Πειράματα

Πολλές είναι οι αναλύσεις που έχουμε ακούσει εδώ και μία ημέρα αναφορικά με τον ανασχηματισμό. Αρκετοί στάθηκαν στην αποπομπή της Κατερίνας Μπατζελή, άλλοι στους υπερυπουργούς όπως αυτοί εξελίσσονται Γ. Ραγκούση, Μ. Χρυσοχοϊδη, Γ. Παπακωνσταντίνου και Α. Λοβέρδο.

Προσωπικά δεν θα ήθελα να σταθώ στα διάφορα πρόσωπα, τις φιλοδοξίες ή ματαιώσεις που επέφερε ο ανασχηματισμός. Εκεί που βρίσκεται το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι μέσα στο μυαλό του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Γιατί, κακά τα ψέματα: Αυτός ο ανασχηματισμός πάνω από όλα ανέδειξε τις δικές του αδυναμίες.

Αδυναμία πρώτη: Από την αρχή της θητείας του ο πρωθυπουργός μιλούσε εμφατικά για το «ολιγομελές και λειτουργικό» υπουργικό σχήμα. Με την τοποθέτηση 11 επιπλέον προσώπων απέδειξε πως η συνταγή αυτή δεν πέτυχε στην πράξη.

Αδυναμία δεύτερη: Με τη δημιουργία υπερυπουργείων όπως αυτά του Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ή του Πολιτισμού τα οποία ως ουσιαστικό στόχο είχαν την κάλυψη των φιλοδοξιών κάποιων «πριμαντόνων» του κόμματος, ο κ. Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς. Αποτέλεσμα είναι σήμερα, ο ίδιος να ξανατεμαχίζει τις αρμοδιότητες ακριβώς στο σημείο που οι υπηρεσίες είχαν αρχίσει επιτέλους να λειτουργούν μετά από απανωτά προδερικά διατάγματα και ταλαιπωρία ετών. Αυτό το διοικητικό χάος όμως δεν μπορεί να το πληρώνει μια χώρα που βρίσκεται υπό την επιτροπεία του ΔΝΤ και δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει κι άλλο πολύτιμο χρόνο.

Αδυναμία τρίτη: Ένας σοφός ηγέτης ποτέ δεν λειτουργεί με άλλα μέτρα και σταθμά. Δεν μπορεί λοιπόν η κυρία Μπιρμπίλη να προσβάλλει στα ΜΜΕ τον πρωθυπουργό λέγοντας πως «δεν είναι στα προσωπικά της σχέδια η κάθοδος στις δημοτικές εκλογές»α και να παραμένει στον θώκο της και την ίδια στιγμή η Κατερίνα Μπατζελή να πληρώνει την άρνηση της που δεν έγινε δα και δημοσίως, να κατέλθει ως υποψήφια Περιφερειάρχης Στερεάς.

Αδυναμία τέταρτη: Μετά την πρόχειρη εικόνα που το Μέγαρο Μαξίμου επέδειξε ως προς τις κυριακάτικες επιλογές για την αυτοδιοίκηση και τις δημόσιες πιέσεις προς τον κ. Μίχα, όλοι περιμέναμε μια καλύτερη επικοινωνιακή διαχείριση ως αντιστάθμισμα. 24 ώρες όμως έφθαναν μόλις για να επέλθει ένα μεγαλόπρεπο επίσης Βατερλό για τον πρωθυπουργό, ο οποίος έσβηνε και έγραφε ονόματα μέχρι τις 2 το πρωί. Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή. Όταν όμως η προχειρότητα αυτή γινόταν το ’80 ή το ’90 τότε ήταν ΟΚ. Τώρα όμως σε καιρούς κρίσιμους ο κόσμος αρχίζει να φοβάται.

Όλα τα παραπάνω αρχίζουν να δημιουργούν λοιπόν μία, αλλά ιδιαίτερα δυνατή, υποψία στον Έλληνα πολίτη. Πως εκτός δηλαδή από το κόμμα του, ούτε ο πρωθυπουργός ήταν έτοιμος για να αντιμετωπίσει μια τόσο μεγάλη κρίση.

Κι αυτό διότι με πειράματα, η χώρα δεν μπορεί να βγει από το τούνελ.