Α. Σπηλιωτόπουλος: Δημοψήφισμα και για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου

Θέμα δημοψηφίσματος για σειρά ζητημάτων -πέρα από το τζαμί- όπως η πεζοδρόμηση ή όχι της Πανεπιστημίου έβαλε την Τετάρτη ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Ο υποψήφιος για το Δήμο της Αθήνας, με το συνδυασμό «Αθήνα Μπορείς», έβαλε και ζήτημα ορίου ηλικίας για τους πολιτικούς, βάζοντας ταβάνι το 67ο έτος, διερωτώμενος χαρακτηριστικά: «Πρέπει να συνεχίσει ο πολιτικός στα 80 του, στα 90 του, στα 100 του να ταλαιπωρεί τον κόσμο;».
 
Αναλυτικά, μιλώντας στο ιντερνετικό ενημερωτικό ραδιόφωνο READYO.GR, είπε πως «είμαι ανοιχτός (σ.σ. σε δημοψήφισμα για την Πανεπιστημίου). Αν πράγματι υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον, ναι!». Μάλιστα, διευκρίνισε, πως και για αυτό το ζήτημα μπορεί να γίνει δημοψήφισμα, όπως και ενδεχομένως για τα μαγαζιά, όπως για το πώς πρέπει να γίνει η διεύρυνση του ιστορικού κέντρου. «Υπάρχουν ζητήματα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η αστυνόμευση. Βγαίνει ο κύριος Σακελλαρίδης και λέει να φύγουν οι αστυνομικοί. Εγώ, για παράδειγμα, πιστεύω στον αστυνομικό της γειτονιάς. Μέσα σε ένα ζήτημα κεντρικό για το τζαμί, από κάτω μπορείς να βάλεις 4-5 ερωτήσεις για συγκεκριμένα ζητήματα, ώστε με το ίδιο κόστος οι πολίτες να συναποφασίσουν για τη ζωή τους. Αυτό σημαίνει άμεση δημοκρατία» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σπηλιωτόπουλος.
 
Αναφορικά με το τζαμί, δήλωσε πως πρέπει να γίνει εκεί που θα αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αθηναίοι, διευκρίνισε πως ο ίδιος εκτιμά πως δεν χωράει στο κέντρο της Αθήνας και παραδέχθηκε πως έχει «βρει κάποια σημεία», εντός των ορίων της Αττικής, που θα μπορούσαν να συζητηθούν.
 
Όριο ηλικίας τα 67 έτη για τους πολιτικούς
«Πρέπει να ξέρουμε πότε να βάζουμε τέλος σε κάποια διαδρομή μας. Πρέπει να ξέρουμε να φεύγουμε... Φανταστείτε με, να είμαι 70-75 και να συνεχίζω να θέτω ζητήματα πολιτικής. Υπάρχει κάποιο όριο. Ακόμη και στους εργαζόμενους το 67ο έτος είναι το όριο... Κάποια στιγμή φεύγεις. Αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου. Αυτό θα έπρεπε να είναι το όριο και για τους πολιτικούς και για τους υποψηφίους δημάρχους και για όλους του πολίτες. Δεν κατάλαβα; Τι είναι οι πολιτικοί; Να σταματήσουν εκεί που σταματούν όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό τον τόπο. Έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, που είναι χρήσιμος, για λόγους ορίου ηλικίας τον στέλνουν σπίτι του και δεν πρέπει να πάει ο πολιτικός; Πρέπει να συνεχίσει ο πολιτικός στα 80 του, στα 90 του, στα 100 του να ταλαιπωρεί τον κόσμο;», ανέφερε χαρακτηριστικά.
 
Πεζοδρόμιο… ΦΑΓΕ ΑΕ

Ο κύριος Σπηλιωτόπουλος τάχθηκε ακόμη υπέρ των χορηγιών για τη δημιουργία έργων στην πόλη. «Οι χορηγίες ήταν πάντοτε η μεγαλύτερη μορφή κίνησης και κινητροδότησης της τέχνης. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η Αναγέννηση, όλα τα λαμπρά κινήματα, δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν και να προκόψουν αν δεν υπήρχαν οι πλούσιοι από πίσω, οι ευεργέτες οι οποίοι πήγαν τα πράγματα πιο πέρα. Ακόμη και η πόλη μας, πως θα ήταν χωρίς τον Βαρβάκη, τον Τοσίτσα, ανθρώπους που ήρθαν έχοντας χρήματα από την Ρωσία, την Μικρά Ασία; Η Ελλάδα μέσω των χορηγιών στάθηκε στα πόδια της. Απλώς χρειάζεται κάποιος άνθρωπος να χτυπήσει πόρτες, να μην έχει κόμπλεξ, να τους βάλει σε αυτή τη διαδικασία, να κινητροδοτήσει το ενδιαφέρον τους γιατί πιστεύει ότι με τον ιδιωτικό τομέα -στην αυτοδιοίκηση- μπορούμε να προχωρήσουμε», είπε.
 
Ο ίδιος πρόσθεσε: «Να είμαστε λίγο ειλικρινείς. Ας υποθέσουμε ότι έχω τη μητέρα μου, τη θεία μου, ένα άτομο προχωρημένης ηλικίας το οποίο θέλει να περπατήσει κάπου και να ξέρει ότι δεν θα πάει μετά για εγχείρηση, επειδή μπορεί να πέσει και να σπάσει τη λεκάνη της στο πρώτο πεζοδρόμιο, το οποίο είναι σπασμένο. Το θέμα είναι αν νοιάζει εμένα ή αυτή την κυρία, αν υπάρχει και ένα πλακάκι το οποίο θα γράφει ότι ο πεζόδρομος έγινε από την ΦΑΓΕ ΑΕ ή με χορηγία του κυρίου Φιλίππου; Δηλαδή, στα νοσοκομεία που πηγαίνουμε βλέπουμε τις πινακίδες με τους ευεργέτες, στεκόμαστε στην πύλη και λέμε πως δεν μας αρέσει ο ευεργέτης και φεύγουμε; Έχουμε τρελαθεί σε αυτό τον τόπο;», κατέληξε.