Τα κέρδη από την πρώτη ΔΕΘ στην μετά ΔΝΤ εποχή…

Τι μπορεί να περιμένει ο έλληνας από μία  πρωθυπουργική εμφάνιση στη ΔΕΘ  υπό τη σκιά του Μνημονίου; Παροχές; Ασφαλώς όχι. Αυτά "last year"! Πάνε πια.

Θα κέρδιζε  όμως πολλά αν μπορούσε να γυρίσει  το χρόνο πίσω. Στη ΔΕΘ του 2009. Θα έπαιρνε ένα πολύ καλό μάθημα που θα το θυμόταν ο για πάντα: τι παθαίνει όποιος δεν ανοίγει τα αυτιά, το μυαλό και την ψυχή του στην αλήθεια, αλλά καταλαβαίνει μόνο ό,τι του αρέσει και θέλει να ακούσει…

Πριν ένα χρόνο  ακριβώς (4/9/2009), όταν ο νυν πρωθυπουργός έλεγε "λεφτά υπάρχουν", τι έγραφε ο υπογράφων από αυτήν τη στήλη;

"Το ΠΑΣΟΚ τι κάνει; Δίνει ένα όραμα, μια ελπίδα αναίμακτης εξόδου από την κρίση. Αλήθεια ή ψέματα -ό,τι και αν πιστέψει πια κανείς- το σίγουρο είναι ότι η ελπίδα είναι κάτι που λείπει από την ελληνική οικονομία"...

Τι σημαίνει αυτό; Πως έλεγα στον κόσμο ότι οι ελπίδες του ίσως ήταν ψεύτικες, ότι απαιτούνται θυσίες και δεν θα τις αποφύγουμε...  

Υπάρχουν πράγματα που ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να γράψει, αν δεν μπορεί να τα αποδείξει. Θα ήταν τρελό και επικίνδυνο να φωνάζει ο δημοσιογράφος ότι "έρχεται χρεοκοπία" ή το ΔΝΤ. Παροχές περίμεναν όλοι, μέτρα στήριξης και επιδόματα.  

Όμως έβλεπα ξεκάθαρα κάτι, που δεν μπορούσαν να κρύψουν ούτε τα "πειραγμένα" greek statistics. Ένας Καραμανλής που είχε δύο ακόμη χρόνια θητείας μπροστά του πάει άρον-άρον να χάσει πρόωρα την κυβέρνηση.  

Τρεις μήνες πριν, τον Ιούνιο του 2009 –θυμίζω- ο τότε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και νυν "τσάρος", Γιώργος Παπακωνσταντίνου, πίεζε αφόρητα την κυβέρνηση και τον προκάτοχό του υπουργό, να αποκαλύψουν για ποια επαχθή εισπρακτικά μέτρα θα δεσμευτούν στις Βρυξέλλες, την επαύριο ακριβώς των ευρωεκλογών, στα συμβούλια Εκοφίν και Γιούρογκρουπ. Τότε στο ΠΑΣΟΚ και ήξεραν, και ρώταγαν.  

"Στο καπάκι" έρχονται ΔΕΘ και βουλευτικές εκλογές. Ο Καραμανλής κάνει ό,τι μπορεί για να χάσει. Τον πιάνει κρίση ειλικρίνειας και στην ομιλία του αραδιάζει με πρωτοφανή ωμότητα μια ντουζίνα μέτρα άγριας λιτότητας, λέγοντας:  

"Στο νοικοκύρεμα του κράτους πρέπει να είμαστε άτεγκτοι. Δεν χωρούν μισά βήματα και συμβιβασμοί. Σε ό,τι αφορά τα μέτρα άμεσης εφαρμογής, τονίζω: πάγωμα προσλήψεων το 2010, αυστηρός περιορισμός τους για μια επιπλέον διετία (1 πρόσληψη σε κάθε 2 αποχωρήσεις), πάγωμα συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο το 2010 (με ειδική όμως μέριμνα για χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους), για τα επόμενα χρόνια αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό, κανένα νέο επίδομα, καμιά αύξηση υπάρχοντος επιδόματος για δύο χρόνια, περικοπή υπερωριών 30%, κατάργηση των πλασματικών υπερωριών, περικοπή 30% για μετακινήσεις" κλπ κλπ.

Πέντε λεπτά  μετά το τέλος της ομιλίας του, βγαίνει ο εκπρόσωπος Παπακωνσταντίνου και, σαν να μην άκουσε τίποτε από  το "δώρο" που τους έκανε ο  Καραμανλής, αντί να μιλήσει για "ανήκουστα  μέτρα τύπου Αργεντινής", πιπίλησε μια καραμέλα του στυλ : "ο κ. Καραμανλής δεν μπόρεσε να πείσει σήμερα τους Έλληνες.

Σήμερα ζητάει ξανά νωπή λαϊκή εντολή, για να κάνει όσα είχε πει πως θα  κάνει  το 2004. Αυτά για τα οποία οι πολίτες του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία το 2007." Τυχαίο; Δεν νομίζω –και αποδείχτηκε…

Και για όποιον δεν κατάλαβε: ο Καραμανλής τά’πε, ξαλάφρωσε … και έφυγε. Άφησε το ΠΑΣΟΚ να λέει "λεφτά υπάρχουν" και να κυβερνήσει. Και ο κόσμος ήθελε να πιστέψει πως θα τη γλιτώσει φτηνά… Ο δημοσιογράφος έλεγε αυτό που έβλεπε και "μπόλιαζε"  τη σκέψη του καλού αναγνώστη: "μπορεί να είναι ψέματα"…  

Ο λαός όμως που ψήφισε, λούστηκε τα αποτελέσματα: μείωση μισθών 20% αντί για πάγωμα, απολύσεις αντί για πάγωμα προσλήψεων, παρ’ ολίγον (;) χρεοκοπία... Και έτσι το ΠΑΣΟΚ τώρα λέει "εγώ τα βρήκα" και η ΝΔ "εμείς σας τά’παμε αλλά εσείς ψηφίσατε σαν τα πρόβατα " ή "αν μας αφήνατε να τα κάνουμε εγκαίρως, θα είχατε σωθεί". Ποιος φταίει δηλαδή; Ο λαός που πήγε και ψήφισε !…

Και τώρα; Μας φταίει το Μνημόνιο, η Τρόικα, το ΔΝΤ, ο μπαμπούλας….

Και αν μας τελείωσε η ελπίδα, βρήκαμε ποιον να βρίζουμε… Αυτό είναι το κέρδος που είχαμε από τη ΔΕΘ του 2009. Φέτος λοιπόν, κέρδος μας θα είναι αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Γιατί από λεφτά, σωθήκαμε και … από μέτρα Ανάπτυξης, ούτε ένα από τα "τσάμπα" που έχω προτείνει εδώ και δέκα μήνες (πχ χωροταξικό σχέδιο) δεν πρόκειται να ακούσουμε πάλι. Άντε και του χρόνου, να’μαστε καλά…