Σφράγισαν την «ελληνική» συμφωνία με ένα φιλί!

Μετά από πολύμηνες  και επίπονες διαπραγματεύσεις και  μια μαραθώνια συνεδρίαση 13 και πλέον ωρών, η συμφωνία για ένα νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας επετεύχθη.

Και οι πρωταγωνιστές, ή έστω κάποιοι εξ’ αυτών, είχαν  κάθε λόγο να νιώσουν δικαιωμένοι, έως  και ανακουφισμένοι. Σε τέτοιες ώρες ούτε το πρωτόκολλο μετράει, ούτε οι τύποι. Ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, έδωσαν τις δικές τους μάχες. Αλλά πάνω και πέρα απ’ όλα είναι άνθρωποι. Με τις δικές τους αδυναμίες και ευαίσθητα σημεία. Κι είναι και οι ώρες δύσκολες που τους φέρνουν πιο κοντά.

Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία. Η Ευρώπη συμφώνησε, έναντι σκληρών ανταλλαγμάτων που ζητούνται  από την Ελλάδα, να εγκρίνει ένα  νέο πακέτο στήριξης της ελληνικής  οικονομίας, ένα νέο δάνειο ύψους 130 δισεκατομμυρίων ευρώ, παράλληλα  με μια γενναία περικοπή, ένα «κούρεμα» του χρέους άνω των 100 δισεκατομμυρίων συνολικά.

«Δεν ήταν και  δεν είναι εύκολη διαδικασία. Δεν  ήταν και δεν είναι μια εύκολη απόφαση, ένα εύκολο πρόγραμμα αυτό στο οποίο καταλήξαμε», δήλωσε αμέσως μετά το ολονύχτιο θρίλερ με την αίσια (;) κατάληξη η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Η ίδια όλο το προηγούμενο  διάστημα είχε να αντιμετωπίσει, στο  γραφείο της στην Ουάσινγκτον, τα υπόλοιπα μέλη της διοικούσας επιτροπής  του Ταμείου και τις χώρες  μέλη, που θα κληθούν να συνεισφέρουν για άλλη μια  φορά στη διάσωση της χώρας μας. Να τους δικαιολογήσει γιατί πρέπει να εκταμιεύσουν άλλα 13 δισεκατομμύρια ευρώ για την Αθήνα.

Eνώ ακόμα και τώρα, μετά από όλον αυτόν τον … κόπο, οι αναλυτές των διεθνών χρηματοπιστωτικών οίκων συνεχίζουν να εκφράσουν αμφιβολίες για το κατά πόσον είναι εφικτή η διάσωση της Ελλάδας. Που κι αυτές πρέπει η κυρία Λαγκάρντ και οι λοιποί «χειριστές» της κρίσης να τις αντιμετωπίσουν. Έχοντας όμως πια στα χέρια τους μια σημαντική συμφωνία, ένα σημαντικό «όπλο».

Δικαιολογημένη λοιπόν η ανακούφισή της για το πώς τελείωσε αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία. Δικαιολογημένη και η έμπρακτη έκφραση του θαυμασμού του κυρίου Γιούνκερ απέναντι στην πρώτη κυρία της γαλλικής και πλέον της παγκόσμιας οικονομίας.

Είναι και αυτή η άτιμη η … κληρονομιά που άφησε ο προκάτοχος της θέσης ...!