Το Τέρας μέσα μας

Η κυβέρνηση υιοθετεί όλο και πιο σκληρή στάση παραπέμποντας το θέμα στη Δικαιοσύνη και ενεργοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση των φαινομένων βίας που έχει εισαγάγει στον δημόσιο βίο η Χρυσή Αυγή, η οποία γίνεται πλέον στόχος σφοδρών επιθέσεων για τις πρακτικές της.  Στο Μέγαρο Μαξίμου η ανησυχία για τυχόν απώλεια του ελέγχου είναι διάχυτη και οι συσκέψεις συνεχείς, προκειμένου να αντιμετωπιστούν καταστάσεις κρίσης που μπορεί πια να ανακύψουν οποιαδήποτε στιγμή. Ο συναγερμός ισχύει τόσο για τα αρμόδια υπουργεία (κυρίως το Δημόσιας Τάξης και το Δικαιοσύνης) όσο και για το κομματικό επιτελείο της Ν.Δ., που παρακολουθεί ανησυχητικές μετακινήσεις στην εκλογική βάση της παράταξης.
 
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας επιτέθηκε από το βήμα της ΔΕΘ στη Χρυσή Αυγή κάνοντας λόγο για νέους «Γκοτζαμάνηδες», και «νεοναζί» και χαρακτηρίζοντας το κόμμα «γέννημα θρέμμα αλλά και τελευταίο αποκούμπι του συστήματος, χρήσιμο εργαλείο αποπροσανατολισμού και αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας».  Η Δημοκρατική Αριστερά είναι το πρώτο κόμμα που θέτει θέμα νομιμότητας, με τον εκπρόσωπό της κ. Ανδρέα Παπαδόπουλο να δηλώνει ότι «η Χρυσή Αυγή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του εισαγγελέα», ενώ η γενική γραμματέας του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα μίλησε για «ναζιστική-φασιστική οργάνωση με μπράβους της νύχτας». Το θέμα μάλιστα με τα έκτροπα έκτροπα της Χρυσής Αυγής απασχολεί πλέον και τα όργανα της Βουλής ύστερα από τις ρατσιστικές επιθέσεις σε Ραφήνα, Μεσολόγγι και αλλού, αλλά και την καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ ότι ακροδεξιός βουλευτής επιτέθηκε στο προαύλιο του Κοινοβουλίου σε μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος!

Η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής καταδίκασε τις ενέργειες βίας, χωρίς όμως τη θετική ψήφο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜ.ΑΡ. που ζήτησαν πιο σκληρή αποδοκιμασία. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι θα υπάρξει έκρηξη της βίας και θα εκδηλωθούν ακραίες πράξεις το επόμενο διάστημα, ιδίως όταν φουντώσει η κοινωνική δυσαρέσκεια για τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα. Εκτιμούν ότι με υποκινητή και οργανωτικό βραχίονα τη Χρυσή Αυγή θα προκληθούν ανάλογα γεγονότα βάζοντας την ελληνική κοινωνία σε περιπέτειες, αλλά και τον κοινοβουλευτισμό σε δοκιμασία.

Τα εφιαλτικά γκάλοπ

Ετσι κι αλλιώς όλα δείχνουν ότι αλλάζουν άρδην οι πολιτικές ισορροπίες στη χώρα και διαμορφώνονται νέοι κανόνες στο πολιτικό παιχνίδι, καθώς παρατηρείται εφιαλτική δημοσκοπική άνοδος της Χρυσής Αυγής, η οποία επιδεικνύει και έντονη «κινητικότητα», όπως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ευσχήμως τις φανερά έκνομες δράσεις στις οποίες επιδίδεται στο κοινωνικό πεδίο, με πρωτοφανή αποδοχή από ένα μέρος της κοινής γνώμης.  Μετά τις δεύτερες εκλογές, εκείνες του Ιουνίου, οι ψύχραιμοι παρατηρητές, ακόμη και τα επιτελεία των άλλων κομμάτων, είχαν αντιληφθεί ότι το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής δεν ήταν απλώς συγκυριακό, ούτε χωρίς κοινωνική αναφορά και βαθύτερες αιτίες. Ουδείς όμως ανέμενε ότι σε τόσο σύντομο διάστημα, όσο το δίμηνο, που μεσολάβησε από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση το μόρφωμα αυτό της Ακροδεξιάς θα αναδεικνυόταν τρίτη δύναμη στα γκάλοπ, σημειώνοντας μέχρι και διψήφια ποσοστά και έχοντας συνεχώς ανοδική τάση!

Αξιοποιώντας με ακραίο τρόπο τα υπαρκτά προβλήματα που ταλαιπωρούν την έτσι κι αλλιώς χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία (οικονομική κρίση, λαθρομετανάστευση, κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, ανασφάλεια, διαφθορά, απαξίωση των θεσμών κ.λπ.), και κυρίως εκμεταλλευόμενη την καταφανή αδυναμία -ενίοτε και απροθυμία- της Πολιτείας να δώσει λύσεις, η Χρυσή Αυγή μοιάζει να έχει χτυπήσει φλέβα πολιτικού χρυσού, με τεράστια αύξηση της επιρροής της σε μεγάλα στρώματα ψηφοφόρων. Ηδη με τη ρευστότητα και τους κλυδωνισμούς που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα τα ερωτήματα είναι του τύπου «θα είναι η Χρυσή Αυγή αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις επόμενες εκλογές;» ή «έχει εκλογική οροφή η Χρυσή Αυγή;», ερωτήματα αδιανόητα μέχρι από πριν μερικούς μήνες, λογικά όμως με τα όσα συμβαίνουν πλέον στην ελληνική κοινωνία.  Η εισβολή του ακροδεξιού κόμματος στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έχει θορυβήσει τους πάντες όχι μόνο επειδή η δράση του κινείται στα όρια της νομιμότητας, αλλά και γιατί οι βίαιες ενέργειές του απειλούν ευθεία απειλή για τη δημοκρατία και τη λειτουργία μίας ευνομούμενης Πολιτείας. Πέρα από το προφανές, όμως, ότι δηλαδή η ιδιότυπη νομιμοποίηση της βίας και πολύ περισσότερο ο εθισμός σε αυτήν είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας, υπάρχει και η ψυχρή αποτύπωση αυτής της εξέλιξης στους πολιτικούς συσχετισμούς και τις εν δυνάμει μετακινήσεις των ψηφοφόρων.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει η Ν.Δ., εξ ου και οι συνεχείς συσκέψεις επιτελών της Συγγρού τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου, όταν και δημοσιοποιήθηκαν τα δυσμενή γκάλοπ. Δεν είναι όμως μόνο η Ν.Δ. Είναι και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες που προβληματίζονται. Τα δύο κόμματα δέχονται μικρότερες μεν, αλλά όχι αμελητέες πιέσεις. Η εκλογική βάση των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν έχει ακόμη ισχυρή συνοχή, ωστόσο το κόμμα του κ. Πάνου Καμμένου φαίνεται ότι μπορεί να αντισταθμίσει τις απώλειες προς τα δεξιά του απευθυνόμενο στην ευρύτερη λαϊκή βάση της Ν.Δ., αξιοποιώντας πάντα τα αντιμνημονιακά της αντανακλαστικά. Πρόβλημα έχει και το ΠΑΣΟΚ, από το οποίο οι διαρροές προς τη Χρυσή Αυγή έχουν ήδη εντοπιστεί στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις και προφανώς δεν είχαν συγκυριακό χαρακτήρα. Ο ιδιότυπος εθνικοσοσιαλισμός που εμφιλοχώρησε από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 στο μεγάλο τότε Κίνημα βρίσκει τώρα διέξοδο προς την Ακροδεξιά και αυτό καθιστά το ΠΑΣΟΚ ευάλωτο στις πλαγιοκοπήσεις της Χρυσής Αυγής, αν και δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια «αφαίμαξης» μετά τη συρρίκνωση που υπέστη στις εκλογές.

Ωστόσο η Ν.Δ. έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα όχι μόνο επειδή είναι το κόμμα-κορμός του κυβερνητικού συνασπισμού, αλλά και γιατί εμφανίζεται ευάλωτη σε διαρροές για δύο λόγους: πρώτον, εξαιτίας της φθοράς από τα νέα σκληρά μέτρα που πρόκειται να ληφθούν, καθώς αυτά πλήττουν παραδοσιακά τμήματα της συντηρητικής εκλογικής βάσης του κόμματος τα οποία είναι πιο εύκολο να μετακινηθούν πιο δεξιά παρά προς το κέντρο για να εκφράσουν τη δυσφορία τους. Δεύτερον, λόγω της αδυναμίας της, έτσι κι αλλιώς, να πείσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους, οι οποίοι επέστρεψαν μεν στις εκλογές του Ιουνίου υπό τον φόβο της χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ αλλά έχουν προ πολλού, όπως φάνηκε από την αναμέτρηση του Μαΐου, διαρρήξει τις σχέσεις τους με τη Ν.Δ. Εγκυρες αναλύσεις καταδεικνύουν υποχώρηση του φιλελεύθερου και κεντρώου πόλου της Ν.Δ. έναντι πιο ακραίων δεξιών απόψεων.

Η βεντέτα κυβέρνησης - Χρυσής Αυγής

Κεντρικό ρόλο στη σύγκρουση διαδραματίζει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας, ο οποίος λόγω αρμοδιότητας βρίσκεται διαρκώς απέναντι στη Χρυσή Αυγή, αλλά και άλλοι υπουργοί, όπως ο Δικαιοσύνης κ. Αντώνης Ρουπακιώτης, ο οποίος έχει και επιπλέον ιδεολογικά χάσματα με την Ακροδεξιά, καθώς προέρχεται από τη Δημοκρατική Αριστερά. Ο κ. Δένδιας έχει επωμιστεί ουσιαστικά το μεγαλύτερο βάρος της σύγκρουσης, αφού χειρίζεται καθοριστικά θέματα όπως η λαθρομετανάστευση, που αποτελεί το υπόστρωμα για την ανάπτυξη των ρατσιστικών και βίαιων ξεσπασμάτων της Ακροδεξιάς. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης αυστηροποίησε την πολιτική για τους λαθρομετανάστες, ενώ παρενέβη στις πρόσφατες εξελίξεις με τα λεγόμενα «Τάγματα Εφόδου» αφαιρώντας τις αστυνομικές δυνάμεις από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία όσων υπέπεσαν σε παράνομες πράξεις αντιποιούμενοι τις κρατικές αρχές. Η κόντρα αυτή έφτασε ήδη στα δικαστήρια, με τη Χρυσή Αυγή να καταθέτει μήνυση σε βάρος του υπουργού, ενώ υπήρξαν και προσωπικές επιθέσεις στο Διαδίκτυο προς τον κ. Δένδια, ο οποίος απάντησε στις προκλήσεις και τις απειλές. Από τη δική του πλευρά, ο κ. Ρουπακιώτης εξήγγειλε τη θεσμοθέτηση αυστηρότερων ποινών για αδικήματα «που υποκινούνται από εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό μίσος». Και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής, όμως, δείχνει ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω στην κόντρα με την κυβέρνηση. Με αφορμή την απόσυρση της αστυνομικής φρουράς από τους βουλευτές του, το κόμμα κατέθεσε μήνυση και απηύθυνε ένα αυστηρό μήνυμα στην κυβέρνηση με απειλητική χροιά: «Προειδοποιούμε για τελευταία φορά πως εάν δεν συνετιστούν σύντομα αποκαθιστώντας αμέσως τη φρούρηση των βουλευτών μας, θα τους καταστήσουμε προσωπικά υπόλογους για κάθε βλάβη που πιθανώς υποστούμε και θα αναγκαστούμε να προσφύγουμε στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα εναντίον των αποφάσεών τους».