Intrview: Mάριος Φραγκούλης

Μάριος Φραγκούλης είναι φειδωλός στις συνεντεύξεις. Ειδικά όταν αυτές δεν αφο­ρούν αυστηρά και μόνο τα επαγγελματικά του. «Είναι η ανασφάλεια που κουβα­λούν μέσα τους όλα τα υιο­θετημένα παιδιά, όπως εγώ. Μπορεί να με μεγάλωσε η αδελφή της μαμάς μου, η Λούλα, τα παιδιά, όμως, που δίνονται από τους γονείς τους σε κά­ποιον άλλον νιώθουν έντονα την ανάγκη της αγάπης και της απο­δοχής. Νομίζω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν και όσα πράγματα κι αν κάνω στη δουλειά μου, προσ-δίδοντάς μου τον ρόλο του επιτυ­χημένου, αυτό είναι ένα συναί­σθημα που δεν θα φύγει ποτέ».

-Ψυχανάλυση έχετε κάνει πο­τέ;

Εκανα. Στο εξωτερικό άλλωστε εί­ναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Στην αρχή είχα μεγάλη άρνηση για το όλο θέμα. Πηγαίνοντας, όμως, σε κάποια σεμινάρια, κατάλαβα ότι μπορώ να βελτιώσω στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Μικρότε­ρος δεν πίστευα ιδιαίτερα στον

εαυτό μου και ήθελα να αποδείξω ότι πάνω απ όλα είμαι ένας κα­λός γιος. Δεν μπορείς μια ζωή να αποδίδεις τα κακώς κείμενα του εαυτού σου στα παιδικά σου χρόνια.

- Moυ κάνει πάντως εντύπωση η τοποθέτηση σας, γνωρίζο­ντας ότι τη θεία σας πραγματικά τη λατρεύατε.

Σαφώς! Ηταν κάτι περισσότερο από μάνα. Ηταν ο άνθρωπος που με στήριξε από την αρχή έως το τέλος. Εγώ αυτή θεωρούσα μάνα. Ταξίδευα και είχα πάντα τη φωτογραφία της μαζί μου. Ετερον εκά-τερον, όμως. Πάντα υπάρχει η πικρία ότι η φυσική μάνα σε έδωσε!

-Πατέρας θα θέλατε να γίνετε ο ίδιος;

Βεβαίως και θα ήθελα! Υπάρχει τίποτα ωραιότερο; Πριν από δύο

χρόνια άλλωστε κόντεψε να συμβεί. Η κοπέλα μου ήταν έγκυος και έπειτα από πολλή σκέψη απο­φασίσαμε να το κρατή­σουμε. Οταν μπήκε στον πέμπτο μήνα η χαρά μας ήταν μεγάλη. Ηξερα ότι ήταν αγόρι και έκανα σχέ­δια. Είχαμε αγοράσει τα πάντα. Είχαμε φτιάξει το παιδικό δωμάτιο και ήμα­σταν ψυχολογικά έτοιμοι. Μέχρι και βιβλία διάβαζα για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμα­στε στα παιδιά στις διάφορες ηλικιακές φάσεις της ζωής τους. Δυ­στυχώς, όμως, η ίδια η ζωή μας πρόλαβε. Ενώ εγώ βρισκόμουν για δουλειά στο Λος Αντζελες, η σύντροφός μου ανέβασε υψηλό πυ­ρετό και απέβαλε.

-Πώς το ξεπεράσατε;

Η αλήθεια είναι ότι κλείστηκα στον εαυτό μου. Αναζητούσα τη συντροφιά πολύ λίγων φίλων. Αλλωστε συνηθίζω τα δύσκολα να ταπερνάω μόνος μου.

-Η καθημερινότητα σας πώς είναι;

Οπως οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου, με τη διαφορά ότι παρεμ­βάλλονται πολλά ταξίδια και πρόβες. Είτε βρίσκομαι στο σπίτι μου στην Αθήνα είτε στη Νέα Υόρκη, πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, κά­νω κάποιες από τις δουλειές του σπιτιού και προσκαλώ φίλους για φαγητό.

-Φαντάζει περίεργο ένας τενόρος να μαγειρεύει...

Κάνετε λάθος! Οταν ο Λουτσιάνο Παβαρότι με κάλεσε στο σπίτι του, έφαγα μία από τις καλύτερες μακαρονάδες που είχα δοκιμάσει ever και σας πληροφορώ ότι την είχε φτιάξει ο ίδιος και ότι ήταν πεντα-νόστιμη! Ετσι κι εγώ μπορώ να παινευτώ ότι είμαι εξπέρ στους λα-χανοντολμάδες!

-Πώς είναι αλήθεια όλα αυτά τα ιερά τέρατα της όπερας από κοντά;

Η πιο χαρισματική προσωπικότητα ήταν ο Παβαρότι. Πληθωρικός σε όλα του. Του άρεσαν οι ωραίες γυναίκες, το καλό φαγητό, η luxurious ζωή και η πλάκα. Υπήρξε μεγάλο πειραχτήρι. Ο Χοσέ Κα-ρέρας είναι Τοξότης, σαν εμένα. Δυνατός και επίμονος, με θέληση για ζωή. Survivor! Επαθε λευχαιμία και χάρη στην αισιοδοξία του την ξεπέρασε. Ο Πλάθιντο Ντομίνγκο είναι ο low profile star. Εχει παίξει 110 ρόλους, έχει μπιζαριστεί 100 φορές (που αποτελεί ρεκόρ) σε μια παράσταση, κι όμως παραμένει απλός και ευγενής. Τέτοια απλότητα δεν έχουν ούτε νέοι καλλιτέχνες!

-Ποιο είναι το επαγγελματικό σας όνειρο που καταφέρατε να αγγίξετε;

To όνειρο του κάθε τενόρου: να τραγουδήσει μια μέρα στη Σκάλα του Μιλάνου! Οταν μπήκα στην παλιά Σκάλα για να κάνω πρόβα ένιωσα πυρετό από το δέος. Εβλεπα τα φθαρμένα βελούδα και έλε­γα μέσα μου: «Από δω κάποτε πέρασαν η Μαρία Κάλλας και η Αγνή Μπάλτσα!».

-Οσοι σας έχουν δει να τραγουδάτε ζωντανά έχουν προσέ­ξει ότι είστε αρκετά διαχυτικός στη σκηνή. Εχετε ποτέ ερω­τευτεί συμπρωταγωνίστριά σας;

Ενσαρκώνουμε τρυφερούς ρόλους, πράγμα που σημαίνει ότι μπο­ρεί να συμβεί και αυτό. Οταν μοιράζεσαι το μικρόφωνο, αγγίζεις τον άλλο και του τραγουδάς λόγια αγάπης. Αν έχεις χημεία με την παρτενέρ σου, τότε είναι πολύ πιθανό να συμβεί.

-Δεν μας απαντάτε συγκεκριμένα.

Από εσάς δεν ξεφεύγει κανείς! (γέλια) Οι πολύ κοντινοί μου άν­θρωποι ξέρουν ότι υπήρξε μια ιδιαίτερη σχέση με to Ντεμποράκι (εννοεί την Ντέμπορα Μάγιερς). Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώ­ρα που παντρεύτηκε και έκανε δύο παιδιά, στις κοινές μας εμφα­νίσεις υπάρχει μια άνεση, γι αυτό και είμαι αρκετά διαχυτικός.

-Πώς κρίνετε το επίπεδο της ελληνικής μουσικής σήμερα;

Τα πάντα εντάσσονται σε μια γενικότερη μετριότητα, όπου το promotion παίζει τον ρόλο του. Δεν συναντάμε βέβαια εύκολα ση­μαντικούς δημιουργούς και μεγάλες φωνές όπως στο παρελθόν. Ωστόσο, ακόμη και σε παρακμιακές εποχές κάποιοι θα προσπα­θούν να ξεχωρίζουν. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι ευτυχής που αυ­τή την εποχή κάνω περιοδείες τραγουδώντας τα ανεπανάληπτα κομμάτια του Μάνου Χατζιδάκι.

-Με τον Νίκο Καρβέλα είχατε μια δικαστική διαμάχη που κρά­τησε χρόνια. Είχε χειροδικήσει εις βάρος σας στο κέντρο όπου τραγουδούσε η Αννα Βίσση.

Ηταν μια κακή στιγμή που θα ήθε­λα να ξεχάσω. Ηταν θέμα αρχής και αξιοπρέπειας για εμένα να το συνεχίσω δικαστικά. Πήγα ως κα­λεσμένος και έπεσα θύμα αυτού του επεισοδίου. Κρίμα. Είχαμε πε­ράσει υπέροχα εκείνη τη βραδιά. Απέσυρα τα πάντα όταν ο Νίκος Καρβέλας βγήκε και μου ζήτησε δημόσια συγγνώμη. Το είχα πει άλλωστε. Μόνο στην περίπτωση συγγνώμης θα σταματούσα. Ξέ­ρετε τι είναι εγώ που δεν θέλω να απασχολώ να media παρά μόνο για τη δουλειά μου να παίζω σε

όλες τις εκπομπές επί έναν μήνα;

- Εκτοτε έχετε μιλήσει με τον Νίκο Καρβέλα;

Βρεθήκαμε κάποιο βράδυ στη «Ράτκα» και συζητήσαμε για αρκε­τή ώρα. Μου έκανε λόγο για κακή συγκυρία κι έτσι το θέμα έκλει­σε.

- Μέσα από τη δουλειά και το φιλανθρωπικό σας έργο έχετε γνωρίσει διεθνούς εμβέλειας προσωπικότητες. Υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε;

Τον Δαλάι Λάμα, τον οποίο γνώρισα στην Ιταλία πριν από κάποιους μήνες. Είναι μια συγκλονιστική προσωπικότητα που σε καθηλώνει με την πρώτη ματιά. Εκπέμπει ηρεμία και γαλήνη. Είναι συγκλονι­στικό. Και μόνο ένα του άγγιγμα έχει τη δύναμη να σε αποσπά απ ό,τι σε απασχολεί εκείνη τη στιγμή. -Δεν φοβάστε μήπως σας παρεξηγήσουν; Είμαι βαθιά θρησκευόμενος και χριστιανός. Αυτό δεν αλλάζει. Οπως δεν αλλάζει ότι ο Δαλάι Λάμα είναι ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ηγέτες της εποχής μας. Πάνω από θρησκείες, εκκλη­σίες και πίστη. Είναι ένας πολίτης του κόσμου με αίσθημα δικαιο­σύνης, καλοσύνης και ψυχικής υπεροχής.

-Τον συμβουλεύεστε σε δύσκολες στιγμές της ζωής σας; Δεν έχουμε ειδωθεί πολλές φορές, αλλά κάθε φορά που μου δίνε­ται η ευκαιρία να βρεθώ μαζί του ρουφάω κυριολεκτικά τη στιγμή. Η επόμενη συνάντησή μας θα είναι στο Βανκούβερ του Καναδά, στα μέσα του Σεπτέμβρη, στο πλαίσιο της συνάντησης που θα κά­νει για τις «Πόλεις της ειρήνης» η νομπελίστα Μπέτι Ουίλιαμς. Δεν σας κρύβω ότι ανυπομονώ. Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε ευαίσθη­τοι και ευάλωτοι. Τέτοιους πεφωτισμένους ανθρώπους δεν τους χρειαζόμαστε απλά, μας είναι απαραίτητοι. Παλιά άκουγα σταρ του Χόλιγουντ να δηλώνουν «φαν» του Δαλάι Λάμα και έλεγα, «κοίτα τι κάνουν από μόδα!». Οταν τον γνωρίσεις όμως από κοντά κατα­λαβαίνεις ότι είναι πολύ περισσότερα από μια απλή μόδα.