

Δεν αποσπάσαμε καν, αρνηθήκαμε να αποσπάσουμε, τους δημοσίους υπαλλήλους που μας αναλογούν. Πήραμε ελάχιστους σε σχέση με τα νούμερα που μας έδιναν. Γιατί έχουμε καταγγείλει ότι η ελληνική κομματοκρατία υπηρετείται από ένα άλλο δημόσιο. Υπάρχει άλλο ένα δημόσιο που δουλεύει στη Συγγρού που θα γίνει ξανά Ρηγίλλης, στη Χ. Τρικούπη και βέβαια στην Κουμουνδούρου.

Το Ποτάμι φίλες και φίλοι, είναι η μαγιά μιας Ελλάδας που θέλουμε. Μιας Ελλάδας οικονομικά ισχυρής και κοινωνικά δίκαιης. Το Ποτάμι είναι αυτό που λέει δυνατά, ότι δεν θα δώσουμε μάχες οπισθοφυλακής για να μοιράσουμε τη φτώχεια. Δεν μας ενδιαφέρει να μοιράσουμε τη φτώχεια. Μας ενδιαφέρει να μοιράσουμε δίκαια τον πλούτο. Μας ενδιαφέρει να δώσουμε τη μάχη της παραγωγής και της ανάπτυξης. Μας ενδιαφέρει να νικηθεί η ανεργία. Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος. Και εκεί θα αποσκοπούν οι συγκεκριμένες, καθαρές θέσεις που θα παρουσιάσει το Ποτάμι την επόμενη εβδομάδα. Στο πώς αυτή η χώρα μπορεί πολύ σύντομα, σε λίγους μήνες να βγει από την καταχνιά, να βγει από το σκούρο χρώμα που έχουν δημιουργήσει τα παλιά κόμματα εξουσίας.  Πώς μπορεί να νικηθεί η μαύρη εργασία, πώς μπορεί να υπάρξουν θέσεις εργασίας. Να πάψουν κάθε μέρα οι ελληνικές οικογένειες να αποχαιρετούν κι ένα φίλο –ν’ αποχαιρετούμε τα παιδιά μας- που τρέχουν άρον άρον στο εξωτερικό. Γιατί, θα σου πουν «αυτή η χώρα δεν αλλάζει». Κι όμως. Η Ελλάδα όμως μπορεί να αλλάξει.

Η Ελλάδα είναι εύκολο ν’ αλλάξει. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο. Αρκεί να βγουν μπροστά οι άνθρωποι της δημιουργίας και της δουλειάς. Και αρκεί να φύγουν –θα το ξαναπώ και θα θυμώσουν- οι άεργοι. Οι υπουργοί που δεν έχουν κάνει ένα μεροκάματο στη ζωή τους. Οι υπουργοί που πάντα τους πλήρωνε το δημόσιο ταμείο σαν στελέχη ενός άλλου κόμματος, όταν ναυαγούσε αυτό το κόμμα ενός άλλου κόμματος και τελικά μιας κυβέρνησης. Να φύγουν οι άεργοι. Είναι αντίπαλοί μας. Και δεν θα συμβιβαστούμε ποτέ με την αρχή που λέει ότι αυτή τη χώρα θα τη διοικούν οι κομματικοί υπάλληλοι. Όχι! Αυτή η χώρα ανήκει στα δημιουργικά μυαλά. Οι παράγοντες και οι παραγοντίσκοι των κομμάτων, των συντεχνιών και των συμφερόντων θα πάψουν –και είναι κοντά η στιγμή- να πειραματίζονται στην πλάτη του ελληνικού λαού

Φίλοι και φίλες

Στους δεκαοκτώ μήνες της παρουσίας μας πετύχαμε όλα τα δύσκολα. Συμμετείχαμε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα, χωρίς λεφτά, χωρίς γραφεία, χωρίς προστάτες, χωρίς επαγγελματικά στελέχη. Δεν είχαμε, καλά-καλά, προλάβει να γνωριστούμε μεταξύ μας κι έπρεπε να δώσουμε όλες τις μάχες. Και τις δώσαμε. Και τώρα είμαστε εδώ, πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι. Μαζί με νέους ανθρώπους.

Σε όλη τη χώρα φίλες και φίλοι δημιουργούνται αυτές τις μέρες ομάδες υποστήριξης της εκλογικής προσπάθειας του Ποταμιού. «Τώρα Ποτάμι» λένε στη Ζάκυνθο, στα Γιάννενα, στην Ήπειρο, στην Κατερινή, στο Ρέθυμνο, στη Μυτιλήνη. Άνθρωποι που δεν μας ψήφισαν, άνθρωποι που ίσως μας έβλεπαν με μια επιφύλαξη, αν έχουμε την τόλμη να αλλάξουμε τα πράγματα. Μήπως γίνουμε κι εμείς σαν τους προηγούμενους. Να κάνουμε άλλα απ’ αυτά που λέμε. Άνθρωποι που δεν ήταν στο πλευρό μας, έρχονται τώρα –όχι στο Ποτάμι, δεν τους θέλουμε εμείς, δεν τους θέλουμε υποχρεωτικά αν δεν θέλουν. Θέλουμε όμως τη συμπαράστασή τους σ’ αυτή τη μάχη. Κι αυτό είναι το ανοιχτό κίνημα. Αυτό είναι το Ποτάμι. Θέλουμε να ενισχυθούν αυτές οι δυνάμεις που δημιουργούνται σ’ όλη τη χώρα κάτω από τον τίτλο «τώρα Ποτάμι»! Τώρα όλοι μαζί για τη μεγάλη μάχη. Γιατί –θα το ξαναπω- αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει αν δεν μπουν μπροστά οι προδομένοι από τα ψέματα των παλιών κομμάτων. Της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω. Η κρίση είναι μεγάλη. Αλλά προσέξτε. Μπορεί η κρίση να είναι δική τους, να είναι του παλιού συστήματος, αλλά η λύση είναι δική μας και πρέπει να την επιβάλλουμε.

Έχουμε πολλά για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, φίλοι και φίλες. Έχετε κι εσείς τους δικούς σας λόγους, τις εμπειρίες από τις πετυχημένες δικές σας μάχες. Αλλά έχω κι εγώ το δικό μου λόγο ν είμαι υπερήφανος. Είμαι υπερήφανος που είμαστε μαζί! Είμαι υπερήφανος που με εμπιστεύεστε! Είμαι υπερήφανος που δίνεται αυτή τη μάχη χωρίς να ζητάτε τίποτα! Είμαι υπερήφανος που φέρνουμε νέες αρχές στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Και δεν μιλώ για τους Βουλευτές, γι’ αυτούς που είναι στην πρώτη γραμμή. Μιλώ -κυρίως- για τους εθελοντές του Ποταμιού σε όλη τη χώρα. Μιλώ γι’ αυτούς που στρατεύονται στον αγώνα, εγκαταλείπουν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους και βοηθούν αυτή τη χώρα ν’ αλλάξει.

Θέλω να σας πω ότι τη μεγάλη νίκη που έρχεται, είναι και θα είναι έργο των εθελοντών μας, του Κινήματός μας, των πολιτών που στρατεύτηκαν στο Ποτάμι χωρίς να παζαρέψουν το παραμικρό! Θα είναι έργο ενός Κινήματος που θέλει να κινηθεί έξω από την παλιά συμπεριφορά των παλιών κομμάτων που έλεγε «πρώτα κάνω τον κομματικό στρατό, πρώτα τον δένω με υποσχέσεις, πρώτα υπόσχομαι θέσεις και μετά λέω ξεκινάμε». Εμείς από την πρώτη στιγμή τα κάναμε αντίστροφα. Είπαμε ξεκινάμε για τη μεγάλη ιδέα. Δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε κομματικό στρατό για να ελέγξουμε την παιδεία, τα νοσοκομεία, τις υπηρεσίες. Θα δώσουμε αυτή τη μάχη για τα παιδιά μας, κόντρα στα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που έχουν παγιδεύσει τη χώρα. Τις μπάλες που κρατούν αυτή τη χώρα χαμηλά, ενώ θα μπορούσε να ήταν πολύ ψηλά.

Λέω λοιπόν –και θέλω να το σκεφθείτε- ότι μας μένουν μόνο 25 μέρες. Είναι πολύ λίγες. Αλλά είναι και πολλές για να μπορέσουμε να τ’ αλλάξουμε όλα. Το παλιό σύστημα πρέπει να νικηθεί και πρέπει να επιστρέψει και να ακουστεί ξανά το παλιό μας σύνθημα: «να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα». Το λέμε πιο δυνατά τώρα που αυτοί που κυβέρνησαν, αυτούς τους λίγους μήνες, κατάφεραν το ακατόρθωτο. Τα γκρέμισαν όλα, χωρίς να αλλάξουν τίποτα. Εμείς λοιπόν το λέμε ξανά και δυνατά: αυτή η χώρα θ’ αλλάξει. Και θ’ αλλάξει γιατί εμείς ξέρουμε, θ’ αλλάξει για τις εμείς μπορούμε! Θα βρεθούμε αυτές τις 25 μέρες εκεί που πρέπει. Παντού. Στα σπίτια, στις πλατείες, στους δρόμους. Πρέπει να δώσουμε τη μεγάλη μάχη.

Σας το είπα από την αρχή. Η χώρα με τις μεγάλες προσπάθειές μας, κρατήθηκε στην καρδιά της Ευρώπης. Είχαμε μια καθοριστική συμβολή. Αλλά αυτή η χώρα δεν σώθηκε. Αυτή η χώρα μπορεί να ξαναγυρίσει. Το εκκρεμές παραμένει εκκρεμές. Εμείς λέμε ότι δεν θα το επιτρέψουμε. Αυτή η χώρα θα μείνει στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά θα προχωρήσει σε μια πορεία ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα πρέπει όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, οι άνθρωποι της δουλειάς, να βγουν μπροστά, να παραμερίσουν τους κομματικούς στρατούς, να παραμερίσουν το χρήμα που έρχεται από αδήλωτες πηγές και γεμίζει όλη τη χώρα με προεκλογικά τρικάκια. Εμείς τα εκατομμύρια τα δικά τους για να γεμίσουμε με προεκλογικές αφίσες τους δρόμους δεν τα έχουμε. Και δεν θα το κάνουμε. Γιατί εκτός των άλλων σεβόμαστε κάποιες αρχές και πρέπει να αρνηθούμε τις παλιές προεκλογικές αντιδράσεις. Εμείς θα δώσουμε τη μάχη στόμα με στόμα, στο διαδίκτυο, στις πλατείες και θα την κερδίσουμε. Εμείς ξέρουμε, εμείς μπορούμε!

Από αύριο, δουλειά σε όλη την Ελλάδα. Οι 25 μέρες αρκούν για ν’ αλλάξουμε το εκλογικό αποτέλεσμα και να έρθει το Ποτάμι -η μηχανή της μεταρρύθμισης- στα πράγματα. Δεν διεκδικούμε ένα ρολάκι στην επόμενη κυβέρνηση. Διεκδικούμε, να καθορίσουμε την επόμενη κυβέρνηση. Αυτός ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί από τις δημιουργικές δυνάμεις. Και το Ποτάμι επτά μήνες τώρα, έχει αποδείξει και στον πιο επιφυλακτικό, ότι εδώ υπάρχουν οι δημιουργικές δυνάμεις. Υπάρχουν πρόσωπα καθαρά. Πρόσωπα που η πορεία μιας ζωής αποδεικνύει ότι και μπορούν και ξέρουν και θέλουν.

Σας ευχαριστώ.

 

Δείτε φωτογραφικό υλικό στο παρακάτω link: 


http://topotami.gr/o-stavros/emis-xeroume-emis-mporoume/