Μπάμπης Κούτρας: Το στοίχημα του Σαμαρά

Με το «Ζάππειο ΙΙ» που παρουσίασε ο  Αντώνης Σαμαράς έδειξε πώς η  πολιτική του μνημονίου  δεν αποτελεί μονόδρομο  για την έξοδο από  την οικονομική και κοινωνική  κρίση. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο, εναλλακτικό σχέδιο που στηρίζεται στη ανάπτυξη με ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα ο οποίος καλείται να παίξει το ρόλο της ατμομηχανής στην επανεκκίνηση της οικονομίας.

Το  επικαιροποιημένο οικονομικό πρόγραμμα  της ΝΔ  μπαίνει στην δημόσια  διαβούλευση σε μια δύσκολη συγκυρία. Από την μία  οι  Έλληνες πολίτες πρέπει να  δεχθούν  ότι αποτελεί μια σοβαρή, υλοποιήσιμη πρόταση που θα τους βοηθήσει να βγουν  από την κρίση γρηγορότερα και με μικρότερες απώλειες. Από την άλλη πρέπει  να πεισθεί η τρόικα  ότι με την εφαρμογή του, μπορεί να  μειωθεί το έλλειμμα, να  αντιμετωπισθεί η κρίση δανεισμού  και να διασφαλισθεί ότι οι   πιστωτές μας ότι  θα πάρουν πίσω  τα χρήματα τους στο ακέραιο.

Πρόκειται  αναμφίβολα για  δύσκολο στόχο, αλλά ο  Αντώνης Σαμαράς ξεκίνησε με  καλές προοπτικές  για τρείς βασικούς λόγους.

Πρώτον  η  παρουσίαση του προγράμματος  ήταν άρτια  πολιτικά, επικοινωνιακά  και τεχνικά. Ο αρχηγός  της  ΝΔ ήταν καλά διαβασμένος, δεν έκανε  λάθη , ενίσχυσε τα ηγετικά του χαρακτηριστικά, έδειξε πώς ξέρει και μπορεί να  διαχειρισθεί την κρίση. Το περιεχόμενο του «πακέτου» δικαίωσε τις προσδοκίες, περιελάμβανε  συγκεκριμένες προτάσεις, είχε  σωστά  προετοιμασθεί, έδινε απαντήσεις στα περισσότερα  από τα ερωτήματα και δεν άφηνε περιθώρια  για παρερμηνείες όπως έγινε με το «Ζάππειο Ι». Το  λιγότερο που έχει να κερδίσει Αντώνης Σαμαράς από την  παρουσίαση του προγράμματος είναι η… επανεκκίνηση  της ΝΔ  στην εκτίμηση της κοινής γνώμης  που μπορεί να  οδηγήσει σε μια  θεαματική αναστροφή του πολιτικού κλίματος υπέρ  της αξιωματικής  αντιπολίτευσης.

Δεύτερον  το μνημόνιο, ένα χρόνο  με τα την εφαρμογή του, έχει ήδη αποτύχει. Δεν είναι απλώς ότι οι πολίτες έχουν  πληρώσει  ακριβά  τις επιλογές της τρόικας  και της κυβέρνησης, αλλά  ότι αυτές οι θυσίες  πήγαν χαμένες. Ήδη  είμαστε μπροστά σε νέο δάνειο(ενυπόθηκο αυτή τη φορά), νέα πιο σκληρά και μεγαλύτερης διάρκειας μέτρα , μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αναδιάρθρωση, επιστροφή στη δραχμή, εκχώρηση της εθνικής  κυριαρχίας   και φως  στην άκρη του  τούνελ δεν φαίνεται. Όταν λοιπόν ο ένας  δρόμος  οδηγεί  σίγουρα στην άβυσσο  τότε  αξίζει ο  κόπος να δοκιμάσεις  έναν  άλλο που έχει κάποιες πιθανότητες   επιτυχίας.

Τρίτον  η οικονομία και  οι πολίτες  έχουν αυτή την ώρα ανάγκη την  ελπίδα και αυτή την προσέφερε  ο Σαμαράς. Είναι βέβαιο πώς η  βαθειά ύφεση και η υψηλή ανεργία  είναι αποτέλεσμα (μεταξύ όλων των άλλων) κακής επιχειρηματικής ψυχολογίας και η πτώση της κατανάλωσης απότοκο της αγωνίας για το μέλλον.  Σ΄ ένα διαφορετικό περιβάλλον κάτι μπορεί να   αρχίσει   στην οικονομική  έρημο που περνά η χώρα.

Σε  κάθε περίπτωση  επιτυχία (ή αποτυχία) του σχεδίου προϋποθέτει την εφαρμογή του. Και  η εφαρμογή του περνάει  από την τρόικα γιατί  σ΄  αυτή τη φάση εκείνη  είναι που κρατά το κλειδί  των αποφάσεων. Σε μια περίοδο  που η  αξιωματική  αντιπολίτευση  πιέζεται να συναινέσει  στο «μνημόνιο 2» το οποίο προετοιμάζει η κυβέρνηση τι πιθανότητες έχει η ΝΔ, όχι μόνο να αρνηθεί, αλλά και να  επιβάλει τις απόψεις της; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας οι ελπίδες είναι ελάχιστες. Για  αυτό το μεγάλο στοίχημα του  Σαμαρά και της ΝΔ  είναι πώς θα διαχειρισθούν από εδώ και μπρός  το «Ζάππειο ΙΙ « εντός και εκτός συνόρων.

Koytras_b@yahoo.gr