«Δεν είναι Έλληνας όποιος ζητάει κατάργηση του ασύλου»

«Δεν είναι Έλληνας όποιος ζητάει την κατάργηση του ασύλου, όπως ο κ. Σαμαράς» υποστήριξε με δηλώσεις του στην τηλεόραση του Σκάι ο Αλέκος Αλαβάνος, υποστηρίζοντας ότι «το άσυλο είναι οργανικό στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού».

Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στη Νομική και στο μεταναστευτικό πρόβλημα, ο κ. Αλαβάνος είπε ότι το πρόβλημα των μεταναστών και προσφύγων έχει φτάσει πλέον σε ακραίο σημείο παραβίασης των στοιχειωδών δικαιωμάτων στη ζωή, την εργασία, την αξιοπρέπεια.

«Το στερεότυπο ότι η Ελλάδα γίνεται ρεζίλι, γιατί προβάλλονται εικόνες από την κινητοποίηση στο εξωτερικό είναι εντελώς λάθος» είπε ακόμη ο κ. Αλαβάνος και υποστήριξε ότι την Ελλάδα τη συμφέρει να γίνει γνωστό σε όλη την Ευρώπη ότι, σε στιγμή μεγάλης οικονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση την έχει κάνει «αποθήκη ανθρώπινης δυστυχίας» και ότι αυτό πρέπει να σταματήσει, με την κατάργηση της συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ.

Εν τω μεταξύ, πρόταση νόμου για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου κατέθεσε την Πέμπτη στη Βουλή και ο ΛΑΟΣ.

Σε δήλωσή του, ο πρόεδρος του κόμματος, Γιώργος Καρατζαφέρης, χαρακτήρισε το πανεπιστημιακό άσυλο «μια παρωχημένη υπόθεση» και ανέφερε ότι η πρόταση νόμου κατατέθηκε στο πλαίσιο των δεσμεύσεών του κατά την συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά και με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, με την κατάληψη της Νομικής από παράνομους μετανάστες.

Κατηγόρησε δε, την αξιωματική αντιπολίτευση, λέγοντας ότι, όταν ο ίδιος είχε θέσει το ζήτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, «τότε η Νέα Δημοκρατία είχε εναντιωθεί».

«Οι πρυτάνεις δεν εφαρμόζουν το νόμο» δήλωσε από την πλευρά της, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, η πρώην υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία υπενθυμίζεται ότι είχε τροποποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο, μεταφέροντας την ευθύνη της απόφασης για άρση του ασύλου στο Πρυτανικό Συμβούλιο, από την τριμελή επιτροπή που έπρεπε να αποφασίσει ομοφώνως.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, σημείωσε η κα. Γιαννάκου, λέγοντας ότι «το κράτος δεν θέλει να μπαίνει, να κάνει εφόδους μέσα στο πανεπιστήμιο, γιατί φοβάται, τρέμει ιστορίες που μπορεί να δημιουργηθούν, με κάποιον που μπορεί να σκοτωθεί, με κάποιον που μπορεί να χτυπήσει».