Βενιζέλος: Ζούμε την εμπειρία της Κύπρου επαυξημένη

Ζούμε την εμπειρία της Κύπρου επαυξημένη, γράφει σε σημερινό του άρθρο ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Στο άρθρο του ο κύριος Βενιζέλος, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με μεγάλη ευκολία δαπάνησε «πολύτιμο εθνικό χρόνο λέγοντας προφανή ψέμματα με τον ίδιο κυκλικό ρυθμό κάθε εβδομάδα».

Κατηγορεί τον πρωθυπουργό πως για «μια φευγαλέα στιγμή κοινοβουλευτικής ευφορίας» προανήγγειλε δημοψήφισμα, το οποίο «οδήγησε σχεδόν αμέσως  σε ταπεινωτικές καταστάσεις τους Έλληνες πολίτες: Κλειστές τράπεζες, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, αδυναμία ομαλής καταβολής συντάξεων, κλίμα ανασφάλειας, υπονόμευση της τουριστικής βιομηχανίας, παύση πληρωμών από και προς το δημόσιο, πάγωμα της αγοράς».

«Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός δεν έχει μόνο ηθικοπολιτική απαξία αλλά και μεγάλο οικονομικό κόστος» επισημαίνει ο κύριος Βενιζέλος.

«Προφυλάξαμε τους πολίτες από το βίωμα της ασύντακτης χρεοκοπίας και πληρώσαμε το τεράστιο κόστος της υπευθυνότητας μας» λέει, υποστηρίζοντας πως η πολιτική κατάσταση τα τελευταία χρόνια ήταν που απέτρεψε τα χειρότερα: «Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι το μνημόνιο έφερε τη κρίση και όχι η κρίση το μνημόνιο ως το μικρότερο κακό».

Ο κύριος Βενιζέλος κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα πως «μέσα σε δυο ημέρες το ζητούμενο γι' αυτόν δεν είναι ένα υπερήφανο "όχι" στο δημοψήφισμα, αλλά μια άμεση συμφωνία». 

«Η κυβέρνηση ούτε λογάριασε, ούτε λυπήθηκε τίποτα. Επανέλαβε με αλαζονική αυταρέσκεια και ριζοσπαστική μυωπία την κυπριακή εμπειρία του 2012, επαυξημένη» γράφει ο κύριος Βενιζέλος και επισημαίνει: «Το δημοψήφισμα πιθανότατα θα ανακληθεί. Αυτό πρέπει να γίνει. Αυτό  όμως είναι  κατά κράτος πολιτική ήττα της κυβέρνησης». 


Ολόκληρο το άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου στο capital.gr

Υπάρχει πλέον ζήτημα δημοκρατίας
Του Ευάγγελου Βενιζέλου

Φτάσαμε δυστυχώς στην κατάσταση που αγωνιστήκαμε - με κόπους, βάσανα και κυρίως με θυσίες του ελληνικού λαού -  να αποφύγουμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Όταν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου έλεγα ότι θυσίες πέντε ετών μπορούν να χαθούν μας σε πέντε ημέρες, ήλπιζα η προειδοποίηση μου να λειτουργήσει αποτρεπτικά.
Με ανησυχούσε έντονα η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ δαπανούσε, επί τέσσερις σχεδόν μήνες, πολύτιμο εθνικό χρόνο λέγοντας προφανή ψέμματα με τον ίδιο κυκλικό ρυθμό κάθε εβδομάδα.
Τις τελευταίες όμως είκοσι ημέρες και ιδίως μετά τη δημοσιοποίηση των κυβερνητικών προτάσεων για τον κατάλογο των δημοσιονομικών μέτρων, εμπεδώθηκε η πεποίθηση ότι βαδίζουμε προς μια συμφωνία που βεβαίως  εντάσσεται απολύτως στη λογική και το νομικό πλαίσιο του μνημονίου 2 και συνιστά τον προθάλαμο του μνημονίου 3.
Όλα αυτά προσέκρουσαν όμως στους εσωτερικούς  πολιτικούς συσχετισμούς του μορφώματος ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ. Η κομματική σκοπιμότητα κυριάρχησε επί της υποχρέωσης προστασίας του εθνικού συμφέροντος.
Μια φευγαλέα στιγμή κοινοβουλευτικής ευφορίας με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να χειροκροτούν ενθουσιασμένοι - με την χαμογελαστή ανοχή των βουλευτών της Χρυσής Αυγής - τον ρέκτη πρωθυπουργό που εισηγήθηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ζητώντας από το λαό να πει ένα ηχηρό και υπερήφανο όχι, οδήγησε σχεδόν αμέσως  σε ταπεινωτικές καταστάσεις τους Έλληνες πολίτες.
Κλειστές τράπεζες, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, αδυναμία ομαλής καταβολής συντάξεων, κλίμα ανασφάλειας, υπονόμευση της τουριστικής βιομηχανίας, παύση πληρωμών από και προς το δημόσιο, πάγωμα της αγοράς.
Το οικονομικό κόστος του χαμένου πενταμήνου, πριν τα τελευταία γεγονότα, ξεπερνούσε τα τέσσερα δις ευρώ απλώς και μόνο αν υπολογισθεί η μετάβαση από την πρόγνωση για ρυθμό ανάπτυξης 2,5 %  για το 2015 πριν τις εκλογές σε ύφεση 0,7% . Μετά τις τελευταίες εξελίξεις οι πρώτες εκτιμήσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης κάνουν λόγο για ύφεση 3% το 2015.
Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός δεν έχει μόνο ηθικοπολιτική απαξία αλλά και μεγάλο οικονομικό κόστος.
Η αντίδραση της κοινωνίας ήταν ακαριαία. Οι έρευνες της κοινής γνώμης άρχισαν να καταγράφουν μια εντυπωσιακή μεταστροφή. Το ψευδεπίγραφο ερώτημα του δημοψηφίσματος ακυρώθηκε. Η κοινωνία των πολιτών έδωσε το πραγματικό νόημα στο ερώτημα και τις δυο πιθανές απαντήσεις : το "ναι" και το "όχι".
Πάντα έλεγα ότι το δικό μας επιχείρημα πως αγωνιστήκαμε να αποτρέψουμε την ασύντακτη  χρεοκοπία, την καθολική υποβάθμιση της χώρας, την καταστροφή του τραπεζικού συστήματος, την επανάληψη σκηνών Αργεντινής, δεν έπειθε. Δεν έπειθε γιατί το βίωμα των πολιτών ήταν η μείωση μισθών και συντάξεων και η επιβολή πρόσθετων φόρων.  Προφυλάξαμε τους πολίτες από το βίωμα της ασύντακτης χρεοκοπίας και πληρώσαμε το τεράστιο κόστος της υπευθυνότητας μας. Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι το μνημόνιο έφερε τη κρίση και όχι η κρίση το μνημόνιο ως το μικρότερο κακό.
Τώρα όμως ήρθαν τα νέα βιώματα. Τώρα ο κάθε πολίτης μπορεί αυτόματα να συγκρίνει βιώματα με βιώματα.
Η κυβέρνηση υπαναχωρεί λέγοντας με την ίδια ευκολία τα αντίστροφα ψέμματα. Μέσα σε δυο ημέρες το ζητούμενο για τον κ. Τσίπρα δεν είναι ένα υπερήφανο "όχι" στο δημοψήφισμα, αλλά μια άμεση συμφωνία!
Την ίδια στιγμή που ζητάει να απορριφθούν στο δημοψήφισμα οι όροι του "μνημονίου 2,5" , υποβάλλει απεγνωσμένα αίτημα για "μνημόνιο 3",  όχι πλέον μέσω του EFSF, αλλά μέσω του διαδόχου οργανισμού, του ESM.  Αυτό προϋποθέτει όμως όρους ίδιους, αν όχι  σκληρότερους. Τα κονδύλια που υπήρχαν στη  διάθεση της χώρας στο πλαίσιο του λήξαντος πλέον προγράμματος, πρέπει να αναζητηθούν εξ αρχής! Η χώρα είχε στη διάθεση της περίπου 15 δις από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και σχεδόν άλλα τόσα από το πρόγραμμα του ΔΝΤ. Τώρα αναζητά αυτά και όσα πρέπει να προστεθούν λόγω παρατεταμένης παραμονής σε καθεστώς μνημονίου για τουλάχιστον δυο επιπλέον χρόνια! Φοβερή διαπραγματευτική επιτυχία της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ούτε λογάριασε, ούτε λυπήθηκε τίποτα. Επανέλαβε με αλαζονική αυταρέσκεια και ριζοσπαστική μυωπία την κυπριακή εμπειρία του 2012, επαυξημένη.
Προσπάθησε να παγιδεύσει τους πολίτες στο πλαστό ερώτημα ενός δημοκρατικά απαράδεκτου δημοψηφίσματος και τελικά έπεσε στην παγίδα που έστησε.
Το δημοψήφισμα πιθανότατα θα ανακληθεί. Αυτό πρέπει να γίνει. Αυτό  όμως είναι  κατά κράτος πολιτική ήττα της κυβέρνησης. Αν το δημοψήφισμα διεξαχθεί το "ναι" θα επικρατήσει και η κυβέρνηση θα απωλέσει τη νομιμοποίηση της. Αν επικρατήσει το "όχι", η κυβέρνηση θα κληθεί να διαχειριστεί τον απόλυτο εγκλωβισμό της σε μια επιλογή που οδηγεί στην οικονομική καταστροφή της χώρας και στη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Το ζήτημα είναι πλέον ζήτημα εθνικής υπόστασης και δημοκρατίας.