O μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας

Για τη σωστή αποτίμηση  μίας κρίσιμης εξέλιξης, όπως η πρόσφατη απόφαση του συνόδου κορυφής  για το μηχανισμό στήριξης της  ελληνικής οικονομίας χρειάζεται χρόνος. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουν περάσει  ήδη μερικά 24ωρα και μπορούμε με ασφάλεια να πούμε μερικά πράγματα:

Πρώτον, είναι ένας μηχανισμός, τον οποίο απευχόμαστε  τελικά να χρησιμοποιήσουμε, γιατί  θα σημαίνει ότι έχουμε φτάσει στη  χρεοκοπία και θα προϋποθέτει  τη λήψη κι άλλων σκληρών μέτρων. Ερώτημα πρώτο λοιπόν: Γιατί πανηγυρίζουν ορισμένοι στην κυβέρνηση για  ένα μηχανισμό, που δεν πρέπει και δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε;

Δεύτερο συμπέρασμα: Στο μηχανισμό περιλαμβάνεται και  το ΔΝΤ, το οποίο, εκ της πείρας και  του ρόλου, που διαδραματίζει  στην παγκόσμια οικονομία θα βάλει  τη σφραγίδα του, εάν ενεργοποιηθεί  η απόφαση. Δεν θα έχουμε να κάνουμε  δηλαδή μόνο ή κυρίως με την Ευρώπη.
Ερώτημα δεύτερο λοιπόν: Γιατί αντιδράσαμε στη συμμετοχή  του ΔΝΤ στον μηχανισμό, όταν όλο  το προηγούμενο διάστημα απειλούσαμε  με προσφυγή σε αυτό;

Είναι προφανές ότι  η δύσκολη θέση στην οποία περιήλθαμε ως ελληνική οικονομία δεν συνοδεύεται  από μία συνεκτική στρατηγική. Ίσως και γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ.
Το ζητούμενο τώρα αφορά στο κατά πόσο είναι έτοιμη να εφαρμόσει η κυβέρνηση πραγματικά μέτρα εξόδου από την κρίση,  πάταξης της διαφθοράς και  της σπατάλης, εξορθολογισμού και μείωσης του κράτους, μεταρρυθμίσεις που να περιέχουν και δικαιοσύνη και ανάπτυξη και περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος. Και μέχρι τώρα δεν βλέπω και πολλά πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση…