Ελέγξτε μας κι αφήστε μας!

Τελικά, πρέπει να μάθουμε να ζούμε από δω και στο εξής με τους …βαρβάρους ( ελεγκτές) οι οποίοι κάθε λίγο και λιγάκι θα έρχονται και θα μας κουνάνε  απειλητικά το δάκτυλο.

Ελεγκτές που από τη μια μας έχουν επιβάλλει δυσβάστακτους φόρους και από την άλλη ανησυχούν για την ύφεση και τον πληθωρισμό που είναι απότοκα των δικών τους απαιτήσεων.

Στην Αθήνα λοιπόν πάλι  οι τεχνοκράτες  της τρόικας, να ελέγξουν αν έχουμε συμμορφωθεί πλήρως με τις επιταγές τους, σείοντας κάθε στιγμή την απειλή πως αν ξεφύγουμε στο ελάχιστο, θα εισηγηθούν τη διακοπή της χρηματοδότησης.

Πώς,  όμως, να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα σ’ ένα τόσο υφεσιακό περιβάλλον και μια αγορά που κυριολεκτικά στενάζει από τη μειωμένη κατανάλωση  αλλά και τη συρρίκνωση των εσόδων της πλειονότητας των  πολιτών;

Ο υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται αισιόδοξος ότι, με την ωρίμανση των φορολογικών μέτρων και τη νέα αύξηση του ΦΠΑ από την 1η Ιουλίου, οι στόχοι για τα έσοδα θα πραγματοποιηθούν.

Κουβέντα όμως πως θα αυξηθεί το ΑΕΠ και πως θα προσελκυσθούν νέες επενδύσεις.

Κι είναι κατά τη γνώμη μου το κρισιμότερο σημείο, αν θέλουμε να πιστεύουμε πως κάποια στιγμή σε μερικά χρόνια,  θα βγούμε από τη σημερινή κατάσταση.

Δεν θέλει άλλωστε ειδικές γνώσεις για να γίνει αντιληπτό ότι το ξεζούμισμα των εργαζομένων και των φορολογουμένων (επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων) δεν  μπορεί να γίνεται στο διηνεκές  και να επιτυγχάνονται με αυτό τον τρόπο οι δημοσιονομικοί στόχοι του μνημονίου.

Χρειάζονται παράλληλα και δράσεις έξω από το κάδρο της τρόικας και γι αυτό υπάρχει ακόμα ελληνική κυβέρνηση. Σε διαφορετική περίπτωση ας παραδώσουμε τη διακυβέρνηση ολοκληρωτικά  στους αριθμολάγνους τεχνοκράτες κι ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την…μετανάστευση.
 Γιατί όπως πάμε ,σε λίγο αυτή η χώρα ακόμα κι αν καταφέρει να μην πτωχεύσει ,θα ζει  σε συνθήκες χειρότερες από αυτές της Αργεντινής και του τρίτου κόσμου και μόνο στα χαρτιά  θα ανήκουμε στο ισχυρό κλαμπ της Ευρωζώνης.

Στην ουσία το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα έχει γυρίσει στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια χωρίς όμως καμιά προοπτική.
 
Και μια τέτοια Ελλάδα φαντάζομαι, δεν τη θέλουν ούτε οι σκληροί της Ευρώπης που τώρα  μας εκδικούνται πειραματιζόμενοι με τις ζωές μας.