Με διαφορά στήθους...

Η εποχή που το δασύτριχο στέρνο των αντρών -ενίοτε σε συνδυασμό με χρυσή καδένα- ήταν της μόδας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και οι σταρ δεν θέλουν πλέον οι τρίχες να ««θολώνουν»» τους γραμμωμένους κοιλιακούς τους.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ηλιόλουστη χώρα που την έλεγαν Ελλάντα. Εκεί ευδο­κιμούσαν τα σούβλακος, τα τζάτζικος, ο μουζάκας και τα μέλη της μαλλιαρής αδελ­φότητας της χρυσής καδένας, τα ξακουστά σε όλο τον κόσμο Γκρικ καμάκια με τα ανοι­χτά πουκάμισα, τα ημιγυρισμένα μανίκια και μαλλί που συναντάς πλέον μόνο σε υπαίθριο πωλητή καρπουζιών σε καρότσα! Από τότε πέρασαν χρό­νια πολλά, η αδελφότητα έπεσε στη λήθη και πλέον οι άντρες αφή­νουν το στήθος τους σε κοινή θέα μόνο στην παραλία, στο γήπεδο και στο σινεμά. Καθετί όμως που περνά από το σελιλόιντ δημιουρ­γεί νόρμες. Και οι πρώτοι που τις λανσάρουν και στον έξω κόσμο εί­ναι οι ίδιοι που τις πρωτοδιάβασαν στις σελίδες ενός σεναρίου. Με το που θα φτάσεις σε μια ηλικία που θα πάψεις να αναρωτιέσαι τι εί­ναι αυτές οι τρίχες στο σαγόνι σου και θα λες στη μαμά σου ότι είσαι άντρας (μόνο αυτή σε αγαπάει τόσο που δεν θα σου πει την αλήθεια για να μη σε πληγώσει), θα βρεθείς μπροστά στο... τρίλημμα: machosexual, metrosexual ή homosexual; Να τις αφήσεις φυσικές, έτσι όπως βγαίνουν και ας κάνουν και μπούκλα; Μήπως θα έπρεπε να τις «πάρεις» λίγο με την ψιλή, να μην καταπιεί καμιά κατά λάθος η γκόμενά σου και πνιγεί; Αν θέλεις να συζητήσεις το θέμα με την κολλητή σου πρώτα, τότε δεν έχεις επιλογή. Είσαι gay και πρέπει να τις αποτριχώσεις με κερί. Φυσικά όσοι συχνάζουν στα studios (βλ.

ηθοποιοί) πάσχουν συνήθως από την ανίατη ασθένεια της κάμε (φωτογραφικής ή κινηματογραφικής δεν έχει σημασία), τον ν κισσισμό. Σε αυτή την περίπτωση -χωρίς να θέλεις απαραιτήτω κοιμάσαι με το ίδιο φύλο- μισείς την τριχοφυΐα που «θολώνει» γραμμωμένο κοιλιακό σου, τσιμπάει τη συμπρωταγωνίστριά στις σέξι σκηνές και φαίνεται στις φωτογραφίες των παπαράτσι αντιαισθητική μουτζούρα. Γι αυτό και στην πλειονότητα των φω γραφιών το στήθος των βαριά άρρωστων ινδαλμάτων μας φαίν απαλό σαν πατουσάκι γάτας, μαύρο σαν την Ντονατέλα Βερσά και γυαλιστερό σαν λαδωμένη γαλοπούλα του Thanksgiving πριν το ψήσιμο. Αραγε μπορούμε να... δαγκώσουμε λίγο ή υπάρχει δυνος να κολλήσουμε;