Κάτι περισσότερο από ένα Κύπελλο...

Οι νικητές πανηγυρίζουν την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου Κυπέλλου και ένατου συνολικά στην ιστορία τους. Οι ηττημένοι απαξιώνουν την επιτυχία των αντιπάλων τους, κάνοντας λόγο για... κυπελλάκι και αντιπαραβάλλοντας την... κυπελλάρα της Ευρωλίγκας και τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, που επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους εντός και εκτός Ελλάδος. Ο κυριακάτικος τελικός ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό δεν προσέφερε κάτι παραπάνω στην παραφιλολογία που αναπτύσσεται πριν από και μετά τις μεγάλες αναμετρήσεις των δύο «αιωνίων», πέρα από τη δυνατότητα που έδωσε στους φίλους των «ερυθρόλευκων» να... κοκορεύονται για το 3-0 επί των αντιπάλων τους, το οποίο μάλιστα σημειώθηκε σε μια αναμέτρηση που έκρινε έναν -αλλά όχι ΤΟΝ- τίτλο.

Ο Πειραιάς ωστόσο ζητάει... σύσσωμος το πρωτάθλημα. Το Κύπελλο ο Ολυμπιακός το πήρε και πέρυσι, αλλά στο τέλος της χρονιάς, μετά τα έκτροπα του τέταρτου τελικού στο ΣΕΦ και το «διπλό» του Παναθηναϊκού, που «σφράγισε» την κατάκτηση του πρωταθλήματος, έμοιαζε ήδη μια μακρινή ανάμνηση. Φέτος, με την κεκτημένη ταχύτητα από το 3-0, τη δεύτερη σερί κατάκτηση του Κυπέλου και -κυρίως- τη σιγουριά που εμπνέει η παρουσία του Ντούσαν Ίβκοβιτς στην άκρη του πάγκου ως αντίπαλου δέους του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (κακά τα ψέματα, κάτι... Καζλάουσκας, Γκέρσον και Γιαννάκη ο «Ζοτς» τους είχε για... πρωινό), ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά.

Με όλα τα φετινά παιχνίδια των δύο «αιωνίων» να κρίνονται στις λεπτομέρειες, το αήττητο του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό δείχνει να γέρνει την πλάστιγγα στη μεριά του πρώτου. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ίσως ακόμα και από το ίδιο το Κύπελλο, οι Πειραιώτες έδειξαν την Κυριακή ότι κατάφεραν να ξορκίσουν το «φάντασμα» της Σιένα, να αποκτήσουν ψυχολογικό προβάδισμα επί των πρωταθλητών Ελλάδας και Ευρώπης και, κυρίως, ότι μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο με περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλη φορά, αρκεί να κρατήσουν αλώβητο το ΣΕΦ.  

Όλα αυτά αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ότι η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς έμαθε να ζει με τις απουσίες δύο βασικών «πυλώνων» του παιχνιδιού της, όπως οι Νεστέροβιτς και Σπανούλης, πετυχαίνοντας μάλιστα τις δύο από τις τρεις νίκες της επί του Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν χωρίς τη βοήθειά τους. Στον αντίποδα, οι «πράσινοι» έχουν απαντήσεις και βάζουν δύσκολα στον Ολυμπιακό, κυρίως όταν οι Διαμαντίδης και Μπατίστ βρίσκονται μαζί στο παρκέ. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβαίνει επί 40 συνεχόμενα λεπτά και, μοιραία, η έκβαση των αναμετρήσεων κρίνεται από το «rotation» του Ίβκοβιτς και του Ομπράντοβιτς. Εκεί, ο Ολυμπιακός, χωρίς απαραίτητα να έχει μεγαλύτερη ποιότητα, έχει ωστόσο την ποσότητα, το λεγόμενο «βάθος πάγκου». Και γι' αυτό κερδίζει, μέχρι στιγμής.

Εν όψει των τελικών στα πλέι οφ της Α1, μένει να δούμε αν ο «Ζοτς» έχει το «γιατρικό» και για την περίπτωση αυτή ή αν ο «Ντούντα» θα οδηγήσει την ομάδα του στη «Γη της Επαγγελίας». Είναι ξεκάθαρο, άλλωστε, ότι ο Ολυμπιακός «χτίστηκε» φέτος με τέτοιον τρόπο, ακριβώς για να έχει απαντήσεις σε κάθε «πρόβλημα» που του βάζει ο Παναθηναϊκός. Η Ευρωλίγκα μπορεί να περιμένει...