Οι αληθινοί έρωτες του Τατσόπουλου

Πράξη πρώτη:  Περασμένες έντεκα και η σύναξη μεταξύ των καλεσμένων είχε αρχίσει να χαλαρώνει. Το κρασί βοηθά να ειπωθούν πράγματα ανεκδιήγητα, η διάθεση είναι απογειωμένη και οι λίγοι που είχαν παραμείνει στο τραπέζι είχαν αρχίσει τα αστεία. Κανείς δεν έχει παρατηρήσει ότι ο συγγραφέας-πρωταγωνιστής της βραδιάς απουσιάζει - το ίδιο και η ντροπαλή κοπέλα που καθόταν στην άκρη του τραπεζιού. Δύσκολα θα την έλεγες όμορφη - και ίσως κάποια σεξιστικά ανέκδοτα από αυτά που αγαπάει ο Τατσόπουλος να την επανέφεραν ως αντικείμενο χλευασμού. Κι όμως, την απουσία της δεν άργησε να διαπιστώσει η ίδια η αδελφή της. Η διόλου ευειδής αδελφή, λοιπόν, είχε αποχωρήσει σε άλλο δωμάτιο με τον συγγραφέα για περαιτέρω περιπτύξεις. Σημαντική λεπτομέρεια: οι δύο αδελφές είχαν υπάρξει ατυχείς ερωμένες. Κι ο συγγραφέας που δεν γνωρίζει στεγανά όταν πρόκειται για γυναίκες, δεν φάνηκε να πτοείται από τη συγκυρία.

Πράξη δεύτερη:  Σε κάποιο άλλο τραπέζι, αρκετά χρόνια αργότερα, η ατμόσφαιρα είναι ολότελα δηλητηριασμένη. Ο συγγραφέας προφανώς αναρωτιέται, σαν ένας ακόμη Χένρι Μίλερ, πώς να νιώθει η γυναίκα στη διάρκεια της ηδονής, να υποτάσσεται στις επιταγές και μετά να είναι η ίδια που θα μπήγει τα νύχια της στον απειλητικό επιβήτορα. Μόνο που ο συγγραφέας δεν απευθύνει τις φαντασιώσεις του σε μια συγκεκριμένη γυναίκα. Ανάμεσα στις καλεσμένες -κάτι που δικαιολογεί το γιατί η ατμόσφαιρα δεν είναι μόνο δηλητηριασμένη αλλά άκρως πολεμική- κρύβονται τρεις τουλάχιστον ερωμένες του συγγραφέα - και μια υποψήφια. Οταν ο τελευταίος αποσύρεται από τη γιορτή παρέα με τη νέα του συνοδό, οι τρεις πρώην έχουν ήδη γίνει μαλλιά κουβάρια για χάρη του ομορφάντρα. Το πάρτι έχει τελειώσει άδοξα. Ηθικόν δίδαγμα, όπως παραδέχεται εκ των υστέρων ένας παρευρισκόμενος στο πάρτι: ποτέ δεν καλείς τον Τατσόπουλο αν προηγουμένως δεν έχεις τριπλοτσεκάρει τις καλεσμένες. Το πιθανότερο είναι να βρίσκονται μεταξύ αυτών πάνω από δύο πρώην ή νυν ερωμένες του.

Ακόμη κι αν φαντάζουν υπερβολικές, οι ιστορίες αυτές είναι μόνο μερικές από όσες καταγράφει ο αστικός μύθος για τις επιδόσεις του συγγραφέα Πέτρου Τατσόπουλου. Η φήμη του που πλανάται, χρόνια τώρα, πάνω από την πόλη έρχεται να επιβεβαιωθεί με τρόπο πανηγυρικό από τα ίδια χείλη του συγγραφέα σε μια εποχή όπου κάτι τέτοιο μάλλον μοιάζει περιττό. Τώρα που ο συγγραφέας έχει καταγράψει όλες τις επιδόσεις του στο χρυσό καζανοβικό του τεφτέρι και περηφανεύεται για τον έγγαμο βίο του και τις ωραίες ατάκες της κόρης του, ποιος ο λόγος να κοκορεύεται για τις αμαρτωλές του νύχτες; Το ότι πρέπει να αποδείξει ότι είναι αληθινός άντρας απέναντι στα παλικάρια της Χρυσής Αυγής; Ή μήπως παρασυρμένος από το μένος του για τον εχθρό του απαντά χρησιμοποιώντας τα ίδια του τα όπλα; Οσοι γνωρίζουν καλά τον μυθιστορηματικό λόγο του Τατσόπουλου δεν ξαφνιάζονται, αφού ήταν πάντοτε ανελέητα κυνικός, μπολιασμένος σε τέτοιες ιστορίες και είναι αυτό που τον έκανε διάσημο από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε στα συγγραφικά πράγματα με τους «Ανήλικους». Το ίδιο έκανε με την προκλητική «Καρδιά του κτήνους», ακόμη και με το «Τιμής ένεκεν», μιλώντας για τραβηγμένες ερωτικές κατακτήσεις και κερδίζοντας χιλιάδες αναγνώστες και ακόμη περισσότερες θαυμάστριες. Ο ίδιος παραδέχεται πως τα αφηγηματικά του όπλα -ειδικά το στόρι της δικής του υιοθεσίας- αποτελούσε καλή αφορμή για τα απανταχού θηλυκά ώστε να θέλουν να τον περιθάλψουν και να του συμπαρασταθούν, κάτι που καταγράφει και ο ίδιος στην αυτοβιογραφική «Καλοσύνη των ξένων».

Ιορδάνης: το πετεινάρι του βαρκάρη

Χαρακτηριστικό δείγμα της ερωτικής του ιδιοσυγκρασίας είναι η «Ανάπαυση του πολεμιστή», ένα αφήγημα όπου ο ήρωας κάνει λόγο για τις 250 γυναίκες που κατάφερε να ρίξει στο κρεβάτι. Το μόριό του αποκαλείται θριαμβευτικά «Ιορδάνης» ύστερα από το όνομα που του χάρισε η πρώτη του ερωμένη, Νατάσσα. Χωρίς να αψηφήσει κινδύνους ο Ιορδάνης μπήκε αγέρωχος στο σπήλαιο της Νατάσσας, αλλά και στην «πισινή της στενωπό», όπως αναφέρει ο συγγραφέας, χωρίς ωστόσο να μπορέσει να προβλέψει το απειλητικό του μένος. Ο Ιορδάνης δεν αφήνει καμία ανικανοποίητη, είτε πρόκειται για άσχημη, είτε για «στραβοκάνα», είτε με φαρδιά καπούλια, όντας «ένας πραγματικός μακελάρης» μπροστά σε οποιοδήποτε θηλυκό βρεθεί στο διάβα του. Σε αντιστοιχία δηλαδή με την πραγματική ένδοξη πορεία του συγγραφέα, ο ήρωάς του σταδιοδρομεί ως ένας από τους μεγαλύτερους γυναικοκατακτητές της Ιστορίας. Η αλήθεια είναι ότι, τουλάχιστον όσον αφορά στον ίδιο τον Πέτρο Τατσόπουλο, τον βοήθησαν και οι υποψήφιες ερωμένες του που έκαναν καθετί -ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος και ηλικίας- για να κερδίσουν την προσοχή του. Από τότε που η φωτογραφία του στόλισε το πρώτο εξώφυλλο του βιβλίου του, η ανταπόκριση ήταν μαζική και θηριώδης. Ο λόγος; Οπως εξηγούν και κάποιες που συναγελάστηκαν κάποιο ευφρόσυνο διάστημα μαζί του, «είναι αυτό το μίγμα ανυπεράσπιστου παιδιού, μάτσο επιβήτορα μαζί και πνευματώδη συγγραφέα» που έκανε το όνομα του Τατσόπουλου τόσο ακαταμάχητο.

Αλλες πάλι έχουν να καταθέσουν πιο οδυνηρές εμπειρίες, αποτέλεσμα κι αυτές μιας πορείας που δεν καταλάβαινε ούτε από κανόνες, ούτε από αναχώματα, ειδικά όσον αφορούσε τη γραφή και τα ερωτικά. Επιπλέον, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συγγραφείς που δεν διέθεταν το κατάλληλο παρουσιαστικό, ο Τατσόπουλος άφηνε τυχαία τα μπουκλωτά μαλλιά να πέφτουν ελεύθερα και αχτένιστα στο μέτωπο ικετεύοντας για παραπάνω προστασία - άσχετα αν το υιοθετημένο και απροστάτευτο πλάσμα στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ αθώο. Ισως να μην το επέτρεψαν η ίδια η ζωή και οι καταστάσεις, στις οποίες ο συγγραφέας αποφάσιζε να μπαίνει πάντα ιλιγγιωδώς. Σάμπως μια φωτιά τού έκαιγε ταυτόχρονα τον φάρυγγα και τα αχαμνά. Ο Τατσόπουλος γίνεται το αγαπημένο παιδί των μίντια, των γυναικών και της κριτικής. Οι όποιες απόπειρες λοιπόν να γίνει πιο σταθερός μάλλον καταλήγουν στο κενό αφού δεν βοηθάει ο περίγυρος. Το κλίμα της παραφοράς, τα μυθιστορήματα που γίνονται ταινίες και άλλες τόσες θαυμάστριες που ξημεροβραδιάζονται στην πόρτα δεν βοηθάνε την αλλαγή πλεύσης. Κάθε παρέα της Αθήνας έχει να αναφέρει και ένα περιστατικό για τον Τατσόπουλο, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το «Σιγά τη Μητρόπολη» που έγραψε ο ίδιος αστειευόμενος στο Facebook, επιβεβαιώνοντας το σεξιστικό του σχόλιο, μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η γνωριμία με τη σημερινή του γυναίκα

Είναι μάλλον και οι εποχές που βοηθούσαν την παραπάνω εξερεύνηση. Στα ίδια μπαρ που σύχναζαν ο μακαρίτης Χρόνης Μίσσιος και συγγραφείς όπως ο Αρης Σφακιανάκης ή ο Χρήστος Χωμενίδης το θέμα «γυναίκα» βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Η Αριστερά δεν είχε ακόμη αποποιηθεί τα αγαθά του Μάη του ’68 - ελεύθερος έρωτας μαζί και ελεύθερη εξουσία, με τους συγγραφείς να αλωνίζουν ως οι νέοι γοητευτικοί πλάνητες της πόλης. Ενα πολυσυζητημένο κείμενο, ένα νέο μπεστ σέλερ και η δουλειά είχε γίνει. Ειδικά τα Εξάρχεια που ήταν ανέκαθεν το άντρο αυτής της ελευθεροφροσύνης βοηθούσε ώστε αυτά τα ελευθεριακά πνεύματα να απλώνουν ελεύθερα τα δίκτυά τους. Ο,τι τώρα φαντάζει ως ανεκδιήγητος σεξισμός, τότε απλώς ακουγόταν ως άλλο ένα έξυπνο αστείο και αφορμή για μια ακόμη ερωτική βραδιά. Τα κορίτσια δεν έβαζαν εύκολα ταμπέλες και ήταν επιρρεπή σε όσους ήξεραν να λένε ωραία αστεία και όμορφα λόγια. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και η γυναίκα του Τατσόπουλου, Ελένη, δικηγόρος στο επάγγελμα, ήταν θαυμάστριά του. Παρότι η γνωριμία τους δεν ήταν εξαρχής τόσο ειδυλλιακή, δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησε με εκείνην να δηλώνει φανατική αναγνώστρια και θαυμάστριά του. Κάποιο ατυχές σχόλιο του συγγραφέα μπορεί να την είχε διώξει τότε μακριά, αλλά το χιούμορ του θα την κάνει να επαναπροσδιορίσει και να προσπαθήσει να τιθασεύσει το ερωτικό του μένος. Ο έρωτας, αμοιβαίος και δυνατός, θα νικήσει τις φοβίες. Κι ακόμη δείχνει να λειτουργεί ως ενισχυτικό ενός έγγαμου βίου που, όπως η ίδια ακόμη ομολογεί, «με έκανε να μη βαριέμαι ποτέ».

Ο Τατσόπουλος ήταν ένας από αυτούς ή μάλλον αυτός που διέθετε όλα τα χαρίσματα σε γενναίες δόσεις. Σε όλους άρεσε το πώς κινούνταν σε αυτό το φόντο από θαυμάστριες, πώς κατάφερνε να κατατροπώνει ερωμένες πλούσιων, διάσημες παντρεμένες και ανυπεράσπιστα θύματα. Πολλοί ακόμη μέσω του Τατσόπουλου αισθάνονταν να παίρνουν το αίμα τους πίσω για τις δικές τους πληγωμένες ιστορίες, ενώ άλλοι διασκέδαζαν με το πώς ο ίδιος κινούνταν αδιαλείπτως σε αυτό το λογοτεχνικό φόντο - σαν ένας Χέμινγουεϊ, ένας Μίλερ, ένας παράδοξος αλήτης που έβαλε σκοπό να εκπορθήσει τα μικροαστικά στεγανά. Εξάλλου, για τον Τατσόπουλο δεν υπήρχε ενδιάμεση επικράτεια ανάμεσα στην πραγματικότητα και σε όσα φανταζόταν στα βιβλία του. Γινόταν ο ίδιος ένας μυθιστορηματικός ήρωας όταν τα κορίτσια συνάζονταν γύρω του και γέμιζαν τα χείλη του με φιλιά επιβραβεύοντας με τον καλύτερο τρόπο τους αφηγηματικούς μαιάνδρους του. Σαν τον ήρωά του τον Στράτο, ο Τατσόπουλος «δεν υστερούσε στην αυτοσυγκράτηση, πλειοδοτούσε όμως το πάθος». Κι αυτό το πάθος μέχρι να μπει στα αμήχανα καλούπια της τηλεόρασης και να τον μετατρέψει σήμερα σε μια φιγούρα σχεδόν γραφική, φάνταζε, εκείνα τα ένδοξα χρόνια της παραφοράς, άκρως γοητευτικό. Μόνο που σήμερα το αλλοτινό του όπλο γίνεται το χρονικό μιας παρανοϊκής κραυγής από έναν φωνακλά βουλευτή ο οποίος δείχνει να υιοθετεί -νομίζοντας πως απαντά- την ίδια τη φρασεολογία της Χρυσής Αυγής. Απαντώντας στον Κασιδιάρη, ο Τατσόπουλος φαί­νε­ται να γίνεται σαν κι αυτόν, αφήνοντας για μια ακόμη φορά έκθετους τους απελπισμένους συντρόφους του που σπεύδουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Κι όσο κι αν ο ίδιος μέσα από την ιστοσελίδα του στο Face­book διαμαρτύρεται για «παρεπόμενο κανιβαλισμό» και για μια «χώρα σοβαροφάνειας και μοχθηρίας», ίσως να ξεχνάει ότι ασπά­στηκε τον κατεξοχήν σοβαροφανή ρόλο του βουλευτή. Εκεί δεν μετράει αν είσαι καλός συγγραφέας ή εραστής, αν διετέλεσες ιδανικός αγκιτάτορας, αν έγραψες ή αν έζησες όχι έναν αλλά χιλιάδες «Τροπικούς του Καρκίνου». Εκεί είσαι απλώς ένας βουλευτής της Β’ Αθηνών, ένας φορέας των αγαθών που σου έμαθαν οι αρχές της πολιτικής, μακριά από μάτσο μυθιστορηματικές υποδηλώσεις και από αφιονιστικά ξεσπάσματα. Και αυτή και μόνο τη θέση που σου έδωσε ο λαός θα πρέπει για πρώτη φορά στη ζωή σου, όσο προβοκάτορας ή «ιδανικός κι ανάξιος εραστής» κι αν είσαι, να τη σεβαστείς.