«Ερωτηματολόγιο» από την Αυγή για ένα «αριστερό ISO»...

«Θα ήταν ίσως χρήσιμο για την πολιτική συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξει μια τυποποίηση των προϋποθέσεων που απαιτούνται, για να πιστοποιηθεί κάποιος ως υποψήφιος συνεργαζόμενος. Κάτι σαν αριστερό ISO» γράφει σε άρθρο της η «Αυγή».

Στο «ερωτηματολόγιο» η εφημερίδα αναφέρει τις προϋποθέσεις.

«Έτσι που να ελέγχεται διαφανώς και χωρίς καυγάδες το πολιτικό μητρώο και η συνέπειά του. Διότι, τι να τον κάνει σήμερα η Αριστερά έναν σύμμαχο ασταθή, προσωρινό, ταλαντευόμενο, συμβατικό;
Στοιχεία του σχετικού ερωτηματολογίου μπορεί να είναι:
* Πρώτον, πόσα κόμματα έχει αλλάξει; Αν, ας πούμε, ήταν κατά σειρά στο ΚΚΕ, στο ΚΚΕ Εσωτερικού, στην ΕΑΡ, στον Συνασπισμό, στον ΣΥΡΙΖΑ, ή σε ένα, δύο, τρία τροτσκιστικά κόμματα και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι εντάξει; Ή θεωρείται γυρολόγος;
* Δεύτερον, τι υποστήριξε κατά καιρούς; Αν συμπάθησε τον Στάλιν ή τον Τρότσκι, αν επαγγέλθηκε τη δικτατορία του προλεταριάτου, αν σήκωσε το χέρι σε διαγραφές, είναι εντάξει; Έχει υπάρξει παραγραφή ή όχι;
* Τρίτον, μέχρι ποια χρονική στιγμή μπορούσε να είναι φίλος, μέλος ή συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ; Αν έχει βοηθήσει τον Ανδρέα κόντρα στην Αριστερά, υπάρχει πρόβλημα; Αν έχει διατελέσει βουλευτής; Ή αυτά σβήνονται με τη μετέπειτα στάση του; Και πόσο πρέπει να διαρκεί η περίοδος από τη μεταστροφή του μέχρι την αποδοχή του;
* Τέταρτο, είναι πολιτικώς ορθόν να γίνει δεκτός ως συνεργαζόμενος, αν τουλάχιστον δεν μετανοήσει δημοσίως για το παρελθόν του; Αν δεν ζητήσει συγγνώμη για όσα κατά καιρούς είπε κατά της Αριστεράς και κυρίως για όσα διέπραξε κατά του λαού;
* Πέμπτο, αν έχει ψηφίσει ένα Μνημόνιο, αλλά έχει έρθει σε αντίθεση σε συνέχεια με όλη την πολιτική των Μνημονίων, το συζητάμε; Ή θα πρέπει να ισχύει καταισχύνη αιώνια για όποιον ταλαντεύτηκε με τα Μνημόνια;
* Έκτον, μέχρι ποίου σημείου είναι σωστό να δοκιμάζεται η αντοχή του; Αν αντέχει να τον αποκαλούν γυρολόγο, καριερίστα, οπορτουνιστή, φιλόδοξο, καρεκλοκυνηγό, περνάει; Ή πρέπει να βρούμε κι άλλα;

* Έβδομον, αφού ο υποψήφιος συμπληρώσει όλα τα στοιχεία, ποιος θα τον κρίνει; Μήπως πρέπει να συσταθεί μια ειδική επιτροπή ελέγχου υποψηφίων συνεργαζομένων, όπως παλιότερα οι επιτροπές επαγρύπνησης, η οποία να εξετάζει και να προτείνει αναλόγως;
Παρατήρηση: με όλα αυτά μπορεί να υπάρξει έλλειμμα συνεργαζομένων. Θα υπάρξει όμως σίγουρα περίσσευμα αρετής. Αλλιώς, αλίμονο, θα συμφωνούσαμε ότι τίποτε το ανθρώπινο δεν μας είναι ξένο - και στην πολιτική...»