Δ.Παφίλας: Πώς από τα 170, το χρέος πήγε στα 340 δισ.

Έλληνας επιχειρηματίας ο οποίος έχει επιλέξει να δραστηριοποιείται  εκτός Ελλάδος συνήθιζε να λέει ότι, ο σημερινός πρωθυπουργός διαθέτει τις καλύτερες δημόσιες σχέσεις στο εξωτερικό. Και είναι αλήθεια. Ο πρωθυπουργός είτε μιλά με δημοσιογράφους διεθνών πρακτορείων, είτε με πρωθυπουργούς, πολλοί τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα.  

Με αυτό το σημαντικό πλεονέκτημα ο σημερινός πρωθυπουργός αναζήτησε την “καλύτερη λύση” μιλώντας με όλους τους παράγοντες εκτός Ελλάδος. Ένας, όμως, από τούτο το σύστημα, ο μελλοντικός υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Στρος Καν, τον “κάρφωσε” - κατά το κοινώς λεγόμενο - σχετικά με τις επαφές με το ΔΝΤ.  

Άνευ ουσιαστικής  σημασίας είναι όμως αν ο πρωθυπουργός συζητούσε με το ΔΝΤ, καθώς ο ίδιος  υφυπουργός Φ. Σαχινίδης  έχει ομολογήσει δημοσίως ότι από τον Οκτώβριο ο στόχος  της κυβέρνησης ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι ο ίδιος, όπως και οι υπουργοί του, αγνόησαν παντελώς το κόστος δανεισμού και έκαναν καθημερινές δηλώσεις  που βοηθούσαν τους “τιμωρούς” ομολόγων να ανεβάζουν το ελληνικό spread! (Την ίδια ευθύνη έχει και ο προηγούμενος πρωθυπουργός ο οποίος αν είχε λάβει μέτρα θα είχε ελέγξει τις αγορές).

Από κάποια στιγμή και  μετά λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση  ήταν ο καλύτερος “συνεργάτης” της Godman  Sachs  -  η οποία πέρυσι είχε τοποθετήσει τα μεγαλύτερα στοιχήματα εναντίον του ευρώ. Όταν δηλώνεις ότι η Ελλάδα χρεοκοπεί, το ευρώ πέφτει και η Goldman Sachs κέρδιζε πολλαπλά. Υπογείως ή υπεργείως, λοιπόν, η επιλογή της κυβέρνησης της Ελλάδος ήταν το ΔΝΤ και τελικά ο κοινός μηχανισμός Ευρώπης – ΔΝΤ.  

Ό,τι δεν μπόρεσε λοιπόν να το επιβάλλει ( μέτρα ) μια ελληνική κυβέρνηση θα ήταν δουλειά 14 υπαλλήλων  του ΔΝΤ- ΕΕ, οι οποίοι θα επισκέπτονταν τακτικά την Ελλάδα.  

Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, ήταν υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη, όταν εισήλθε το ευρώ στην ζωή μας και το εσωτερικό χρέος έγινε διεθνές  με την βοήθεια των  ελληνικών τραπεζών.  

Οι τελευταίες αγόραζαν ομόλογα και οδήγησαν κράτος, εταιρίες, ιδιώτες  στην άκρατη κατανάλωση χωρίς  όρια. Κέρδιζαν απο τα ομόλογα, από  τις καταθέσεις ( που απο 40 δισ. έγιναν 240 δισ. )  και τέλος απο την απελευθέρωση των δανείων επί ημερών Γκαργκάνα.  

Αποτέλεσμα: το χρέος  των 170 δισ. έγινε 340 δισ. ευρώ για να “χορτάσουν” οι εταιρείες των Ολυμπιακών Αγώνων κλπ.  

Όλα αυτά δεν τα θυμάται  ο πρωθυπουργός, ο οποίος μας κάλεσε να  θυμηθούμε τις αξίες που ξεχάσαμε. Κι αν έχει ευθύνη ένας απο την μεσαία τάξη που πήρε δύο δάνεια, σ 'αυτό  το σκηνικό, ποιά ευθύνη έχουν αυτοί που επέτρεψαν η χώρα να απλώνει τα “πόδια” της έξω από το κρεβάτι;

Η πραγματικότητα είναι  ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ήταν μέλος κυβερνήσεων που συνετέλεσε στον υπερδανεισμό των πάντων και τώρα καλείται να κόψει αυτόν τον ομφάλιο λώρο: να κόψει 20% από τις δαπάνες  για να μην δημιουργείται έλλειμμα.  

Για όλα τα υπόλοιπα, η ιστορία θα κρίνει – από το αποτέλεσμα- γιατί δεν έπρεπε να πάει εθελοντικά στο “μαχαίρι” του ΔΝΤ.