«Εγώ δεν πρότεινα τον Ρουβά αλλά τις "Βάκχες"»

«Εγώ δεν πρότεινα τον Ρουβά αλλά τις "Βάκχες"»

Σε μισή ώρα το «τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ θα κάνει 
την επίσημη πρεμιέρα του. Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί 
ο Δημήτρης Λιγνάδης. Δεν είναι στα καμαρίνια αλλά σε ένα καφέ 
στο Μεταξουργείο και μου μιλά για τον Ρουβά, την ΑΕΚ και 
τα πέντε θεατρικά που ανέβασε φέτος! 

«Εγώ δεν πρότεινα τον Ρουβά  αλλά τις "Βάκχες"»
Π άντα πηγαίνω στο θέατρο πέντε λεπτά πριν από την έναρξη της παράστασης. Δεν μου αρέσει να περνώ χρόνο στο καμαρίνι», λέει ο Δημήτρης Λιγνάδης μετά την καταφατική απάντηση που έλαβε στην ερώτηση: «Πάμε σε ένα μπαρ κοντινό να σας κεράσω καφέ να τα πούμε εκεί;». Μόνιμος κάτοικος Μεταξουργείου, και ουχί του μοδάτου κομματιού, όπως θα τονίσει, ξέρει να σου πει πού θα βρεις το καλύτερο ταϊλανδέζικο και τα πιο ωραία κοκτέιλ. Οχι, ο Δημήτρης Λιγνάδης δεν είναι ένας απόμακρος άνθρωπος και μαντεύεις προτού καν του κάνεις την ερώτηση για τον διαχωρισμό «ποιοτικού» και «εμπορικού» θεάτρου την απάντηση: «Αστείος και ανυπόστατος, φαρισαϊκός και κίβδηλος».
 
Ξεκινάμε τη συζήτηση μιλώντας για την ΑΕΚ. «Ο,τι αγαπάς το ακολουθείς», θα πει και αναφέρει πως ως το μεσημέρι διάβαζε σχετικά με την τύχη της ομάδας του στα αθλητικά sites. Στο ξεκίνημα της καριέρας του τον ακολουθούσε ο χαρακτηρισμός «γόνος επωνύμου» (ο λόγος για τον διάσημο κριτικό θεάτρου, καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και φιλόλογο Τάσο Λιγνάδη). «Ναι, το διπλό μου βάρος», σπεύδει να δηλώσει. «Το θέμα δεν είναι να ανοίξουν οι πόρτες αλλά να παραμείνεις στο δωμάτιο», λέει με νόημα και συμπληρώνει: «Ευτυχώς, έχουν αλλάξει οι εποχές για τα παιδιά των επωνύμων στις μέρες μας. Ενα αναγνωρίσιμο επίθετο δεν είναι τόσο ταμπού πλέον». 
Κλείσιμο

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι συχνά αποδέκτης κακοπροαίρετης κριτικής από γνωστούς κριτικούς του θεάτρου. Πόσο ενοχλητικό ή εκνευριστικό μπορεί να γίνει αυτό; «Εγώ το θέατρο δεν το αντιμετώπισα ποτέ ως κάτι σοβαρό. Ισως επειδή το αγαπώ. Αλλωστε δεν θα αφήσω το “χωριό” να με κάνει να χάσω τον ύπνο μου». Προφανώς αναφέρεται και στον πρόσφατο θόρυβο που δημιουργήθηκε μόλις ανακοινώθηκε το όνομα του Σάκη Ρουβά στον ρόλο του Διονύσου στις «Βάκχες» που θα ανεβάσει στην Επίδαυρο το καλοκαίρι. «Το θέατρο μπορεί να προσφέρει άπειρες χαρές, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι ένας χώρος από όπου λείπουν οι δολοπλοκίες και τα κυκλώματα. Είναι μεγάλη ματαιοδοξία να ζητάς το χειροκρότημα από τον κόσμο. Πρέπει να είσαι λίγο ψώνιο για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Μέσα στο παιχνίδι είναι και το κουτσομπολιό. Ποπ; Απλά αντιμετωπίζω ανάλαφρα κάποια πράγματα. Αλλά εγώ δεν πρότεινα τον Σάκη Ρουβά. Εμένα η πρότασή μου είναι οι “Βάκχες” και ο δικός μου αντίπαλος θα είναι μόνο ένας: ο Ευριπίδης», απαντά χωρίς σημάδι εκνευρισμού και έπαρσης. 

Κουβαλά έναν αέρα σιγουριάς, εκείνη την αυτοπεποίθηση που του έχει δώσει το δικαίωμα ακόμη και πέντε μέρες πριν από τις εισαγωγικές εξετάσεις του Εθνικού να πάει και να περάσει εύκολα. «Απλώς δεν ήξερα τι θέλω να κάνω», λέει με φυσικότητα και ο αποδέκτης νιώθει υποχρεωμένος να συμφωνήσει. «Οι επιθυμίες ήταν πάντοτε περισσότερες από τους φόβους μου. Και σχεδόν πάντα τις πραγματοποιώ. Ποτέ δεν χάραξα σχέδια. Μόνο επιθυμίες έχω», συμπληρώνει και αρχίζει να απαγγέλλει το δημοτικό ποίημα που είπε στις εξετάσεις του 1982. Τι σχέση έχει με τον χρόνο; «Ο χρόνος περνάει από πάνω μου αλλά δεν περνάει από μέσα μου», απαντά με ένα μικρό μειδίαμα. Χαίρεται πολύ που κάνει τη δουλειά του ηθοποιού. «Είναι η δουλειά μου. Τι να κάνουμε; Μου αρέσει», δηλώνει την ίδια στιγμή που παραδέχεται ότι είναι τελειομανής, ανικανοποίητος και ίσως περισσότερο δύσκολος με τον εαυτό του παρά με τους άλλους. Απαριθμεί τις πέντε παραστάσεις που ανέβασε φέτος είτε με το Εθνικό είτε σε συνεργασία με φεστιβάλ. Γιατί τόσο εργασιομανής; «Προφανώς δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω. Δεν θα ακούσεις ποτέ από εμένα τη φράση “θέλω να υπηρετώ την τέχνη”, ούτε φυσικά την τσέπη μου. Μάλλον καλύπτω τα προσωπικά μου κενά». Παραμένει υποχόνδριος, φοβάται τη φθορά της ψυχής, αγαπά να διδάσκει - «το έχω κληρονομήσει κι αυτό από τον δικό μου δάσκαλο στη ζωή, τον πατέρα μου, που μου έκανε απλόχερα δώρα και αποτελεί τον φάρο μου». Εξομολογείται ότι αρνήθηκε πολλές θεσμικές θέσεις, ειδικά τη φετινή χρονιά. Μου λέει ότι δεν ξέρει τι σημαίνει ταλέντο. Και κλείνουμε την κουβέντα λέγοντάς μου ότι είναι ένας φονιάς. «Ο σκηνοθέτης είναι αυτός που θα σκοτώσει τις περισσότερες ιδέες του για να κρατήσει την καλύτερη. Φονεύει τα παιδιά του». Απολαυστικός!
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δείτε Επίσης