Μηνυτήρια αναφορά κατά Πάγκαλου για όσα φέρεται να είπε για τους Κρητικούς

Η μηνυτήρια αναφορά του Κρητικού πολιτικού μηχανικού Γοργία Ψυλλάκη σε βάρος του πρώην υπουργού Θεόδωρου Πάγκαλου για τις δηλώσεις με τις οποίες προσβάλλεται η μνήμη των αμέτρητων νεκρών Κρητικών που σφαγιάστηκαν -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει- πριν και μετά την Επανάσταση του 1821, διαβιβάστηκε από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για τα περαιτέρω.

Ο κ. Ψυλλάκης στη μηνυτήρια αναφορά του επικαλείται τις δηλώσεις (22.4.2014) του κ. Πάγκαλου, σύμφωνα με τις οποίες οι Κρητικοί δεν ξεσηκώθηκαν το 1821, όπως όλη η Ελλάδα.
Ειδικότερα, ο τέως υπουργός ανέφερε, σύμφωνα πάντα με τον κ. Ψυλλάκη, ότι πρέπει να υπάρξει ένα ευρύτερο σχέδιο ανακατάληψης της Κρήτης και αφοπλισμού όλων των Κρητικών, προθέτοντας: «Και μη μας πουν οι Κρητικοί ότι τα όπλα τα έχουν από παλιά, για την περίπτωση που γινόταν κάτι. Διότι θα τους ρωτήσουμε γιατί δεν ξεσηκώθηκαν το 1821 όπως όλη η Ελλάδα;».

Με την ενέργειά του αυτή (μηνυτήρια αναφορά) ο κ. Ψυλλάκης επιδιώκει να αποδώσει έναν ελάχιστο φόρο τιμής προς όλους τους σφαγιασθέντες Κρητικούς πριν και κατά την Επανάσταση του 1821, καθώς και στις οικογένειές τους.  

Ο πολιτικός μηχανικός ζητά να διερευνηθεί από την Εισαγγελία αν έχει τελεστεί το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρών (άρθρο 365 του Ποινικού Κώδικα- Έγκλημα κατά της τιμής), για τους αμέτρητους Κρητικούς που σφαγιάστηκαν πριν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.

Μεταξύ των άλλων στη μηνυτήρια αναφορά του ο κ. Ψυλλάκης αναφέρει: «Η προσβολή της ιστορικής συλλογικής μνήμης αποτελεί καταρχήν ύβρη κατά του λαού, του οποίου αμφισβητούνται όχι μόνο οι εθνικές μνήμες, αλλά και τα ίδια τα γεγονότα που τις διαμορφώσανε. Οι σφαγές των Κρητικών πριν και κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 (όπως η θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο, οι σφαγές των Ελλήνων στην Μικρά Ασία κ.λπ.) αποτελούν πολύτιμα στοιχεία της εθνικής συλλογικής μας μνήμης.

»Η αμφισβήτηση των μαρτυρίων του κρητικού λαού πριν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821, αποτελεί ύβρη στην μνήμη των θυμάτων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους και ηθικό πλήγμα για όλους αυτούς που κέρδισαν την ελευθερία και την τιμή τους χάρη στις θυσίες των προγόνων τους.

»Συνεπώς, εκτιμάται ότι η ποινική καταδίκη αυτών των πράξεων, που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και περιφρονούν την ιστορική μας μνήμη στην οποία στηρίζονται τα αγαθά της ελευθερίας και της Δημοκρατίας - απ΄ όπου κι αν προέρχονται - αποτελεί πράξη αυτονόητη για όποια κοινωνία σέβεται τις μεγάλες ανθρώπινες αξίες και αρχές».