Ξέσπασμα της Δέσποινας Ζαπουνίδου κατά ΣΕΓΑΣ και Ευαγγελόπουλου

Η Δέσποινα Ζαπουνίδου αποκλείστηκε με τον χειρότερο τρόπο από το μεγάλο αθλητικό ραντεβού και ξέσπασε, περιγράφοντας όσα συνέβησαν πριν και μετά την επίτευξη του ορίου. 

Μάλιστα η πρωταθλήτρια του βάδην κατονομάζει στην επιστολή της ως υπεύθυνο τον ομοσπονδιακό αρχιπροπονητή, Δημήτρη Ευαγγελόπουλος. 

Αναλυτικά, η επιστολή που απέστειλε στα ΜΜΕ: 
«Στις 21/07/2016 κ ενώ βρισκόμουν στην Πρετόρια της Νοτίου Αφρικής για το τελευταίο στάδιο της Ολυμπιακής μου προετοιμασίας ενημερώθηκα από το αρχιπροπονητή της ομοσπονδίας κ. Δημήτριο Ευαγγελόπουλο ότι δεν μπορώ να συμμετέχω στους Ολυμπιακούς αγώνες, τη συμμετοχή στους οποίους είχα εξασφαλίσει 13 ολόκληρους μήνες πριν, διότι ο αγώνας στον οποίο πέτυχα την επίτευξη του ορίου δεν συμπεριλαμβανόταν στους εγκεκριμένους από την IAAF αγώνες για το έτος 2015 (όλα τα προηγούμενα έτη, καθώς και το 2016 ο αγώνας είχε την έγκριση της παγκόσμιας ομοσπονδίας). 

Στον συγκεκριμένο αγώνα, που διεξήχθη στο Άλυτους της Λιθουανίας συμμετείχα με προτροπή του ιδίου του αρχιπροπονητή, ενώ εγώ αρχικά είχα εκφράσει την επιθυμία να αγωνιστώ σε άλλο αγώνα, στο Grand Prix, στη Λα Κορούνια της Ισπανίας. Ωστόσο όπως είναι γνωστό στους αθλητές της Εθνικής ομάδας όλοι μας υποχρεούμαστε από την ομοσπονδία να λαμβάνουμε μέρος σε αγώνες κατόπιν συνεννόησης μαζί τους. Λόγω του ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής του βάδην θα πήγαινε στη Λιθουανία με δικούς του αθλητές, μου πρότειναν να πάω και εγώ διαβεβαιώνοντας με πως ο αγώνας είναι εγκεκριμένος. 

Στον αγώνα πέτυχα επίδοση 1h33’07 με όριο συμμετοχής για τους Ολυμπιακούς 1h36’00. Αμέσως μετά η ομοσπονδία εξέδωσε δελτίο Τύπου στο οποίο ανακοίνωνε την επίτευξη του ορίου και τη συμμετοχή μου στην επερχόμενη Ολυμπιάδα. Έπειτα συνέχισα την προετοιμασία μου για την Ολυμπιάδα με την οικονομική πλέον ενίσχυση της ΔΟΕ αφού είχα μπει στην ελληνική Ολυμπιακή ομάδα όπως ανακοινώθηκε και από την ΕΟΕ από την οποία λάμβανα mails (είτε απευθείας είτε μέσω της ομοσπονδίας) καθ/ολη τη διάρκεια της χρονιάς που σχετίζονταν με τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες (τιμητικές βραβεύσεις, οδηγίες για τη διαμονή μου στη Βραζιλία κατά τη διάρκεια των αγώνων, ακόμα κ για την παραλαβή του ρουχισμού και της επίσημης ενδυμασίας των αγώνων). Κάτι που φυσικά δε μου άφηνε καμία υπόνοια οποιασδήποτε αμφισβήτησης από μέρους μου για τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς αγώνες. 

Τον πρώτο αγώνα για τη νέα χρόνια, το 2016,τον έκανα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, αφού το όριο το κατείχα, ώστε να αποφύγω μετακινήσεις και ταλαιπωρία, όπου και πέτυχα επίδοση 1h29’35. Οι επόμενοι αγώνες είχαν ως μοναδικό στόχο το πανελλήνιο ρεκορ (1h28’58) το οποίο όμως δεν ήρθε λόγω συνθηκών. Ο μεγάλος στόχος όμως ήταν άλλος… οι Ολυμπιακοί Αγώνες. 

Αυτή θα ήταν η τρίτη και τελευταία μου Ολυμπιάδα η οποία θα ερχόταν ως επιστέγασμα μιας αθλητικής πορείας είκοσι χρόνων, της οποίας όμως τα τέσσερα τελευταία χρόνια της κατέληξαν εις μάτην. Τέσσερα χρόνια που κάθε άλλο παρά εύκολα ήταν καθώς το μεγαλύτερο μέρος αυτών δεν είχα την οικονομική στήριξη της ομοσπονδίας και αναγκαζόμουν να προπονούμαι στην πόλη μου σε συνθήκες άκρως αντίξοες σε συνάρτηση των υψηλών απαιτήσεων του αγωνίσματος, με άμεση συνέπεια σοβαρούς τραυματισμούς και προβλήματα υγείας (προπονήσεις στους -5 βαθμούς το χειμώνα και έως και 38 το καλοκαίρι στο χωμάτινο στάδιο της περιοχής), που όμως υπέμεινα για ένα και μόνο λόγο: τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας. Άλλωστε όποιος γνωρίζει από αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων καταλαβαίνει πως είναι ανέφικτο να γυμναστεί κάνεις σωστά κάτω από τέτοιες συνθήκες πόσο μάλλον να κάνει πρωταθλητισμό. 

Παρόλα αυτά, εγώ κατάφερα να πετύχω το όριο συμμετοχής στους ΤΡΙΤΟΥΣ για έμενα Ολυμπιακούς αγώνες, με τις εν λόγω συνθήκες, κάτι που ποτέ κανένας άλλος Έλληνας αθλητής-αθλήτρια δεν έχει καταφέρει σε κάποιο από τα αγωνίσματα των μεγάλων αποστάσεων. Όλα αυτά όμως πήγαν χαμένα… εξ αιτίας της απίστευτης ανευθυνότητας των «ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ». 

Αυτών που ούτε πριν αλλά ούτε και μετά τον αγώνα μπήκαν στη διαδικασία να ελέγξουν την εγκυρότητα του οποίου οι ίδιοι μου υπέδειξαν να αγωνιστώ. Αυτών που την τελευταία στιγμή μου στέρησαν το όνειρο. Το σοκ είναι πολύ μεγάλο, τα συναισθήματα πραγματικά δεν περιγράφονται με λόγια.

Μετά από πολύ σκληρή δουλειά κατάφερα να μπω στη δεκάδα των καλύτερων αθλητριών του κόσμου για τη φετινή χρονιά που θα συμμετέχουν στους Ο.Α. Το 1h29’35 που πέτυχα στις 27/03/2016, το οποίο αναγνωρίζεται κανονικά από την IAAF ως personal best καθώς αναγράφεται ως τέτοιο στο βιογραφικό μου αλλά και το πανελλήνιο ρεκόρ στα 10000m βάδην με επίδοση 42’55 (το προηγούμενο ήταν 44’08 από την Αθανασία Τσουμελέκα τη χρονιά που κέρδισε τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004) με κατατάσσουν εκεί. 

Και το τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας μου με έφερε σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα, στα καλυτέρα που είχα φτάσει έως τώρα στην καριέρα μου.. μέχρι που μου ανακοινώθηκε, με χαρακτηριστική αναλγησία, η μη συμμετοχή μου στους αγώνες. Η συμμετοχή λοιπόν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη και ύψιστο όνειρο κάθε αθλητή αποδείχθηκε για έμενα εφιάλτης. 

Ως έναν ελάχιστο βαθμό ικανοποιούμαι από τις πληροφορίες ότι ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ ζήτησε τις παραιτήσεις όλων όσοι εμπλέκονται με την υπόθεση μου, αυτών του αρχιπροπονητού και των αρμόδιων της επιτροπής υψηλού αθλητισμού χωρίς ασφαλώς στόχος μου να είναι η εκδίκηση. Πρέπει να προστατευθούν από ενδεχόμενα παρόμοια λάθη όλα τα νέα παιδιά, που καθημερινώς θυσιάζουν προσωπική ζωή και σπουδές με το όραμα της συμμετοχής τους στους Ολυμπιακούς αγώνες. 

Και σαφώς δεν απαλύνει την οδύνη μου η δημοσίευση άρθρων με τίτλους ‘γκάφα του ΣΕΓΑΣ’, ‘εγκληματικό λάθος του ΣΕΓΑΣ’, ‘φιάσκο με τη Ζαπουνίδου΄ κ.ο.κ., διότι η διαπόμπευση όσων με εγκληματικό ερασιτεχνισμό κατέχουν θέσεις ευθύνης και απολαμβάνουν υψηλότατες αποδοχές δεν αναιρεί στο παραμικρό τις ολέθριες για την καριέρα μου, τον ψυχισμό μου και την εν γένει προσωπικότητα μου συνέπειες των πράξεων τους, οι όποιες ασφαλώς και πρέπει να αποκατασταθούν με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο».