Κατσίκια, αίμα και θαλαμηγοί στην Ύδρα!

Χάραμα στην Υδρα. Στις 6 το πρωί βλέπεις βιαστικούς ανθρώπους να περπατούν προς την περιοχή Μαντράκι. Ενα μεγάλο εικαστικό γεγονός με διεθνή χαρακτήρα θα αποκαλύψει τα μυστικά του στο κοι­νό. Στη στροφή πριν από το λιμανάκι εί­ναι μαζεμένοι πάνω από 200 άνθρωποι που περιμένουν με αγωνία το δρώμενο. Η ιστορία έχει ως εξής: μία γυάλινη βιτρίνα γεμάτη σχέδια ζω­γραφικής με μολύβι, η οποία έχει διατηρηθεί τρεις μήνες κά­τω από τη θάλασσα, ανεβαίνει με σκοινιά, με τη βοήθεια γεροδεμένων ντόπιων.

Πλάι, ένα μεγάλο καΐκι, και πιο δίπλα, σε μία κόκκινη βάρκα, ο Παντελής, η μασκότ του νησιού, κάνει κουπί. Η ιεροτελεστία ξεκινά και αρχίζει η αποκρυπτογράφηση του «μυστικού». Η γυάλινη βιτρίνα μπαίνει σε ένα καρότσι που το σέρνει ένα μουλάρι και ξεκινά για τα παλιά σφαγεία. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ένα κοπάδι από κατσίκια και ένας καρχαρίας το­ποθετείται πάνω στη βιτρίνα. Το αρχέγονο στοιχείο κυριαρ­χεί. Το τοπίο είναι υποβλητικό. Η εικαστική έκπληξη μοιάζει με το κυνήγι ενός χαμένου θησαυρού. Η ένταση μεγαλώνει. Η πομπή κατευθύνεται προς τα παλιά σφαγεία, τα οποία ύστε­ρα από πολλά χρόνια εγκατάλειψης και σιωπής έχουν ανα­καινιστεί ειδικά για το project του Δάκη Ιωάννου, ενός από τους μεγαλύτερους συλλέκτες σε διεθνές επίπεδο. Ενας χώ­ρος σημαδεμένος και φορτισμένος με μνήμες που παραπέ­μπουν στην άμεση ανάγκη επιβίωσης των ντόπιων θα φιλο­ξενήσει δύο κορυφαίους καλλιτέχνες από την Αμερική. Το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό project παραπέμπει (!) στην πομπή του Επιταφίου που γίνεται κάθε χρόνο το Πάσχα από το λιμάνι προς την περιοχή του Καμινιού, αλλά προς αντίθετη κατεύθυνση. Στην Υδρα, η πομπή καταλήγει στη θάλασ­σα. Το χαρακτηριστικό είναι ότι οι άντρες που σηκώνουν τον Επιτάφιο μπαίνουν στο νερό ως τη μέση, ώστε να ευλογη­θούν έτσι οι ψυχές των ναυτικών.

Σημειολογικά, όλα τα στοιχεία που τη συνθέτουν αναβιώνουν παλιές μνήμες και αναφέρονται στις πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου, όπως είναι η τροφή για τη συντήρηση του είδους. Πρόκειται για ένα project εν εξελίξει και όλοι συμμετέχουν στη διαμόρφωσή του. Διάσημοι καλλιτέχνες, κριτικοί, γκαλε­ρίστες, συλλέκτες, δημοσιογράφοι, αλλά και άνθρωποι του νησιού πρωταγωνιστούν και μοιράζονται ένα κοινό αίσθημα αναμονής που τους ενώνει. O τίτλος «Blood of two» αναφέ­ρεται στη διαδικασία της σφαγής των κατσικιών, και εικαστι­κά αποτυπώνεται στα σχέδια που παρουσιάζουν ζώα. Για πρώτη φορά, οι δύο καλλιτέχνες Matthew Barney και Elizabeth Peyton συνεργάζονται από κοινού για την έκθεση σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο. Η πρώτη φάση τελειώνει. Ακολουθεί στις 8 μ.μ. η παρουσίαση στο κοινό και η στιγμή της γιορτής. Μεσολα­βούν λίγες ώρες για να κρατηθεί η αγωνία και το ενδιαφέρον. Το project αποκτά μια μυθική διάσταση που συνδέει το πα­ρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Ζωντανό στοιχείο ο καρ­χαρίας που παραπέμπει σημειολογικά στον διάσημο Αμερικανό καλλιτέχνη Damien Hirst, αλλά και στον διάσημο Ashley Bickerton που τον μεταμορφώνει σε έργο τέχνης. Το project καταφέρνει να παντρέψει ό,τι πιο σύγχρονο συμ­βαίνει στην Αμερική στον χώρο της τέχνης, με ένα περιβάλλον που λες πως έχει φτιαχτεί ειδικά για να το φιλοξενήσει. Η μο­ναδική αυτή σύλληψη μεταφοράς αλλά και εύστοχου συν­δυασμού και σχεδιασμού παίρνει και άλλες προεκτάσεις σε ένα νησί όπως η Υδρα. Η συμφιλίωση των λαών και των τάξε­ων επιτυγχάνεται και η όλη διαδικασία κορυφώνεται σε ένα είδος μυστικού δείπνου με πολλά τραπέζια, όπου όλο το κοι­νό συμμετέχει σαν ένα σώμα. Χωρίς ιδιαίτερες τάσεις επίδει­ξης διατηρεί έναν μυστικιστικό χαρακτήρα με πολλαπλές ανα­φορές, ενώνοντας χώρες και ανθρώπους μέσω της τέχνης. Το αρχέγονο στοιχείο βγαίνει ανάγλυφο σε ένα νησί που κατεξο­χήν χαρακτηρίζεται από το άνυδρο, βραχώδες τοπίο. Το ποιη­τικό στοιχείο της Υδρας που έχει εμπνεύσει γενιές καλλιτεχνών είναι ιδανικό για τέτοιου είδους γεγονότα. Η επιτυχία του project είναι σίγουρη αφού η αρχική σύλληψη βρήκε τον πλέον κα­τάλληλο χώρο για να αναδειχτεί. Τα παλιά σφαγεία, η θάλασ­σα, ο μύθος του νησιού, οι άνθρωποί του, όλα συντελούν.