Συνεχόμενη και γεμάτη τόκους ευφορία

Το τραπεζικό σύστημα θέλει να πωλήσει ακριβά το εμπόρευμα του, το μόνο που διαθέτει, το χρήμα. Οι επιχειρήσεις και ιδιαίτερα οι υγιείς δεν είναι πλέον καλοί πελάτες. Euribor συν μικρό σπρέντ ίσον ψίχουλα για τον τεράστιο κολοσσό που λέγεται τράπεζα με τα υψηλά λειτουργικά έξοδα και τους τόσους απαιτητικούς μετόχους που θέλουν συνεχώς υψηλά μερίσματα και μεγάλη απόδοση της αξίας της μετοχής τους.
Απ’ τις διαφημίσεις της φαίνεται ότι καλοί πελάτες πλέον θεωρούνται οι ιδιώτες με τόκο 9%-16%, οι γεμάτοι πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Μαέστροι του marketing, οι τραπεζίτες, κατάλαβαν έγκαιρα τα σημεία των καιρών. Τελείωσε πλέον η εποχή της αποταμίευσης που στα παιδικά μας χρόνια την γιορτάζαμε κάθε 31 Οκτωβρίου και αν γράφαμε καλή έκθεση ιδεών παίρναμε δώρο έναν κουμπαρά. Ίσως γιατί το σήμερα είναι πολύ πιο πιεστικό από το αύριο. Παίρνουμε λοιπόν το τόσο εύκολο καταναλωτικό δάνειο. Εισπράττουμε γρήγορα το εορτοδάνειο με συνοπτικές διαδικασίες για να κάνουμε «shopping therapy». Είμαστε όλοι καταναλωτές δανείσιμοι.(Δανείσιμος και δανειστέος: ο δυνάμενος να δανειστεί κατά το λεξικό της Πρωίας).
Το γεγονός ότι τα εύκολα δάνεια μπορεί να δημιουργήσουν παγκόσμια οικονομική κρίση καθόλου δεν πτοεί τους πωλητές, οι οποίοι πιέζουν τις κεντρικές τράπεζες για μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών. Καπιταλισμός:το οικονομικό και πολιτικό σύστημα με την μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής στις ανάγκες κάθε εποχής. Αφού ικανοποίησε τις βασικές ανάγκες, στις αναπτυγμένες χώρες του πάλαι ποτέ δεύτερου κόσμου, ξεπέρασε την αποταμίευση και θέσπισε σαν ταχύτερη κινητήρια δύναμη την κατανάλωση. Το κεφάλαιο παλαιότερα είχε ανάγκη την συσσώρευση για να μεγαλώσει. Τώρα έχει μεγαλύτερη ανάγκη την σπατάλη για να πουλάει τα αποθέματα των υλικών αγαθών και υπηρεσιών. Δημιούργησε ανάγκες από το πουθενά και παραγωγή πολλών ψεύτικων και καθόλου αναγκαίων προϊόντων, τα οποία όμως πως θα πουληθούν; Με την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της κατανάλωσης που ενισχύεται από τις διαφημίσεις και τις απαραίτητες ευκολίες δανεισμού. Κορέστηκε η κατανάλωση του παρόντος, άρα πρέπει να καταναλώσουμε το μέλλον.
Η παραγωγική νοοτροπία των παλαιών ετών, η ηθική της οικονομίας, της εγκράτειας, της ενίσχυσης του μέλλοντος τελείωσε με τις παλιότερες γενεές. Η σύγχρονη ευφορία δεν αρκείται να καταναλώνει τις αποταμιεύσεις της δημιουργικής εποχής. Πρέπει να χρησιμοποιήσει και το μέλλον. Ακριβοπληρώνεται βέβαια η ευτυχία και η καταναλωτική ευφορία που τοκίζεται ακριβά.
Αλλά τι σημασία έχει; Το σύνθημα «να περνάτε καλά» εκτελείται και ο άνθρωπος της αέναης ευφορίας μένει πάντα χρεωμένος και ευτυχισμένος, πληρώνοντας τη σημερινή του ευτυχία με τόκο. Με τραπεζικά χρέη που συνεχώς ανανεώνονται και πρακτικά ίσως δεν θα εξοφληθούν ποτέ στο σύνολό τους.
Εξ’ άλλου κατά μία φιλοσοφική θεώρηση αύριο δεν υπάρχει - τα πάντα είναι σήμερα. Και όταν χρωστάμε κάτι μόνιμα, άρα δεν το χρωστάμε.